Πριν αρχίσω τούτη την αφήγηση, επιτρέψτε μου, να σας ευχαριστήσω, από τα βάθη
της καρδιάς μου, ακόμη μία φορά για τις ευχές σας …την αγάπη σας…, την ανησυχία
σας,..τα βλέμματά σας,..τα χαμόγελά σας,..τα τηλεφωνήματά σας.., τα μηνύματά
σας .., πριν , κατά την διάρκεια του αγώνα, αλλά και μετά από αυτόν…
Είστε καταπληκτικοί …Είμαι πολύ τυχερός και χαρούμενος, πού σας έχω…!!
Μετά τον Τερματισμό μου, στο 80άρι του Ζαγορίου - 40 ημέρες πριν τον Φ, ένιωθα πιο πολύ σίγουρος για τούτον τον αγώνα!!!Γέμισα αυτοπεποίθηση και καθημερινά στο μυαλό μου, είχα τον Φ !!!
Πήρα κι ένα στυλό κ μπλοκάκι και το κουβαλούσα πάνω μου και κατέγραφα ,ό,τι μου ερχόνταν στο μυαλό και θεωρούσα πώς θα μου χρησίμευε στον αγώνα.
Δεν ήθελα να ξεχάσω τίποτα!!!Τον Βοηθό μου, τον Χρήστο, χωριανός και γειτονόπουλό μου, τον είχα ΄κλείσει΄΄΄(!!!)από τον Απρίλη και σχεδόν καθημερινά ,τον είχα ζαλίσει στην ερώτηση ΄΄΄Μήπως έχεις αλλάξει γνώμη??΄΄ !
Και τον ΄΄εκπαίδευα΄΄ στην αποστολή του, επί χάρτου, στην πλατεία της Κατούνας, κάθε βράδυ σχεδόν!!
Την παραμονή του αγώνα, παρόλα αυτά, την Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014, το βράδυ κι
ενώ ό,λα ήταν έτοιμα για το μεγάλο βήμα, με έπιασε μια τάση… λιποταξίας !!!
Σκεφτόμουν την απόσταση… το εγχείρημα…την σημασία του… την Ιστορία που κρύβει αυτός ο Αγώνας…και ένιωσα Ποοοολύ μικρός …ένιωσα σαν μωράκι που το καλείς να σηκώσει κάποιο πολύ βαρύ αντικείμενο και αυτό δεν μπορεί-όσο και να θέλει-να το σηκώσει…
Είστε καταπληκτικοί …Είμαι πολύ τυχερός και χαρούμενος, πού σας έχω…!!
Μετά τον Τερματισμό μου, στο 80άρι του Ζαγορίου - 40 ημέρες πριν τον Φ, ένιωθα πιο πολύ σίγουρος για τούτον τον αγώνα!!!Γέμισα αυτοπεποίθηση και καθημερινά στο μυαλό μου, είχα τον Φ !!!
Πήρα κι ένα στυλό κ μπλοκάκι και το κουβαλούσα πάνω μου και κατέγραφα ,ό,τι μου ερχόνταν στο μυαλό και θεωρούσα πώς θα μου χρησίμευε στον αγώνα.
Δεν ήθελα να ξεχάσω τίποτα!!!Τον Βοηθό μου, τον Χρήστο, χωριανός και γειτονόπουλό μου, τον είχα ΄κλείσει΄΄΄(!!!)από τον Απρίλη και σχεδόν καθημερινά ,τον είχα ζαλίσει στην ερώτηση ΄΄΄Μήπως έχεις αλλάξει γνώμη??΄΄ !
Και τον ΄΄εκπαίδευα΄΄ στην αποστολή του, επί χάρτου, στην πλατεία της Κατούνας, κάθε βράδυ σχεδόν!!
Σκεφτόμουν την απόσταση… το εγχείρημα…την σημασία του… την Ιστορία που κρύβει αυτός ο Αγώνας…και ένιωσα Ποοοολύ μικρός …ένιωσα σαν μωράκι που το καλείς να σηκώσει κάποιο πολύ βαρύ αντικείμενο και αυτό δεν μπορεί-όσο και να θέλει-να το σηκώσει…
Σκέφτηκα να κάνω πίσω, να βρώ μια δικαιολογία και να μην τρέξω… Μάλιστα ,είχα
αρχίσει ανόρεχτα, να ΄΄προετοιμάζω΄΄ μερικούς φίλους που ήξεραν το εγχείρημα
αυτό, λέγοντας τους ΄΄ας δούμε πώς θα ξημερώσει αύριο η ημέρα΄΄ κλπ κλπ !
Αλλά κάτι πού μισώ πάρα πολύ γενικώς, είναι οι δικαιολογίες…
Δεν μ αρέσει να
ακούω δικαιολογίες !!!!
Ωρα βραδυνή , Πέμπτης, στην Αθήνα, πηγαίνω μόνος και κάνω μια…αναγνώριση
εδάφους, στον χώρο εκκίνησης και χώρο παραλαβής αριθμών!!!
Παρασκευή πρωί ,μαζί με τον Βοηθό Χρήστο ,πηγαίνουμε και εντοπίζουμε τον πρώτο
Σταθμό Τροφοδοσίας ,για να ξέρει κι αυτός την θέση του και ως το μεσημέρι
να τον ΄΄εκπαιδεύω΄΄ συνοπτικά(!!!) , για τον …ρόλο του !!!
Παρέλαβα αριθμό – είχα το Νο 49 (Πράσινο Λεωφορείο, Σύνταγμα-Πειραιά σα να λέμε!!!- ακούσαμε
την Τεχνική Ενημέρωση, αντάμωσα πολλούς φίλους-ες δρομείς ,που θα τρέχαμε μαζί, μιλήσαμε, φάγαμε την κλασσική μακαρονάδα μας, φόρεσα την γνωστή αμφίεση του
αγώνα και κατά τις 3:30 βαδίζαμε προς το σημείο εκκίνησης ,στο Θησείο, στο
Άγαλμα του Θησέα,όπου αντάμωσα κι άλλους φίλους (συγχωρέστε με που ξεχνώ
ονόματα) !!!
Εκεί, με περίμενε μια τεράστια έκπληξη… Οι συνάδελφοι εργαζόμενοι, ο Γενικός
Διευθυντής, ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ (ΚΑΠΟΥ 30 ΑΤΟΜΑ), στα Κεντρικά Γραφεία Αθήνας, της
εταιρείας πού εργάζομαι, με ΄΄εντολή άνωθεν’’ σταμάτησαν νωρίτερα την εργασία
τους και με τίμησαν με την παρουσία τους… και οικογενειακώς μάλιστα!!!
Επαθα την πλάκα της ζωής μου!!! Είχαν και πανό και φώναζαν τα συνθήματα που
είχαν γράψει πάνω τους !!! Σαν διαδήλωση!!Δεν θα σας πω περισσότερα γι αυτό…νιώθω
θα σας είναι βαρετά…
Ωρα 5 το απόγευμα λοιπόν
Παρασκευής- αφού προηγουμένως είπαμε τον Όρκο και μίλησαν κάποιοι δρομείς, Διοργανωτές
κλπ κλπ, δίνεται η εκκίνηση του Αγώνα!!!
Τερματισμός-Στόχος, σε 245 χιλιόμετρα , η Σπάρτη ,στο Αγαλμα του Λεωνίδα !!
Είμασταν – απ ότι άκουσα 72
δρομείς στην εκκίνηση !!!Ξεχυθήκαμε χαλαρά, στον πεζόδρομο της Ερμού… Δεξιά κ
αριστερά μας, οι φίλοι μας ,να μας χαιρετούν .., να μας χειροκροτούν.., να μας
απαθανατίζουν απανωτά.., να μας στέλνουν ευχές,..ματιές,..αγάπη…
Μπροστά πήγαινε η ΕΛΑΣ …Μοτοσυκλετιστές της, έκλειναν τις διασταυρώσεις να περάσουμε… Μετά τα 300 μέτρα του πεζόδρομου, στρίβουμε δεξιά και για τα επόμενα 100 μέτρα τρέχουμε επί της Πειραιώς ! Κατόπιν στρίβουμε αριστερά και τρέχουμε επί της Αγίας Αννης…
Μετρώ και βρίσκω ότι μπροστά μου ,ήδη τρέχουν 25 δρομείς… Λίγα μέτρα μπροστά μου , τρέχει με αυστηρή πειθαρχεία, η Στέλλα Μαρκάτου!
Ο Ήλιος είναι ψηλά,(ξέρω ότι στις 7:30 θα έχει βασιλέψει) …παρ όλα αυτά υπάρχει
δροσερό αεράκι… Αρχίζουν και μας προσπερνούν τα αυτοκίνητα των
συνοδών-βοηθών…Τον Πρώτο Σταθμό τον περνώ χωρίς στάση για νερό … Άλλωστε ,έχω
μια ζώνη στην μέση μου ,με ένα μισόλιτρο νερό. Κάποιος διερχόμενος με
αμάξι ,μου φωνάζει ‘Α ΡΕ ΚΑΤΟΥΝΑ!!! ΕΔΩ ΒΟΝΙΤΣΑ ΄,δεν γυρίζω να τον δώ,
αλλά τον χαιρετίζω !!
Αρχίζει τώρα και ανηφορίζει η διαδρομή …Ξέρω ότι τρέχω αρκετά γρήγορα και προσπαθώ να μειώσω …Πιο κάτω, έρχεται μια μηχανή δίπλα μου, βάζει το χέρι του στον ωμο μου και σχεδον ψιθυριστά μου λέει εγώ είμαι από την Παπαδάτο΄΄!!! Γελάω δυνατά και απομακρύνεται!!
Τελειώνοντας η –μεγαλούτσικη!-ανηφοριά ,συναντήσαμε τον Δεύτερο Σταθμό…Εντοπίζω τον Βοηθό μου… Με τα μάτια ΄΄μιλούμε΄΄ και του νεύω ότι δεν χρειάζομαι κάτι …Μου αναφέρει μόνο, φωναχτά, στα πόσα χιλιόμετρα είναι ο επόμενος σταθμός…ο ιδρώτας τρέχει κανονικά …
Πλέον βγήκαμε στο Δαφνί…ο δρόμος κατηφορίζει…
Ο Ήλιος είναι απέναντι μου… φοράω
γυαλιά, όλα καλά …Τρέχουμε στη δεξιά πλευρά του δρόμου… Υπάρχουν κώνοι
και τα αμάξια περνούν λίγο πιο μακρυά μας… Μερικά φορτηγά ,έχουν ΠΟΛΥ
καυσαέριο…
Μία ώρα μετά την εκκίνηση , βρίσκομαι ένα χιλιόμετρο περίπου μετά το Νοσοκομείο,βλέπω μια πινακίδα που λέει για κάποιο αρχαίο Ιερο-δεν θυμάμαι τώρα ποιας Θεας !!!
