"Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΛΤΈΖΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 3 ΔΡΟΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΒΓΑΛΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ Η ΚΑΤΟΥΝΑ. ΠΡΩΤΟΣ Ο ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΟΚΟΤΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΓΚΛΑΡΑΣ"
Αγαπητοί φίλοι, χωριανοί και μη...
15 μέτρα πριν το τέρμα
…ένας φωτογράφος, με το που με βλέπει οπλίζει και φωτογραφίζει συνεχώς …ένας
άλλος δρομέας να φωνάζει …ο κόσμος να χειροκροτεί, να μου δίνει δύναμη….να γελάω,
να υποκλίνομαι…και να φωνάζω σε ένα αμάξι που κάνει αναστροφή μπροστά από την
γραμμή τερματισμού που μου κόβει την πορεία …
Αγαπητοί φίλοι, χωριανοί και μη...
Έχω την χαρά και την τιμή να σας ανακοινώσω, ότι το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου, συμμετείχαμε στον πρώτο μας αγώνα υπεραποστασης μήκους 100(εκατό, ναι!!!) χιλιομέτρων, στην Παραλία Ψάθα , στο Αλεποχώρι (Κάπου κοντά(?) στα Μέγαρα) !!Υπήρχε χρονικό περιθώριο 12:30 ωρών…
Φυσικά τον τερματίσαμε
!!
Όσα ευχαριστώ και
να πω σε όλους σας, δεν αρκούν να δείξουν το πόσο ωραία, και όμορφα, αισθάνομαι…Ευχαριστώ
για καλά σας λόγια…για την σκέψη σας σε εμένα…για την ενθάρρυνση που μου δίνετε…
Από όταν άρχισα να
διαπιστώνω, ότι λόγω των κακών καιρικών συνθηκών δεν μπορούσα να κάνω τις προπονήσεις
που ήθελα και που πίστευα ότι θα ανταποκρίνονταν σε αυτόν τον αγώνα …
Πρώτη φορά πήγαμε
σε τέτοιο μεγάλο αγώνα…Μας βοήθησε και το τολμήσαμε και το γεγονός ότι ήταν επίπεδη
διαδρομή…
Με το που πήγαινα σπίτι να ετοιμαστώ, έπιανε βροχή και
με "προσγείωνε"…Και έφτασα στο σημείο να προπονούμαι ελάχιστα …Ειδικά την τελευταία
εβδομάδα, δεν έτρεξα ούτε 10μετρα !!!
Και όλο αυτό με προβλημάτιζε
συνεχώς, κατά πόσο θα μπορέσω να τερματίσω έναν τέτοιο αγώνα….Όταν όμως είχα κάνει
την εγγραφή μου, ήμουν σίγουρος ότι θα το τερμάτιζα στις …9,30 ώρες !!!Κι ας ήμουν
και 83 κιλά !!!
Χα χα χα !!
Με αυτά κ με αυτά,
την τελευταία εβδομάδα, ετοίμασα το σακίδιο μου με ρουχισμό για οποιαδήποτε καιρική
κατάσταση και με τρόφιμα κ ποτά για την αποκατάσταση- για μετά τον τερματισμό
μου…
Παρασκευή μεσημέρι
ξεκινώ για Αθήνα !! Ήταν η ημέρα με την μεγάλη
θεομηνία στην Αθήνα …Άκουσα στις ειδήσεις ότι "ο Ασπρόπυργος είναι κλειστός" και σκέφτηκα ότι θα πάω από Αττική Οδό.. Μετά ακούω και ότι στο Αίγιο, κάποιοι έκλεισαν
κι εκεί την Ε.Ο…..Ταλαιπωρήθηκα ...αλλά ώρα 7 το βράδυ έφτασα στην Αθήνα.
Πήγαμε μαζί με φίλους
δρομείς για δείπνο και κατά τις 9 πήγαμε
για ύπνο!
Δεν μ απασχολούσε
το μήκος του αγώνα, ήμουν ήρεμος, σίγουρος…Κοιμήθηκα καλά… ! Ώρα 4 το πρωί είχα εγερτήριο...Φόρεσα, τον(γνωστό σε όλους πια!) ρουχισμό με το όνομα του χωριού ΜΑΣ μπροστά μπροστά
και ώρα 04 30 ξεκίνησα για την πλατεία Καραϊσκάκη, μαζί με ένα σακίδιο 15kg τουλάχιστον …Πάμε να κάνουμε έναν άθλο ακόμη ....!!!
