Μαραθώνιος 9
Νοε. 2014
Ελάτε , πάμε ακόμη μία ‘’βόλτα’’ …. !
Για
ακόμη μία φορά συμμετείχαμε στον
Μαραθώνιο Αγώνα της Αθήνας, μήκους 42,195 χιλ. .
Έναν Μαραθώνιο που – σύμφωνα με ό,λες τις
κριτικές –στατιστικές , είναι ο πιο δύσκολος αγώνας Παγκοσμίως , εξαιτίας της
ιδιαιτερότητας της διαδρομής …!!!
Πάραλληλα
υπήρχαν και αγώνες των 5 , 10 χιλιομέτρων για μεγάλους και 700μ , 1000μ και
1200 μέτρων για μικρά παιδάκια !!
Συνολικά
είμασταν 35.000 δρομείς ,άνδρες , γυναίκες ,παιδιά , από 162 χώρες του πλανήτη
μας !!
Φίλοι
, Φίλες , Χωριανοί και Επίτιμα Μέλη τουΧωριού μας σας ευχαριστώ μέσα από την
καρδιά μου ,για ακόμη μία φορά , για την τόσο μεγάλη αγάπη που μου
προσφέρετε…που την βλέπω στην ματιά σας, στο πρόσωπό σας…στα λόγια σας… κάθε
φορά που σας συναντώ , γνωστούς και αγνώστους !!
Συγχαρητήρια
σε όλους όσους συμμετείχαν, (έτρεξαν , τερμάτισαν η όχι δεν έχει σημασία) δεν
μπορεί, όλο και κάποιοι θα συμμετείχατε
!!!
Συνολικά
, έλαβαν μέρος 35.000 δρομείς.
Κι
εγώ όπως τόσοι άλλοι , είχα ετοιμάσει τα πράγματά μου απο το βράδυ του Σαββάτου
και μάλιστα είχα βάλει και διπλά πράγματα , μιάς και υπήρχε πιθανότητα να
βραχούμε και ήθελα μετά τον ό,ποιο τερματισμό μου να αλλάξω ρουχισμό άμεσα
!!Ηταν το σακίδιο λοιπόν ...τουμπανιασμένο !!!!Κοιμήθηκα σχετικά καλά
…ονειρεύτηκα κιόλας !!!
Ετοιμάστηκα
με τα δρομικά ρούχα και βγήκα έξω …Αν και είδα ότι το έδαφος είχε στεγνώσει και
τον ουρανό ξάστερο , δεν πίστεψα οτι θα είχε καλή ημέρα και έτσι κουβαλούσαμε
το πιο …χοντρό κ βαρύ σακίδιο !!
Φτάνω
στο Σύνταγμα μετά από 3 λεπτά !! Τα λεωφορεία ήταν ήδη εκεί ,στην προγραμματισμένη
θέση τους ! Σιγά σιγά άρχιζαν να καταφθάνουν οι δρομείς από διάφορα σημεία της
περιοχής !!
Για
ακόμη μία χρονιά ,οι Εύζωνοι ,με απογοήτευσαν με τον αταίριαστο βηματισμό τους
(λέτε να πιστεύουν οτι δεν τούς βλέπουν επειδή είναι ακόμη σκοτάδι??!!! )…τι
ζητάω κι εγώ ε?!!!
Συναντώ
2 φίλους ,αλληλοκαλημεριζόμαστε και αλληλοευχόμαστε !!!
Δεν
κάνει κρύο…Απολαμβάνοντας μερικές περίεργες στολές δρομέων, η ώρα πέρασε
γρήγορα…
Ωρα
6:15 μπαίνω πρώτος σε λεωφορείο και πιάνω πρώτη θέση. Δίπλα μου κάθησε ένας 55άρης ,που θα έτρεχε
για πρώτη φορά τον Μαραθώνιο !Με ρώτησε για τον καιρό ,αν θα βρέξει ,του
απάντησα ΄΄ δέν θα βρέξει , θα είναι μια χαρά !΄΄
Οι
δρόμοι ακόμη ήταν έρημοι…δεν είχαν ξυπνήσει οι Αθηναίοι , άλλωστε Κυριακή είναι
,θα ξυπνήσουν….αργούτσικα !!!
Μετά
από σχεδόν 1 ώρα φθάνουμε στον Μαραθώνα
…Το λεωφορείο-μετά από υπόδειξη μιάς αρμόδιας γυναίκας εθελόντριας, πού είχε
πάρει ΄΄ ζεστά πολύ ΄΄ τον ρόλο της-μάς αδειάζει 300 μέτρα μακρυά
!!!Αρχίσαμε όλοι να περπατούμε επί του πεζοδρομίου ,με κατεύθυνση το στάδιο του
Μαραθώνα !Ο Ηλιος ακόμη δεν έχει βγεί!!
