Ένα φαινόμενο που πολλοί από εσάς μπορεί να το έχετε δει περνώντας από την Παλιοβούνα (Κλόκοβα) κατά τους χειμερινούς μήνες.
Ένα φαινόμενο που βοήθησε να δημιουργηθεί ο μύθος πως η Κλόκοβα είναι ηφαίστειο που η λάβα του φεύγει μέσα στη θάλασσα.
Πρόσφατα βρεθήκαμε στη περιοχή και σε ερώτηση μας σε γεωλόγο που συμμετέχει στις μελέτες για την σήραγγα μας ειπε ότι το συγκεκριμένο φαινόμενο οφείλεται στα πετρώματα του βουνού.
Η Κλόκοβα δεν είναι ηφαίστειο!
Διαβάστε το άρθρο του γεωλόγου Νικόλαου Φωτόπουλου που είχε δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα nafpaktia.com παλιότερα.
Σύμφωνα με την κοινή αντίληψη που επικρατεί στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας το όρος Παλιοβούνα (ή Κλόκοβα) χαρακτηρίζεται ως ηφαίστειο.
Μάλιστα, η άποψη αυτή, δείχνει να ενισχύεται από αρκετές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο και κυρίως blogs μεμονωμένων ατόμων, που προφανώς, έχουν μεγαλώσει με τον συγκεκριμένο μύθο. Το κείμενο που ακολουθεί, επιχειρεί με απλά λόγια να τεκμηριώσει το λόγο που η Παλιοβούνα δεν ήταν ηφαίστειο.
Γενικά, ένα ηφαίστειο δομείται από ηφαιστειακά πετρώματα, δηλαδή πετρώματα τα οποία προέρχονται από τη στερεοποίηση του φυσικού πυριτικού μάγματος. Αντιθέτως, ηφαιστειακά ή μεταμορφωμένα πετρώματα δεν παρατηρούνται στο σημείο ενδιαφέροντος, παρά μόνο σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων. Πιο συγκεκριμένα, η περιοχή της Παλιοβούνας αποτελείται, κυρίως, από ασβεστόλιθο. Ο ασβεστόλιθος είναι ιζηματογενές πέτρωμα, δηλαδή, προέκυψε από την καθίζηση υλικού (εν προκειμένω σε θαλάσσιο περιβάλλον) και ακολούθησε η μετέπειτα διαγένεση και «συμπαγοποίησή» του.
Τα ενεργά ηφαίστεια στον Ελληνικό χώρο διατάσσονται πάνω στο σύγχρονο ηφαιστειακό τόξο που αποτελείται από τη νοητή γραμμή που ενώνει τα ηφαίστεια των Σουσακίου – Μεθάνων – Μήλου – Σαντορίνης – Νισήρου (βλέπε πχ. http://www.gein.noa.gr/services/plateshtm /volgr.htm). Αντιθέτως, η περιοχή του Αντιρρίου είναι μακριά από τη συγκεκριμένη διάταξη.
Ο λόγος που το σχήμα του βουνού μοιάζει με ηφαιστείου (κωνικό), οφείλεται στις τεκτονικές δυνάμεις (κίνηση των ρηγμάτων) και στη διάβρωση από τη δράση του νερού. Αποτέλεσμα της διαβρωτικής ικανότητας του νερού, είναι και οι αυλακώσεις που παρατηρούνται πάνω στην Παλιοβούνα και όχι από τη ροή της λάβας, όπως λέει ο μύθος. Όσον αφορά το «θειάφι» που μυρίζει στην περιοχή, σύμφωνα με μελέτες του Ι.Γ.Μ.Ε., η περιοχή της Ρίζας χαρακτηρίζεται ως «βεβαιωμένο γεωθερμικό πεδίο χαμηλής θερμοκρασίας». Σε γεωτρήσεις που έγιναν, παρατηρήθηκαν θερμοκρασίες νερού 37οC σε βάθος 255m. Το νερό αυτό, ανέρχεται στην επιφάνεια μέσω ρηγμάτων και είναι πλούσιο σε υδρόθειο, γεγονός εύκολα αντιληπτό, λόγω της έντονης οσμής στην περιοχή.
Άρα, σύμφωνα με τα ανωτέρω, η Παλιοβούνα ΔΕΝ είναι ηφαίστειο. Συγνώμη, εάν καταρρίφθηκε ένας μύθος με τον οποίο έχουν μεγαλώσει αρκετές γενιές της περιοχής.
Νικόλαος Φωτόπουλος
Γεωλόγος Msc.
Πηγη:nafpaktianews.gr