Λίγο πριν τον Ασπρόπυργο,ακούω κάποια κόρνα, επίμονα… Στρίβω και βλέπω έναν από τους Διευθυντές μου, που πηγαίνει για ΣΚ στην Κινεττα. Μου είχε πει ότι θα με περιμένει στο 52ο χιλ (εκεί είναι το εξοχικό του!!!) και θα έτρεχε μαζί μου 4 χιλιόμετρα !!!
Στον επόμενο, 3ο Σταθμό στο 14οχιλ , εν κινήσει ,αλλάζω το μπουκάλι με το
νερό,μέσω του Βοηθού μου !! Αυτός, έχουμε πει, πάντα θα προηγείται και θα
ετοιμάζει ό,τι του παραγγέλνω από τον προυγούμενο Σταθμό και θα καταγράφει τον
χρόνο άφιξης(δεν ξέρω αν θα ξανατρέξω αυτόν τον αγώνα, ας έχω όσο πιο πολλά
στοιχεία μπορώ να συλλέξω !!)!!!
Να σας πώ εδώ ,ότι ο Βοηθός μου,ο Χρήστος κινείται με το αμάξι του… Εχω εκεί μέσα ο,λη την…προίκα μου !!:: Σακίδιο μπλε, με κάθε φύσεως ρουχισμό και 3 ζεύγη παπουτσάκια…Σακίδιο πράσινο, με στερέα τροφή (κυρίως αποξηραμένα,ψωμί,αυγά,πατάτες βραστές,κ.α.)…Σακίδιο κίτρινο με υγρά,( χυμούς,TUVUNU, μέλι Έλατο Ακαρνανικών Ορεων!!!),…Σακίδιο κόκκινο με σχεδόν τα πάντα από Ιατρικής πλευράς(μου ξέφυγε το Οινόπνευμα !!!)Και 6 6αδες νερό !!Τν προηγούμενη ημέρα έβαλα τον Χρήστο και τα άνοιξε όλα , τα έβγαλε έξω και τα ξαναέβαλε μέσα …για να δει τι υπάρχει και σε ποιο σακίδιο!!!!!!Τούμπανο το Golf του Χρήστου !!!…
Με το που μπαίνω στην Παλαιά Ε.Ο. , με πλησιάζει ένας ποδηλάτης…΄΄Εισαι ο Μαλτέζος Παναγιώτης??΄΄ !! Τον κοιτάζω,καταλαβαίνω ότι είναι κάποιος που του αρέσει να διαβάζει τις περιγραφές των αγώνων… …ποιος είσαι?? τον ρωτάω…΄΄Είμαι ο Σταυρίδης Γεωργιος΄΄ μου απαντά !! Μιλήσαμε αρκετά ,και ηρθε μαζί μου έως το 24ο χιλιόμετρο, όπου εγώ σταμάτησα, διότι ήταν μεγάλος σταθμός και ήθελα να φάω κάτι… Έφαγα μια μικρή φέτα ψωμί, με μέλι και ήπια από τον χυμό μου, που είχε ο Βοηθός μου !
Κάποιοι, από τους εθελοντές με ξέρουν… Μου φωνάζουν να μειώσω ταχύτητα-΄΄πας
πολύ γρήγορα΄΄ μου λένε!!Τους κοιτώ μες στα μάτια, θαρρείς ψάχνοντας να βρω τον
τρόπο ΠΩΣ ΝΑ ΜΕΙΩΣΩ?!!
Η ώρα ήταν 7:25 περίπου, απογευματάκι…ο Ηλιος άρχισε να κρύβεται… Δίνω στον Βοηθό μου το καπέλο και τα γυαλιά ...Μετά από 1-2 λεπτά ξεκινώ πάλι χαλαρό(?!) τρέξιμο… Διασχίζω κάποια πόλη-Ελευσίνα?...Μερικοί μας ενθαρρύνουν…Περνάω ανάμεσα από… Διυλιστήρια(!!!) , την ΕΑΒ, την ΠΥΡΚΑΛ…
Τρέχω μόνος μου… μπροστά και πίσω μου δεν υπάρχουν άλλοι δρομείς…Έχει υπέροχο ηλιοβασίλεμα… Αριστερά είναι η θάλασσα… Πέρα..απέναντι φώτα της Αθήνας αρχίζουν και δίνουν φώς…
Στον επόμενο σταθμό ,με περίμενε και ένας χωριανός μας, ο Θοδωρας Πανέτας… ,που ζει στην περιοχή !!!Στέκομαι λίγο,μιλούμε,μου δίνει κι ένα δροσερό νερό και τον αποχαιρετώ !!!(Αυτός με ακολούθησε με το αμάξι του, μέχρι και τον επόμενο Σταθμό!!).Στις διασταυρώσεις η ΕΛΑΣ πάντα εκεί , να μας κατευθύνει… Όλα πάνε καλά…δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα προς το παρόν…
Μπροστά πήγαινε η ΕΛΑΣ …Μοτοσυκλετιστές της, έκλειναν τις διασταυρώσεις να περάσουμε… Μετά τα 300 μέτρα του πεζόδρομου, στρίβουμε δεξιά και για τα επόμενα 100 μέτρα τρέχουμε επί της Πειραιώς ! Κατόπιν στρίβουμε αριστερά και τρέχουμε επί της Αγίας Αννης…
Μετρώ και βρίσκω ότι μπροστά μου ,ήδη τρέχουν 25 δρομείς… Λίγα μέτρα μπροστά μου , τρέχει με αυστηρή πειθαρχεία, η Στέλλα Μαρκάτου!
Αρχίζει τώρα και ανηφορίζει η διαδρομή …Ξέρω ότι τρέχω αρκετά γρήγορα και προσπαθώ να μειώσω …Πιο κάτω, έρχεται μια μηχανή δίπλα μου, βάζει το χέρι του στον ωμο μου και σχεδον ψιθυριστά μου λέει εγώ είμαι από την Παπαδάτο΄΄!!! Γελάω δυνατά και απομακρύνεται!!
Τελειώνοντας η –μεγαλούτσικη!-ανηφοριά ,συναντήσαμε τον Δεύτερο Σταθμό…Εντοπίζω τον Βοηθό μου… Με τα μάτια ΄΄μιλούμε΄΄ και του νεύω ότι δεν χρειάζομαι κάτι …Μου αναφέρει μόνο, φωναχτά, στα πόσα χιλιόμετρα είναι ο επόμενος σταθμός…ο ιδρώτας τρέχει κανονικά …
Πλέον βγήκαμε στο Δαφνί…ο δρόμος κατηφορίζει…
Μία ώρα μετά την εκκίνηση , βρίσκομαι ένα χιλιόμετρο περίπου μετά το Νοσοκομείο,βλέπω μια πινακίδα που λέει για κάποιο αρχαίο Ιερο-δεν θυμάμαι τώρα ποιας Θεας !!!
Λίγο πριν τον Ασπρόπυργο,ακούω κάποια κόρνα, επίμονα… Στρίβω και βλέπω έναν από τους Διευθυντές μου, που πηγαίνει για ΣΚ στην Κινεττα. Μου είχε πει ότι θα με περιμένει στο 52ο χιλ (εκεί είναι το εξοχικό του!!!) και θα έτρεχε μαζί μου 4 χιλιόμετρα !!!
Να σας πώ εδώ ,ότι ο Βοηθός μου,ο Χρήστος κινείται με το αμάξι του… Εχω εκεί μέσα ο,λη την…προίκα μου !!:: Σακίδιο μπλε, με κάθε φύσεως ρουχισμό και 3 ζεύγη παπουτσάκια…Σακίδιο πράσινο, με στερέα τροφή (κυρίως αποξηραμένα,ψωμί,αυγά,πατάτες βραστές,κ.α.)…Σακίδιο κίτρινο με υγρά,( χυμούς,TUVUNU, μέλι Έλατο Ακαρνανικών Ορεων!!!),…Σακίδιο κόκκινο με σχεδόν τα πάντα από Ιατρικής πλευράς(μου ξέφυγε το Οινόπνευμα !!!)Και 6 6αδες νερό !!Τν προηγούμενη ημέρα έβαλα τον Χρήστο και τα άνοιξε όλα , τα έβγαλε έξω και τα ξαναέβαλε μέσα …για να δει τι υπάρχει και σε ποιο σακίδιο!!!!!!Τούμπανο το Golf του Χρήστου !!!…
Με το που μπαίνω στην Παλαιά Ε.Ο. , με πλησιάζει ένας ποδηλάτης…΄΄Εισαι ο Μαλτέζος Παναγιώτης??΄΄ !! Τον κοιτάζω,καταλαβαίνω ότι είναι κάποιος που του αρέσει να διαβάζει τις περιγραφές των αγώνων… …ποιος είσαι?? τον ρωτάω…΄΄Είμαι ο Σταυρίδης Γεωργιος΄΄ μου απαντά !! Μιλήσαμε αρκετά ,και ηρθε μαζί μου έως το 24ο χιλιόμετρο, όπου εγώ σταμάτησα, διότι ήταν μεγάλος σταθμός και ήθελα να φάω κάτι… Έφαγα μια μικρή φέτα ψωμί, με μέλι και ήπια από τον χυμό μου, που είχε ο Βοηθός μου !
Η ώρα ήταν 7:25 περίπου, απογευματάκι…ο Ηλιος άρχισε να κρύβεται… Δίνω στον Βοηθό μου το καπέλο και τα γυαλιά ...Μετά από 1-2 λεπτά ξεκινώ πάλι χαλαρό(?!) τρέξιμο… Διασχίζω κάποια πόλη-Ελευσίνα?...Μερικοί μας ενθαρρύνουν…Περνάω ανάμεσα από… Διυλιστήρια(!!!) , την ΕΑΒ, την ΠΥΡΚΑΛ…
Τρέχω μόνος μου… μπροστά και πίσω μου δεν υπάρχουν άλλοι δρομείς…Έχει υπέροχο ηλιοβασίλεμα… Αριστερά είναι η θάλασσα… Πέρα..απέναντι φώτα της Αθήνας αρχίζουν και δίνουν φώς…
Στον επόμενο σταθμό ,με περίμενε και ένας χωριανός μας, ο Θοδωρας Πανέτας… ,που ζει στην περιοχή !!!Στέκομαι λίγο,μιλούμε,μου δίνει κι ένα δροσερό νερό και τον αποχαιρετώ !!!(Αυτός με ακολούθησε με το αμάξι του, μέχρι και τον επόμενο Σταθμό!!).Στις διασταυρώσεις η ΕΛΑΣ πάντα εκεί , να μας κατευθύνει… Όλα πάνε καλά…δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα προς το παρόν…
Στο 35ο ,παραλαμβάνω τον φακό
κεφαλής… Ξέρω ότι θα έχει και φεγγάρι,αλλά ο φακός είναι απαραίτητος πιά!!!
