Είναι από εκείνες τις στιγμές που τα μάτια γεμίζουν δάκρυα και νιώθεις ένα πάγωμα γροθιά στο στομάχι και γύρω σου πολλά ΓΙΑΤΙ;;;
Είναι από εκείνες τις στιγμές που θέλεις να γράψεις κάτι αλλά δεν μπορείς...
Και αυτό γιατί ο πόνος είναι αβάσταχτος και πλημμυρίζει τις καρδιές μας.
Για την γειτονιά των αγγέλων έφυγε ο μικρός Κωνσταντίνος από το Μύτικα. Η μάχη που έδινε με τη λευχαιμία ήταν άνιση.
Η είδηση για τον χαμό του μικρού Κωνσταντίνου συγκλονίζει την μικρή κοινότητα του χωριού στον Μύτικα της Πρέβεζας αλλά και ολόκληρη την τοπική κοινωνία.
Ο μικρός Κωνσταντίνος δυστυχώς έχασε την μάχη...
Μια μάχη άνιση με την λευχαιμία. Αλλά πάλεψε. Πάλεψε με όλες τις δυνάμεις του.
Πάλεψε μαζί με την οικογένειά του μέχρι την τελευταία στιγμή. Και δίπλα του οι σκέψεις όλων εμάς...
Μετά τον πολύμηνο αγώνα σε νοσοκομείο της Αθήνας τα καλά νέα δεν ήρθαν. Ο μικρός Κωνσταντίνος έσβησε πριν προλάβει να χαμογελάσει στη ζωή.
Το δράμα του ίδιου και της οικογένειας είχε συγκινήσει ολόκληρη την Πρέβεζα, η οποία μέσα από πολλές εκδηλώσεις κατάφερε να συγκεντρώσει χρήματα και να καλύψει μέρος της πολυέξοδης θεραπείας.
Η αγάπη όλων τον συνόδευε μέχρι το τέλος.
Ένα τέλος, πρόωρο κι άδικο...
Ο μικρός Κωνσταντίνος δεν υπάρχει πια και πώς να αντέξει κάποιος τόσο πόνο...
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΙΚΡΕ ΜΑΣ ΦΙΛΕ...
epiruspost.gr