ΤΕΡΑΣ ΜΕ ΘΡΑΣΟΣ
«Μ' ανάβεις στην κρίση», με αυτή την ορθογραφία για προφανείς λόγους, έγραφε η ταμπέλα του καταστήματος που διατηρούσε ο Χρ. Παπάζογλου στο κέντρο της Ξάνθης.
Ήταν ψυχικά άρρωστος; Ήθελε να ξέρουν όλοι πως ο ποδόγυρος τονφουντώνει; Έστελνε το μήνυμα πως είναι επικίνδυνος για τον γυναικείο πληθυσμό; Εξέπεμπε με τον πλέον άκομψο τρόπο ότι ήταν σεξουαλικό ον; Γιατί το έγραψε έτσι; Όχι πάντως τυχαία.
Έδειχνε ολοκάθαρα το προφίλ του, αλλά κανείς δεν υποψιαζόταν πως ο αδίστακτος, θηριώδης άντρας που δεν σήκωνε! μύγα στο σπαθί του και με τοπαραμικρό χτυπούσε τη γροθιά του στο τραπέζι θα συγκλόνιζε το πανελλήνιο με το μοναδικής φρικαλεότητας έγκλημά του.
Για τους πελάτες του η φρικιαστική δολοφονία που έγινε τα ξημερώματα της Πέμπτης, με θύμα τη Ζωή Δαλακλίδου, ήταν ως και! αναμενόμενη, καθώς ο Χρ. Παπάζογλου ήταν αψύς, νευρικός και συχνά απότομος........
Μάλιστα το πρωί που αποκαλύφθηκε το αποτρόπαιο έγκλημα και ενώ οι αστυνομικοί ερευνούσαν τον χώρο γύρω από το σημείο όπου έχασε τη ζωή της η κοπέλα, ο αιμοσταγής δολοφόνος κινούνταν νευρικά πάνω-κάτω στο κατάστημά του, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 200 μέτρων από το πατρικό σπίτι της οικογένειας Δαλακλίδου. Οι αστυνομικοί τον έβλεπαν να βηματίζει νευρικός, αφήνοντας τους πελάτες να ψωνίζουν μόνοι τους, ενώ ενδιαφερόταν για τις εξελίξεις και ρωτούσε αν είχε βρεθεί ο φονιάς.
Το μικρό μανάβικο της οδού 40 Εκκλησιών στο κέντρο της Ξάνθης άνοιξε πριν από δύο μήνες. Ο Χρ. Παπάζογλου συνήθιζε να μιλάει για την «αδικία» που υπέστη με την 7μηνη προφυλάκισή του.
Έλεγε πως μπήκε φυλακή επειδή μια κοπέλα τον κατηγόρησε άδικα -όπως υποστήριζε- για σεξουαλική παρενόχληση και έμεινε στη φυλακή,ενώ ισχυριζόταν πως είχε στραφεί κατά του ελληνικού Δημοσίου αξιώνοντας χρηματική αποζημίωση για τον εγκλεισμό του στις φυλακές.
Το ίδιο είχε πει και στον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος που νοίκιαζε στον 5ο όροφο της οδού Περικλέους 30, σε κοντινή απόσταση, προκειμένου να δικαιολογήσει την καθυστέρηση στα ενοίκια. Του έλεγε να κάνει υπομονή και θα τον εξοφλούσε μόλιςέπαιρνε τα χρήματα που θα του έδινε? η πολιτεία.
Για την ιστορία, ο Χρ. Παπάζογλου τον Απρίλιο του 2011 είχε συλληφθεί για απόπειρα βιασμού μιας φοιτήτριας, πάλι σε δημόσιο χώρο. Είχε αρπάξει τότε την κοπέλα στον δρόμο και την είχε παρασύρει πίσω από ένα κτίσμα για να τη βιάσει, αλλά εγκατέλειψε την προσπάθειά του όταν εκείνη έβαλε τις φωνές και ξέφυγε από τα χέρια του.
Προφυλακίστηκε για διάστημα περίπου 6 μηνών, αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση και δικάστηκε στις αρχές του 2012. Το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Καβάλας τον αθώωσε για την απόπειρα βιασμού λόγω έλλειψης στοιχείων και τον καταδίκασε σε φυλάκιση 6 μηνών για πρόκληση σωματικών βλαβών.
Περιγραφές που τρομάζουν
Ψηλός, σωματώδης, αγριωπός στην όψη. Ετσι περιγράφουν τον «Μ' ανάβεις στην κρίση» πελάτες και γείτονές του που ψώνιζαν από το κατάστημά του για να τον βοηθήσουν να επανενταχθεί στην κοινωνία, αφού είχε πείσει τους πάντες πως ήταν άδικα στη φυλακή, για παρενόχληση και απόπειρα βιασμού μιας φοιτήτριας.