Ο Βοηθός μου ,με ενημερώνει ότι φτάσαμε στα Μεγαρα, που είναι και Σημείο Αποκλεισμού… Η ωρα είναι 9:15…Είμαστε πολύ πριν τον αποκλεισμό εμείς εκεί…Τρώω λίγα μακαρόνια και 2 κομματάκια μπανάνα...
Σκέφτομαι ότι σε καμιά ώρα θα συναντήσω τον Διευθυντή μου-ενας από τους 10 καλύτερους καγιακερ στην Ελλαδα-πρέπει να τον κεράσω κάτι !!! Δίνω εντολή στον Βοηθό μου,να πάρει από τις προμήθειές μας ,δύο ΤΣΑΙ TUVUNU και στους σταθμούς ,να τα βάζει στα δοχεία που έχουν παγάκια,να δροσιστούν ως το 52οχιλ,να τα πιούμε μαζι !!
Τα σπίτια ,ο,λα σχεδόν ,σε τούτη την περιοχή,διαθέτουν…σκύλι(-α!)
Ο Βοηθός μου ,με ενημερώνει ότι φτάσαμε στα Μεγαρα, που είναι και Σημείο Αποκλεισμού… Η ωρα είναι 9:15…Είμαστε πολύ πριν τον αποκλεισμό εμείς εκεί…Τρώω λίγα μακαρόνια και 2 κομματάκια μπανάνα...
Σκέφτομαι ότι σε καμιά ώρα θα συναντήσω τον Διευθυντή μου-ενας από τους 10 καλύτερους καγιακερ στην Ελλαδα-πρέπει να τον κεράσω κάτι !!! Δίνω εντολή στον Βοηθό μου,να πάρει από τις προμήθειές μας ,δύο ΤΣΑΙ TUVUNU και στους σταθμούς ,να τα βάζει στα δοχεία που έχουν παγάκια,να δροσιστούν ως το 52οχιλ,να τα πιούμε μαζι !!
Τα σπίτια ,ο,λα σχεδόν ,σε τούτη την περιοχή,διαθέτουν…σκύλι(-α!)
Ε κει συνέβη το μοιραίο !: Ήταν 4 κοπρόσκυλα, τεμπελιασμένα, ξαπλωμένα καταμεσής του δρόμου…Πέρασα στα 2 μέτρα μακριά τους …με το που τα προσπερνώ ακούω ένα…βουητό…Γυρνώ και βλέπω και τα 4 έρχονται με 1000 κατά πάνω μου…Ώσπου να κοιτάξω μπροστά, καταλαβαίνω ότι με άρπαξε το ένα-και μεγαλύτερο!!!-από το…μερί !!Νιώθω το δάγκωμα… Με την…κραυγή που βγάζω ,τρομάζει κι αυτό-και τα άλλα-και μ αφήνουν στην ...πορεία μου !!!
Συνεχίζω να τρέχω χαλαρά… Στον επόμενο σταθμό ,αναζητώ οινόπνευμα, δεν έχουν… Τους λέω για τα σκυλιά ,να μεριμνήσουν για τους υπόλοιπους δρομείς… Το εκαναν?? (Άκουσα ότι δαγκωθηκαν κι άλλοι !)Εν τέλει ,από το φαρμακείο μας ,βάζουμε οινόπνευμα!!!!χα χα !!)
Η διαδρομή,πότε είναι φωτισμένη ,πότε σκοτεινή…ο φακός κάνει καλή δουλειά!Με πλησιάζει ένα περιπολικό, με ενημερώνει ότι πίσω μου δεν έχω κάποιο ανακλαστικό…
Προσέχω πλέον,στα αδέσποτα!Μισώ τα γαβγίσματα που ακούω δεξιά κ αριστερά! Έχω νευριάζει! Αν υπήρχε μια πιθανότητα στο μέλλον, να αγοράσω σκύλο, τώρα πια είμαι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΓΟΡΑΣΩ ΠΟΤΕ ΜΑ Π Ο Τ Ε ΣΚΥΛΟ!!Ας με συγχωρήσουν οι φίλοι που έχουν σκύλο!!!
Ενας εθελοντή-ποδηλάτης, έρχεται και με βοηθάει και περνάω στην αριστερή πλευρά του δρόμου,έτσι ώστε να βλέπω τα αυτοκίνητα…
Φτάνω στο 62οχιλ στις 00:15…Όλα πανε καλά, δεν υπάρχει πρόβλημα κανένα…Πίνω , νερό,και χυμό…Αλλάζω,βάζω καθαρές κάλτσες(σύμφωνα με τον Σχεδιασμό μας!!!)…Τα πόδια είναι μια χαρά,τα σκουπίζω …ούτε φουσκάλες…ούτε τα νύχια έχουν θέμα…Ουτε νυστάζω…Ο ιδρώτας ρέει….στάζει στις γάμπες μου…τον καταλαβαίνω…
Συναντώ τους φίλους Ακη Ξενούλη και Κιουρέλη Χριστίνα…
73οχιλ…Φτάνουμε στους Μύλους ΠΑΠΑΦΙΛΗ(αν θυμάμαι καλά το ονομα!)…Εκει σταματούμε, καθόμαστε σε καρέκλα…τρώω μισό γιαούρτι,χυμό ξανά…πλένω την μούρη μου… Εχει πολύ θορυβο η περιοχή εκεί…Συνεχίζουμε μαζί ακόμη μέχρι και τον επόμενο σταθμό… Μετά συνέχισα μόνος μου, τους αφήνω πίσω…
Σε κάθε σταθμό, ο Βοηθός μου,δίνει μισό λίτρο δροσερό νερό και το κουβαλώ μαζί μου…
Λίγο πρίν τον Σταθμό στον Ισθμό,έχει ανηφόρα… Σταματώ και αρχίζω το περπάτημα… Οπου βρίσκω επίπεδη διαδρομή την τρέχω …ο δρόμος είναι στενος, τα φορτηγά περνούν σχεδόν ακουμπιστά…(άκουσα ότι εκεί κάποιος εγκατέλειψε από αυτό…)
Ετσι, φτάνω στον Ισθμό,οπου εκεί με περίμενε μια ομάδα Κορίνθιων φίλων…!!!Με το που με βλέπουν ,αρχίζουν να φωνάζουν…!!! !!!Μου πήρε λίγα δευτερόλεπτα ώσπου να καταλάβω ποιοι είναι !! χα χα !! Κάθομαι σε μια καρέκλα ..και άλλοι εθελοντές…Έφαγα ένα πιάτο ρύζι σκέτο…Η Αιμιλία μας-εκ των διοργανωτών- να απαθανατίζει…
Μου λένε ότι προχωρώ πολύ καλά…ότι έχω πολύ καλό ρυθμό…εχουν ήδη περάσει κάπου 25 δρομείς πρίν από εμένα… Ο Βοηθός μου ,όση ωρα κάθομαι ,με έχει σκεπασμένο με μια κουβέρτα!!!!!!Μετά από λίγα λεπτά και αφού μου δίνουν κατευθυντήρια οδό,ξεκινώ πάλι! Υπάρχει και σήμανση επί της οδού… !
Κινούμαι ,τρέχοντας προς την παλιά γέφυρα του Ισθμού…Με το που φτάνω εκεί,επιλέγω και τρέχω στον πλαϊνό δρόμο για πεζούς,που είναι μια..μεταλλική οδος!! Με το που πατώ επάνω ,ακούγονται τα βήματά μου…Κοιτάζω κάτω και βλέπω το…ΧΑΟΣ!!! Σκέφτομαι ΄΄έτσι κ υπάρχει καμιά σάπια λαμαρίνα, πάει, δεν θα με βρει ποτέ κανείς ΄΄ !! χα χα !!!
Τρέχω πάνω στην παλαιά Ε.Ο. και πάω προς διασταύρωση για Εξαμίλια…Είμαι προσανατολισμένος συνεχώς… Μακρυά, διακρίνω 2 δρομείς,όχι μαζί αλλά σε απόσταση μεταξύ τους,,,πότε περπατούν ,πότε τρέχουν…τους φτάνω κ τους προσπερνω…
Μετά από λίγο, η διαδρομή κατηφορίζει κάπως ώσπου συναντώ τον επόμενο Σταθμό,στο 92ο χιλ…
Σε κάθε Σταθμό δίνουμε Όνομα και Αριθμό…Με ρωτούν αν θέλω να φάω κάτι, αλλά ευγενικά αρνούμαι, τους χαιρετώ και αναχωρώ… Ο Βοηθός μου ,μου δίνει 7-8 κομματάκια αποξηραμένα,από τα αποθέματά μας…
Στην άκρη του δρόμου,βλέπω έναν δρομέα ,να είναι καθισμένος χάμω, ΄΄να ξεκουράζεται τώρα η να εγκατέλειψε άραγε??΄΄ αναρωτιέμαι…
Ακολουθεί μια μονότονη διαδρομή-τουλάχιστον έτσι την αισθάνομαι..σκοτεινή…Σκυλιά γαβγίζουν δυνατά (θεέ μου,τι θόρυβος !!)…
Ο Βοηθός μου χάθηκε προς στιγμήν αφού δεν πρόσεξε κάποια σημάδια… Δεν ανησυχώ - δεν μπορώ να κάνω και κάτι δηλαδη! -νερό έχω μαζί μου,θα...πορευτώ!!!
Κάποια στιγμή με προφτάνει ένας φίλος δρομέας από το Μεσολόγγι, ο Κατσαγάνης Γιώργος, μιλούμε λιγάκι και με προσπερνάει…δείχνει δυνατός…
Φεύγοντας από εκεί, κινούμαι πάνω σε μεγάλο δρόμο,προς διασταύρωση για Τρίπολη ….Η διαδρομή εδώ είναι φωταγωγημένη, κλείνω τον φακό ξανά… Η ΕΛΑΣ μας δείχνει τον δρόμο να στρίψουμε… Τρέχω χαλαρά…
Μπροστά μου,στα 50 μέτρα ,βλέπω να πηγαίνει ο Νικήτας Νομικός ,περπατώντας ρυθμικά!!! Απίστευτος Δρομέας!!68 ετών!!Στο αριστερό του χέρι κρατάει μια σακούλα από Σούπερ Μάρκετ,έχει μέσα 2 μπουκαλάκια νερό!!!Κινείται σαν να βγήκε μόλις από το Σούπερ !!Ατάραχος,αμέριμνος,απολαμβάνει την φεγγαράδα,την ΄΄βρίσκει΄΄!!!Στο διάβα του ,υπάρχουν 2 αδέσποτα…του γαβγίζουν δυνατά ,αλλά τα περιφρονεί!!! Το ιδιο κάνω κι εγώ αλλά μαζί με…μια μικρή επιφύλαξη ! χα χα χα !!!Ευτυχώς όλα καλά εν τέλει !
