Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΨΑΡΡΗΣ

Ένα υπερήφανο άλογο και ένας υπερήφανος πραγματικός φίλος του. 

Στη λαϊκή ελληνική συνείδηση το άλογο  έχει συνδεθεί με ιδιαίτερα χαρίσματα αλλά και με πλήθος από δοξασίες. 

Όπως για παράδειγμα αν χλιμιτρίζει στον ύπνο του το άλογο θα πεθάνει τ΄ αφεντικό του, ή ανάλογα με το χλιμίτρισμα προαναγγέλει τη μεταβολή του καιρού. 

Στα άλογα οι Έλληνες δίνουν διάφορες ονομασίες όπως "Καράς", "Ρούσος", "Ψαρρής", "Ντορής", "Μπάλιος", "Μελίσσης" που περισσότερο έχουν να κάνουν με το χρώμα του τριχώματης τους. 
Στα Μεσαιωνικά ποιήματα τα λεγόμενα Ακριτικά, κυριαρχούν τα ονόματα "Γρίβας", "Μαύρος" και "Πέπανος". 

Πολλά επίσης κλέφτικα τραγούδια κάνουν αναφορά σε άλογα με την έννοια του πιστότερου σύντροφου του πολεμιστή που δεν τον εγκαταλείπει ακόμα και τραυματισμένο προτρέποντάς τον μάλιστα να καβαλικέψει και πάλι για να συνεχίσουν. 

Χαρακτηριστικό το ακόλουθο λυρικό δημοτικό σε απάντηση του κατάκοιτου ήρωα προς το αγαπημένο του άλογο:

-Δεν μπορώ καημένε "γρίβα", γιατί μ΄ έχουν λαβωμένο,

στη καρδιά πετυχημένο.

Σύρε σκάψε με τα νύχια, με τ΄ αργυροπέταλά σου,

τράβηξέ με, με τα δόντια, ρίξε με μέσα στο χώμα.

Έπαρε και τ΄ άρματά μου, δώσε τα στα γονικά μου,

Έπαρε και το μαντήλι, το χρυσό μου δακτυλίδι,

να τα δώσεις της καλής μου, να με κλαίει σαν τα βλέπει.

el.wikipedia
ΔΕΙΤΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΩΤΟ 

@