Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Χαμογελάς συγκαταβατικά και συνεχίζεις.


Κάθε πρωί, υπάρχουν κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου, ίσως δευτερόλεπτα, μπορεί να συμπληρώνουν και λεπτά, που το μυαλό σου είναι κάπου ανάμεσα στο κενό και την πραγματικότητα. Είναι κάτι κλάσματα του δευτερολέπτου, ίσως δευτερόλεπτα, μπορεί να συμπληρώνουν και λεπτά που δεν θυμάσαι. 
Δε θες να κλάψεις, ούτε να γελάσεις, δε νιώθεις άγχος, ούτε πίεση, η καρδιά σου χτυπάει αβίαστα κι εσύ βρίσκεσαι στην πιο ουδέτερη κατάσταση που υπήρξες από τότε που το συνειδητό σου άρχισε να παίρνει τη θέση της παιδικής άγνοιας. Είναι κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου, ίσως δευτερόλεπτα, μπορεί και να συμπληρώνουν και λεπτά που όλα είναι εντάξει. Χωρίς το θα, είναι.
Ύστερα περνάνε. Πόσο να κρατήσουν άλλωστε; Δευτερόλεπτα, λεπτά, εξ ορισμού χρόνος ελάχιστος. Όλα μπαίνουν στην τάξη τους, ή την αταξία τους. Σκέφτεσαι πόσα έχεις να κάνεις, που δεν έχεις κάνει. Σκέφτεσαι πως οι άνθρωποί σου, αποδείχτηκαν απλά άνθρωποι - χωρίς το σου. Σκέφτεσαι πως η ζωή δε μοιάζει με έναν Αύγουστο γεμάτο καρπούζια στα μάγουλα, ούτε έναν Ιούνιο γεμάτο μπουγέλα. 
Αλλά με έναν Σεπτέμβριο γεμάτο αρχές που αδυνατείς να βρίσκεσαι μέσα. Σκέφτεσαι πως η ζωή σου πήρε ένα δρόμο που δεν διάλεξες. Σκέφτεσαι, αμφιβάλλεις, δεν ξέρεις, δεν θες να μάθεις. Εκείνο το απροσδιόριστο βάρος, μπαίνει ακριβώς ανάμεσα στα δύο κόκκαλα του θώρακα, να μην μπορεί να φύγει, να φυλακιστεί εκεί για όλη την υπόλοιπη μέρα.
Ένα πρωί όμως θυμάσαι ένα τραγούδι. Θυμάσαι πως έχεις επιλογές. Θυμάσαι πως βρίσκεσαι εδώ που βρίσκεσαι, επειδή εσύ το επέλεξες έτσι. Θυμάσαι πως καμιά φορά δεν χρειάζεται ήλιος, μα ένας Σεπτέμβρης ίσως αρκεί για να γεμίσουν όλα φως. Θυμάσαι κάτι - κλισέ ίσως, μα "αν έφτασα τόσο μακρυά ήταν για να μην ακούσω που δεν μου αποκρίθηκαν". 
Και μπορεί ναι, να μην σου αποκρίθηκαν, μα εσύ πια θυμάσαι... Τώρα αρχίζεις και θυμάσαι, πως ορίζοντας υπάρχει και μπροστά, όχι μόνο πίσω. Θυμάσαι πως αν σταματήσεις να κοιτάς χαμηλά, θα δεις πως εσύ κοντεύεις, φτάνεις ήδη σε κάποια κορφή, και, πως να σε ακούσουν καρδιά μου με τέτοια απόσταση που σας χωρίζει;

* Χαμογελάς συγκαταβατικά και συνεχίζεις.
google page rank