Πλησιάζω τον Νικήτα,μιλούμε λίγο και μετά τον αφήνω…Καταλαβαίνω ότι δεν τον απασχολεί ιδιαίτερα το αν θα τερματίσει εγκαίρως η όχι…Είναι άλλη κλάση ο Νικήτας!!!Τρέχει σε αγώνες, διαρκειας 7 ημερών και πάνω !!!!!!
Η ωρα είναι κάπου 5 το πρωί ,όταν φτάνω στο χωριό Αγ.Βασίλειος.. Εκεί,μια κυρία μου προσφέρει ζεστό τσάι σε πλαστικό ποτηράκι ,βάζω και μια κουταλιά από το μέλι μου και προχωρώ ανηφορικά και περπατώντας-γοργά πάντα,περιμένοντας να κρυώσει λίγο το τσάι…Μερικοί δρομείς περπατούν χαλαρά,κουβεντιάζουν,τους προσπερνώ καλημερίζοντάς τους… Από τα πλαϊνά σπίτια τα σκυλιά να χαλούν τον κόσμο…
Σκέφτομαι ότι από τις 6:30 θα αρχίζει να ξημερώνει…Ο Βοηθός μου με περιμένει στο Χιλιομόδι…τρέχω λίγο…περπατώ επίσης λίγο…αυτό γίνεται μέχρι που φτάνω στον Σταθμό…
Οι πρώτες ακτίνες του Ηλιου με συναντούν εκεί,στο Χιλιομόδι. Η ωρα είναι πρωινή,οι άνθρωποι κοιμούνται ακόμη,επικρατεί ησυχία…Κάθομαι σε μια καρέκλα για λίγο,μου προσφέρουν πατατάκια, μπισκότα κ.α αλλά δεν θέλω…Δίνω εντολή στον Βοηθό,να πάει ΠΙΣΩ σε έναν φούρνο που είχα δεί ένα χιλιόμετρο πριν, να μου πάρει ένα ΜΙΛΚΟ και θα με βρεί καθ οδόν !Η διαδρομή τώρα είναι 5 χιλ κατηφορική! Βλέπω,κάποιοι συνοδοί,βοηθούν δρομείς εκτός σταθμών…αυτό απαγορευεται κανονικά!
Ωσπου να έρθει ο Βοηθός,είχα φτάσει στον επόμενο Σταθμό,όπου ηταν ο Μπαξεβάνης και είχε…σούπα !!!Φυσικά δεν λέμε όχι στην σούπα!!!
Ωσπου να ετοιμαστεί,αλλάζω φανέλα,τοποθετώ τον αριθμό,παίρνω την σούπα σε πλαστικό κυπελάκι και περπατώντας απομακρύνομαι,δίνοντας εντολή στον Βοηθό,στον επόμενο σταθμό,να μου έχει έτοιμα τα άλλα παπουτσάκια με καινούργιες κάλτσες!!!
115ο χιλιόμετρο,αλλάζω παπούτσια,κάλτσες,όλα πάνε καλά,πίνω το μισό milco μου!!!
Ο παπας του χωριού, χτυπάει την καμπάνα για να πάνε οι πιστοί στην Εκκλησια…
Κάποιες γιαγιάδες,αργά αργά, με τα μπαστουνάκια τους ,προχωρούν…Τις καλημερίζω και ανταποδίδουν…
Η διαδρομή είναι επίπεδη..Είμαστε στην περιοχή Νεμέα…Γύρω μας μυρίζουν τα σταφύλια των αμπελώνων…Τεράστια οινοποιεία είναι διάσπαρτα στην περιοχή…΄΄χμμμ…λίγος μούστος,θα ηταν ότι έπρεπε τώρα !!! χα χα !!!
Στον επόμενο Σταθμό, ξαναπήρα καπέλο κ γυαλιά…Δεν κάνει ζέστη ακόμη…Πρωί είναι ακόμη…Η διαδρομή ανηφορίζει δυνατά και παρατεταμένα…Ο βηματισμός μου είναι σταθερός,…γοργός…,δυνατός…Συναντώ κάποιους δρομείς, τους προσπερνώ…αναρωτιέμαι που να βρίσκεται ο Γιάννης Παπαμιχαηλ…΄΄Μάλλον θα είναι μπροστά,είναι πολύ καλός ο Γιάννης΄΄ σκέφτομαι…
Φτάνω στις Κλεωνές,είναι και σημείο αποκλεισμού(?)…Πιάνω κουβέντα με μερικούς του χωριού και συζητάμε για την παραγωγή…Πίνω το άλλο μισό milco,τρώω και 3-4 κομματάκια δροσερό πεπόνι και λίγο από τον χυμό μου…Η Αιμιλία –εκ των διοργανωτών-παρούσα εκεί να μας τσεκάρει τους χρόνους…Αναζητώ τον Παύλο,τον αντρα της,αλλά είχε αφεθεί στην αγκαλιά του Μορφέα από νωρίς !!!!!!!
Ο Βοηθός μου , μου βάζει αντιηλιακό,κατόπιν προτροπής μου !!!Λίγοι κάτοικοι που είναι έξω μας χειροκροτούν και μας ενθαρρύνουν …
Η ανηφορική πορεία συνεχίζεται..Ο Ηλιος είναι στην πλάτη μου…Περπατώ πάντα γοργά, με μικρά βηματάκια…Ανα διαστήματα ,αυτοκίνητα συνοδών περιμένουν –ΕΚΤΟΣ ΣΤΑΘΜΩΝ-τους δρομείς τους και τους εφοδιάζουν με ο,τι χρειάζονται…Νευριάζω…Δεν είναι σωστό, γιατί το κάνουν???
Για λίγο περπατώ μαζί με έναν
δρομέα ,που μου αναφέρει για έναν αγώνα εκεί στην περιοχή , που γίνεται, φορώντας
οι δρομείς χλαμύδες!!!
Κάπου εδώ με πλησιάζει ο Γιώργος Κατσαγάνης …Βαδίζουμε παρέα…μιλάμε για διάφορα… Η διαδρομή γίνεται κατηφορική…τρέχουμε …περπατάμε…κοκ !
Στον Σταθμό,στο 125ο χιλ αν θυμάμαι καλά ,κάποιος με φωνάζει ΄΄ΓΕΡΑ ΚΑΤΟΥΝΑ΄΄ !! Τον κοιτάζω,δεν τον αναγνωρίζω και τον ρωτώ ποιός να είναι !!! ΄΄Ο Χαμόδρακας (Πρωταθλητης στο τρέξιμο) είμαι΄΄ μου απαντά !!!χα χα !!Με ενθαρρύνει , λέγοντας μου ότι πηγαίνω καλά ,με ρυθμό!!Εδώ ο Σταθμός εχει ..τραχανά !!! Μου προσφέρουν-ξέρω πόσο καλό κάνει- αλλά ΄΄παιδιά δεν έχω φάει ποτέ τραχανά κι ας φτιάχνει η Μάνα μου,δεν θα φάω και τώρα’’!!!
Αλλά έχοντας στην χούφτα μου μερικά αποξηραμένα ,συνεχίζουμε μαζί με τον Γιώργο την πορεία μας,ανάμεσα σε αμπελώνες τεράστιους,σε χωμάτινο δρόμο,ελαφρώς ανηφορικό…
Στο 128ο , τρώμε καρπουζάκι δροσερό !!Ενας Σταθμός , ΚΑΤΑΜΕΣΗΣ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ-και ο Βοηθός μου εκεί παρών- ΚΑΙ ΣΤΑ 50 ΜΕΤΡΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΓΕΦΥΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΔΟΥ ΟΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΤΩ !!!Γελάμε!!!!!!!Εκει είναι σταθμευμένα τα αυτοκίνητα των υπόλοιπων συνοδών-παραβαίνουν τους κανόνες !!!
Η διαδρομή συνεχίζει ανηφορικά …Ο Ηλιος υπαρχει αλλά δεν κάνει και ιδιαίτερη
ζέστη θαρρώ…Πιο πολύ περπατούμε, μαζί με τον Γιώργο…κατηφορίζουμε για 3-4
χιλιόμετρα…Κάποια στιγμή φτάνουμε σε ένα χωριό –μου διαφεύγει το ονομα
του(Μαλανδρένι ισως?)-οπου από μακρυά ακούω φωνές κ χειροκροτήματα…Μετά από
λίγο , φτάνουμε κι εμείς…Κάθομαι σε μια καρέκλα,και ΄΄σκανάρω΄΄ το τραπέζι με
τα τρόφιμα….Εντοπίζω μερέντα και ψωμί!!!! Μου ετοιμάζουν μια καλή φέτα όπου την
τρώω με μεγάλη αγάπη !Και πίνω από τον χυμό μου ξανά!!!
Εδώ συνάντησα και τον Γιώργο Βλάχο!Πρωταθλητής Υπεραποστάσεων! Χαιρετιόμαστε,με ενθαρρύνει, μου λέει ότι πάω καλά,είμαι δυνατός και ότι πρέπει να ετοιμαστώ ,διότι σε μερικά χιλιόμετρα με περιμένει τρελή ανηφόρα !!!!!!Πλένω την μούρη μου σε μια βρύση και μαζί με τον –εκ του Μεσολογγίου-Γιώργο ξεκινούμε πάλι…
Η διαδρομή είναι αρχικά κατηφορική,ανάμεσα σε ελιές…Μετά σιγά σιγά γινόνταν επίπεδη…Φτάνουμε σε ένα καφενείο,οπου είναι ο επόμενος σταθμός…Αλλάζω το νερό με δροσερό και συνεχίζω,ελαφρώς ανηφορικά,η διαδρομή…Κάποιος μου προσφέρει αποξηραμένα…τον ευχαριστώ αλλά δεν παίρνω…δεν είχε περάσει πολύ ωρα που είχα φάει την μερέντα μου !!
Μακρυά στον ουρανό,βλέπω κάποια συννεφάκια…είναι προς τα εκεί που κατευθύνομαι !!΄΄Λες να δούμε και βροχή??΄΄ σκέφτομαι!
Επόμενος σταθμός ηταν το χωριό ΛΥΡΚΕΙΑ(δεν θυμάμαι που τονίζεται ! χα χα !).Σε κάποιο σημείο ,ενδιάμεσα πάνω στον δρόμο,υπήρχαν κάποια μεγάλα λευκά βέλη,που έδειχναν σε χωματόδρομο…Κάποιοι δρομείς μπερδεύτηκαν και πήγαν από εκει…έχασαν κάπου μισή με μία ωρα ώσπου να ξεμπλεξουν…
Τα συννεφάκια στριφογυρνούν καλά….
