Η λιτότητα είναι αντιπαραγωγική λένε οι περισσότεροι οικονομολόγοι και όσοι διαφωνούν πιο πολύ το κάνουν για περιπτώσεις που δεν υπάρχει σωτηρία. Εκεί ερίζουν αν πρέπει να ρίχνεις κι άλλα λεφτά στην αγορά ή πρέπει να αλλάζεις τη μορφή της αγοράς. Στη δική μας την περίπτωση όμως έχουμε, ακόμα και τις ενέσεις απασχόλησης, που γίνονται κυρίως με ευρωπαϊκά λεφτά, να οργανωθεί ώστε να αποτύχουν. Και είναι άξιο απορίας πως καταφέρνουν ακόμα και στα μέτρα ανακούφισης ομάδων που είναι σε δυσχέρεια, π.χ. των ανέργων, να βρίσκουν πάντα την πιο αντιπαραγωγική λύση.
Φίλος έμπορος στο Αγρίνιο μας έλεγε για την περίπτωση των 5μηνων επιδοτούμενων υπαλλήλων που πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις πήραν για να κλείσουν με νόμιμο τρόπο(γιατί υπάρχουν και άλλοι, λιγότερο νόμιμοι)ένα μέρος του ωραρίου τους. “Δεν θα το πιστέψεις αλλά βρήκαν τον τρόπο ακόμα και αυτό το ημίμετρο να το κάνουν να μη δουλεύει! Πολύ απλά ο εργοδότης δεν έχει καμιά σχέση με τις ώρες που σημειώνονται για την παρουσία στη δουλειά. Αυτές συμπληρώνονται στο σπίτι του επιδοτούμενου! Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο άνεργος πιάνει μια θέση σε ένα μαγαζί ή μια υπηρεσία και του δίνεται η ευκαιρία ή μάλλον το κίνητρο, να μην πατάει για δουλειά! Σου λέει “δε με πληρώνεις εσύ, το κράτος με πληρώνει και άμα έχω όρεξη έρχομαι!”
Δεν είναι θαυμάσιο; Δεν είναι απορίας άξιο γιατί δεν έδιναν ένα επίδομα ανεργίας για να μην κοροϊδεύονται και μεταξύ τους εργοδότες και εργαζόμενοι; Ναι, η δουλειά του 5μηνου είναι κοροϊδία καθεαυτή αφού δίνει φρούδες ελπίδες, επί της ουσίας είναι ασπιρίνη σε μια βαριά αρρώστεια. Αλλά βάζοντας τον πιο αντιπαραγωγικό όρο σε αυτή τη διαδικασία δεν είναι σαν να αποτρέπεις κάποιον να δείξει τι αξίζει και να έχει ελπίδες μετά να πιάσει μια πιο μόνιμη δουλειά, ή εκεί που έκανε το 5ηνο ή αλλού με συστάσεις; Γιατί, όχι μόνο τον αποθαρρύνεις αλλά, του δίνεις και αντικίνητρο; Ας αφήσουμε το γεγονός ότι υπάρχουν φαινόμενα σε μαγαζιά και επιχειρήσεις όπου υπάλληλοι μεταξύ τους έχουν κάκιστες σχέσεις γιατί οι πιο…μόνιμοι νιώθουν κορόιδα ή και άλλες περιπτώσεις όπου υπάλληλοι που πέρασαν σε αυτή τη διαδικασία προσωρινά για να…ελαφρώσουν βάρη από τους εργοδότες, στη συνέχεια στράφηκαν εναντίον τους αλλάζοντας εντελώς συμπεριφορά. Φυσικά υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις που η συμφωνία τηρείται και η δουλειά όχι απλά γίνεται αλλά έχει και απόδοση. Αλλά από φιλότιμο ή από καλές διαπροσωπικές σχέσεις. Εδώ μιλάμε για τη φιλοσοφία εκείνων που έχουν τα γένια και τα χτένια. Αν θα έπρεπε να πάνε στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση και να ζητάνε κίνητρα και εμπλοκή του εργοδότη σε αύξηση του μισθού και σε καλύτερες συνθήκες για τον επιδοτούμενο.
Οι επαγγελματίες αλλά και οι υπάλληλοι ξέρουν ότι το σύστημα αυτό δε λειτουργεί, παρά μόνο σε ειδικές συνθήκες και τρενάρουν και οι δύο πλευρές το χρόνο. Στο μεταξύ οι υπηρεσίες χάνουν σε ποιότητα, κόσμος εθίζεται κι άλλο σε ένα επιδοτούμενο καθισιό, πελάτες βλέπουν αδιάφορα στελέχη. Πρόκειται για κατόρθωμα αλλά τελικά έτσι είναι σε μια κοινωνία που όλοι έχουν σαν απωθημένο τη μόνιμη δουλειά που δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν.
Γ.Σ.
agrinionews
agrinionews