Ανά 30 μέτρα ,υπήρχαν μικροί εθελοντές ,πού
μας καλημέριζαν και μοίραζαν πλαστικές σακούλες ,να τις φορέσουμε για να μην
κρυώνουμε …Δεν χρειάστηκα να πάρω –όπως και πολλοί άλλοι ακόμη-μιάς και δεν
έκανε κρυο. Βέβαια ,κάποιοι φόρεσαν σακούλες και μάλιστα χώθηκαν στα διάφορα
κτίρια του σταδίου, να ζεσταθούν κάπως…
Ο,λα
ήταν σχεδόν στημένα…Οι τεχνικοί
έφτιαχναν τις μικρολεπτομέρειες… …Μικροφωνικές εγκαταστάσεις, το βάθρο των
επισήμων, μουσική δυνατά, τα μπλόκ ….ό,λα στημένα , καρτερούν.
Περιμένοντας
στην σειρά μου ,βγάζω το μπουφάν και την φόρμα μου ,να φωτογραφηθώ με
τα…δρομικά ρούχα. Και τότε ακούω πίσω μου…’’Αντε Παναγιώτη , Καλή Δύναμη και
να γράψεις την περιγραφή σου πού περιμένω πώς κ πω ‘’ !!!
Ξαφνιάζομαι ‘’από τώρα αρχίσαμε??!!’’
σκέφτομαι μέσα μου και γυρίζω να δώ ποιός είναι. Δέν γνωριζόμαστε και μου
εξηγεί πώς μόνο διαβάζει τις περιγραφές
μου !!!Μιλάμε για λίγα λεπτά και χωρίζουμε…
Οι δρομείς αρχίζουν και μαζεύονται….Στόν
ουρανό δεν υπάρχει ούτε ένα συννεφάκι…
Σε μια ηλεκτρονική οθόνη βλέπω οτι η
θερμοκρασία είναι 12 βαθμοί-τώρα, ώρα 7:30 και η υγρασία 83% !!!
Περιφέρομαι με το ‘’λουκάνικο’’ ανά χείρας
,συναντώντας διάφορους φίλους…Εντοπίζω μερικούς Κινέζους-ηταν πολλοί αυτή την
φορά !!-και βγάζω μία…αναμνηστική μαζί τους !!!Με βλέπει από μακρυά ο Βασίλης
Καφκόπουλος και φωνάζει ξεκαρδίζοντας στά γέλια : ΄΄Μα καλά, δέν έχεις τον θεό
σου εσύ…πρωί πρωί φωτογραφίζεσαι με τους Κινέζους ?!!!!!!!! ΄΄ !!!!
Με εντοπίζει ο Λεωνίδας και κάνουμε
παρέα!Συζητούμε για λίγο σχετικά με το τι ρυθμό θα τηρήσουμε!
Το Στάδιο έχει γεμίσει πολύχρωμο δρομικό
κόσμο, κάθε εθνικότητας !!Κάποιοι αρχίζουν-από τώρα?-προθέρμανση!
Απέναντι στο στάδιο ,οι τουαλέτες αρχίζουν
να ΄΄ τιμούνται ΄΄ όπως τους αρμόζει !!!Το ίδιο και το βουνό , πάνω από τις
τουαλέτες ,’’λυπαίνεται’’ ποικιλοτρόπως !!!!
Από τα ηχεία αρχίζουν να δίνονται οι
τελευταίες ΄΄ κατευθυντήριες ΄΄ οδηγίες …
Προς στιγμήν εντοπίζω κάποιον που έχει το
προυγούμενο νούμερο (1013) από εμένα ,το οποίο είχα πέρυσι !!!!!!Τον
σταματώ…ήταν Αμερικάνος !!!! Βγάλαμε μια αναμνηστική δίπλα δίπλα τα νούμερα !!!
Η ώρα έχει φτάσει 8:15…Φοράω τις αλοιφές
μου ,κλείνω καλά το σακκίδιο μου και κατευθύνομαι για τα φορτηγάκια της DHL
!!!Ο,σο πλησιάζω ,οι δρομείς όλο και περισσότεροι…το αδιαχώρητο!! Κάθε τόσο
,μου φωνάζουν ,αλλάζουμε ευχές και …χανόμαστε!!
Με κόπο φτάνω στο φορτηγάκι μου ,δίνω το
σακίδιο μου και προχορώ για το στάδιο να κάνω λίγο προθέρμανση !Εκεί είναι και
τα κανάλια της τηλεόρασης…Πιο πέρα ,οι Elite δρομείς , έχουν αρχίσει και
ζεσταίνονται !!!Πήγα και χαιρέτησα μερικούς
που γνωριζόμαστε από άλλους αγώνες!!!
Αρχίζω να τρέχω ελαφρά …Φτάνοντας από το
μέρος που είχαν τις τουαλέτες ,διαπιστώνω ότι οι δρομείς που περιμένουν έχουν
κλείσει το ταρτάν και οι τρέχοντες δυσκολεύονται …Εκεί γίνεται-ακόμη- ένα μικρό
μπάχαλο…
Συναντώ τον φίλο Ακη με την κόρη του Αθηνά η οποία τρέχει δεύτερη
φορά τον Μαραθώνιο !! Επίσης συναντώ την
Χριστίνα ….Τρέχω έναν γύρω μαζί τους…
8:45 πηγαίνω στο μπλόκ μου…Κι εκεί συναντώ
μερικούς φίλους από το Αγρίνιο…
Η ανυπομονησία στο έπακρο !!Καλωσορίζουμε την
Ρένα (Δούρου) και τον Ηλία (Ψινάκη) !!
