Η απουσία της Αιτωλ/νίας από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, τη θέτουν στο περιθώριο.
Τελειωμό δεν έχει η απαξίωση της Αιτωλοακαρνανίας, τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Το πολιτικό μας σύστημα δυστυχώς, κεντρικά αλλά ιδίως τοπικά, επτώχευσε, γεγονός που το διαπιστώνουν και τελικά το «πληρώνουν» καθημερινά τα εύκολα θύματα, οι πολίτες.
Ο μεγαλύτερος νομός της χώρας, που κατά τις προηγούμενες δεκαετίες υπερηφανευόταν για το επίπεδο και την προσφορά πολλών βουλευτών του, όπως Χρ. Στράτος, Γ. Σταμάτης, Στ. Χούτας, Γ. Παπαδημητρίου, Χρ. Βερελής κ.α., πλέον βολοδέρνει, όντας μακριά από τα κέντρα εξουσίας και λήψης αποφάσεων.
Η Αιτωλοακαρνανία παρακολουθεί εξ αποστάσεως τις εξελίξεις, αποτελώντας ουσιαστικά «αποπαίδι» του ελληνικού κράτους, την ίδια ώρα που δεν έχει εκπροσώπηση ούτε στην κυβέρνηση αλλά ούτε καν στον κρατικό μηχανισμό. Οι οκτώ βουλευτές μας είναι εξαφανισμένοι και το μόνο που κάποιοι κάνουν και, μάλιστα, το καυχώνται, είναι η κατάθεση κάποιας Ερώτησης ή Αναφοράς στη Βουλή.
Η έλλειψη σοβαρού και αποτελεσματικού πολιτικού προσωπικού είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Οι σημερινοί βουλευτές μας, ίσως με μία ή δύο εξαιρέσεις, δείχνουν χαμηλότεροι των περιστάσεων. Οι συμπολίτες μας στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν με οργή και τιμωρητικά και αυτό τελικά τους γύρισε μπούμερανγκ. Δεν είναι τυχαίο ότι από τις τελευταίες εξελίξεις στην παιδεία και τις ανακατατάξεις στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, οι πολιτικοί μας ταγοί ήταν για μία ακόμη φορά απόντες και απούσες, όπως κρίνεται εκ του αποτελέσματος.
Με θλίψη, εξάλλου, διαπιστώνουμε ότι ο πακτωλός των χρημάτων του ΕΣΠΑ, που είναι κατ’ ουσία η μόνη σοβαρή χρηματοδότηση, εκτός λίγων εξαιρέσεων, κατευθύνεται σε περιοχές και υποδομές εκτός Αιτωλοακαρνανίας. Παρέμβαση από τους δικούς μας βουλευτές δεν υπάρχει, ενώ κάποιοι θρασύτατα έχουν φτάσει στο σημείο να έχουν κλειστές τις πόρτες των γραφείων τους και δεν σηκώνουν καν τα τηλέφωνά τους στους πολίτες, τους οποίους θεωρητικά «υπηρετούν».
Άλλο τρανταχτό παράδειγμα της περιθωριοποίησης του νομού μας, είναι ότι τα πρόσφατα κονδύλια που εγκρίθηκαν για την αναβάθμιση των λιμένων της Δυτικής Ελλάδας αφορούσαν τέσσερα λιμάνια από τους νομούς Αχαΐας και Ηλείας και κανένα από την Αιτωλοακαρνανία.
Περιττό δε να επαναλάβουμε τα τεράστια προβλήματα στο «ανύπαρκτο» και απαρχαιωμένο οδικό δίκτυο, με την περίφημη Ιόνια Οδό να εξακολουθεί να «καρκινοβατεί». Και όλα αυτά, τη στιγμή που αυτή η ανόητη διαμάχη μεταξύ Μεσολογγίου και Αγρινίου βλάπτει ανεπανόρθωτα ολόκληρο το νομό, χωρίς ακόμα να το έχουν αντιληφθεί ορισμένοι.
Φταίει «το φτωχό το ριζικό μας;», όπως είχε διερωτηθεί ο Κώστας Βάρναλης. Αν συμφωνήσουμε, αθωώνουμε τους πολιτικούς της περιοχής μας. Αν διαφωνήσουμε, χρεωνόμαστε όλοι τις ευθύνες και μάλλον έτσι συμβαίνει. Ο καθένας έτρεχε στον «δικό του πατερούλη» για την προσωπική του διευκόλυνση, παραβλέποντας ότι «δεν ήταν στραβός ο γυαλός, αλλά στραβά αρμενίζαμε» τόσα χρόνια.
Όσο για τους πολιτικούς, συμμετείχαν πρόθυμα στο παιχνίδι αυτό. Έκαναν το ρουσφέτι και απαλλάσσονταν από την γενικότερη ευθύνη για τον τόπο, αφήνοντας τις ενοχές σε όσους τους ψήφιζαν. Η κατάσταση πλέον έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ο καθένας οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του.
Γραφει: ο Φώτης Μπερίκος