Στις 7 Ιουλίου του 1996 ο 54χρονος μηχανολόγος και επιχειρηματίας Απόστολος Κοσμάς σκότωσε με τσεκούρι τον πρωτότοκο γιο του την ώρα που εκείνος κοιμόταν. Στη συνέχεια, χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς, μετέφερε το πτώμα στο εξοχικό της οικογένειας στον Κάλαμο και το πυρπόλησε. Ο παιδοκτόνος επέστρεψε στο εξοχικό την επόμενη μέρα και τεμάχισε το απανθρακωμένο πτώμα με πριόνι, προκειμένου να το εξαφανίσει.
Την ώρα που τοποθετούσε τα μέλη του νεκρού γιου του σε σακούλες, η αστυνομία έκανε έφοδο και τον έπιασε επ’ αυτοφώρω. Οι κινήσεις του είχαν γίνει αντιληπτές από την προηγούμενη μέρα και οι αστυνομικοί υποψιάστηκαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Το φριχτό έγκλημα ήταν η ολοκλήρωση μιας οικογενειακής τραγωδίας που είχε αρχίσει λίγα χρόνια πριν, όταν το νεαρό αγόρι διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια παρανοϊκού τύπου.Το χρονικό της τραγωδίας
Ο Απόστολος Κοσμάς ζούσε με τη γυναίκα και τα τρία παιδιά τους σε ένα μεγάλο σπίτι στην Κηφισιά. Η ζωή της οικογένειας κυλούσε φυσιολογικά μέχρι τη στιγμή που ο μεγαλύτερος γιος άρχισε να εκδηλώνει τα πρώτα περίεργα συμπτώματα στη συμπεριφορά του. Οι γιατροί αρχικά απέδωσαν τις εκρήξεις θυμού στην εφηβεία, αλλά η κατάσταση χειροτέρευε. Μια μέρα ο νεαρός αποκάλυψε στον πατέρα του ότι ένας γείτονας έμπαινε στο μυαλό του και του υπαγόρευε τι να κάνει. «Το κεφάλι μου πονάει, θα τον σκοτώσω», είπε στον πατέρα του. Η εισαγωγή του σε κλινική ήταν πλέον επιτακτική.
Οι γιατροί διέγνωσαν ότι έπασχε από σχιζοφρένεια παρανοϊκού τύπου, με ανεξέλεγκτη επιθετικότητα. Ο εγκλεισμός του στην κλινική «Γαλήνη» τραυμάτισε τόσο τον ίδιο, όσο και την οικογένειά του. «Είδα να τον πιάνουν τέσσερις – πέντε μαζί. Τον δένουν και τον κλείνουν σε ένα υπόγειο για ένα μήνα. Ήταν βαριά περίπτωση», ανέφερε ο πατέρας, που λίγο καιρό μετά, δεν άντεξε να βλέπει το παιδί του να υποφέρει και αποφάσισε να τον πάρει πίσω στο σπίτι με δική του ευθύνη. Με το εξιτήριο του νεαρού σχιζοφρενή, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Τον πρώτο καιρό ακολουθούσε τη φαρμακευτική αγωγή και η κατάστασή του ήταν σταθερή.Το 1995 ο Βαγγέλης, σταμάτησε να παίρνει τα φάρμακα του. Μέχρι τότε οι γονείς του, έβαζαν τα φάρμακα του μέσα στους χυμούς και το φαγητό του και για να μην καταλάβει τίποτα. Ο Απόστολος Κοσμάς στην απολογία του στο δικαστήριο αναφέρθηκε στην περίοδο που ο γιος του είχε αρχίσει να χειροτερεύει: «Παίρνει τις σταγόνες του. Είναι καλύτερα. Δεν ήθελα να τον κλείσω σε ψυχιατρείο, δεν το άντεχα. Τον βάζω σε διάφορες δουλειές γνωστών μου. Φεύγει. Αγοράζει χασίς. Χειροτερεύει. Χτυπούσε τη μητέρα του. Αποφασίζουμε να τον πάμε στο Αιγινήτειο. Δεν γίνεται. Ο γιατρός φοβάται για τη ζωή του παιδιού».