«Γενικά ήταν ήρεμος, αλλά ο σωματότυπός του ήταν τέτοιος που όταν νευρίαζε χρειάζονταν 5-6 άτομα για να τον ακινητοποιήσουν» λένε όσοι τον γνώριζαν.
Η οικογένειά του στο Μυρωδάτο Ξάνθης έπεσε κυριολεκτικά από τα σύννεφα. Βιοπαλαιστές οι γονείς του, άνεργος ο μικρότερος αδελφός του Νίκος, ο οποίος είχε επίσης εκδηλώσει παραβατική συμπεριφορά στο παρελθόν, έμαθαν την Παρασκευή το πρωί, αρκετές ώρες μετά την ομολογία του, ότι ο γιος τους ήταν ο δράστης της πιο φρικιαστικής δολοφονίας που καταγράφηκε τα τελευταία χρόνια στα εγκληματολογικά χρονικά.
«Άμα το έκανε ο γιος μου, δεν με νοιάζει τι θα του κάνουν από δω και πέρα» είπεσυγκλονισμένος ο πατέρας του Θόδωρος, ενώ η μητέρα του Τασούλα κλείστηκε στο σπίτι και δεν ήθελε να δει και να μιλήσει σε κανέναν.
Στο μικρό, φτωχικό σπίτι της οικογένειας Παπάζογλου δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα -κόπηκε λόγω οφειλών προς τη ΔΕΗ-, έτσι δεν είδαν τηλεόραση και δεν άκουσαν για τη σύλληψη του δράστη.
«Αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και όταν έμαθαν πως ο γιος τους είναι ο δράστης της άγριας δολοφονίας, οι γονείς σοκαρίστηκαν. Δεν μπορούσαν να μιλήσουν. Ήταν να τους λυπάται κανείς, δεν ήθελαν να μάθουν λεπτομέρειες, ούτε να μιλήσουν με το παιδί τους» μας είπε ο γείτονας και συγχωριανός τους Ευάγγελος Κομψάκης.
Στα καφενεία και στις γειτονιές του Μυρωδάτου θέμα συζήτησης ήταν η αγριότητα με την οποία ο δράστης σκότωσε το θύμα, ενώ κανείς δεν φανταζόταν ότι ο μακελάρης ήταν ο νεαρός συγχωριανός τους.
Κάποιοι ωστόσο έκαναν λόγο για ένα άτομο που είχε εκδηλώσει παραβατική συμπεριφορά και στο παρελθόν, καθώς είχε κατηγορηθεί για τουλάχιστον 2-3 απόπειρες βιασμού, για ναρκωτικά και μικροκλοπές.
Ακόμη όμως και αν τον θεωρούσαν ύποπτο για κάποια νέα παράβαση, δεν χωρά ανθρώπου νους τη φρικαλεότητα του εγκλήματός του, αφού κακοποίησε σεξουαλικά και με απάνθρωπο τρόπο την 34χρονη, τη χτύπησε με μοναδική αγριότητα και στη συνέχεια της έβαλε φωτιά για να εξαφανίσει τα ίχνη του.
Θρήνος για την αδικοχαμένη κοπέλα
Ο άγγελος που είχε δίψα για ζωή
«Η Ζωή ήταν ένας άγγελος». Ο αδελφός της Ηλίας Δαλακλίδης άφησε για λίγο τη συντριβή του στην άκρη και μίλησε για τη δική του Ζωή, την αδελφή, τη φίλη, τον άνθρωπο που αγαπούσε. Για να τιμήσει τη μνήμη της, για να δείξει πως ήταν άδικος, απίστευτος, ασύλληπτος ο θάνατός της με τόσο φρικιαστικό τρόπο.
Η Ζωή είχε σπουδάσει γραφιστική και διαφήμιση στη Θεσσαλονίκη, όπου έμενε τα τελευταία 10 χρόνια και δούλευε σε ιδιωτικές εταιρείες.
Εδώ και 3-4 χρόνια ήταν άνεργη, συνέχιζε όμως να μένει στη Θεσσαλονίκη και να ψάχνει για δουλειά. Δεν το έβαζε κάτω. Επισκεπτόταν τους δικούς της στην Ξάνθη τις γιορτές και τα καλοκαίρια όταν έπαιρνε άδεια. Λίγες ώρες πριν από την άγρια δολοφονία της, το απόγευμα της Τετάρτης, επισκέφθηκε την αγαπημένη της βαφτισιμιά στο Φανάρι Ροδόπης, πρωτοετή φοιτήτρια στην Παιδαγωγική Σχολή του Πανεπιστημίου Αλεξανδρούπολης, για να της ευχηθεί και να της δώσει τα δώρα της.
