Ήταν νύχτα της 21ης/22ας Ιουλίου 1974.Τα καταδρόμια μας έφυγαν από τη Σούδα της Κρήτης, με 15 μεταγωγικά αεροσκάφη τύπου Νοράτλας με την κωδική ονομασία «ΝΙΚΗ» για να ενισχύσουν τους μαχόμενους αδελφούς μας στην Κύπρο, που πολεμούσαν τον προαιώνιο εχθρό του Γένους.
Τα πρώτα αεροσκάφη που έφτασαν, λόγω μη έγκαιρης ενημέρωσης των φίλιων αντιαε-ροπορικών χτυπήθηκαν. Τα (φίλια) αντιαεροπορικά τους χτύπησαν, ενώ προσέγγιζαν το αεροδρόμιο της Λευκωσίας και ένα απ τα αεροπλάνα, το «ΝΙΚΗ 4», συνετρίβη φλεγόμενο στην Μακεδονίτισσα.
Οι 16 από τους επιβαίνοντες καταδρομείς και αεροπόρους μας έμειναν εκεί, 42 ολόκληρα χρόνια, μαζί με το αεροπλάνο, κάτω από σωρούς χωμάτων να φυλούν τα αδέρφια τους στο Τύμβο, που στήθηκε εκεί για να θυμίζει σε όλους το αίμα και τις θυσίες των παλικαριών, που στάθηκαν απέναντι στον Αττίλα το μαύρο καλοκαίρι του 1974. (Το «Νίκη 4» ήταν το μοναδικό που καταρρίφθηκε. Τέσσερις αεροπόροι και 27 κα-ταδρομείς σκοτώθηκαν, ενώ μόνο ένας, ο Θανάσης Ζαφειρίου, διασώθηκε τότε πηδώντας στον αέρα από τη φλεγόμενη άτρακτο!!!!.)
Και να που μετά από 42 χρόνια, αφού έγιναν εκσκαφές και ταυτοποιήθηκαν τα οστά που βρέθηκαν με τη μέθοδο DNA, ήρθε η ώρα και γύρισαν να αναπαυθούν οι νεκροί αλλά αθάνατοι ήρωες στη πατρίδα. Να έχουν τις πρέπουσες τιμές, να έχουν ένα καντήλι και να δώσουν στους συγγενείς τους την δυνατότητα να τους θυμιάζουν... Να έχουν ένα τάφο να πηγαίνουν.
Ο δεύτερος καταδρομέας ήταν ο Αιμίλιος Μανιάς από τη Παραβόλα Αγρινίου. Η εξόδιος ακολουθία έγινε την ίδια μέρα στις 1600 στον ιερό ναό Αγ Δημητρίου Παραβόλας, στην οποία παραβρέθηκα, αποτίοντας τον ελάχιστο φόρο τιμής και μνήμης στους ήρωές μας.
Αιωνία η μνήμη στους αθάνατους πεσόντες για τη πατρίδα αεροπόρους και καταδρομείς μας της επιχείρησης «ΝΙΚΗ».