Η ωρα ηταν γύρω στις 3 το μεσημέρι,όταν έφτασα στο χωριό ΛΥΡΚΕΙΑ…Πίνω λίγο νερό και συνεχίζω για τον επόμενο σταθμό, που ηταν μονο 1-2 χιλ μακρυά…Φτάνοντας εκεί,συναντώ πάλι τον Γιώργο Βλάχο! Με προτρέπει να πάρω ΄΄μπόλικο νερό’’…Τον ακούω και παίρνω 3 μισόλιτρα νεράκια…Τα 2 τα τοποθετώ στην ζώνη και το άλλο το κρατώ στο χέρι μου…Μετά από λίγο ,συναντώ την ανηφοριά…η οποία είναι 4 χιλιόμετρα διαδρομή(οπου ωρες αργότερα ,εμαθα ότι η μικρότερη κλίση ηταν 12% !!)…κι από πάνω ο Ηλιος !!
Σκέφτομαι γρήγορα ότι πρέπει να δράσσω με τακτική !!!Και κάνω το εξής…Αποφασίζω να πίνω 2 γουλιές νερό κάθε 10 λεπτά…να περπατώ με μικρά αλλά γοργά βήματα…τα χέρια να κουνιούνται δυναμικά…και να τσεκάρω-ανά διαστήματα- πόσα βήματα κάνω το λεπτό…Και το πράττω επακριβώς!!!΄΄Ταξίδευα΄΄ με 120 βήματα ανά λεπτο-το τσέκαρα 6 φορές και πάντα ηταν 120 βήματα!Την ανέβηκα !!Ξόδεψα 2 μπουκάλια νερό για τα 4 πρώτα χιλιόμετρα ανηφόρας!!!Σκεφτόμουν ότι ΄΄εδώ μπορεί να εγκαταλείψουν πολλοί΄΄….
Στο τελείωμά της , ηταν Σταθμός.150ο χιλ αν θυμάμαι καλά…
Ο Γιώργος Βλάχος ήταν πάλι εκεί!Αυτός δεν ετρεχε,αλλά καταγεται από εκείνα τα μέρη! Με συμβούλεψε να πάρω μαζί μου κανένα αδιάβροχο,διότι πιο ψηλά,πάνω από το χωριό ΚΑΡΥΑ ο καιρός παίζει τρελά παιχνίδια…Δεν παίρνω αδιάβροχο…Εφαγα μερικές ρώγες σταφύλι, άλλαξα νερά,ήπια από τον χυμό μου,εφαγα μερικά αποξηραμένα και συνέχισα για τα επόμενα 4 χιλιόμετρα ,επίσης ανηφορικά,με την ιδια τακτική !!!
Μακρυά ,εβλεπα έναν δρομέα να περπατεί πολύ αργά…Κοιτάζω το ρολόι κ τσεκάρω να δώ σε πόση ωρα θα είμει εκεί που είναι τώρα αυτός…Δυόμιση λεπτά χρειαζόμουν…
Μετά από λίγο, τον έφτασα…καθόνταν σε ένα παγκάκι,αποκαμωμένος, έξω από το χωριό ΚΑΡΥΑ !Πλησιάζοντάς τον, του κάνω νόημα να σηκωθεί και να συνεχίσει μαζί μου…
Σηκώνεται αργά αργά…και περπατούμε παρέα,,,στα 100 μέτρα ηταν ο
Σταθμός…σε αυτά τα 100 μέτρα ,άρχισε να μου βγάζει τις σκέψεις του ,ότι δεν θα
προλάβουμε την Νεστάνη(είχε Πόρτα εκεί)…για το αν ο Φειδιππιδης ήρθε αληθηνά
από εδώ πάνω… και γιατί δεν προτίμησε τις λαγκαδιές….και που το ηξερε ο
Ηροδοτος τόσους αιώνες μετά κλπ κλπ κλπ !Γελάω τρανταχτα!΄΄Μην το βάζεις
κάτω-του λέω-είμαι σίγουρος, θα φτάσουμε Νεστάνη !!!!
Στον Σταθμό,τρώω ένα κομματάκι ψωμί-μέλι,χυμό ξανά ,εφοδιάζομαι με νερά και ξεκινούμε μαζί με τον φίλο πάλι,αλλα στα πρώτα 100 μέτρα τον άφησα πίσω…Βάδιζε αργά…
Ο καιρός τώρα έιχε αρχίσει να χαλάει…ο Ηλιος είχε κρυφτεί ,πίσω από σύννεφα βαριά!!!Η διαδρομή είναι πολύ ανηφορική,ελικοειδής…περπατώ γοργά…συναντώ τον επόμενο σταθμό…εδώ διαπιστώνω ότι οι σταθμοί δεν ανταποκρίνονται στα χιλιόμετρα που γράφουν οι πινακίδες που έχουν αναρτημένες …η πραγματική απόσταση είναι μεγαλύτερη..Τους αναφέρω το θέμα…
Κάπου εδώ με πλησιάζει ο Γιώργος Κατσαγάνης …Βαδίζουμε παρέα…μιλάμε για διάφορα… Η διαδρομή γίνεται κατηφορική…τρέχουμε …περπατάμε…κοκ !
Στον Σταθμό,στο 125ο χιλ αν θυμάμαι καλά ,κάποιος με φωνάζει ΄΄ΓΕΡΑ ΚΑΤΟΥΝΑ΄΄ !! Τον κοιτάζω,δεν τον αναγνωρίζω και τον ρωτώ ποιός να είναι !!! ΄΄Ο Χαμόδρακας (Πρωταθλητης στο τρέξιμο) είμαι΄΄ μου απαντά !!!χα χα !!Με ενθαρρύνει , λέγοντας μου ότι πηγαίνω καλά ,με ρυθμό!!Εδώ ο Σταθμός εχει ..τραχανά !!! Μου προσφέρουν-ξέρω πόσο καλό κάνει- αλλά ΄΄παιδιά δεν έχω φάει ποτέ τραχανά κι ας φτιάχνει η Μάνα μου,δεν θα φάω και τώρα’’!!!
Αλλά έχοντας στην χούφτα μου μερικά αποξηραμένα ,συνεχίζουμε μαζί με τον Γιώργο την πορεία μας,ανάμεσα σε αμπελώνες τεράστιους,σε χωμάτινο δρόμο,ελαφρώς ανηφορικό…
Στο 128ο , τρώμε καρπουζάκι δροσερό !!Ενας Σταθμός , ΚΑΤΑΜΕΣΗΣ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ-και ο Βοηθός μου εκεί παρών- ΚΑΙ ΣΤΑ 50 ΜΕΤΡΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΓΕΦΥΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΔΟΥ ΟΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΤΩ !!!Γελάμε!!!!!!!Εκει είναι σταθμευμένα τα αυτοκίνητα των υπόλοιπων συνοδών-παραβαίνουν τους κανόνες !!!
Εδώ συνάντησα και τον Γιώργο Βλάχο!Πρωταθλητής Υπεραποστάσεων! Χαιρετιόμαστε,με ενθαρρύνει, μου λέει ότι πάω καλά,είμαι δυνατός και ότι πρέπει να ετοιμαστώ ,διότι σε μερικά χιλιόμετρα με περιμένει τρελή ανηφόρα !!!!!!Πλένω την μούρη μου σε μια βρύση και μαζί με τον –εκ του Μεσολογγίου-Γιώργο ξεκινούμε πάλι…
Η διαδρομή είναι αρχικά κατηφορική,ανάμεσα σε ελιές…Μετά σιγά σιγά γινόνταν επίπεδη…Φτάνουμε σε ένα καφενείο,οπου είναι ο επόμενος σταθμός…Αλλάζω το νερό με δροσερό και συνεχίζω,ελαφρώς ανηφορικά,η διαδρομή…Κάποιος μου προσφέρει αποξηραμένα…τον ευχαριστώ αλλά δεν παίρνω…δεν είχε περάσει πολύ ωρα που είχα φάει την μερέντα μου !!
Μακρυά στον ουρανό,βλέπω κάποια συννεφάκια…είναι προς τα εκεί που κατευθύνομαι !!΄΄Λες να δούμε και βροχή??΄΄ σκέφτομαι!
Επόμενος σταθμός ηταν το χωριό ΛΥΡΚΕΙΑ(δεν θυμάμαι που τονίζεται ! χα χα !).Σε κάποιο σημείο ,ενδιάμεσα πάνω στον δρόμο,υπήρχαν κάποια μεγάλα λευκά βέλη,που έδειχναν σε χωματόδρομο…Κάποιοι δρομείς μπερδεύτηκαν και πήγαν από εκει…έχασαν κάπου μισή με μία ωρα ώσπου να ξεμπλεξουν…
Τα συννεφάκια στριφογυρνούν καλά….
Η ωρα ηταν γύρω στις 3 το μεσημέρι,όταν έφτασα στο χωριό ΛΥΡΚΕΙΑ…Πίνω λίγο νερό και συνεχίζω για τον επόμενο σταθμό, που ηταν μονο 1-2 χιλ μακρυά…Φτάνοντας εκεί,συναντώ πάλι τον Γιώργο Βλάχο! Με προτρέπει να πάρω ΄΄μπόλικο νερό’’…Τον ακούω και παίρνω 3 μισόλιτρα νεράκια…Τα 2 τα τοποθετώ στην ζώνη και το άλλο το κρατώ στο χέρι μου…Μετά από λίγο ,συναντώ την ανηφοριά…η οποία είναι 4 χιλιόμετρα διαδρομή(οπου ωρες αργότερα ,εμαθα ότι η μικρότερη κλίση ηταν 12% !!)…κι από πάνω ο Ηλιος !!
Σκέφτομαι γρήγορα ότι πρέπει να δράσσω με τακτική !!!Και κάνω το εξής…Αποφασίζω να πίνω 2 γουλιές νερό κάθε 10 λεπτά…να περπατώ με μικρά αλλά γοργά βήματα…τα χέρια να κουνιούνται δυναμικά…και να τσεκάρω-ανά διαστήματα- πόσα βήματα κάνω το λεπτό…Και το πράττω επακριβώς!!!΄΄Ταξίδευα΄΄ με 120 βήματα ανά λεπτο-το τσέκαρα 6 φορές και πάντα ηταν 120 βήματα!Την ανέβηκα !!Ξόδεψα 2 μπουκάλια νερό για τα 4 πρώτα χιλιόμετρα ανηφόρας!!!Σκεφτόμουν ότι ΄΄εδώ μπορεί να εγκαταλείψουν πολλοί΄΄….
Στο τελείωμά της , ηταν Σταθμός.150ο χιλ αν θυμάμαι καλά…
Ο Γιώργος Βλάχος ήταν πάλι εκεί!Αυτός δεν ετρεχε,αλλά καταγεται από εκείνα τα μέρη! Με συμβούλεψε να πάρω μαζί μου κανένα αδιάβροχο,διότι πιο ψηλά,πάνω από το χωριό ΚΑΡΥΑ ο καιρός παίζει τρελά παιχνίδια…Δεν παίρνω αδιάβροχο…Εφαγα μερικές ρώγες σταφύλι, άλλαξα νερά,ήπια από τον χυμό μου,εφαγα μερικά αποξηραμένα και συνέχισα για τα επόμενα 4 χιλιόμετρα ,επίσης ανηφορικά,με την ιδια τακτική !!!
