Οι προσπάθειες των γονέων να ενημερώσουν τα παιδιά τους για τους κινδύνους της σεξουαλικής κακοποίησης είναι τις περισσότερες φορές ανεπαρκείς και μάλλον πέφτουν στο κενό. Και αυτό γιατί όταν οι γονείς ενημερώνουν, μιλάνε συνήθως για “άγνωστους”, ενώ στην πραγματικότητα η σεξουαλική κακοποίηση σε συντριπτικό ποσοστό προέρχεται από το στενό περιβάλλον των παιδιών.
Ένα μικρό παράδειγμα σύμφωνα με την έρευνα του ινστιτούτου CARES (CHILD ABUSE RESEARCH EDUCATION & SERVICES): Οι γονείς της Ελένης από μικρή ηλικία της μιλούν και της εφιστούν την προσοχή να μην αφήνει κανένα άγνωστο να την αγγίζει, να την αγκαλιάζει, και να τις κάνει περίεργες ερωτήσεις. Η Ελένη πάει σχολείο και οι γονείς της της είπαν πως εάν συμβεί κάτι τέτοιο, να φωνάξει και να ενημερώσει τους δασκάλους της. Οι γονείς της μικρής Ελένης είναι σίγουροι ότι με την συνεχή ομιλία τους προς την κόρη τους, της “άνοιξαν” τα μάτια.
Όμως έκαναν ένα πολύ σημαντικό λάθος. Εστίασαν την ενημέρωση τους στον παράγοντα “ο άγνωστος”. Άφησαν απέξω τον παράγοντα “άμεσο και συγγενικό περιβάλλον”. Δηλαδή οι γονείς αμελούν σημαντικές πληροφορίες που ενδεχομένως θα βοηθούσαν τα παιδιά τους να αναγνωρίσουν, να αποτρέψουν και να αποκαλύψουν όταν συμβεί τη σεξουαλική κακοποίηση.
Τα στοιχεία είναι τραγικά: τουλάχιστον το 85% της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης έχει ως δράστες συγγενείς, ή οικεία άτομα που δεν έχουν συγγένεια με το παιδί. Όμως, πάνω από το 90% των γονέων της έρευνας θεωρούν τους αγνώστους το μεγαλύτερο κίνδυνο όταν μιλούν στα παιδιά τους για τη σεξουαλική κακοποίηση. Συγκεκριμένα πάνω από το 1/3 των γονιών δεν ανέφερε καν στο παιδί το κίνδυνο που μπορεί να διατρέχει από ενήλικες που γνωρίζει, ενώ πάνω από το 55% δεν ανέφερε συγγενείς ως πιθανούς δράστες. Και δυστυχώς είναι το ίδιο λάθος που έκαναν οι γονείς και πριν από 25 χρόνια...
Οι ερευνητές παρακολούθησαν 289 γονείς και κηδεμόνες παιδιών από το νηπιαγωγείο έως την τρίτη δημοτικού, ενώ θέλοντας να ερευνήσουν πόσο οι συμπεριφορές και η γνώση ίσως έχουν αλλάξει, συμπεριέλαβαν ερωτήσεις παρόμοιες με αυτές ερευνητών που διεξήγαγαν αντίστοιχη έρευνα το 1984 και το 1992. Αυτές οι ερωτήσεις είχαν παρόμοια αποτελέσματα με τις παλαιότερες έρευνες, πράγμα που δείχνει πως οι γονείς ίσως δε θέλουν ή δεν μπορούν όπως και οι παλαιότεροι να δώσουν ακριβείς πληροφορίες στα παιδιά τους για τη σεξουαλική κακοποίηση, ή οι ίδιοι δεν μπορούν να διανοηθούν και να δεχτούν πως οι συγγενείς, οι φίλοι και οι γνωστοί τους μπορεί να είναι εξίσου επισφαλείς ακόμα και περισσότερο από τους αγνώστους σε ότι αφορά τη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών.
Πολύ συχνά, οι γονείς θεωρούν πως τα παιδιά τους είναι «πολύ μικρά» για να καταλάβουν, ή δεν κινδυνεύουν από σεξουαλική κακοποίηση. Στην πραγματικότητα, υπολογίζεται πως 1 στους 5 ενήλικες έχουν αναφέρει πως έχουν βιώσει σεξουαλική κακοποίηση στην παιδική ή εφηβική ηλικία. Τα θύματα της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης προέρχονται από όλες τις φυλετικές, πολιτιστικές, οικονομικές, κοινωνικές και θρησκευτικές ομάδες και είναι πια δεδομένο πως οι δράστες βασίζονται στην έλλειψη γνώσης των παιδιών και τη χρησιμοποιούν προς όφελός τους...
iatropedia