Με τις διαδηλώσεις των μαθητών και των φοιτητών ανοίγει πιθανότατα ο κύκλος της αντιπαράθεσης μεταξύ της κοινωνίας και της Κυβέρνησης και η Ελλάδα- παρά τις προβλέψεις για ψυχρό χειμώνα- οδεύει σε μια θερμή εποχή. Τώρα μονάχα αρχίζει να φαίνεται πιο καθαρά η γενικότερη εικόνα. Οι δραστικές αλλαγές που συντελούνται στη χώρα, αναμφίβολα θα σημαδέψουν αυτές τις γενιές. Και αλίμονο σε πολλές ακόμη γενιές αν περάσουν αυτές οι «μεταρρυθμίσεις». Αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική, και αυτά τα παιδιά, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα δραπετεύσουν στο εξωτερικό και η Ελλάδα θα συνεχίζει να χάνει λαμπρούς επιστήμονες, εξειδικευμένους τεχνίτες, ικανούς εργάτες…
Γιατί όπως τελευταία πιστοποιείται δεν βρισκόμαστε στο τέλος της κρίσης αλλά στην αρχή της επίθεσης. Μιας κρίσης που μεταξύ των άλλων, χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την αλλαγή των εργασιακών νόμων, των διατάξεων για τις συντάξεις, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τις μαζικές απολύσεις, τον περιορισμό των δημόσιων επενδύσεων… Και το «περίσσευμα» αντί να κατευθύνεται στην υγεία, την παιδεία, την έρευνα, προορίζεται για τις… τράπεζες. Στα ιδρύματα, δηλαδή, που χρόνια τώρα κερδοσκοπούν ασύστολα και πλέον απαιτούν την αποκατάσταση των αποθεματικών τους σε βάρος, πάντα, της εργασίας. Και φυσικά οι τραπεζίτες έχουν ως (φυσικό) σύμμαχό τους την Τρόικα που καιρό τώρα έχει εξαπολύσει «ολοκληρωτικό» πόλεμο εναντίον του κόσμου της
Γιατί όπως τελευταία πιστοποιείται δεν βρισκόμαστε στο τέλος της κρίσης αλλά στην αρχή της επίθεσης. Μιας κρίσης που μεταξύ των άλλων, χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την αλλαγή των εργασιακών νόμων, των διατάξεων για τις συντάξεις, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τις μαζικές απολύσεις, τον περιορισμό των δημόσιων επενδύσεων… Και το «περίσσευμα» αντί να κατευθύνεται στην υγεία, την παιδεία, την έρευνα, προορίζεται για τις… τράπεζες. Στα ιδρύματα, δηλαδή, που χρόνια τώρα κερδοσκοπούν ασύστολα και πλέον απαιτούν την αποκατάσταση των αποθεματικών τους σε βάρος, πάντα, της εργασίας. Και φυσικά οι τραπεζίτες έχουν ως (φυσικό) σύμμαχό τους την Τρόικα που καιρό τώρα έχει εξαπολύσει «ολοκληρωτικό» πόλεμο εναντίον του κόσμου της
εργασίας. Τα σχέδιά των «εταίρων μας» για ανάπτυξη αποδείχτηκαν -ακόμη και οι ίδιοι το ομολόγησαν- κουρελόχαρτα, αλλά η εμμονή τους στην κατάργηση όλων εκείνων των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων που είχαν επιτευχθεί τον προηγούμενο αιώνα, μόνον ανυστερόβουλη δεν μπορεί να εκληφθεί. Η δογματική εμμονή τους σε παρωχημένα αντιαναπτυξιακά μοντέλα έχει στόχο και την τιμωρία του λαού και την υποταγή των κυβερνήσεων.