Μακρυά ,εβλεπα έναν δρομέα να περπατεί πολύ αργά…Κοιτάζω το ρολόι κ τσεκάρω να δώ σε πόση ωρα θα είμει εκεί που είναι τώρα αυτός…Δυόμιση λεπτά χρειαζόμουν…
Μετά από λίγο, τον έφτασα…καθόνταν σε ένα παγκάκι,αποκαμωμένος, έξω από το χωριό ΚΑΡΥΑ !Πλησιάζοντάς τον, του κάνω νόημα να σηκωθεί και να συνεχίσει μαζί μου…
κάτω-του λέω-είμαι σίγουρος, θα φτάσουμε Νεστάνη !!!!
Στον Σταθμό,τρώω ένα κομματάκι ψωμί-μέλι,χυμό ξανά ,εφοδιάζομαι με νερά και ξεκινούμε μαζί με τον φίλο πάλι,αλλα στα πρώτα 100 μέτρα τον άφησα πίσω…Βάδιζε αργά…
Ο καιρός τώρα έιχε αρχίσει να χαλάει…ο Ηλιος είχε κρυφτεί ,πίσω από σύννεφα βαριά!!!Η διαδρομή είναι πολύ ανηφορική,ελικοειδής…περπατώ γοργά…συναντώ τον επόμενο σταθμό…εδώ διαπιστώνω ότι οι σταθμοί δεν ανταποκρίνονται στα χιλιόμετρα που γράφουν οι πινακίδες που έχουν αναρτημένες …η πραγματική απόσταση είναι μεγαλύτερη..Τους αναφέρω το θέμα…
Αρχίζει να ψιχαλίζει ελαφρώς…ο Βοηθός μου ,
μου προσφέρει αδιάβροχο…αλλά δεν το παίρνω…δεν φαίνεται για δυνατή
βροχή…συνεχίζω ανηφορικά,γοργά,με μικρα πάντα βηματάκια !!!!Η ασφαλτος
τελειώνει…και έχει χωματόδρομο πιά!!!Αν και έχουμε μαζί μας παπούτσια
βουνού,επιλέγω και δεν τα φοράω …είναι καλός χωματόδρομος !!Η διαδρομή
οριζοντιώνεται… Τρέχω χαλαρά…εχει συννεφιά και ψιχαλίζει…Σκέφτομαι ΄΄αν είναι
και βραχώ θα αλλάξω στην Νεστάνη,χαμηλά,που μάλλον δεν θα βρέχει στην συνέχεια
΄΄!!! Στον Σταθμό ,βλέπω τον Βοηθό μου
με…την ομπρέλα ,να με περιμένει !!!! Βάζω τα γέλια !!!!Μου προσφέρει την ομπρέλα,αλλά δεν την παίρνω,,χα χα !! Πίνω λίγο από τον χυμο μου και φεύγω,,, το εδαφος είναι νωπό…μακρυά βλέπω έναν δρομέα να είναι ντυμένος…χειμωνιάτικα!!!Σε μια ακρη είναι ένα αμάξι…κάποιος αλλάζει ρούχα…πλησιάζω και βλέπω τον Απίστευτο Γιάννη Παπαμιχαήλ !!Καλά σκέφτόμουν στην αρχή του αγώνα ότι ήταν μποστά!! Χαιρετιόμαστε κ προσπερνώ!!!
Στον προτελευταίο σταθμό ,πριν την Νεστάνη, πίνω ακόμη μια σούπα!Μου λένε ότι σε 4 χιλιόμετρα είναι η Νεστάνη-αλλα δεν τους πιστεύω!Λέω στον Βοηθό μου να τσεκάρει με το αμάξι την απόσταση και να μου πει στην Νεστάνη!
Μπροστά μου ενας δρομέας, βγάζει τα χειμωνιάτικα και τα δίνει σε κάποιο αμάξι…Το ψιχάλισμα εχει σταματησει…Ο καιρός ΄΄ανοίγει΄΄…ο Δρομέας είναι ο Δυνατός Παυλος Μπασδέκης, από την Μυρτια Αιτωλοακαρνανιας!!! Τελειώνοντας ο χωματόδρομος,προφτάνω τον Παύλο και μέχρι την Νεστάνη πηγαίνουμε μαζί….Εχει εντοπίσει κι αυτός,ότι οι αποστάσεις είναι διαφορετικές από αυτές που αναγράφονται στις πινακίδες των σταθμών…Κάποια στιγμή,μας προσπερνάει δυνατά ο Γιάννης Παπαμιχαήλ…ΑΝΕΜΟΣ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ!!!
Φτάνουμε στον σταθμό της Νεστάνης στις 5:45 απόγευμα Σαββάτου !!!Ο Βοηθός μου , μου αναφέρει ότι η διαδρομή από τον προυγούμενο σταθμό δεν ηταν 4 χιλ (όπως μας είπαν αυτοί !) αλλα 8+ !!!!!!!Διαμαρτύρομαι λίγάκι..αλλά ποιος ακούει?!!!
Πίνω 2 γουλιές χυμό και φεύγω !!Η διαδρομή τώρα είναι επίπεδη…
Επόμενη ΠΟΡΤΑ και τελευταία είναι στην ΜΑΝΘΥΡΕΑ,30 χιλ μακρυά και πρεπει να φτάσω εκεί ως τα μεσάνυχτα !!!!
Ο Ήλιος κοντεύει να κρυφτεί πίσω από το βουνό…Κάνω υπολογισμούς…Θα φτάσω στον Τερματισμό με το πρώτο φώς της Κυριακης…
Αυτή η κατάσταση με την λανθασμένη απόσταση από Σταθμό σε Σταθμό με
νευριάζει,,, μου χαλάει την ψυχολογία…κι όχι μόνο εμένα …
Στον επόμενο Σταθμό μετά την Νεστάνη,δεν στέκομαι…Προχωρω τρέχοντας χαλαρά…Δεν εχω το παραμικρό πρόβλημα…Επίπεδη η διαδρομή άλλωστε…
Στο 176ο χιλ ο Βοηθός του Πάυλου ,του έχει ετοιμάσει γιαούρτι με μέλι…κατά λάθος το παίρνω και το τρώω εγώ!!Ειναι αργά πιά όταν μου το επισημαίνουν !!!!Δεν τρέχει τίποτα,του φτιάχνει άλλο!!!Με βοηθάει μάλιστα,προτρέποντας με να κάνω μερικές διατάσσεις…Φοράω Τον φακό κεφαλής ξανά,σε λίγη ωρα θα τον χρησιμοποιήσω…
Η διαδρομή,αν και επίπεδη είναι σκοτεινή,χωρίς ΔΕΗ…Ελάχιστα αυτοκίνητα κυκλοφορούν…Είμαι ολομόναχος…Δεξιά κ αριστερά είναι χωράφια…
με…την ομπρέλα ,να με περιμένει !!!! Βάζω τα γέλια !!!!Μου προσφέρει την ομπρέλα,αλλά δεν την παίρνω,,χα χα !! Πίνω λίγο από τον χυμο μου και φεύγω,,, το εδαφος είναι νωπό…μακρυά βλέπω έναν δρομέα να είναι ντυμένος…χειμωνιάτικα!!!Σε μια ακρη είναι ένα αμάξι…κάποιος αλλάζει ρούχα…πλησιάζω και βλέπω τον Απίστευτο Γιάννη Παπαμιχαήλ !!Καλά σκέφτόμουν στην αρχή του αγώνα ότι ήταν μποστά!! Χαιρετιόμαστε κ προσπερνώ!!!
Στον προτελευταίο σταθμό ,πριν την Νεστάνη, πίνω ακόμη μια σούπα!Μου λένε ότι σε 4 χιλιόμετρα είναι η Νεστάνη-αλλα δεν τους πιστεύω!Λέω στον Βοηθό μου να τσεκάρει με το αμάξι την απόσταση και να μου πει στην Νεστάνη!
Μπροστά μου ενας δρομέας, βγάζει τα χειμωνιάτικα και τα δίνει σε κάποιο αμάξι…Το ψιχάλισμα εχει σταματησει…Ο καιρός ΄΄ανοίγει΄΄…ο Δρομέας είναι ο Δυνατός Παυλος Μπασδέκης, από την Μυρτια Αιτωλοακαρνανιας!!! Τελειώνοντας ο χωματόδρομος,προφτάνω τον Παύλο και μέχρι την Νεστάνη πηγαίνουμε μαζί….Εχει εντοπίσει κι αυτός,ότι οι αποστάσεις είναι διαφορετικές από αυτές που αναγράφονται στις πινακίδες των σταθμών…Κάποια στιγμή,μας προσπερνάει δυνατά ο Γιάννης Παπαμιχαήλ…ΑΝΕΜΟΣ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ!!!
Φτάνουμε στον σταθμό της Νεστάνης στις 5:45 απόγευμα Σαββάτου !!!Ο Βοηθός μου , μου αναφέρει ότι η διαδρομή από τον προυγούμενο σταθμό δεν ηταν 4 χιλ (όπως μας είπαν αυτοί !) αλλα 8+ !!!!!!!Διαμαρτύρομαι λίγάκι..αλλά ποιος ακούει?!!!
Πίνω 2 γουλιές χυμό και φεύγω !!Η διαδρομή τώρα είναι επίπεδη…
Επόμενη ΠΟΡΤΑ και τελευταία είναι στην ΜΑΝΘΥΡΕΑ,30 χιλ μακρυά και πρεπει να φτάσω εκεί ως τα μεσάνυχτα !!!!
Ο Ήλιος κοντεύει να κρυφτεί πίσω από το βουνό…Κάνω υπολογισμούς…Θα φτάσω στον Τερματισμό με το πρώτο φώς της Κυριακης…
Στον επόμενο Σταθμό μετά την Νεστάνη,δεν στέκομαι…Προχωρω τρέχοντας χαλαρά…Δεν εχω το παραμικρό πρόβλημα…Επίπεδη η διαδρομή άλλωστε…
Στο 176ο χιλ ο Βοηθός του Πάυλου ,του έχει ετοιμάσει γιαούρτι με μέλι…κατά λάθος το παίρνω και το τρώω εγώ!!Ειναι αργά πιά όταν μου το επισημαίνουν !!!!Δεν τρέχει τίποτα,του φτιάχνει άλλο!!!Με βοηθάει μάλιστα,προτρέποντας με να κάνω μερικές διατάσσεις…Φοράω Τον φακό κεφαλής ξανά,σε λίγη ωρα θα τον χρησιμοποιήσω…
Η διαδρομή,αν και επίπεδη είναι σκοτεινή,χωρίς ΔΕΗ…Ελάχιστα αυτοκίνητα κυκλοφορούν…Είμαι ολομόναχος…Δεξιά κ αριστερά είναι χωράφια…
Στους επόμενους 2 Σταθμούς
,στέκομαι ισα για να παραπονεθώ για την απόσταση μεταξύ των Σταθμων…(Αλλωστε
δεν διαθέτουν πιά(???)τίποτα για τροφή , πέρα από …Coca cola και πατατάκια
!!!)Γιατί γίνεται αυτό??Δεν ξέρουν να μού πούν κάτι…
Μέσα σε ένα αμάξι ,διακρίνω κάποιον δρομέα ,σκεπασμένο, με αλουμινοκουβέρτα…επαθε υποθερμια…
Διασχίζω ένα χωριό…Ετοιμάζονται για…γάμο εκεί…Στρώνουν τραπέζια για φαγοπότι κ χορό !! Σφυρίζουν στο περασμά μου ,χειροκροτούν, ενθαρρύνουν, δυναμώνουν την μουσικη !!!
