α) Με βάση στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπ. Οικονομικών τουλάχιστον 3 από τις σχετικά μεγάλες τοπικές κοινότητες του δήμου Ακτίου Βόνιτσας μαζί με τις “υπαγόμενες” σε αυτές μικρές γειτονικές τους κοινότητες βάσει Ταχυδρομικού Κώδικα και ετησίου οικογενειακού εισοδήματος βρέθηκαν στα 44 φτωχότερα χωρια της χώρας. Το Μοναστηράκι, η Κατούνα και ο Μυτικας.
Με απλά λόγια, σχεδόν ο μίσος δήμος ανήκει στις φτωχότερες περιοχές της χώρας. H ραγδαία πτώση πληθυσμού και η αποκαρδιωτικη εικόνα των χωριών της περιοχής, που σε πολύ μεγάλο βαθμό κατοικούνται απο ηλικιωμένους χαμηλοσυνταξιουχους, εύκολα επιβεβαιώνει την εκτίμηση αυτή.
Με απλά λόγια, σχεδόν ο μίσος δήμος ανήκει στις φτωχότερες περιοχές της χώρας. H ραγδαία πτώση πληθυσμού και η αποκαρδιωτικη εικόνα των χωριών της περιοχής, που σε πολύ μεγάλο βαθμό κατοικούνται απο ηλικιωμένους χαμηλοσυνταξιουχους, εύκολα επιβεβαιώνει την εκτίμηση αυτή.
FTOXA XORIA XIROMERONEWS
Κατούνα, Μοναστηράκι, Μύτικας και Φυτείες στα φτωχότερα χωριά της χώρας
http://xiromeronews.blogspot.gr/2012/09/blog-post_8378.html
β) Ταυτόχρονα συνεχίζεται η επί δεκαετίες παντελής απουσία κρατικών επενδύσεων στην περιοχή μιας και δεν αναφέρθηκε καν στο” Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης”που επί 60 χρονιά έχει άξονα αναφοράς α) την Αθήνα και β) την ανατολική Ελλάδα συνεχώς και αδιαλείπτως παραβιάζοντας την αρχή της ισόρροπης ανάπτυξης της χώρας, της αποκέντρωσης (ανέκδοτο πια) κλπ.
γ) Είναι ενοχλητικά εμφανής η παντελής απουσία συντήρησης η επέκτασης οδικών δικτύων, τόσο εντός των οικισμών του δήμου, όσο και έκτος, στις επαρχιακές οδούς που ενώνουν Μυτικα, Παλαιρο, Βόνιτσα, Κατούνα. Μάλιστα η οδός Λευκάδας – Βονιτσας- Αμφιλοχίας , είναι εδω και 20 χρονιά από τις γνωστότερες οδικες καρμανιόλες της Ελλάδας.
δ) Tελος επειδή ο δήμος Βόνιτσας είναι αρκετά αραιοκατοικημένος (βλ. τελευταία απογραφή) και λογω Καλλικράτη σημαντικές δημόσιες υπηρεσίες είτε αναχώρησαν δια παντός είτε υπολειτουργούν (κέντρα υγείας, ταχυδρομεία, κοινότητες, αστυνομικά τμήματα κλπ) , αναγκάζονται οι κάτοικοι ειδικά των χωρίων να έχουν σε καθημερινή βάση επαχθεις οικονομικά μετακινήσεις προς τα αστικά κέντρα για να εξυπηρετούνται. Δηλαδή ακόμα ένα μείον και έξοδο σε σχέση με τους κατοίκους των πόλεων η των ευπορών περιοχών, μια ακομα υποχρεωτικη δαπανη για τους κατοικους των φτωχων περιοχων.
Που καταλήγουμε?