Από το Φανάρι κατάγεται η οικογένειά της και εκεί βρίσκονται πολλοί συγγενείς της, γι' αυτό και η Ζωή επισκεπτόταν συχνά την περιοχή, ενώ περνούσε τα καλοκαίρια της στο χωριό. Στην Ξάνθη βοηθούσε τον πατέρα της Θεολόγο και τον αδελφό της Ηλία στο κατάστημα ξηρών καρπών που διατηρούν στην οδό 28ης Οκτωβρίου 185. Εκτός από τους ξηρούς καρπούς είναι φημισμένο και για το παγωτό που παρασκευάζει η οικογένεια Δαλακλίδη. Ο παππούς Ηλίας ξεκίνησε το 1938 ως πλανόδιος πωλητής παγωτού, το οποίο παρασκεύαζε με παραδοσιακό τρόπο. Ανοιξε το κατάστημα το 1958 και σήμερα το συνεχίζουν τα τρία παιδιά του και τα εγγόνια του. Η Ζωή βοηθούσε τις γιορτές όταν υπήρχε μεγάλη κίνηση, ήταν πρόσχαρη και όλοι οι πελάτες ήθελαν να τους εξυπηρετεί η Ζωή.
Τα βράδια συνήθιζε να περνάει από το μπαρ «Nostos», το οποίο διατηρεί πρώην συμμαθητής της, και εκεί έβλεπε φίλους από τα παλιά.
Η συντριβή των δικών της
«Ο,τι και να του κάνουν, η αδελφή μου δεν γυρίζει πίσω» είπε με δάκρυα στα μάτια ο αδελφός της Ηλίας. Είπε ακόμη πως «η Ζωή ήταν ένας άγγελος», «είχε όνειρα», «ήταν άνεργη 3-4 χρόνια αλλά δεν το έβαζε κάτω».
Το βράδυ της Τετάρτης βγήκε με την κολλητή της φίλη βόλτα και πέρασε από ένα μπαράκι που το είχε πρώην συμμαθητής τους. Εμειναν εκεί ως αργά, ήπιαν από ένα ποτό και τον αποχαιρέτησαν. Κανείς δεν τις ενόχλησε, κανείς δεν τις ακολούθησε, τίποτε δεν προμήνυε ότι ο θάνατος θα της έδειχνε το πιο άγριο πρόσωπό του. Τίποτε δεν έδειχνε πως θα μαρτυρούσε στα χέρια ενός ανθρωπόμορφου τέρατος, το οποίο βγήκε? παγανιά για να κακοποιήσει και να σκοτώσει όποια κοπέλα βρισκόταν στον δρόμο του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως από την πρώτη στιγμή και ενώ όλοι μιλούσαν για ένα έγκλημα πάθους από εραστή που δεν βρήκε ανταπόκριση στον έρωτά του, ο πατέρας της Ζωής μίλησε για έναν άγνωστο δράστη, που σκότωσε χωρίς να έχει κίνητρο πάνω στην κόρη του.
«Δεν είχε εχθρούς στην Ξάνθη η Ζωή. Δεν είχε και πολλούς φίλους, παρέες, έλειπε χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Δεν είχε σχέση ούτε εδώ ούτε στη Θεσσαλονίκη. Είναι ένας στυγνός δολοφόνος που θα σκότωνε όποια κοπέλα έβρισκε μπροστά του. Ετυχε να είναι το δικό μου παιδί» είπε ο Θεολόγος Δαλακλίδης και -δυστυχώς- δικαιώθηκε.
Λίγο πριν από το σπίτι της χώρισαν με τη φίλη της. Στην είσοδο της οικοδομής έβαλε τα κλειδιά στην πόρτα. Δεν πρόλαβε όμως. Ενα βήμα πριν ανέβει τα γνώριμα σκαλοπάτια παραμόνευε η φρίκη, στο πρόσωπο του δολοφόνου της.
Τα όσα ακολούθησαν δεν τα χωρά ανθρώπινος νους. Οι τελευταίες σπαρακτικές κραυγές της σήκωσαν τη γειτονιά στο πόδι. Εβγαλαν και τον πατέρα της, τα αδέλφια της στον δρόμο. Και όταν έσβησαν τη φωτιά, ένας γείτονας φώναξε πως υπήρχε καμένος άνθρωπος. Ηταν η Ζωή? που μετά το μαρτύριό της έγινε άγγελος.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ
http://www.ethnos.gr/
xiromeronews