Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

ΔΡΥΜΟΣ: ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

Η μεταφορά του χωριού μας ήταν ένας διακαής πόθος, ένα κρυφό όνειρο και ταυτόχρονα ένα μεγάλο στοίχημα για την τοπική ηγεσία του χωριού μας και για όσους ασχολούνταν με τα κοινά της μικρής κοινωνίας. 
Η εφημερίδα μας ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΔΡΥΜΟΥ, κλείνοντας ένα χρόνο κυκλοφορίας προχωρεί σε νέες αποκαλύψεις και φέρνει στην επιφάνεια σκέψεις, ενέργειες και γεγονότα τα οποία μεσολάβησαν σε διάστημα περίπου 30 ετών για να φτάσουμε στο 1967 όπου ολοκληρώνεται οριστικά η μεταφορά του χωριού μας στη νέα του θέση. 
Η ίδρυση του χωριού μας δεν μπορεί να προσδιοριστεί χρονικά αλλά θα μπορούσαμε να πούμε με κάθε επιφύλαξη ότι τοποθετείται στα χρόνια της τουρκοκρατίας. 
Μετά την επανάσταση του 1821 και την σύσταση του πρώτου ελληνικού κράτους το 1827, πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος είναι ο Ι. Καποδίστριας που την εκλογή του επικύρωσε η εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας το Μάρτη του 1827. 
Ο Καποδίστριας προσπάθησε να βάλει τάξη και να οργανώσει το χάος που παρέλαβε και έκανε σημαντικό έργο. 
Δολοφονήθηκε όμως από τους Μαυρομιχαλαίους στις 27-9-1831. Ακολουθεί χάος και η Ε ’ Εθνοσυνέλευση του Ναυπλίου το 1832 επικυρώνει την εκλογή του Όθωνα που επέβαλλαν οι μεγάλες δυνάμεις με το πρωτόκολλο του Λονδίνου. 
Ο Όθωνας είναι ανήλικος και κυβερνά τριμελής Αντιβασιλεία και αργότερα ο Όθωνας, και προσπαθούν να οργανώσουν το κράτος κατά τα βαυαρικά πρότυπα. 
Έτσι το 1836 το χωριό μας η ΠΑΛΙΜΠΗ ανήκει διοικητικά στο Δήμο Αλυζιάς με έδρα το Μοναστηράκι. Το 1840 ο Δήμος Αλυζιάς ενσωματώνεται στο Δήμο Ανακτορίων, όπου παραμένει έως το 1912 όπου καταργούνται οι δήμοι και συστήνονται οι κοινότητες. Στις 31-8-1912 (ΦΕΚ 261-Α 1912) συστήνεται η κοινότητα Παλίμπης. 
Από το 1914 έως το 1937 η όλη δραστηριότητα της κοινότητας Παλίμπης αναλώνεται στη διαμάχη με την κοινότητα Βουστρίου για την θέση ΔΡΥΜΩΝΑΣ. Το διάστημα αυτό πρόεδροι είναι ο Δημήτρης Βραχνούλας, ο Γιώργος Σίμος, ο Κώστας Βλαχογιάννης και άλλοι. 
Το 1936 γραμματέας της κοινότητας Παλίμπης γίνεται ο Απόστολος Τσιλίκης και πρόεδρος είναι μάλλον ο Κώστας Βλαχογιάννης. Την εποχή αυτή αρχίζει να ωριμάζει η ιδέα της μεταφοράς του χωριού μας. 
Οι λόγοι που επέβαλλαν τη μεταφορά ήταν ότι ο ΔΡΥΜΟΣ δεν είχε πρόσβαση στο οδικό δίκτυο και ήταν αποκομμένο από τον υπόλοιπο νομό. 
Ακόμη οι κάτοικοι είχαν τις ασχολίες τους και τα κτήματά τους στον κάμπο και για αυτό δεν είχαν εύκολη πρόσβαση σε αυτά και έχαναν χρόνο με τα ανύπαρκτα μεταφορικά μέσα της εποχής. 
Έτσι η κοινότητα ΔΡΥΜΟΥ στέλνει μια αναφορά στην Νομαρχία όπου αναφέρει αόριστα το κίνδυνο που διατρέχει το χωριό από κατολισθήσεις. Σε απάντηση έρχεται επιτροπή από γεωλόγους, η οποία αφού εξέτασε την περιοχή απέρριψε τους ισχυρισμούς ως αβάσιμους. 
Το θέμα παγώνει, μεσολαβεί ο ελληνοιταλικός πόλεμος του 1940, η κατοχή από τους Γερμανούς, ο εμφύλιος πόλεμος, η μετά τον εμφύλιο περίοδος και φθάνουμε στο 1960 όπου το θέμα της μεταφοράς του χωριού αναζωπυρώνεται. 
Ουσιαστικά την εποχή αυτή ο γραμματέας της κοινότητας, Τσιλίκης Απόστολος και ο πρόεδρος Βραχνούλας Δημήτρης προβαίνουν σε μία ενέργεια επικοινωνιακού χαρακτήρα. Εκμεταλλεύονται την πτώση κατοικιών των Κων/ντη Βλαχογιάννη, Στράτου Κονταλέξη, Χρήστου Φράγκου και Χρήστου Τσιλίκη, που έγιναν από κακοτεχνίες και σε συνδυασμό με τη έλλειψη μέσων ενημέρωσης και την έλλειψη σεισμολογικού ινστιτούτου, στέλνουν τηλεγράφημα στη Νομαρχία, στους βουλευτές του νομού και στη βουλή των Ελλήνων.
(αναδημοσίευση άρθρου από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΔΡΥΜΟΥ)

Του Γιώργου Κουτρούμπα