Καλό είναι να δούμε και κάποιες άλλες ιστορικές παραμέτρους στο παράδοξο αυτό γεγονός.
Ο αφορισμός της Βόνιτσας έγινε επί Πατριάρχη Ιερεμίου του Ά το 1530. Σουλτάνος όμως τότε της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν ο γνωστός πλέον στο ευρύ κοινό από το τούρκικο σίριαλ Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής.(Ήταν Σουλτάνος από το 1520-1566).
Και εδώ προκύπτουν κάποια ερωτήματα.
Ο Σουλεϊμαν ο Μεγαλοπρεπής ήταν εχθρικός όπως φαίνεται με τους χριστιανικούς πληθυσμούς. Απόδειξη τα γεγονότα που συνέβησαν στη γειτονική Κέρκυρα 7 χρόνια αργότερα όπου ύστερα από την ανεπιτυχή πολιορκία της, ο Σουλεϊμάν επιχείρησε να μετατρέψει χριστιανικούς ναούς σε τζαμιά και να σφαγιάσει μέρος του χριστιανικού πληθυσμού. Αναγάγοντας τον μεγάλο χριστιανικό πληθυσμό ως απειλή για την αυτοκρατορία του, εξύφαινε σχέδια για ευρύτερες διώξεις.
Εδώ βλέπουμε την εμπλοκή του αφορίζοντος Πατριάρχη Ιερεμία όπου κατόρθωσε να πείσει τον Σουλεϊμάν να ακυρώσει τα σχέδιά του. Δεν κατόρθωσε όμως να τον πείσει να σταματήσει τους γενίτσαρους του, να μην καταστρέψουν τον Σταυρό που βρίσκονταν στον τρούλο της εκκλησίας της Παμμακαριστού.(http://ellhnikaxronika.blogspot.gr/). Επίσης ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι κατάφερε να σώσει πολλές εκκλησίες που απειλήθηκαν να κατεδαφιστούν από τους Τούρκους .
Όλα τα παραπάνω ίσως φαντάζουν οξύμωρα στην προτροπή του Πατριάρχη να αφοριστούν οι κάτοικοι της Βόνιτσας επειδή κλέβουν τα χέλια από το Μοναστήρι (!). Ακόμα περισσότερο περιπλέκουν τα πράγματα ορισμένες αυτούσιες αναφορές στην επιστολή του, που μιλάει για δήθεν χριστιανούς να τα ζητούν ως φόρο (!) (τινές εκ των αυτόθι τάχα χριστιανοί ,αντί συνδρομής και βοηθείας ως ώφειλον ποιείν εις το Μοναστήριον,δια ψυχικήν αυτών σωτηρίαν, επαπειλώνται και λέγωσι δούναι δι αυτά τέλος αυθεντικόν).
Ποιους εννοεί δήθεν χριστιανούς; Μουσουλμάνους που έμπαιναν στα οικονομικά χωράφια των μοναστηριών; Χριστιανούς στο θρήσκευμα που επιχειρεί να τους ενοχοποιήσει ηθικά;
Και επίσης: Φαίνεται ότι δεν τα άρπαζαν κρυφά αλλά με νόμιμα προσχήματα (φόροι). Ποιοι είχαν την εξουσία να το κάνουν αυτό εκείνη την εποχή; (δούναι δι αυτά τέλος αυθεντικόν). Μουσουλμάνοι ή Χριστιανοί που δρούσαν για λογαριασμό του κράτους ή ισχυρoί της εποχής;
Και για να μη θεωρηθεί ότι πάει ο Ιερεμίας να βγεί λάδι μέσω των παραπάνω ερωτημάτων, σίγουρα ο αφορισμός ολόκληρης πόλης (έστω και με το σκεπτικό της εποχής) θυμίζει μαζικό εκφοβισμό. Σίγουρα το Πατριαρχείο ήταν ένας βασικός και ξεχωριστός πυλώνας εξουσίας μέσα στο Οθωμανικό κράτος και μάλιστα στην ακμή του. Που άρχιζαν όμως και που τελείωναν τα όρια των εξουσιών;
Αναμφίβολα ο αφορισμός της Βόνιτσας το 1530 δείχνει ότι οι Έλληνες της εποχής ( και οι υπόλοιποι υπήκοοι) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν περνούσαν και χλιδή επί του Σουλεϊμαν του Μεγαλοπρεπούς.
Άγριος
agrinionews