Ετοιμάζω το ρολόι μου, ρίχνω μια τελευταία
ματιά στα κορδόνια μου… Κάποιοι σπρώχνονται να πάνε μπροστά… Μερικοί φοράνε
ακόμη τις σακούλες ...
Και αμέσως μετά ,πέφτει η πρώτη πιστολιά και
οι Elite Runners ξαμολύνονται !
Λίγα μπαλόνια, λίγα χαρτάκια, πολλά
χειροκροτήματα!!
Να πω εδώ κάτι που είχα στο μυαλό μου
συνεχώς από τις προυγούμενες ημέρες μάλιστα ::Να εφαρμόσω στον αγώνα , στήν
πράξη , την λέξη ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΛΑΣΣΙΚΗ !!!Δεν πρέπει να παρασυρθώ …να μην
ξεγελαστώ και πώ ΄΄ελα μωρέ 42 χιλιομετράκια είναι αυτά, ΄΄τίποτα΄΄ μπροστά στα
υπόλοιπα πού έχεις κάνει΄΄….Οχι έπαρση,
αδιαφορία, δεν αρμόζει …Εδώ όλα είναι διαφορετικά…
Ερχεται το 2ο μπλόκ, έρχεται η σειρά μας !! Προχωρούμε λίγα βηματάκια
μπροστά…Είμαστε έτοιμοι…3,2,1 μπάμ !!! Φύγαμε κι εμείς !Ενεργοποιούνται τα
χρονόμετρα …Ένα τεράστιο πολύχρωμο ανθρώπινο ποτάμι ξεκινάει και ..τρέχει !!!!
Τρέχω με ένα τεράστιο , ανεξήγητο
χαμόγελο…
(
αρρωστημένο?? !!!!) !!
Κάνω επίτηδες, μιά προσπάθεια
να…σοβαρευτώ,να εξαφανίσω το χαμόγελο ,αλλά το χαμόγελο δεν φεύγει
!!!!!!Απίστευτο!!! χα χα χα!!!
Γύρω μου, παρατηρώ τους άλλους δρομείς να…έχουν
πάθει το ίδιο !!!!Στό μυαλό μου έρχονται τα μικρά παιδιά ,πού όταν παίζουν
είναι πολλά χαρούμενα !!Ε, τώρα είμαστε εμείς τα παιδιά και παίζουμε με το δικό
μας παιχνίδι!! Τέλειο !!!
Τα πρώτα χιλιόμετρα είναι επίπεδα προς
κατηφορικά…Τρέχω χαλαρά…Κάποιοι άρχισαν τα ζίκ – ζάκ …΄΄ αρχάριοι ΄΄
σκέφτομαι…είμαι καλά ..περιμένω να φτάσω το πρώτο χιλιόμετρο να δω τον χρόνο
μου…θέλω να πηγαίνω με 4:20/χιλ !!Και όντως το επιτυγχανω τέλεια.
Στο 2ο χιλ. με πλευρίζει ο Βασίλης Παππάς
!Δρομέας ετών 67 !!! ΄΄Σε παίζω στην
έδρα μου σήμερα Παναγιώτη΄΄ μου λέει ,μιάς και μένει Μαραθώνα !!Τρέχουμε 200
μέτρα μαζί και μετά χωρίζουμε …
Εντοπίζω
την Μπλέ γραμμή και…δεν την αφήνω από τα πόδια μου (!!!) έως τον τερματισμό
!!!!!!!
Στο 3ο χιλ συναντώ-όπωςκαι πέρυσι!!- την
Αννα μας ,μιλάμε λιγάκι και απομακρύνομαι, πιστεύοντας ότι θα με πλησιάσει
αργότερα …κάτι που δεν έγινε τελικά.
Στο 4ο χιλ. πάω στο δεξιό μέρος να δώ λίγο
τους ELITE…Μετρώ 17 δρομείς !Από το πλάι ,επάνω σε μηχανές είναι οι προπονητές
τους και δίνουν μεγαλόφωνα τις οδηγίες !Και 100 μέτρα πιο πίσω ακολουθούν οι
Πρώτοι Ελληνες :Μερούσης, Θεοδωρακάκος, Καραβίδας και από την πλευρά μας οι
ευχές δίνουν και παίρνουν!!!
Τα πρώτα 5 χιλ. τα κάνω 21:40 !!Είμαι
χαρούμενος!!
Κι εκεί γίνεται το πρώτο συμβάν :Στο μισό μέτρο μπροστά μου, παίρνει ένα μπουκάλι
νερό,-κατά πάσα πιθανότητα αρχάριος!- ένας δρομέας και …αδειάζει το νερό στο
έδαφος(έτσι νομίζει αυτός!).Αλλά το νερό πέφτει πάνω στα παπούτσια μου !!΄΄Μουρμουρίζω΄΄
κάτι εκεί ,γυρνάει ,βλέπει τι έκανε και μου ζητάει συγνώμη…Τον συγχωρώ αλλά η
ζημιά έχει γίνει πιά !!