Φτάνοντας εκεί, ήδη
περίμεναν περίπου 25 φίλοι δρομείς γνωστοί κ άγνωστοι…
Ώρα 5 ήρθε το λεωφορείο
και μπήκαμε μέσα …στην διαδρομή άλλοι μισοκοιμόντουσαν, άλλοι σιγομιλούσαν…άλλοι
λαγοκοιμόταν...
Μετά από μια ώρα
και 15 λεπτά φτάσαμε στον προορισμό μας …Ένας χείμαρρος ανθρώπων, με πολύχρωμα
ρούχα, διαφορετικών ηλικιών, ξεπήδησε από το λεωφορείο και άλλοι άρχισαν να
γδύνονται, να ντύνονται, να ψάχνονται, να ταχτοποιούμε τα πράγματα μας σε θέση
κατάλληλη για να τα έχουμε έτοιμα όταν τα χρειαζόμαστε εν μέσω του αγώνα…κλπ
κλπ….
Πήγαμε και μαζέψαμε
τους αριθμούς μας…είχα τον αριθμό 54 και αρχίσαμε την προετοιμασία…
Ο Διοργανωτής,
αγκαλιά με την ντουντούκα, να προσπαθεί
να μας βάλει σε τάξη… Ώρα 6:55 στεκόμασταν, 4 γυναίκες κ 93 άντρες, πίσω από την
στενάχωρη γραμμή εκκίνησης…Παράλληλα είχε και αγώνα 50χιλιομετρων -150 οι συμμέτοχες
εδώ)!!!
Ο ήλιος ετοιμάζονταν
να κάνει την εμφάνιση του κι αυτός με την σειρά του …
Οι φωτογράφοι να μην
έχουν σταματημό καθόλου,,, Φωνές, επευφημίες, χειροκροτήματα από τους φίλους,
συγγενείς κ γνωστούς που συνόδευαν αρκετούς δρομείς…
Έπιασα πρώτη γραμμή,
πρώτη φορά σε αγώνα, για να απολαύσω τις στιγμές αυτές.
Ήμουν καλά, ήρεμος,
οι προβληματισμοί ήταν μέσα μου φυσικά,
παρόντες μεν, αλλά δεν ήταν η ώρα τους τώρα…
Άρχισε ο Διοργανωτής
να μετρά αντίστροφα και μαζί κι εμείς
!!!
Και δίνεται η εκκίνηση…!!!
Όλοι σιγά σιγά περάσαμε
από την γραμμή εκκίνησης…Ενεργοποιώ το χρονόμετρο…ήμασταν κάπου 250 άτομα συνολικά 9 γυναίκες και άνδρες!!)…
Πρώτη μου σκέψη ''μην τρέξεις γρήγορα''…στην συνέχεια, στα πρώτα χιλιόμετρα, οργανωνόμουν στο μυαλό…’’,
έχεις μια διαδρομή 10 χιλ…θα την τρέξεις 10 φορές πέρα-δωθε…κάθε 2,5χιλ έχεις σταθμό…"…πρέπει να έχεις ένα σύστημα "…"ποιο θα είναι αυτό??"…"Λοιπόν, κάθε 5 χιλ θα πίνεις νερό, όχι πολύ,
όμως,…μετά την πρώτη ώρα, κάθε 15χιλ θα πίνεις και ισοτονικό…μετά το 20ο θα αρχίσεις το
μασούλημα…όχι υπερβολές, σεμνά πράγματα…να δεις και τι έχει το μενού’’!!…
Κάπου στο 2οχιλ με
πλευρίζει ένας φίλος δρομέας, μιλήσαμε λιγάκι(μου έκανε γεωγραφική ενημέρωση!)
και μετά έμεινε λιγάκι πίσω …δεν γύρισα να κοιτάξω…απολάμβανα τους δρομείς
μας…τον υπέροχο καιρό που θα είχαμε…έκανε λίγο κρύο…άρχισε σιγά σιγά να καθαρίζει
ο ουρανός από σύννεφα…
στο 4οχιλ βγήκε ο ήλιος
και συνειδητοποίησα που ήταν η Ανατολή !!!
