Είναι ορισμένες φορές που ξεκινάς να γράψεις κάτι και ξαφνικά μετά από μερικές λέξεις σταματάς…Σηκώνεις τα ιδρωμένα χέρια σου από το πληκτρολόγιο και μένεις ακίνητος σαν άγαλμα για μερικά δευτερόλεπτα ή ακόμη και λεπτά. Το μυαλό σου θολώνει. Εικόνες, σκέψεις γεγονότα «σκοτώνονται» μεταξύ τους για την κυριαρχία…
Να υποστηρίξεις ποιον και γιατί ;
Όλα σου φαίνονται ίδια. Άνθρωποι, μάσκες, λέξεις, ενέργειες και ειρωνεία. Ναι, και η ειρωνεία του πραγμάτων επαναλαμβάνεται σαν κακόγουστο αστείο .
Είχα ακούσει κάποτε ότι οι κυβερνώντες (σε κάθε επίπεδο) στην Ελλάδα χρησιμοποιούν την μέθοδο της συνενοχής για να επιβιώσουν.
Τι είναι η θεωρία της συνενοχής;; Αυτή η μικρή σχεδόν απειλητική φράση που άλλοι στην λένε φωναχτά και άλλοι ψιθυριστά στο αυτί« Μην μιλάς γιατί ξέρουμε και για σένα». Σχεδόν σαν δαμόκλειος σπάθη κρέμεται από πάνω σου. «Μην μιλάς…..»
Και για να το εξηγήσω καλύτερα. Αν προσπαθήσεις να αντιδράσεις γιατί κάποιος συμπολίτης μας πχ, καταπάτησε τον αιγιαλό για να χτίσει το αυθαίρετο του θα υπάρξει και ο αντίλογος «Έλα μωρέ και σένα ο πατέρας σου δεν πήρε παράνομη επιδότηση;» ή μπορεί να είναι ο ξάδερφος που διορίστηκε με μέσον στο δημόσιο, ή ο αδερφός σου που μπορεί να έκανε παράνομα φροντιστήρια ή ακόμη ο παππούς σου που κάποτε έχτισε αυθαίρετα ένα δωμάτιο.. και πάει λέγοντας.
Χιλιάδες περιπτώσεις συν-ενοχής για να υπάρξει στο τέλος το «όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε», «όλοι έχουν λερωμένη την φωλιά τους» και τέλος καταλήγουμε στο μηδενιστικό « όλοι το ίδιο είναι..»
Τάσο χρόνια επενδύουν στην συνενοχή και το φόβο. Αφήνουν λοιπόν το παραθυράκι ανοιχτό και αν κάποιος μπει από εκεί, είτε από ανάγκη, είτε επειδή το «σύστημα έτσι είναι» για να βολευτεί αμέσως του κολλάνε την ταμπέλα της συνενοχής και όχι μόνο σ’αυτόν αλλά και σε όλο του το περιβάλλον.
Τόσα χρόνια χτίσαμε τοίχους συνενοχής. Λυπάμαι μόνο τα νέα παιδιά που ξεκινάνε με όνειρα και χωρίς ταμπέλες και σίγουρα θα απογοητευθούν ……
Βασίλης Πολύζος
ksiromeritikimatia