Συνεχίζω να τρέχω αλλά έχω
σπαστεί…Αποδιοργανώνομαι… Ηθελα το 10άρι να το κάνω 43:15 ,μου ξέφυγε λίγο και
το κάνω 45:45 !!!Ό Ηλιος είναι σχεδόν απέναντι μου,αρχ΄ζει να ζεσταίνει η μέρα
…έχει πολύ υγρασία επίσης …Ο ιδρώτας ρέει άφθονος !!Οι θεατές είναι
καταπληκτικοί, ενθαρρύνουν, χειροκροτούν…Τα μικρά παιδιά περιμένουν να μας
δώσουν κλαδί ελιάς και να τα χαιρετίσουμε !Οι ΄΄ καλημέρες ΄΄ μου και οι
χειραψίες δεν έχουν τελειωμό !!!!
Και στην ερώτησή μου αν θα με θυμάται ,με
διαβεβαίωσε ότι ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!!
Πλατσουρίζοντας στα παπούτσια μου ,συνεχίζω
να τρέχω …
Με προσπερνάει ο φίλος δρομέας και
Σπαρταθλητής Τάσσος Νικολάου !! Μιλάμε
για λίγο και φεύγει μπροστά…
Τα πρώτα 15 χιλ. τα κάνω σε 1 ώρα κ 6 λεπτά
…κάνω τους υπολογισμούς μου…΄΄ χμμμ…΄΄ επεσα ΄΄ λιγάκι…Πίνω νερό δυό γουλιές …
Και στα 21,1 ,που ήθελα να τα τρέξω σε 1,32
,τελικά τα έτρεξα σε 1,34 !!!Δεν με στεναχώρησε καθόλου όμως!!!
Προχωρώ αλλά συμβαίνει κάτι πρωτόγνωρο για
εμένα : Κάτω χαμηλά ,στους κοιλιακούς αισθάνομαι ένα σφίξιμο, μετά δυνατού
πόνου…Ακουμπάω με το χέρι μου το σημείο κάτω από τον αφαλό μου και νιώθω το
κορμί να είναι σαν πέτρα!! Πονάω δυνατά…Αρχίζω να σκέφτομαι ότι μπορεί να
συμβεί κάτι άσχημο πολύ …και μειώνω ταχύτητα…και ανά 20- 25 μέτρα παίρνω μια
πολύ βαθιά ανάσα. Εκεί φαίνεται να υποχωρεί κάπως ο πόνος και έτσι το επαναλαμβάνω
συνεχώς ….Αρχίζω να σκέφτομαι τι μπορεί να είναι αυτό…(Μάλλον κράμπα τελικά
ήταν…μετά τον τερματισμό εξαφανιστήκαν τα ό,ποια προβλήματα !)
Δεν μου κάνει αίσθηση καθόλου να φάω ένα
κομματάκι μπανάνα η κάτι άλλο…Προχωρώ μόνο με νερό και ισοτονικό…
Φτάνω στο 25ο σε 1:54 !Πίνω ισοτονικό! Δεν
χρειάζεται να κάνω υπολογισμούς-ξέρω ότι είμαι πίσω …Δεν με νοιάζει όμως …όχι,
ψέμματα …μάλλον με νοιάζει ,γιατί θα ΄΄ στήσω ΄΄ αυτούς πού με περιμένουν πρός
τα τελευταία χιλιόμετρα !!!Μόνο για αυτό με νοιάζει !!!Οι θεατές εκθειάζουν το
χωριό μας !! Κάποιοι το ξέρουν !!! Ισως κατάγονται από εκεί κοντά !!!΄΄ Μπράβο
Πατρίδα ΄΄ , ΄΄ Κατούνα ψηλά ΄΄ κλπ κλπ
!!
Είχα έναν στόχο, εντάξει, δεν τον πέτυχαίνω
,δεν έγινε και κάτι !!!!
Στα σημεία πού υπάρχει κόσμος, εισέρχομαι
χαμογελώντας, χαιρετώ τον κόσμο,hi5 στα μικρά…Μιλώ σε αυτούς που ξέρουν το
χωριό μου,,, Οι ορχήστρες και οι μουσικές δίνουν άλλη αίσθηση…
Συναντώ έναν που περπάταει ...του μιλάω
,είναι ξένος, του λέω να μην σταματήσει ό,τι κι αν γίνει…
Ανά διαστήματα ,έρχεται και δροσερό αεράκι
και λίγα συννεφάκια…ο καιρός δεν είναι άσχημος, πιστεύω, εντάξει κάνει λίγη
ζέστη αλλά δεν νομίζω να είναι τόσο θέμα….αλλά πονάω !Συνεχίζω να τρέχω …χαλαρά
όμως !
Εχω μια περιέργεια να δω πόσο θα κάνω το
30άρι…Δεν αργεί να εκπληρωθεί η περιέργειά μου : 2 ώρες και 21 λεπτά !!! Βάζω
τα γέλια…γελάω μόνος μου….Ο,τι πιο αργό έχω κάνει σε Μαραθώνιο, στα 5 έτη που
τρέχω !!Τι να κάνουμε ???Μες τον αγώνα είναι και αυτό! Παίζει! Συμβαίνει!!
Πίνω νερό και ισοτονικό μαζί…θέλω να είμαι
δυνατός στο τελευταίο ανηφορικό χιλιόμετρο…
Με προσπερνάει η άνετη Εμη , μια πολύ καλή
αθλήτρια, λέγοντάς μου , σχεδόν ξέπνοα ΄΄ Προχώρα Παναγιώτη ..Για την
Κατούνα ΄΄ !!!!!!!!!