Στο 5οχιλ πίνω μια γουλιά νερό και κάνω μια σύντομη περίληψη
τι σημαίνει Κατούνα σε κάποιον που με ρωτάει…
Ο Διοργανωτής, άρχισε τα πήγαινε-έλα με το αμάξι του,
προκειμένου να είναι σίγουρος ότι όλα είναι στην εντέλεια…συνεχίζω πολύ ωραία,
χαλαρά χωρίς ίχνος ιδρώτα…
Διαπιστώνω ότι οι
πιο πολλοί από εμάς έχουν μονίμως ένα χαμόγελο στο πρόσωπο!!!!!…
Στο 8οχιλ έχει
λασπουριά στο δρόμο, τρέχω σαν παπάκι για να μην λερωθώ…στο 10οχιλ πίνω το
δεύτερο κυπελλάκι νερό, ΞΑΝΑαπαντώ τι
σημαίνει η λέξη Κατούνα που βλέπουν γραμμένη στην μπλούζα, κοιτάζω το ρολόι μου και δείχνει 54 λεπτά…Τρέχοντας,
κάνω υπολογισμούς…"τρέχω-ΔΥΣΤΥΧΩΣ- πολύ γρήγορα.. με 5 24/χιλ – πρέπει να
μειώσω" (αμ δεν μείωσα!!!)…
Στην διαδρομή,
βλέπω τους φίλους δρομείς, γνωστούς ,αγνώστους, μιλάμε, χαιρετιόμαστε νοερά,
σχολιάζουν το μπλουζάκι μου, το χωριό μου, την Κατουνα, την εταιρεία που
εργάζομαι την KNAUF…κάποιοι την ξέρουν την Κατουνα (και αυτός που τερμάτισε
πρώτος το 50αρι, κάθε φορά που ανταμώναμε μου μίλαγε για την Κατουνα μας χα χα
!!!)…
Σκέπτομαι, "αν τρέχω
όπως στο πρώτο 10αρι,στο δεύτερο το χρονόμετρο θα δείχνει 1 ώρα κ 48" και έτσι
ακριβώς έγινε…!!!!Πίνω μόνο νεράκι, ένα μικρό
κομμάτι μπανάνα κ φεύγω ξανά και πίσω μου ακούω κάποιον θεατή να με υποστηρίζει…. "μπράβο
Κατουνα, γερά"!!!!!!
Ο ήλιος έχει βγει,
αλλά κρύβεται πίσω από συννεφάκια…έχω βάλει το πρόσωπο και κοιτάζει κάτω και τρέχω…θέλω
να προσαρμοστώ…φίλοι δρομείς με "ξυπνάνε" κάθε τόσο…Άλλοι πηγαίνουν …άλλοι έρχονται…απίστευτο
θέαμα!!!
Φτάνοντας στο
30οχιλ.το ρολόι δείχνει 2 ώρες και 40 λεπτά και συνεχίζω κ τρέχω προς το
40οχιλ….
Συνεχίζω, κάνοντας υπολογισμούς
ξανά… "γαμώτο τρέχω ακόμη πιο γρήγορα" .. γκρρρρ…δεν μπορώ να συγκρατηθώ…
Στο 35οχιλ αρχίζω
και χτυπώ μερικά κομματάκια μήλου και νερό…δίνω και γεωγραφική θέση του χωριού μας, σε σχετική ερώτηση
από άλλους δρομείς !!!!
Ο Πρώτος δρομέας
του 50αριου τρέχει σαν άνεμος, ο δεύτερος του είναι 2χιλ πιο πίσω του-απίστευτος
!
Στο 40οχιλ το ρολόι
δείχνει 3 ώρες κ 40 λεπτά… παραμένω όπως πριν,…Οργανικά είμαι καλά…Τώρα τρώω
και σταφίδες, πίνω το νερό μου, πίνω κ χυμό μήλου από το σακίδιο μου κάθε φορά
που φτάνω στην αφετηρία, χτυπώ και κομμάτια πορτοκάλι (δροσερό, τέλειο!) και φεύγω
ξανά…
Στους σταθμούς αστειεύομαι με τους μοναδικούς εθελοντές και φίλους
που μας φροντίζουν εκεί…
Ο ήλιος αρχίζει να
καίει…όμως ευτυχώς, παίζει κρυφτούλι με τα σύννεφα…κι ένα αεράκι κάνει πολύ καλή
δουλειά, μας δροσίζει, μας ψύχει…
...στο 50οχιλ τσακίζω
ξανά κομμάτια πορτοκάλι…φτάνω μια χαρά, σχεδόν
σταθερός στο χρόνο-μάντευα το ρολόι-μου ήταν απίστευτο αυτό…καταλάβαινα ότι κάτι
πέτυχα και με αυτή την υποτυπώδη προπόνηση…ένιωθα τέλεια, σίγουρος …τρέχω προς
το 60οχιλ…..