Η παραμονή της Ελλάδας σε διαρκές καθεστώς χρεοκοπίας, είναι κάτι που εξυπηρετεί εκείνους που απεργάζονται σενάρια διαιώνισης της υποταγής και της λεηλασίας… Η κατάσταση που βιώνουμε μοιάζει µε μια πάλη μεταξύ ζωής και θανάτου. Ποιος θα καταστραφεί, οι τραπεζίτες ή η εργασία; Η ευρωπαϊκή ηγεσία φαίνεται να έχει κάνει την επιλογή της. Ομολογώ ότι δεν θυμάμαι- ούτε και εγώ- πόσες διαδηλώσεις και καταλήψεις κάναμε ως μαθητές και φοιτητές… Ίσως με την υπερβολή μας, να ευθυνόμαστε για τη σημερινή κατάντια των φοιτητικών κινημάτων. Ίσως… Όμως σήμερα περισσότερο από ποτέ, σίγουρα υπάρχει τουλάχιστον ένας σοβαρός λόγος ώστε αυτά τα παιδιά -που λοιδορούνται ως φυγόπονοι και ανεύθυνοι- να βγουν στο δρόμο…
Παρακολουθώ με θυμό τους «περινούσαστους εθναμύντορες» να ταυτίζουν τους αγώνες των παιδιών με τους βανδαλισμούς. Τις συλλογικότητες με τις λεηλασίες. Τη συμμετοχή με την ασυδοσία! Πως άραγε (εφ)ευρίσκουν επιχειρήματα ώστε να υπερασπίζονται δομές, νοοτροπίες και πρακτικές που καθηλώνουν τη χώρα και διαλύουν την παιδεία και την εκπαίδευση; Δεν ήταν ποτέ οι ίδιοι παιδιά ή έστω και δεν είχαν ποτέ δικά τους παιδιά; Άκουσα και τον Λοβέρδο (υπουργό Παιδείας) να ζητά την αρωγή της Αστυνομίας για τον εντοπισμό αυτών που διακινούν την προτροπή για καταλήψεις. Πανεπιστημιακός ο Ανδρέας και βάζει από την πίσω πόρτα τον χαφιεδισμό στην εκπαίδευση.
Τι να πεις… Αλήθεια δεν αντιλαμβάνεται ότι το σχολείο έτσι όπως είναι αρθρωμένο δεν δίνει στα παιδιά κανένα έρεισμα για να το υπερασπιστούν; Δεν βλέπει άραγε ότι το σχέδιο για το νέο Λύκειο, με την περιβόητη «τράπεζα θεμάτων» στέλνει τα παιδιά στο φροντιστήριο από την Α’ Λυκείου; Πράγματι, οι καταλήψεις τον Νοέμβριο έχουν «επετειακό» χαρακτήρα. Όμως η οργή είναι διαρκής και έντονη. Και κάποτε θα ξεσπάσει. Μπορεί τώρα, ίσως το Δεκέμβρη ή το Μάρτη. Μπορεί ακόμη η έκρηξη να έρθει του χρόνου ή σε δύο χρόνια. Η ψυχή των παιδιών είναι ηφαίστειο και κάποτε η λάβα θα ξεχυθεί στις πλαγιές του βουνού και θα φτάσει ως τις πεδιάδες...
Γιατί όσο δεν υπάρχουν πολιτικοί και πνευματικοί ταγοί να εμπνεύσουν και να δώσουν ελπίδα, η φλόγα θα σιγοκαίει. Ας γίνει σε όλους αντιληπτό ότι οι κινητοποιήσεις των παιδιών- έστω κάποιων παιδιών- δεν ερείζονται στο χαβαλέ και τη λούφα. Έχουν και αφορμή και αιτία! Στο κάτω-κάτω εάν δεν αντιδράσουν τώρα, πότε θα αντιδράσουν; Κάποτε και για λιγότερο σοβαρούς λόγους, είχαμε βρεθεί και εμείς στη θέση τους. Ας μη φτύνουμε τον ουρανό, ούτε βέβαια και τα παιδιά μας!