Κάποια στιγμή με φτάνει ο Γιάννης Παπαμιχαήλ…Πηγαίνουμε για αρκετή ωρα μαζί…Μας ακολουθεί κι ένα…μαλλιαρό σκυλάκι,μάλλον έχασε τον δρόμο του,έρχεται μαζί μας για αρκετά χιλιόμετρα…Ο Γιάννης εχει ξεμείνει από τροφή, στο σακίδιο που κουβαλάει εξ αρχης του αγώνα !!Του δίνω λίγα αποξηραμένα…Δίνω εντολή στον Βοηθό μου , να τον έχει υπό παρακολούθηση,να τον ρωτά κι αυτόν ,μήπως και χρειαστεί κάτι…
Στον επόμενο Σταθμό,ο Γιάννης κάθεται να μασουλήσει καμμια μπανάνα…Πιο πέρα κάποιο εθελοντές , προσπαθούν να οργανωθούν,διότι κάποιοι αλλοι ΄΄λιποτάκτησαν΄΄ και εμειναν ΄΄ορφανοί΄΄ οι Σταθμοι…Ακούω να λένε ότι η ΕΛΑΣ δεν τους βοήθησε εδώ πέρα…Μπουκοτάρουν τον αγώνα, έναντι του Σπάρταθλου, είπαν…τους ρωτώ προς τα πού να συνεχίσω,μου δείχνουν και αναχωρώ…Για ακόμη μια φορά ο Βοηθός μου χάνεται..είναι απρόσεκτος !
Με πλησιάζει πάλι ο Γιάννης Παπαμιχαήλ ,,,είναι φορτσάτος!! Εχει κάνει τους υπολογισμούς του και διαπιστώνει ότι δεν θα φτάσουμε εγκαίρως στην Μανθυρέα…Υπάρχει και μια ανηφόρα 5 χιλιομέτρων ως εκεί!!!….Με καλεί να ΄΄γκαζώσω΄΄ αλλά του το ξεκόβω,μη μπορώντας να τον ακολουθήσω !!! Μια τρέχω ,μία περπατώ… Διατηρώ πάντα τον γοργό βηματισμό μου ,όταν περπατάω…μ αρέσει πολύ αυτό…δείχνει ότι έχω δύναμη ακόμη μέσα μου… Η ανηφοριά πριν την Μανθυρέα βγήκε άνετα, πιο πολύ τρέχοντας και λιγοτερο περπατώντας…
11:35 τελικά φτάνω στην Μανθυρέα!!!Είμαι εντός ορίου !!!Εκει συναντώ ξανά τον Γιάννη , που είναι έτοιμος και αναχωρεί!!Αλλάζω κάλτσες ξανά…Μου ετοιμάζουν κι ένα ζεστό τσάι με μέλι…και το παίρνω μαζί μου,ξεκινώντας πάλι !!! Πιά ,είμαι χαρούμενος πολύ ….΄΄Τι έμεινε πιά ??Μόνο ένας Μαραθώνιος !!!’
Η διαδρομή αρχικά είναι λίγο ανηφορική και μετά είναι επίπεδη…το φεγγάρι από πάνω, μας λούζει με φώς !!!Πατάω πάνω στην άσπρη γραμμή του οδοστρώματος και τα μάτια μου είναι καρφωμένα πάνω της…Κάπου κάπου περνάει κάποιο αυτοκίνητο,με δυνατή μουσική και μου κορνάρουν η φωνάζουν ενθαρρυντικά…΄΄θα προέρχονται από νυχτερινή διασκέδαση ισως΄΄ σκέφτομαι !!Ο Γιάννης που να βρίσκεται??Να τερμάτισε ο πρώτος??!!
Αρχίζει και τηλεφωνεί ενας φίλος από Σπάρτη, ο Φώντας! Τον εχω εκπαιδεύσει στις γυψοσανιδες,μερικα χρόνια πρίν…Ο Βοηθος μου-ξέχασα να σας πώ ηταν επιφορτισμένος να απαντά και στα τηλεφωνήματά σας !!!!
Μέσα σε ένα αμάξι ,διακρίνω κάποιον δρομέα ,σκεπασμένο, με αλουμινοκουβέρτα…επαθε υποθερμια…
Διασχίζω ένα χωριό…Ετοιμάζονται για…γάμο εκεί…Στρώνουν τραπέζια για φαγοπότι κ χορό !! Σφυρίζουν στο περασμά μου ,χειροκροτούν, ενθαρρύνουν, δυναμώνουν την μουσικη !!!
Κάποια στιγμή με φτάνει ο Γιάννης Παπαμιχαήλ…Πηγαίνουμε για αρκετή ωρα μαζί…Μας ακολουθεί κι ένα…μαλλιαρό σκυλάκι,μάλλον έχασε τον δρόμο του,έρχεται μαζί μας για αρκετά χιλιόμετρα…Ο Γιάννης εχει ξεμείνει από τροφή, στο σακίδιο που κουβαλάει εξ αρχης του αγώνα !!Του δίνω λίγα αποξηραμένα…Δίνω εντολή στον Βοηθό μου , να τον έχει υπό παρακολούθηση,να τον ρωτά κι αυτόν ,μήπως και χρειαστεί κάτι…
Στον επόμενο Σταθμό,ο Γιάννης κάθεται να μασουλήσει καμμια μπανάνα…Πιο πέρα κάποιο εθελοντές , προσπαθούν να οργανωθούν,διότι κάποιοι αλλοι ΄΄λιποτάκτησαν΄΄ και εμειναν ΄΄ορφανοί΄΄ οι Σταθμοι…Ακούω να λένε ότι η ΕΛΑΣ δεν τους βοήθησε εδώ πέρα…Μπουκοτάρουν τον αγώνα, έναντι του Σπάρταθλου, είπαν…τους ρωτώ προς τα πού να συνεχίσω,μου δείχνουν και αναχωρώ…Για ακόμη μια φορά ο Βοηθός μου χάνεται..είναι απρόσεκτος !
Με πλησιάζει πάλι ο Γιάννης Παπαμιχαήλ ,,,είναι φορτσάτος!! Εχει κάνει τους υπολογισμούς του και διαπιστώνει ότι δεν θα φτάσουμε εγκαίρως στην Μανθυρέα…Υπάρχει και μια ανηφόρα 5 χιλιομέτρων ως εκεί!!!….Με καλεί να ΄΄γκαζώσω΄΄ αλλά του το ξεκόβω,μη μπορώντας να τον ακολουθήσω !!! Μια τρέχω ,μία περπατώ… Διατηρώ πάντα τον γοργό βηματισμό μου ,όταν περπατάω…μ αρέσει πολύ αυτό…δείχνει ότι έχω δύναμη ακόμη μέσα μου… Η ανηφοριά πριν την Μανθυρέα βγήκε άνετα, πιο πολύ τρέχοντας και λιγοτερο περπατώντας…
11:35 τελικά φτάνω στην Μανθυρέα!!!Είμαι εντός ορίου !!!Εκει συναντώ ξανά τον Γιάννη , που είναι έτοιμος και αναχωρεί!!Αλλάζω κάλτσες ξανά…Μου ετοιμάζουν κι ένα ζεστό τσάι με μέλι…και το παίρνω μαζί μου,ξεκινώντας πάλι !!! Πιά ,είμαι χαρούμενος πολύ ….΄΄Τι έμεινε πιά ??Μόνο ένας Μαραθώνιος !!!’
Η διαδρομή αρχικά είναι λίγο ανηφορική και μετά είναι επίπεδη…το φεγγάρι από πάνω, μας λούζει με φώς !!!Πατάω πάνω στην άσπρη γραμμή του οδοστρώματος και τα μάτια μου είναι καρφωμένα πάνω της…Κάπου κάπου περνάει κάποιο αυτοκίνητο,με δυνατή μουσική και μου κορνάρουν η φωνάζουν ενθαρρυντικά…΄΄θα προέρχονται από νυχτερινή διασκέδαση ισως΄΄ σκέφτομαι !!Ο Γιάννης που να βρίσκεται??Να τερμάτισε ο πρώτος??!!
Αρχίζει και τηλεφωνεί ενας φίλος από Σπάρτη, ο Φώντας! Τον εχω εκπαιδεύσει στις γυψοσανιδες,μερικα χρόνια πρίν…Ο Βοηθος μου-ξέχασα να σας πώ ηταν επιφορτισμένος να απαντά και στα τηλεφωνήματά σας !!!!
Κάτα τις 2 -3 ωρα,και μετά από συνενόηση με τον Βοηθό μου,εμφάνιζεται με την
γυναίκα του (ισως στο αμάξι είχε και τα παιδιά του,δεν το ξέρω…)και με
παρακολουθεί,χωρίς να μου μιλάει !!(Ξέρει ότι είμαι νευριασμένος!!!!).Μου
βγάζει μερικές φωτογραφίες εν κινήσει κ εξαφανίζεται…Στον επόμενο Σταθμό τον
συναντώ ,τον χαιρετώ…του λέω να κόψει το μουστάκι που έχει…Μου λέει θα με
περιμένει στον Τερματισμό,να τερματίσω μαζί με τα παιδιά του!!!!!Οσο και να του
φωνάζω να μην αναστατωσει τα παιδιά ,αυτός με περιφρονεί…
Στους Σταθμούς,μόλις με εντοπίζουν από μακρυά από τον φακό κεφαλής,μου κάνουν σινιάλο με φώς ,να κατευθυνθω εκεί…Πάντα μας κατέγραφαν ονομα κ αριθμό…Ο Βοηθός μου είναι από πρίν εκεί…ξεκουράζεται έτσι λίγο κι αυτός…Έχει ΄΄χάσει λίγο την μπάλα΄΄ και ξεχνάει να καταγράφει χρόνους αφιξης στους Σταθμους!χα χα χα !!Πάντα με ρωτάει αν χρειάζομαι κάτι…Με εφοδιάζει με αποξηραμένα…
Κατά τις 4 το πρωι,σε κάποιο Σταθμό, του λέω και φοράω μια μακρυμάνικη μπλούζα,μη τυχόν κι αρχίσει ν κάνει κρύο,να μην εκτεθώ…
Τα μόνα αυτοκίνητα που κινούνται είναι κάποιων συνοδών και κάποιων εθελοντών…Εχω μάθει απ εξω τις πινακίδες !! χα χα !!!
