Καλοκαίρι, με θερμοκρασίες που αγγίζουν τους 40ο
Κελσίου και φυσικά ποιος θέλει να πάει για δουλειά; Σκεφτόμουν σήμερα πόσο πιο
εύκολη θα ήταν η ζωή μου αν είχα έναν κλώνο που θα μπορούσε να με
αντικαταστήσει στις υποχρεώσεις μου και εγώ θα έκανα ξένοιαστες διακοπές με
φίλους σε κάποιο ερημονήσι....
Και τότε έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο «Κλωνοποίηση
και Βιοηθική» του Ευάγγελου Πρωτοπαπαδάκη που με έφερε πίσω στην
πραγματικότητα, καθώς συνειδητοποίησα πως και ο κλώνος έχει αναφαίρετα
ανθρώπινα δικαιώματα. Συνεπώς η κατάσταση αρχίζει να περιπλέκει. Ο υπεράνθρωπος
(που στη συγκεκριμένη περίπτωση θα δημιουργήσει τον κλώνο) προύποθέτει τον
άνθρωπο όπως είχε γράψει ο συγγραφέας Karl Kraus…
Ο καθηγητής αναφέρει χαρακτηριστικά για το συγκεκριμένο
βιβλίο: «Ο μόνος τρόπος να ανακαλύψουμε τα όρια του εφικτού, έγραψε κάποτε ο
Arthur C. Clarke, είναι να τα υπερβούμε αναζητώντας το ανέφικτο. Αυτό φαντάζει
απόλυτα ταιριαστό στην σύγχρονη Γενετική γενικώς, και ιδιαίτερα στην πλέον
προβεβλημένη – αλλά και περισσότερο διαφιλονικούμενη – δυνατότητά της, την κλωνοποίηση ανθρώπων. Σε συζητήσεις
που αφορούν ζητήματα προκλητικά και αμφιλεγόμενα όσο η κλωνοποίηση ανθρώπων
είναι εύλογο να εμφιλοχωρούν μεταξύ άλλων αστήρικτες κινδυνολογίες,
συναισθηματικές κραυγές και απόπειρες εύκολου εντυπωσιασμού. Το βιβλίο αυτό,
κρατώντας απόσταση από προσεγγίσεις τέτοιου είδους, επιλέγει να εστιάσει με
νηφαλιότητα στα δικαιώματα του ανθρώπου
και του ηθικού προσώπου, και αποπειράται να διερευνήσει τον βαθμό στον
οποίον ορισμένα από αυτά ενδέχεται είτε να πληγούν, είτε να προαχθούν στην
περίπτωση που η κλωνοποίηση ανθρώπων περάσει από το στάδιο της δυνατότητας σε
αυτό της εφαρμογής. Συγκεκριμένα εξετάζεται το εάν και κατά πόσον η κλωνοποίηση ανθρώπων θα προήγαγε το δικαίωμα στην
ελευθερία της επιστημονικής έρευνας και το αντίστοιχο στην αναπαραγωγική
ελευθερία, καθώς το εάν και σε ποιον βαθμό θα μπορούσε δυνάμει της κλωνοποίησης
να θιγεί το δικαίωμα του κλώνου στην μοναδικότητα, στην άγνοια της γενετικής
του κατασκευής και στο ανοικτό μέλλον του».
Η δημιουργία πανομοιότυπων γενετικά αντιγράφων ανθρώπων δεν
είναι τόσο απλή όσο φαντάζει. Κάθε νέα
επιστημονική μέθοδος είναι ένα ακόμη "όπλο" που μπορεί να
χρησιμοποιηθεί με πολλούς τρόπους και να εφαρμοστεί σε διάφορα επίπεδα.
Εξαρτάται λοιπόν , πιο "χέρι" το χρησιμοποιεί και για ποιους σκοπούς...
(που σίγουρα δεν θα ήταν πάντα και οι πιο αγνοί...) Όσοι λοιπόν δεν έχετε καταλήξει απόλυτα( ή
δεν έχετε ακόμη προβληματιστεί) εάν είναι θεμιτή ή όχι η δημιουργία κλώνων, δεν
έχετε παρά να διαβάσετε το εν λόγω βιβλίο του Ε. Πρωτοπαπαδάκη, ο οποίος είναι
διακεκριμένος Καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με γνωστικό
αντικείμενο την Εφαρμοσμένη και την Περιβαλλοντική Ηθική.
Ο κοινός νους φαντάζεται τον κλώνο ως πιθανό αντικαταστάτη
του στις δυσκολίες....., οι επιστήμονες ως λύση στα φλέγοντα αναπαραγωγικά
προβλήματα και στην έλλειψη μοσχευμάτων, όμως ήρθε ο καιρός να
συνειδητοποιήσουμε πως δεν είμαστε μόνοι σε αυτόν τον πλανήτη, και πως κανένας
δεν οφείλει να υπηρετεί τα συμφέροντά μας. Και πόσο πιο επίκαιρη θα μπορούσε να
είναι η ανάγνωση ενός βιβλίου που αναφέρεται στα ανθρώπινα δικαιώματα του κλώνου, όταν
πραγματικά συγκλονίζομαι καθημερινά από την έλλειψη ανθρωπιάς και τη φρίκη στη
Γάζα.
Σοφέ μου Sartre είχες δίκιο.....Ο
άνθρωπος είναι οι επιλογές του......
Γράφει η Παναγιώτα Χ. Μπουμπούλη