Τρέχοντας και πονώντας φοβερά , καρτερώ να
περάσω το 31ο !!!Εντοπίζω μακρυά την γέφυρα…΄΄ Ωραία,φτάνω ΄΄ σκέφτομαι
!!!Αισθάνομαι σαν να …περπατάω …αλλά συνεχίζω…Μερικοί δρομείς περπατούν
αποκαμωμένοι, εδώ…Στο βάθος ακούγονται οι ενθαρρυντικές φωνές από τους θεατές
΄΄ έλα τελείωσαν οι ανηφόρες ΄΄ , ΄΄100 μέτρα ανηφόρα ακόμη ΄΄ , ΄΄ ΜΠΡΑΒΟ ΄΄ κλπ κλπ !!!
Το κεφάλι μου κοιτάζει το έδαφος, νιώθω τον
ήλιο στον σβέρκο μου να καίει …χαιρετώ τους λίγους θεατές, μ αρέσει να τους
δείχνω ότι ακούγονται…θεωρώ το έχουν κι αυτοί ανάγκη αυτό, νιώθουν διαφορετικά,
είμαι σίγουρος …
Κινούμαι πάνω στην Μπλέ γραμμή συνεχώς !!!
Σκέφτομαι που σε λίγο θα αρχίσουν οι κατηφοριές και την φράση ΄΄ από το 30+
αρχίζει ο Μαραθώνιος ΄΄ !!!!Δεν πρέπει να παρασυρθώ και να τρέξω-όσο μπορώ!-
αλύπητα…Ας αφήσω λίγα μέτρα να προσαρμοστεί το σώμα για τις κατηφοριές…
Τρέχω σχετικά χαλαρά…Στην πρώτη κατηφοριά ,
μπροστά μου στα πρώτα 50 μέτρα ,βλέπω
έναν δρομέα να έχει σταματήσει μες την μέση, με πρόσωπο προς την κατεύθυνση του
αγώνα και να πιάνει τον μηρό του…Πιθανόν
έπαθε κάποιο ΄΄ τράβηγμα ΄΄…κουτσαίνει…πονάει και το βλέπω από τους μορφασμούς
του προσώπου του…Και γίνεται το εξής ΤΟΤΕ : Κρατώντας πάντα τον μηρό του και ΜΗ
κοιτώντας πίσω του να βλέπει αν έρχονται άλλοι δρομείς ,αρχίζει να κινείται σαν
τον κάβουρα προς την αριστερή άκρη του δρόμου !Το μυαλό του δεν σκέφτεται
τώρα !! Μοιραία πέφτει πάνω του ένας
άλλος δρομέας που έρχονταν ,που μάλιστα έπεσε κάτω κιόλας !!!!!!!Ετούτος όμως
ακλόνητος ,συνεχίζει χωρίς να κοιτάει πίσω να κινείται πρός την αριστερή
άκρη…Βλέπω ότι όπως πηγαίνω θα είμαι ο ..επόμενος που θα πέσει πάνω του !! Και
αμέσως αλλάζω κατεύθυνση αντίθετη της πορείας του !!!Και στο παραλίγο γλυτώνω
την σύγκρουση !!!!
Κινούμαι στην αριστερή πλευρά του δρόμου
...εκεί έχει και λίγη σκιά από τα δεντράκια …
Κάποια στιγμή νιώθω μικρές ενοχλήσεις στον
δεξιό τετρακέφαλο που τείνουν να μεγαλώνουν…Σκέφτομαι ότι ΄΄ δεν πρέπει να με
βρεί άλλο κακό ΄΄ και ότι ΄΄ πρέπει να
κάνω κάτι να το αποτρέψω ΄΄ …Ετσι, αλλάζω τον βηματισμό μου, ανοίγω βήμα ,τρέχω
πιό δυνατά λιγάκι ,πονάω φοβερά στους κοιλιακούς (σκέφτομαι ΄΄έτσι κι αλλιώς πονούσες εκεί από ώρα πολύ
πρίν ΄΄ !!! )και πράγματι εξαφανίζονται οι ενοχλήσεις !!!!
Τον σταθμό στο 35ο χιλ. παραλίγο να τον
προσπεράσω χωρίς να τον αντιληφθώ!!! Στο ΄΄ τσάκ ΄΄ τον εντόπισα και πλησιάζω
και παίρνω νερό και σφουγγάρι να σκουπίσω τον ιδρώτα από τα χέρια μου,
ψηλά….Κοιτάζω το ρολόι μου και δείχνει 2:27 !!! Κάνω τους υπολογισμούς μου …επιβεβαιώνω
ακόμη μια φορά ότι είμαι πολύ αργός ,αλλά δεν με απασχολεί …σκέφτομαι μόνο
αυτούς που με περιμένουν…έναν έναν, ό,λους
σας …
Από το απέναντι οδόστρωμα ,υπάρχουν με
ποδήλατα φίλοι, προπονητές κάποιων δρομέων που τους δίνουν οδηγίες για το πώς
θα κινηθούν στην συνέχεια…
Τρέχω την πόλη της Αθήνας, έχει ελαφρύ
αεράκι …Κόσμος δεξιά κ αριστερά, ενθαρρύνουν , χειροκροτούν, μαμάδες-μπαμπάδες
με τα μικρά παιδάκια από το χέρι πιασμένα, μ αρέσει πολύ αυτό που
βλέπω…ανταποδίδω χαιρετώντας , κάνοντας το σήμα της νίκης …Κάποιος μου λέει να
κάνω κουράγιο, ότι λίγο έμεινε ακόμη και του δίνω να καταλάβει ότι πάμε χαλαρά,
δεν ανησυχώ !!!!!
