Πριν από μόλις μερικά χρόνια, η φυγή για την Αθήνα, είχε καταστεί μόδα αλλά και ανάγκη σε πολλές περιπτώσεις για χιλιάδες νέους της περιοχής. Σήμερα με την παρατεταμένη κρίση, την ύφεση και την ανεργία που χτύπα αλύπητα πρώτα και κύρια τα αστικά κέντρα, η κατάσταση αντιστρέφεται
Δεκάδες οικογένειες πήραν τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψουν. Πολλοί μετά από χρόνια δουλειάς, έχουν απολυθεί, και αναζητούν μια καινούργια αρχή στην γενέτειρα, είτε μέσα από το επάγγελμα στο οποίο έχουν ειδικευτεί, είτε μέσα από την αξιοποίηση της περιούσιας τους, με καλλιέργειες κλπ
Πολλοί από τους Αιτωλ/νες που έχουν επιστρέψει, ασχολούνταν με τον κατασκευαστικό τομέα που τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί καθίζηση. Στο Αγρίνιο, τα πράγματα στον συγκεκριμένο κλάδο δεν είναι διαφορετικά κι έτσι όσοι επιστρέφουν αναζητούν άλλες λύσεις. Πολλοί ακόμη προέρχονται από επιχειρήσεις που υποχρεώθηκαν να προχωρήσουν σε κλείσιμο ή σε απολύσεις προσωπικού τους. Αναγνωρίζοντας πως η περιφέρεια κρατά ακόμη κάποιες αντιστάσεις στην κρίση αλλά και παρέχει μια πολύ φθηνότερη και πιο άνετη ζωή, πήραν τη μεγάλη απόφαση. Το γεγονός επίσης πως πίσω υπήρχαν συγγενικά πρόσωπα, που μπορούν να συνδράμουν με κάθε τρόπο, παίζει σαφώς έναν καθοριστικό ρόλο.
Έκτος από τις οικογένειες που επιστρέφουν, πολλοί είναι και οι νέοι και νέες που ζούσαν μόνοι τους στην Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις και που πλέον η ζωή τους είχε γίνει αφόρητη. Έτσι, μπροστά στο αδιέξοδο, προτίμησαν έτσι και πάλι την επιστροφή στην πατρογονική εστία και ζουν πλέον μαζί με τους γονείς τους.
Με την επιστροφή τους, κάποιοι έχουν ανοίξει καφενεία στα χωριά τους, άλλοι αναζητούν μεροκάματα εδώ κι εκεί ή έχουν στραφεί στην πρωτογενή παραγωγή, είτε με νέες καλλιέργειες, είτε με παραδοσιακές, που πριν είχαν εγκαταλειφτεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ελιές, που πλέον αξιοποιούνται έστω για την εξασφάλιση ενός πενιχρού αλλά αναγκαίου εισοδήματος.
Το "Γεγονός" επιχειρεί να παρουσιάσει μια πρώτη εικόνα που υφίσταται αυτήν τη στιγμή σε διάφορες περιοχές του διευρυμένου δήμου Αγρινίου, όπου πράγματι το γενικό συμπέρασμα είναι πως καταγράφεται μια επιστροφή, που δεν μπορεί βέβαια να χαρακτηριστεί μαζική, αλλά κανείς δεν αποκλείει να λάβει ευρύτερη μορφή, με δεδομένες τις δυσοίωνες προβλέψεις για την ύφεση και την αύξηση της ανεργίας.
Στο Δοκίμι για παράδειγμα, υπάρχει σημαντικός αριθμός νέων που έχει επιστρέψει και κυρίως έχει στραφεί στην γεωργία, ενώ άλλοι παραμένουν άνεργοι και σε αναζήτηση ενός μεροκάματου.
Στις Παπαδάτες της Μακρυνείας, πάνω από δέκα οικογένειες έχουν επιστρέψει. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του χωριού κ. Στέκα, πρόκειται για ανθρώπους που ασχολούνταν με τον χώρο της οικοδομής, υδραυλικοί κλπ, άνθρωποι που από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν χωρίς δουλειά . "Ο κόσμος αυτός ασχολείται πλέον με τα χωράφια του και αναζητά μεροκάματα από εδώ κι από εκεί. Μαθαίνω πως και άλλες οικογένειες ετοιμάζονται να γυρίσουν"¨, λέει ο κ. Στέκας.
Στην Λεπενού επίσης παρατηρείται κάτι ανάλογο ενώ στην Παραβόλα, ο πρόεδρος της Δημοτικής Ενότητας κ. Γιαννακάς, λέει χαρακτηριστικά: "Απ'ότι ξέρω έχουν επιστρέψει τρεις με τέσσερεις οικογένειες , μια μάλιστα επειδή δεν βρήκε κάτι καλύτερο, ξαναέφυγε. Οι άνθρωποι αυτοί προσπαθούν και πάλι να σταθούν στα πόδια τους, είτε με κάποια μεροκάματα, κάποιοι έχουν γίνει και εργάτες γης, ενώ αναζητούν διέξοδο και μέσα από γεωργικό εισόδημα. Παράγονται και πάλι προϊόντα που είχαν εγκαταλειφτεί, όπως ο καπνός, ο κόσμος αυτός βρίσκεται σε μια αναζήτηση και έχει δυσκολίες"
Πολλοί νέοι επίσης, που ζούσαν μόνοι τους επέστρεψαν από την Αθήνα στην Παραβόλα, αλλά και σε άλλα γειτονικά χωριά, όπως το Καινούργιο, το Παναιτώλιο κλπ
Στην Γουριώτισσα, το Αγγελόκαστρο και αλλού , δεν έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο αυτό, όπως λένε οι τοπικοί πρόεδροι, που όμως θεωρούν βέβαιο πως με τη συνέχιση και ένταση της κρίσης σύντομα θα εμφανιστεί και εκεί κύμα επιστροφής ετεροδημοτών.
Π.Η.Τ.
agriniopress