Είναι αναμφισβήτητο ότι η θεμελιώδης αρχή του πολιτεύματος είναι η κοινοβουλευτική αρχή, σύμφωνα με την οποία η Κυβέρνηση οφείλει εκ του Συντάγματος να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής(Αρχή της δεδηλωμένης). Οι βουλευτές δεν περιορίζονται μόνο στο νομοθετικό ή ελεγκτικό τους έργο αλλά συμμετέχουν στην ανάδειξη και διατήρηση της εκτελεστικής λειτουργίας.
Το Σύνταγμα, ο Κανονισμός της Βουλής προσδιορίζουν τη διαδικασία υποβολής πρότασης εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, τη συζήτηση και την ψήφιση. Η συζήτηση για την πρόταση εμπιστοσύνης αρχίζει δύο ημέρες μετά από την υποβολή της σχετικής πρότασης και δεν μπορεί να παραταθεί πέρα από τρεις ημέρες από την έναρξή της, μπορεί όμως να αναβληθεί για 48 ώρες, αν το ζητήσει η κυβέρνηση. Η συζήτηση τερματίζεται με ψηφοφορία που είναι πάντοτε ονομαστική, το αργότερο έως τα μεσάνυχτα της τρίτης ημέρας από την έναρξη της.
Πρόταση εμπιστοσύνης δεν μπορεί να γίνει δεκτή εάν δεν έχει εγκριθεί από την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, η οποία πλειοψηφία δεν επιτρέπεται να είναι κατώτερη από τα δύο πέμπτα του όλου αριθμού των βουλευτών. Η απώλεια της εμπιστοσύνης της Βουλής οδηγεί στην απαλλαγή από τα καθήκοντα της την Κυβέρνηση με απόφαση του ΠτΔ. Τι ισχύει όμως στις περιπτώσεις των κυβερνήσεων συνεργασίας, όπου έχουμε διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού με την αποχώρηση ενός από τους κυβερνητικούς εταίρους από την Κυβέρνηση, χωρίς να έχουμε νέα ορκωμοσία πρωθυπουργού. Στο κοντινό παρελθόν η νέα Κυβέρνηση που προέκυψε μετά την απόσυρση των υπουργών της ΔΗΜ.ΑΡ που συμμετείχαν στον τότε κυβερνητικό συνασπισμό ήταν ο σχηματισμός νέας δικομματικής Κυβέρνησης μόνο από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ
Η ψήφος εμπιστοσύνης ανοχής σύμφωνα με όσα ορίζει το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής, προσδιορίζεται και εξαρτάται από τον αριθμό των ψήφων, για να λάβει μια κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης δεν είναι απαραίτητοι πάντοτε 151 ψήφοι, αυτό προκύπτει από το άρθρο 84 παράγραφος 6 του Συντάγματος που ορίζει ότι, πρόταση εμπιστοσύνης δεν μπορεί να γίνει δεκτή, αν δεν εγκριθεί από την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, η οποία όμως δεν επιτρέπεται να είναι κατώτερη από τα δύο πέμπτα του όλου αριθμού των βουλευτών.
Συνεπώς για να εγκριθεί η ψήφος εμπιστοσύνης απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, η οποία δεν επιτρέπεται να είναι κατώτερη από τα 2/5 του όλου αριθμού των βουλευτών δηλαδή 120 βουλευτές.
Με βάση τα παραπάνω, ένα κόμμα, αντί να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης προς μια κυβέρνηση, μπορεί να επιλέξει την ψήφο ανοχής, οι βουλευτές που θα απέχουν, πρέπει να δηλώσουν εκ των προτέρων ότι θα απόσχουν από την ψηφοφορία, για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης.
Μία Κυβέρνηση μπορεί να προχωρήσει σε ένα τέτοιο βήμα και να συνεχίσει την πορεία της, το εάν θα σταθεί ως μειοψηφία είναι κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει δοκιμαστεί στην Ελλάδα σε αντίθεση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Με πηγή σε στοιχεία από άρθρο του lawtakpap.blogspot.com
και themistopolos2007.blogspot.gr
Το Σύνταγμα, ο Κανονισμός της Βουλής προσδιορίζουν τη διαδικασία υποβολής πρότασης εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, τη συζήτηση και την ψήφιση. Η συζήτηση για την πρόταση εμπιστοσύνης αρχίζει δύο ημέρες μετά από την υποβολή της σχετικής πρότασης και δεν μπορεί να παραταθεί πέρα από τρεις ημέρες από την έναρξή της, μπορεί όμως να αναβληθεί για 48 ώρες, αν το ζητήσει η κυβέρνηση. Η συζήτηση τερματίζεται με ψηφοφορία που είναι πάντοτε ονομαστική, το αργότερο έως τα μεσάνυχτα της τρίτης ημέρας από την έναρξη της.
Πρόταση εμπιστοσύνης δεν μπορεί να γίνει δεκτή εάν δεν έχει εγκριθεί από την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, η οποία πλειοψηφία δεν επιτρέπεται να είναι κατώτερη από τα δύο πέμπτα του όλου αριθμού των βουλευτών. Η απώλεια της εμπιστοσύνης της Βουλής οδηγεί στην απαλλαγή από τα καθήκοντα της την Κυβέρνηση με απόφαση του ΠτΔ. Τι ισχύει όμως στις περιπτώσεις των κυβερνήσεων συνεργασίας, όπου έχουμε διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού με την αποχώρηση ενός από τους κυβερνητικούς εταίρους από την Κυβέρνηση, χωρίς να έχουμε νέα ορκωμοσία πρωθυπουργού. Στο κοντινό παρελθόν η νέα Κυβέρνηση που προέκυψε μετά την απόσυρση των υπουργών της ΔΗΜ.ΑΡ που συμμετείχαν στον τότε κυβερνητικό συνασπισμό ήταν ο σχηματισμός νέας δικομματικής Κυβέρνησης μόνο από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ
Η ψήφος εμπιστοσύνης ανοχής σύμφωνα με όσα ορίζει το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής, προσδιορίζεται και εξαρτάται από τον αριθμό των ψήφων, για να λάβει μια κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης δεν είναι απαραίτητοι πάντοτε 151 ψήφοι, αυτό προκύπτει από το άρθρο 84 παράγραφος 6 του Συντάγματος που ορίζει ότι, πρόταση εμπιστοσύνης δεν μπορεί να γίνει δεκτή, αν δεν εγκριθεί από την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, η οποία όμως δεν επιτρέπεται να είναι κατώτερη από τα δύο πέμπτα του όλου αριθμού των βουλευτών.
Συνεπώς για να εγκριθεί η ψήφος εμπιστοσύνης απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, η οποία δεν επιτρέπεται να είναι κατώτερη από τα 2/5 του όλου αριθμού των βουλευτών δηλαδή 120 βουλευτές.
Με βάση τα παραπάνω, ένα κόμμα, αντί να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης προς μια κυβέρνηση, μπορεί να επιλέξει την ψήφο ανοχής, οι βουλευτές που θα απέχουν, πρέπει να δηλώσουν εκ των προτέρων ότι θα απόσχουν από την ψηφοφορία, για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης.
Μία Κυβέρνηση μπορεί να προχωρήσει σε ένα τέτοιο βήμα και να συνεχίσει την πορεία της, το εάν θα σταθεί ως μειοψηφία είναι κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει δοκιμαστεί στην Ελλάδα σε αντίθεση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Με πηγή σε στοιχεία από άρθρο του lawtakpap.blogspot.com
και themistopolos2007.blogspot.gr