α) Οι μόνιμοι κάτοικοι των περιοχών αυτών πρέπει να αναγνωρισθεί επίσημα ότι έχουν μειωμένη φοροδοτική δυνατότητα. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να υπάρξει δραστική μείωση των δημοτικών τελών τους, με αίτημα αναπλήρωσης των αναγκών τους για τη λειτουργιά των αναγκαίων δημοσίων υπηρεσιών τους από τον κρατικό προϋπολογισμό.
β) Απαλλαγή από τέλος επιτηδεύματος + φόρο 26% α) των έμπορων – επαγγελματιών και β) των αγροτών ομοίως (με φόρο 13%), με έδρα τα χώρια τουλάχιστον αυτά, που είχαν η έχουν ετήσιο εισόδημα κάτω από 12.000 ΕΥΡΩ, άλλως κάτω του ορίου φτώχειας
γ) Απαλλαγή από τέλη κυκλοφορίας και μάλιστα αναδρομικά μέχρι του ορίου παραγραφής, για όσους τουλάχιστον αποδεδειγμένα βρίσκονται κάτω από τα εισοδηματικά όρια φτώχειας και δεν διαθέτουν πολυτελή η μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα (αξίας δηλαδή κάτω των 15.000 ευρώ).
Είναι απαράδεκτο να καλούνται να συνεισφέρουν ομού με τους υπόλοιπους Έλληνες εύπορων περιοχών κάτοικοι μιας περιοχής οπού η υπανάπτυξη και η υπογεννητικότητα και η φτώχεια θερίζει.
Είναι εξωφρενικό να πληρώνουν τέλη κυκλοφορίας σε δρόμους που μονό ζημίες προκαλούν στα οχήματα τους και βάζουν σε κίνδυνο ακόμα και την σωματική τους ακεραιότητα, όταν επί τεράστιο διάστημα οι δρόμοι αυτοί, όχι απλώς δεν διαπλατύνονται, η σηματοδοτούνται, φωτίζονται , διαγραμμίζονται άλλα δεν συντηρούνται καν, με αποτέλεσμα εκτεταμένες φθορές να έχουν διαβρώσει την επιφάνεια τους.
Οι δήθεν ελευθεριες που παραχώρησε το δημόσιο στους ΟΤΑ να …αυτοδιοικούνται καταβάλλοντας σε αυτούς όλο και λιγότερα χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό και αναγκάζοντας τους ΟΤΑ να αναζητήσουν πόρους μέσω των δημοτικών τελών αποστραγγίζοντας τους δημότες είναι αχαρακτήριστη, καθότι επιβάλλουν τριπλή φορολόγηση στους δημότες : Φόρος στο κράτος, φόρος στην ασφάλιση, και φόρος στο δήμο.
Ένα κράτος που δεν ανταπέδωσε επί σειρά ετών κανένα προνόμιο, υπηρεσία και έργο στους δημότες δεν δικαιούται ούτε να υπερφορολογεί τους πολίτες αυτούς, ούτε έμμεσα να πετάξει το μπαλάκι στο δήμο, περιστέλλοντας την κρατική χρηματοδότηση.
Ο εξοβελισμός της περιοχής του δήμου Ακτίου Βόνιτσας απο δημόσια έργα και επενδύσεις (η σερνομενη επι 5ετια οδός Αμβρακία – Ακτιο είναι πολύ λίγη για 50 χρόνια οδικού και επενδυτικού αποκλεισμού ) και η κατά τα άλλα όμως υπερφορολογηση των κάτοικων, το ίδιο με τις περιοχές της χώρας που έχουν τριπλάσια οικογενειακά και ατομικά εισοδήματα και βρίσκονται σε τουριστικές, βιομηχανικές, αστικές πάσης φύσεως ζώνες, όπου το κράτος είναι επενδυτικά ενεργό, συνιστούν κοινωνική και φορολογική ανισότητα που πρέπει να γίνει καθε προσπάθεια για να αρθεί.
Του Κωνσταντίνου Παπακασολα, δικηγόρου Αθήνας