Φτάνω στο Πεντάγωνο, πάντα με τους δυνατούς
πόνους στα χαμηλά…αρχίζω και σκέφτομαι την ό,λη χαρούμενη ιστορία που έχει
δημιουργήσει το παρατσούκλι…. ΄΄ Στρατηγός….΄΄
χα χα χα !!!!!
Φτάνοντας εκεί κι εγώ , τους χαιρετώ ,με
αναγνωρίζουν και φωνάζουν δυνατά !!Για λίγο σταματούν την μουσική και
βροντοφωνάζουν ρυθμικά κάτω από την γέφυρα Κατεχάκη ΄΄ ΚΑΤΟΥΝΑ ,,,ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ…ΚΑΤΟΥΝΑ…ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ !!!Και η
γέφυρα να πολλαπλασιάζει ηχητικά το
σύνθημα !!!
Βρίσκομαι σε μια κατάσταση, να κλάψω να μην
κλάψω…….!!!
Περνάω κοιτάζοντάς τους και συνεχώς με
υπόκλιση !!!
Εμαθα επιτέλους και την οδό Φειδιππείδου !!!
Φτάνοντας εκεί ,δεν ήξερα ότι ΕΧΟΥΜΕ ΚΕΡΚΙΔΑ (ειδάλλως θα ήμουν πιο κοντά σας!!!) και έτρεχα στην
αριστερή πλευρά της οδού, ΄΄ χωμένος ΄΄
( και ) στις σκέψεις μου …Λίγο πρίν στρίψω λοιπόν, ακούω την δυνατή φωνή
του Νικου μας και αμέσως στρίβω να δω!!!!!!
Και βλέπω όλους εσάς παιδιά, Σίση, Αιμιλία, Βασίλη, εκεί, συγκεντρωμένους-ενωμένους
όλοι μαζί…πολύ όμορφη εικόνα παιδιά …Τα συγχαρητήρια μου !!!Αμέσως αλλάζω
κατεύθυνση, σας πλησιάζω οσο μπορούσα
και προλαβαίνω να ακουμπήσω τον Νίκο και την Σίση μας !!!
Είστε ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ !!!!
Λίγα μέτρα πρίν στρίψω και με πιάνουν τα κλάματα για λίγο…τα δάκρυα ρέουν στα μάγουλά μου…ανατριχιάζω…σκύβω το κεφάλι και κοιτάζω κάτω, στην Μπλέ γραμμή …Εχει μεγάλο ΄΄ πλάτωμα ΄΄ ο δρόμος ,κινούμαι στα αριστερά, οι θεατές είναι από δεξιά οι πιο πολλοί διότι από εκεί είναι ο ήλιος και έτσι δεν με βλέπουν δακρυσμένο !!!
Είστε ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ !!!!
Λίγα μέτρα πρίν στρίψω και με πιάνουν τα κλάματα για λίγο…τα δάκρυα ρέουν στα μάγουλά μου…ανατριχιάζω…σκύβω το κεφάλι και κοιτάζω κάτω, στην Μπλέ γραμμή …Εχει μεγάλο ΄΄ πλάτωμα ΄΄ ο δρόμος ,κινούμαι στα αριστερά, οι θεατές είναι από δεξιά οι πιο πολλοί διότι από εκεί είναι ο ήλιος και έτσι δεν με βλέπουν δακρυσμένο !!!
Ξέρω επίσης ότι λίγο πριν, στο ύψος του
Μεγάρου Μουσικής θα είναι το 40ο χιλιόμετρο…Εκεί θα κοιτάξω το ρολόι μου και αν
θέλω να μαντέψω χρόνο τερματισμού ,θα προσθέσω άλλα 10 λεπτά !!! Φτάνω εκεί
λοιπόν στις 3 ώρες και 13 λεπτά !!Σκέφτομαι ότι θα τερματίσω 3-4 λεπτά πιο αργά
από ότι πέρυσι !!
Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ περισσότερο γι αυτό
, διότι ακούω να λένε δυνατά το όνομά μου κάποιοι θεατές !!! Κοιτάζω και βλέπω
τον Χαράλαμπο Ποσονίδη ,πολύ καλό δρομέα Πρωταθλητή και Προπονητή μαζί με την
γυναίκα του Ελένη Νικολοπούλου , επίσης πολύ καλή αθλήτρια και Πρωταθλήτρια !!Τους χαιρετώ και τους
ευχαριστώ ..!!
Βλέπω ψηλά ,από μακρυά , το Hilton
…Κατευθύνομαι πρός τα εκεί !!Οι θεατές είναι απλά ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ!!! Πλησιάζοντας τον
Γυαλινο ΔΡΟΜΕΑ ,ακούω τις μουσικές που παίζουν !!
