Η αποστροφή του κόσμου και ειδικά των νέων από την πολιτική αποδείχτηκε περίτρανα στις ντόπιες εσωκομματικές διαδικασίες που έγιναν τόσο στη ΝΔ όσο και στο ΠΑΣΟΚ. Πάνε εκείνες οι εποχές που τα τηλέφωνα έπαιρναν φωτιά και υπήρχε απίστευτο παρασκήνιο για μια θέση στη Νομαρχιακή του ΠΑΣΟΚ (οποία καταξίωσης…), ή ακόμη περισσότερο για μια θέση Σύνεδρου στο συνέδριο της ΝΔ: αυτόματα γινόσουν στελεχάρα, όχι αστεία…
Πριν λίγες μέρες παρατηρήσαμε λοιπόν πως στο ΠΑΣΟΚ οι υποψήφιοι για τη Νομαρχιακή και τις Δημοτικές Οργανώσεις ήσαν όσοι και οι θέσεις (άντε ήταν δυο παραπάνω στην Νομαρχιακή), ενώ ακόμη χειρότερα στη ΝΔ, που δεν έχει και την κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ, οι υποψήφιοι σύνεδροι ήταν επίσης όσοι ακριβώς προβλέπονταν να αναδειχτούν. Ούτε μισός παραπάνω, έτσι για το σασπένς!
Όχι ότι δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο και αλλού. Στη Χρυσή Αυγή δεν το συζητάμε, η κατάσταση είναι για γέλια και για κλάματα, ενώ η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ δεν συνοδεύτηκε και από κάποιον εμπλουτισμό. Βγήκαν βέβαια κάποιοι αλλά η ρητορική τους και γενικότερα η παρουσία τους δεν πείθει, για να μην πούμε φοβίζει , ενώ οι παλιοί ΠΑΣΟΚοι βλέπουν πως δεν τους βγαίνει.