Παρά την επιμονή των ειδικών αλλά και της αστυνομίας για εγκλεισμό του νεαρού σε κλινική, οι γονείς αποφάσισαν για ακόμα μια φορά να τον κρατήσουν στο σπίτι. Αυτό, υποστήριξαν αρκετοί, ότι ήταν και το μοιραίο λάθος τους. Την ημέρα του φόνου, ο νεαρός βρισκόταν σε κρίση. Φώναζε στον πατέρα του και του ζητούσε χρήματα για να αγοράσει όπλα. «Αν μέχρι να γυρίσω δεν μου έχεις βρει λεφτά για όπλα, θα σε σκοτώσω». Τα λόγια του Βαγγέλη έκαναν τον πατέρα του να συνειδητοποιήσει πως η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο. Ο Απόστολος Κοσμάς πήρε τη δύσκολη απόφαση. Επισκέφτηκε το αστυνομικό τμήμα προκειμένου να μεταφερθεί το παιδί του σε ψυχιατρείο με το ζόρι. Όμως ο διοικητής έλειπε. Η διήγηση των γεγονότων από το φονιά στο δικαστήριο σταμάτησε εκεί. Ο Κοσμάς λύγισε και είπε «Τα υπόλοιπα διαβάστε τα μόνοι σας».
Ο παιδοκτόνος προκάλεσε οίκτο και συμπόνια
Το έγκλημα που διέπραξε ο Απόστολος Κοσμάς, ήταν φριχτό. Η κοινή γνώμη αλλά και ο νόμος ήταν αμείλικτοι με τους παιδοκτόνους. Στην περίπτωση του Απόστολου Κοσμά όμως υπήρξε συγκίνηση και επιείκεια. Στο δικαστήριο έκλαιγε συνεχώς και αναρωτιόταν πως μπόρεσε να κάνει ένα τέτοιο έγκλημα. Κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του διέκοπτε συνεχώς και σκούπισε τα μάτια και το πρόσωπο του με ένα μαντήλι, ενώ κάποια στιγμή χρειάστηκε να πάρει χάπι για την καρδιά του, από την οποία έπασχε, προκειμένου να καταφέρει να συνεχίσει. Οι μάρτυρες που κλήθηκαν στο δικαστήριο υποστήριξαν τον κατηγορούμενο.
Ακόμα και η σύζυγός του, που θρηνούσε για το παιδί της, ήταν στο πλευρό του Κοσμά. Του έσφιγγε το χέρι και έκλαιγε αδιάκοπα. Το μόνο που είπε στο τέλος της κατάθεσής της ήταν: «Δείτε το ως ανθρώπινο. Κι ας μοιάζει απάνθρωπο. Το παιδί μου είχε μια ζωή γεμάτη αγάπη. Το τέλος του δεν δείχνει αγάπη. Αυτό με τυραννάει». Οι άλλοι δυο γιοι του μίλησαν για αυτόν με τα καλύτερα λόγια. «Ο Απόστολος έκανε θυσίες για το άρρωστο παιδί του» είπε μια γειτόνισσα. Ο κατηγορούμενος πριν την ανακοίνωση της ετυμηγορίας είπε: «Αν βγω από τη φυλακή θα βοηθήσω τα παιδάκια που έχουν την ίδια αρρώστια με τον Βαγγέλη μου».
Το δικαστήριο δεν καταδίκασε τον κατηγορούμενο σε ισόβια. Στον Απόστολο Κοσμά επιβλήθηκε ποινή 15ετούς κάθειρξης και έξι μηνών. Πριν οδηγηθεί στο κελί του ζήτησε από τους δικαστές σαν χάρη να του επιτρέψουν να πάει στον τάφο του παιδιού του να κλάψει. Ο Απόστολος Κοσμάς δεν πρόλαβε να βγει από τη φυλακή και να κάνει πράξη την υπόσχεση που είχε δώσει. Πέθανε στο κελί του λίγο μετά τη δίκη προδομένος από την καρδιά του.
news247