Ο Πρώτος του 100ρου
τρέχει σαν κεραυνός!!! Ο δεύτερος είναι 2-3 χιλ πιο πίσω, απίστευτο !!..., Σκέπτομαι
ότι ο ήλιος καίει…’’δεν έβαλα αντηλιακό’’…’’δεν φόρεσα το καπέλο ,τα γυαλιά …μα
γιατί τα κουβάλησα να μου έλεγε κάποιος ??’’……!!!
Αποφασίζω και
παίρνω από το σταθμό ένα μπουκάλι νερό να το έχω μόνιμα μαζί μου και να πίνω
και αλατόνερο…ανταμώνω έναν φίλο δρομέα σε ένα σημείο, σταματημένο, με τα χέρια
στα γόνατα κ να κοιτάζει το έδαφος…"έλααα, όχι από τώρα, άντεεε" του φωνάζω….!!!
Τώρα, αρχίζει το μυαλό να παίζει το παιχνίδι
του…σκέφτομαι την λέξη ''εγκατάλειψη'' και την έννοια της…"μήπως να αλλάξω κάλτσες?
αλλά γιατί να το κάνω αφού δεν έχω κάποιο πρόβλημα! και δεν τις άλλαξα…κι ας
κουβαλούσα 4 ζευγάρια !!! Χα χα χα… Μετά, τσαλακώνω το μπουκάλι και μαλώνω με
την ετικέτα του !!!Το διαπιστώνω κ προσπαθώ να το εξηγήσω, δεν είναι λογική συμπεριφορά
αυτή" σκέπτομαι ,ώσπου στο τέλος αποφασίζω "δεν εγκαταλείπεις ΠΟΤΕ ΦΙΛΕ- πότε εγκατέλειψες και θα το κάνεις τώρα ?!"……
Τα πόδια μου είναι
μια χαρά, χωρίς πόνους ,φουσκάλες κλπ κλπ…
Φτάνοντας στο 60ο
διαπιστώνω ότι "ολισθαίνω" της μιας ώρας, κατά 6-7 λεπτά (αν θυμάμαι καλά
τώρα)!!... "Χμ.. αρχίζεις να κουράζεσαι φίλε"…
Πίνω τους χυμούς
μου, το νερό μου…φρυγανιά με μέλι…Στην διαδρομή οι δρομείς είναι λίγοι πια…οι
50αρηδες έχουν τερματίσει (ο Πρώτος έκανε 3 ώρες κ 20 λεπτά τα 50χιλιόμετρα!!!!!)…
Στο 70οχιλ
διαπιστώνω ότι έχασα μερικά λεπτά ακόμη…"πέφτω αργά αργά"…
Αρχίζουν τώρα και
πονάνε τα γόνατα μου μπροστά χαμηλά…φαντάζομαι είναι από τα 83 κιλά μου μόνο…
Στην επιστροφή , στα
80, ακούω έναν πανικό από φωνές, χειροκροτήματα, επευφημίες, στήριξη … μα τι
γίνεται? που βρέθηκε αυτό το ..fun club μου ??’’!!!!