Συναισθήματα απερίγραπτα για όσους δεν
τρέχουν…
Φτάνοντας εκεί, οι φίλοι μου με βλέπουν από
μακρυά και φωνάζουν το όνομά μου
…αναγνωρίζω την φωνή αλλά δεν μπορώ να τους εντοπίσω πού βρίσκονται
…κοιτάζω δεξιά αριστερά γρήγορα γρήγορα
…κάνω και μια υπόκλιση στους τυμπανιστές …τούς εντοπίζω τελικά, Νίκος , Φοίβος ,
Νεφέλη , Δήμητρα …χέρια απλώνονται να με χαιρετίσουν ,να με αγγίξουν στιγμιαία
, να μού μιλήσουν …Θέλω να τους πώ συγνώμη πού καθυστέρησα αλλά δεν μπορώ να ΄΄
κόψω ΄΄ κουβέντα…Για λίγο τρέχω με την όπισθεν ,προκειμένου να ΄΄ αιχμαλωτίσω
΄΄ την εικόνα τους …Σηκώνω το χέρι μου και τους αποχαιρετώ επιστρέφοντας
μπροστά…
Ο πόνος υπάρχει πάντα εκεί ,δυνατός (κατά
βάθος μέσα στο μυαλό μου αναζητώ συνεχώς απάντηση στο ΄΄ τι να είναι αυτό που
μου συνέβη σήμερα??, αλλά τα τόσα συναισθήματα και καταστάσεις που βιώνω στο
πέρασμά μου , με κάνουν και δεν τον λογαριάζω ολότελα …άλλωστε ΄΄ λίγα μέτρα
έμειναν ΄΄ !!!
Και λίγο πιο κάτω ο γενειοφόρος Παύλος με τα
κορίτσια του !!Με το πού με βλέπει από μακρυά , αρχίζει να φωνάζει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ
ΔΥΝΑΤΑ ΄΄ Κατούνα !!! Κατούνα !!’’
!!!!!!!!!Γελάω δυνατά και σηκώνω τα χέρια μου ψηλά δίνοντας του ρυθμό (!!!) στα
συνθήματά του !!!!Οπως έγραψα κάπου, από τις τόσο δυνατές φωνές , τα
συνθήματα και την αντήχηση που είχε το
μέρος ,μερικοί θα έψαχναν να δούν ποιος είναι Στρατηγός !!! χα χα χα !!!
Η Ρίτσα
να απαθανατίζει τους δρομείς…
Λίγα μέτρα ακόμη με χωρίζουν από την Ηρώδου
Αττικού…Ο κόσμος είναι πάρα πολύς …Ακούω δεξιά κι αριστερά ,να λένε το όνομά
μου, να αναφέρουν το χωριό μας ,να με ενθαρρύνουν… δεν προλαβαίνω να τους
εντοπίσω …απλά κάθε φορά που τους ακούω,
σηκώνω επιβεβαιώνοντάς τους, το χέρι μου και συνεχίζω να τρέχω …
Με το που στρίβω στην Η.Α. κι εμένα –όπως
τόσων άλλων δρομέων!!!-μου φάνηκε πώς ΄΄
μάκρυνε ΄΄ πολύ αυτή την φορά η οδός !!!!Οι θεατές να χειροκροτούν δυνατά
!!!!Ακούω συνεχώς να με φωνάζουν με το ονομά μου, με το ψευδώνυμο…με πιάνουν τα κλάματα…΄΄μα είναι
δυνατόν να με γνωρίζουν όλοι αυτοί? !΄΄
Υποκλίνομαι παρατεταμένα, τρέχοντας και
κλαίγοντας, με το κεφάλι να κοιτάζει κάτω…Προσπαθώ να τρέξω πιο δυνατά , αλλά ο ΠΟΝΟΣ στους κοιλιακούς, εκεί, να μου
θυμίζει ΄΄ επππ!! για πού το έβαλες??? ΄΄ και έτσι συνεχίζω χαλαρά…
Ακούω
τον Σίμο να με ενθαρρύνει…δεν προλαβαίνω να τον δώ !!!
Λίγο πρίν το τέλος της οδού, ακούω από δεξιά
μου μια φωνή ξεχωριστή για εμένα, να λέει το ονομά μου, …το χωριό μας !!!Γυρίζω
τελευταία στιγμή και βλέπω τον Βασίλη Ντελή ,πρώην πρόεδρο του Ορειβατικού
Αγρινίου,να κρατάει ένα πλακάτ ΄΄ΣΔΥ Αγρινιου΄΄ !!!!!!Τού κάνω νεύμα και
συνεχίζω …
Στα 50 μέτρα τελειώνει η Η.Α. και βλέπω να με
περιμένουν, κυματίζοντας οι σημαιούλες μας !!! Τις κρατούσε το βαφτηστήρι μου
,ο Δημήτρης Κακόθορος και ήταν εκεί που
είχαμε συμφωνήσει από την προυγούμενη !!!Τεντώνει το χέρι του και μου δίνει τις
σημαιούλες !!Ακούω κάποιους να διαβάζουν δυνατά το ονομα του χωριού μας και το
ονομα της εταιρεία όπου εργάζομαι !!!