Τ` ακούτε Αλέξη, Σπύρο και…Ορέστη;
Η παραμονή της Ελλάδας σε διαρκές καθεστώς χρεοκοπίας, είναι κάτι που εξυπηρετεί εκείνους που απεργάζονται σενάρια διαιώνισης της υποταγής και της λεηλασίας… Η κατάσταση που βιώνουμε μοιάζει µε μια πάλη μεταξύ ζωής και θανάτου. Ποιος θα καταστραφεί, οι τραπεζίτες ή η εργασία; Η ευρωπαϊκή ηγεσία φαίνεται να έχει κάνει την επιλογή της. Ομολογώ ότι δεν θυμάμαι- ούτε και εγώ- πόσες διαδηλώσεις και καταλήψεις κάναμε ως μαθητές και φοιτητές… Ίσως με την υπερβολή μας, να ευθυνόμαστε για τη σημερινή κατάντια των φοιτητικών κινημάτων. Ίσως… Όμως σήμερα περισσότερο από ποτέ, σίγουρα υπάρχει τουλάχιστον ένας σοβαρός λόγος ώστε αυτά τα παιδιά -που λοιδορούνται ως φυγόπονοι και ανεύθυνοι- να βγουν στο δρόμο…
Παρακολουθώ με θυμό τους «περινούσαστους εθναμύντορες» να ταυτίζουν τους αγώνες των παιδιών με τους βανδαλισμούς. Τις συλλογικότητες με τις λεηλασίες. Τη συμμετοχή με την ασυδοσία! Πως άραγε (εφ)ευρίσκουν επιχειρήματα ώστε να υπερασπίζονται δομές, νοοτροπίες και πρακτικές που καθηλώνουν τη χώρα και διαλύουν την παιδεία και την εκπαίδευση; Δεν ήταν ποτέ οι ίδιοι παιδιά ή έστω και δεν είχαν ποτέ δικά τους παιδιά; Άκουσα και τον Λοβέρδο (υπουργό Παιδείας) να ζητά την αρωγή της Αστυνομίας για τον εντοπισμό αυτών που διακινούν την προτροπή για καταλήψεις. Πανεπιστημιακός ο Ανδρέας και βάζει από την πίσω πόρτα τον χαφιεδισμό στην εκπαίδευση.
Τι να πεις… Αλήθεια δεν αντιλαμβάνεται ότι το σχολείο έτσι όπως είναι αρθρωμένο δεν δίνει στα παιδιά κανένα έρεισμα για να το υπερασπιστούν; Δεν βλέπει άραγε ότι το σχέδιο για το νέο Λύκειο, με την περιβόητη «τράπεζα θεμάτων» στέλνει τα παιδιά στο φροντιστήριο από την Α’ Λυκείου; Πράγματι, οι καταλήψεις τον Νοέμβριο έχουν «επετειακό» χαρακτήρα. Όμως η οργή είναι διαρκής και έντονη. Και κάποτε θα ξεσπάσει. Μπορεί τώρα, ίσως το Δεκέμβρη ή το Μάρτη. Μπορεί ακόμη η έκρηξη να έρθει του χρόνου ή σε δύο χρόνια. Η ψυχή των παιδιών είναι ηφαίστειο και κάποτε η λάβα θα ξεχυθεί στις πλαγιές του βουνού και θα φτάσει ως τις πεδιάδες...
Γιατί όσο δεν υπάρχουν πολιτικοί και πνευματικοί ταγοί να εμπνεύσουν και να δώσουν ελπίδα, η φλόγα θα σιγοκαίει. Ας γίνει σε όλους αντιληπτό ότι οι κινητοποιήσεις των παιδιών- έστω κάποιων παιδιών- δεν ερείζονται στο χαβαλέ και τη λούφα. Έχουν και αφορμή και αιτία! Στο κάτω-κάτω εάν δεν αντιδράσουν τώρα, πότε θα αντιδράσουν; Κάποτε και για λιγότερο σοβαρούς λόγους, είχαμε βρεθεί και εμείς στη θέση τους. Ας μη φτύνουμε τον ουρανό, ούτε βέβαια και τα παιδιά μας!
Τ` ακούτε Αλέξη, Σπύρο και…Ορέστη;