Και διαπιστώνω ότι
είναι ένα συνεργείο Γ/Ψ μαζί με τις οικογένειες τους (εκδρομή είχαν έρθει από
ότι έμαθα μετά) που είχαν έρθει πρόσφατα στην Αμφιλοχία στα σεμινάρια εκεί που
εργάζομαι και τους είχα ανεβάσει και στο χωριό μας για δείπνο …σταματώ, τους
χαιρετώ, αστειευόμαστε, βλέπω την χαρά τους στα πρόσωπα τους, χαίρομαι πολύυυυ…
Λέω στον Πάνο
(ένας του συνεργείου) και με βοηθάει, ανοίγει το σακίδιο, βγάζει το δικό μου
μέλι μου κ χτυπάω μια καλή κουταλιά !!!Πίνω κ χυμό μήλου ξανά…και ισοτονικό κίτρου
που είχα μισό μπουκάλι μαζί μου..(το άλλο μισό το είχα πιει σε προπόνηση,
δοκιμάζοντας, να δω το πώς θα το δεχτώ…)…είμαι σίγουρος ότι θα τερματίσω όντος
του ορίου και έτσι χαλαρώνω και περπατώ μερικά μετρά…
Οι φίλοι να
φωνάζουν "τρέξε" "το έχεις"…Φεύγω
τρέχοντας πολύ χαλαρά…φτάνω στο 85…κάθομαι σε καρέκλα, για 1 λεπτό σε κάθε
σταθμό, αστειεύομαι με τους φίλους δρομείς, ένας εθελοντής προσφέρεται να μου
κάνει μαλάξεις στις γάμπες, αλλά τον απωθώ
''δεν υπάρχει λόγος πια, τελειώνω όπου νάνε !!!'' του απαντώ και μένει κόκαλο...χα
χα χα …ξαναπερπατώ λίγα μέτρα…μετά τρέχω…
Φεύγω από το
90οχιλ, φωνάζοντας-αποχαιρετώντας-ευχαριστώντας, τους απίστευτους εθελοντές … Οι
10 ώρες κ 30 λεπτά με βρίσκουν στο 95οχιλ.,να κάθομαι σε μια καρέκλα και να τσακίζω
ένα ολόκληρο ντόνατς σοκολάτα !!!χα χα χα !! Μετά από ένα λεπτό σηκώνομαι…τους
αποχαιρετώ-ευχαριστώ κλπ κλπ και περπατώ
500 μέτρα…και αρχίζω έως τέλους και τρέχω χαλαρά πολύ….έλα καημένε, 4,5 χιλιομετράκια έμειναν…θάρρος!!!…
Στα 97,5 χιλ,(στο
σταθμό των 2,5χιλ) ξανασταματώ, πιο πολύ κι εδώ για να ευχαριστήσω……
Στο προτελευταίο
χιλιόμετρο γκαζώνω …κοιτάζω πίσω μου κ βλέπω τον ήλιο να είναι έτοιμος να
κρυφτεί…σταματάω κ γυρίζω κ περπατώ με την όπισθεν (το έχω αυτό, ναι, από τις
ξεναγήσεις στο εργοστάσιο !)
απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα,.. έχει μια απίστευτη απαλότητα η ατμόσφαιρα…η
θάλασσα είναι λάδι…στο τελευταίο χιλιόμετρο γκαζώνω ξανά λιγάκι..…’’το
κατάφερες φίλε, "έτρεξες 100 ολόκληρα χιλιόμετρα.."…τρέχω πάλι κανονικά…δυνατά
.
Φτάνω στο τέρμα …
Ο χρόνος μας είναι
11 ώρες κ 9 λεπτά !!!
Σταματώ
λίγο…χαιρετώ κάποιους φίλους …δέχομαι τα συγχαρητήρια…δεν συγκρατώ πρόσωπα…μόνο
ακούω…είμαι πολύ καλά… ….αμέσως βγάζω παπούτσια κ κάλτσες και πάω
θάλασσα…μπαίνω μέχρι τους μηρούς μέσα και στέκομαι για 5 λεπτά…συνομιλώντας στο
κινητό με τον Φίλο, Κουμπάρο , Γείτονα, Δρομέα, Θανάση Μαγκλάρα,...τρομερή
απόλαυση η θάλασσα…απολαμβάνω από εκεί τον τερματισμό μερικών δρομέων
…επιστρέφω, αλλάζω ρούχα…συναντώ τους φίλους μας, τους χαιρετώ…βγάζουμε
φωτογραφίες με όλους τους …βιάζομαι να
ντυθώ, νυχτώνει, δεν θέλω να κρυώσω…, πίνω τον χυμό μου, τρώω ακόμη μια κουταλιά
μέλι κ πάω στον σταθμό κ χτυπώ κομμάτια πορτοκάλι…άνοιξα κι ένα σακουλάκι με ξηρούς
καρπούς και πήγαμε για την απονομή !
Δεν είχα κανένα πρόβλημα
και οι πόνοι στα γόνατα εξαφανίστηκαν….
Την άλλη ημέρα, την
Κυριακή, πίστευα θα ήμουν πιασμένος κλπ…όμως, προς έκπληξη μου-και άλλων-δεν
είχα τίποτα, καμία παρενέργεια…σκεφτόμουν αν είναι φυσιολογικό
αυτό(?)….Σαν να μην έτρεξα…Περπάτησα όλη μέρα, είχε ωραία ημέρα, ηλιόλουστη…
!!!!!!!!Απίστευτο !!!!!!!!
Αυτά ήταν τα νέα
φίλοι μου !!! Σύντομα θα τα ξαναπούμε !
Σας ευχαριστώ ….