Πιά , σηκώνοντας τις ψηλά , αυξάνω ταχύτητα και περνάω
τρέχοντας δυνατά, κάτω από την μεταλλική γέφυρα …Γύρω μου ένας χαμός …..
Με στέρεα βήματα μπαίνω στο Καλλιμάρμαρο…Από
την κερκίδα ο κόσμος να έχει σηκωθεί όρθιος-ξέρω φυσικά ότι δεν είναι μόνο για
εμένα !!!!!!-και να ζητωκραυγάζει…
Με την άκρη του ματιού μου εντοπίζω την
υπέροχη Βίκυ…αλλά δεν προλαβαίνω να της μιλήσω…:
Κάπου ψηλά ,ακούω να φωνάζουν το όνομά
μου…Γυρίζω προς στιγμήν και μόλις διακρίνω τον Τίμο Δρόσο , τον Πρόεδρο του ΣΔΥ Αγρινίου να με
χαιρετά !!!
Οι σημαιούλες πάντα ψηλά και τρέχω για τον
τερματισμό με όση δύναμη έχω …
Και εκεί κοντά στον τερματισμό, ψηλά στις
κερκίδες , είναι άλλη μία ΚΕΡΚΙΔΑ για εμένα :: είναι οι αγαπημένοι συνάδελφοι
μου ,από τα γραφεία Αθηνών ,20 ατομα σχεδόν που με περίμεναν !!!
Προυγουμένως είχαν τρέξει στα 5 κ 10
χιλιόμετρα !!!
Τώρα ,ό,λοι εκει ,από τον Γ.Δ. μέχρι τον
κατώτερο ιεραρχικά συνάδελφο, να είναι σηκωμένοι όρθιοι και να με χαιρετούν και
να φωνάζουν δυνατά!!!!!! Συναισθήματα ….Απερίγραπτα….
Θεέ μου …
Σκέφτομαι
πλησιάζοντας ,΄΄ τώρα δηλαδή, θα πρέπει να περιμένουμε ‘έναν ολόκληρο
χρόνο για να ξαναέρθουμε εδώ?? !!!΄΄ …Από την μία δεν θέλω να τελειώσει ο
αγώνας ..από την άλλη θέλω να τελειώσει να λάβει τέλος το μαρτύριο μου που
πονάω σκληρά ….
Μετά από 20 δευτερόλεπτα περνάω την γραμμή
τερματισμού…!!
Χρόνος τερματισμού επισήμως ,3 ωρες και 25
λεπτα και 5 δεύτερα ο χρόνος μου !!!!
Καταλαβαμε
την 540η θεση από τους 13000 δρομεις Γενικης Κατηγοριας - 499η θεση Ανδρων -
70η θεση στην Κατηγορια Ηλικιας !!!Μια χαρα !!!
Συνεχίζω να κουνώ τις σημαιούλες μας
!! Περπατώ προς την έξοδο του σταδίου…
Σκέφτομαι ότι ΚΑΙ αυτόν τον αγώνα τον
έβγαλα χωρίς ούτε ένα κομματάκι τροφής…Μόνο νερό κ λίγο ισοτονικό….ΤΙΠΟΤΑ
ΑΛΛΟ…!
Συγχαίρω δίπλα μου όποιον δρομέα συναντώ
Ελληνα η Ξένο , γυναίκα η άνδρα…Ο ΠΟΝΟΣ έχει φύγει (???)….
Το βαφτηστήρι μου είναι εκεί, έξω από το
στάδιο ,βαδίζει μαζί μου…μιλάμε …
Φτάνω στο σημείο που δίνουν τα μετάλλια…αφού
συγχαίρω την εθελόντρια(και όποιον άλλο εθελοντή ανταμώνω!!!) που πάει να μου φορέσει το μετάλλιο, της λέω
΄΄κάνε το σαν σε αργή κίνηση για να μπορέσει να με φωτογραφίσουν ΄΄ και σκάει
στα γέλια !!!!!!
Προχωρώ πιά έξω από το στάδιο προς τα
φορτηγάκια για να πάρω τα πράγματά μου…,πίνω τον χυμό πορτοκάλι που μάς έδωσαν…
Συναντώ τον Γιώργο , την Αννα, τον ΤΙΜΟ μας,
τον Τασσο , τον Κώστα τον βοηθώ τυλίγοντας τον με μια αλουμινοκουβέρτα, να
αλλάξει ρουχισμό !!
Αλλάζω κι εγώ με την βοήθεια του
Δημήτρη,…κερνώ τους διπλανούς δρομείς με μικρέ σοκολάτες υγείας που είχα στο
σακίδιο μου ,για αυτήν την ώρα…
Ο ΠΟΝΟΣ όντως έχει φύγει….τι μυστήριο κι
αυτό?!….
Κατόπιν συναντήθηκα με τους συναδέλφους μου ,
όπου όλοι μαζί πήγαμε σε διπλανή ταβέρνα για...ενδυνάμωση !!!!
Φίλες και φίλοι
Να
είστε πάντα καλά και να είστε πάντα ευτυχισμένοι και ΄΄ νικητές ΄΄ !!!
Ακόμη
μία φορά θέλω μέσα από την καρδιά μου να σας ευχαριστήσω για τα τόσα που είπατε
και κάνατε για εμένα……
Σας
Ευχαριστώ !