Στο 220ο Σταθμό , έχουν ανάψει και φωτιά !!! Και έχουν και σκηνή …Ακούω κάποιον να με φωνάζει με το ονομά μου !!Είναι ένας φίλος-εθελοντης που με περιμένει !!!Ο Βασίλαρος Γεώργιος!Πυροσβέστης και έχει κάνει την διαδρομή Σπαρτη-Δραμα μεσω του Ε4 !!!
Μιλούμε για λίγο και δίνουμε ραντεβού στον Τερματισμό !!!
Ο ουρανός είναι σχεδόν πεντακάθαρος …Κάποια συννεφάκια μικρά,στα ανατολικά , κάνουν χαριτωμενιές με παράξενα σχέδια… Στις ανηφοριές περπατώ,γοργά…Ισιωμα και κατηφοριές ,τα τρέχω.
Από το 230ο αρχίζει κατηφοριά…Φυσσάει και άνεμος ελαφρύς…Μου φαίνεται ότι τρέχω κάπως γρήγορα !!!Ο δρόμος είναι με στροφές,χωρίς αυτοκίνητα όμως…
Μου είχαν πει ότι είναι 4 χιλιόμετρα , αλλά μάλλον ηταν …14 !!!!!!Με πλησιάζει ένα αυτοκίνητο με 2 ατομα(ενας αντρας κ μια γυναίκα) …φορούσαν και ανακλαστικά γιλέκα..είναι από την διοργάνωση…με κοιτούν περιεργα…με ρωτούν αν είμαι καλά…με ενημερώνουν ότι ΄΄απουσιάζει ενας Σταθμός και θα πρέπει να κινηθειτε μέχρι τον επόμενο…θέλετε νερό??΄΄. Τους απαντώ ότι έχω νερό μαζί μου…Μου λένε ότι θα με περιμένουν σε μια διασταύρωση ,να μου δείξουν προς τα πού να συνεχίσω…Μετά από αρκετή ωρα φτάνω στην διασταύρωση…εντοπίζω το αμάξι
τους από τα αλάρμ…πλησιάζω κ τους βλέπω να κοιμούνται…βαριά!! Χτυπάω το τζάμι ,αλλά δεν …ξαναχτυπώ,πάλι τίποτα…βγάζω τον φακό μου και χτυπώ πιο δυνατά…τότε ξυπνούν,βγαίνει η γυναίκα ,μου δείχνει…προς κάπου και ξαναπέφτει μέσα στο αμάξι…!!!!Ακολουθώ τον κεντρικό δρόμο…κάπου θα με βγάλει,δεν μπορεί!!
Είμαι 8 χιλ πριν το τελος ,τα κατάφερα!Στην Σπάρτη δεν ξαναέχω ερθει ποτέ πριν!! Είμαι απολύτως καλά,χωρία κράμπες,θλάσεις, πριξίματα, φουσκάλες, κλπ κλπ κλπ …χωρίς να χρησιμοποιώ διάφορες ΄΄τονωτικες,ουσίες΄..φτάσαμε στον Τερματισμό,μετα από 245 χιλιόμετρα΄ …τι σου είναι το ανθρώπινο σώμα…Η ωρα είναι κάπου 5:15 το πρωί…Δεν κυκλοφορεί τίποτα στους δρόμους,εξω από την Σπαρτη…Τέλεια ησυχία!! Ούτε σκυλί δεν ακούγεται !χα χα ! Τρέχω χαλαρά…
Ο Βοηθός μου δεν ξέρω που είναι …πόσο μπροστά να είναι ??
Με το που περνάω την Γέφυρα του Ευρώτα,,εντοπίζω 100 μετρα μακρυά μου,μπροστά,ένα αμάξι με αλαρμ…μου κάνουν νόημα να το ακολουθήσω…η διαδρομή είναι ελαφρώς κατηφορική και ευθεία…τρέχω λίγο δυνατά μπορώ να πώ,είμαι ιδρωμένος λόγω της μακρυμάνικης μπλούζας-ο καιρός εχει καλή θερμοκρασία …μπαίνω σιγά σιγά στην πόλη της Σπάρτης!!!
Αρχίζουν να εμφανίζονται και μερικά αμάξια,κορνάρουν,φωνάζουν κλπ κλπ κλπ …Πίσω από το αμάξι με τα αλάρμ είναι το αμάξι του Βοηθού μου…του κάνω νόημα με το φώς του φακού μου ,να σταματήσει,να με περιμένει…(καλά δεν περιμένω να ξέρει να διαβάζει και σήματα Μορς!! Χα χα )..Μετά από ..αρκετή ωρα ωσπου να συνενοηθούμε,σταματάει κ με περιμένει…Αλλάζω φανέλα και φοράω μια καινούργια,κοντομάνικη,λευκού χρώματος με τα γνωστά λογότυπα επάνω φυσικά !! Ήθελα να κάνω είσοδο με αυτή την μπλούζα !!!
Αφου τελειώνουμε και με αυτό, ξανα αρχίζω και τρέχω…Ο Βοηθός μου,με ενημερώνει ότι το αμάξι με τα αλαρμ ,είναι …ο Φώντας !!!!!Ο ανθρωπος,δεν παίζεται με τίποτα !!!
Πιά τρέχω ,στην μέση του κεντρικού δρόμου,της Σπάρτης,που ακόμη κοιμάται !! Από το μυαλό μου περνούν ένα σωρό πρόσωπα και πράγματα …της Αρχαίας και της Σύγχρονης Ελλαδας…Σαν αστραπή περνούν τα 5 χρόνια καθημερινού-σχεδόν-τρεξίματος!Οι αγώνες…οι Προπονήσεις…! Ξεκίνησα για πλάκα στο γήπεδο του χωριού μας,τρέχοντας 20 λεπτά-πρίν 5 χρόνια,χωρίς καμία επαφή με το τρέξιμο πρωτύτερα-και τώρα ,5 χρόνια μετά,φτάνω στην Σπαρτη ,ορμώμενος από την Αθήνα !!Ανατριχιάζω…
Σκέφτομαι ΕΣΑΣ…Μου δώσατε Δύναμη Απερίγραπτη…΄΄Μα πώς να του αυτούς τους ανθρώπους??
Μετά από λίγη ωρα, μπαίνω στην τελική ευθεία…Στο βάθος διακρίνω μετά βίας έναν σκοτεινό όγκο…το Άγαλμα του Λεωνίδα…
Ξαφνικά πετάγοντα - ήταν κρυμμένα??!!- δεξιά κ αριστερά μου 2 παιδάκια,8-10 ετών…Κρατούν και μου δίνουν μια Ελληνική Σημαία!! Είναι τα παιδιά του Φώντα!!!!!Πάνε να με πιάσουν τα κλάματα,αλλά ευτυχώς κρατιέμαι…Φωνάζω του Βοηθού μου και τους δίνει τις 2 μικρές σημαιούλες ,όπου πάνω στην μια αναγράφεται η ονομασία του χωριού μας και στην άλλη η επωνυμία της εταιρείας όπου εργάζομαι…
Τρέχω με ολη την δύναμή μου τώρα…
Η Ελληνική Σημαία Ψηλά Πάντα .
Την κρατώ και κυματίζει…και δίπλα μου τα μικρούλια !!!Ακούω τον Σάμιο-εκ των διοργανωτών- …κάτι να φωνάζει !!!Ο Βοηθός τρέχει να μας απαθανατίσει !!! (Όλες σχεδόν θολές!!! Πρέπει να ξανατρέξω τον αγώνα ???!χα χα !!)
Φτάνω στο Άγαλμα του Λεωνίδα !!Απλώνω την Ελληνική Σημαία…τα μικρούλια με αγκαλιάζουν και με φιλούν… Καταφθάνει ο Σάμιος και με στεφανώνει με κλαδί ελιας ,με συγχαίρει,με αγκαλιάζει…Πιο πέρα είναι και ο Κωστής ο Μπαξεβάνης,τον αγκαλιάζω, δέχομαι τις ευχές του …Με παροτρύνει να πάω ξενοδοχείο, να αλλάξω ρούχα ,μην πάθω υποθερμία…Ερχεται και ο Φώντας ,άλλες αγκαλιές και χειραψίες …Ερχεται ο Γιώργος Βασίλαρος, η Αιμιλια, ο Παυλος…
Φωνάζω τον Βοηθό μου, τον συγχαίρω εκεί μπροστά από το Αγαλμα και βγάζουμε μια αναμνηστική φωτογραφία !!! Η Βοήθειά του ήταν υπερπολύτιμη !!!
Ρωτάω πόσοι ακόμη έχουν τερματίσει… είναι κάπου 13 δρομείς…έρχονται ακόμη μερικοί…ο Πρώτος το έτρεξε σε 30-31 ώρες…
Χρόνος Τερματισμού μας, 37 ώρες κ 48 λεπτά !14η θέση!!
Φεύγουμε για το ξενοδοχείο…Κοιμόμαστε 2 ώρες μέχρι τις 10..Μετά ετοιμαστήκαμε κ πήγαμε στην απονομή μεταλλίων,αφου προυγουμένως συναντηθήκαμε με τον Ακη κ την Χριστίνα και τα είπαμε για λίγη ώρα…Είχαν σταματήσει κάπου στα 150 χιλιόμετρα ,αν θυμάμαι καλά μου είπαν …
Στην ώρα της απονομής,τα μετάλλια ήταν υπέροχα, επιβλητικά !!!
Χαιρέτησα πολλούς δρομείς… γνώρισα μερικούς ακόμη ,,,συγχάρηκα την μοναδική γυναίκα και φίλη μας, που τερμάτισε, την Στέλλα Μαρκάτου…Αρκετοί δρομείς μου έλεγαν ότι είχα πολύ καλό ρυθμό σε όλη την διαδρομή… αντάμωσα τον Γιάννη Παπαμιχαήλ…νόμιζα ότι είχε τερματίσει πριν από εμένα ,αλλά τελικά όχι :…Στον Σταθμό που υπήρχε η σκηνή,στο 22ο χιλ,μπήκε και ξάπλωσε …ίσως κοιμήθηκε και λίγο…γι αυτό και τον προσπέρασα!Με άκουσε που ήμουν απ έξω!!χα! Κι ο Παύλος από την Μυρτια, είχε μείνει λίγο πιο πίσω εξ αιτίας μερικών φουσκάλων…
Κατόπιν ακολούθησε γεύμα και αναχώρηση !!!Εμείς μείναμε την Κυριακή στην Σπάρτη, ξανακοιμηθήκαμε το απόγευμα…το βραδάκι δειπνήσαμε μαζί με τον Φώντα και την οικογένειά του… Το τηλέφωνο να μην σταματά καθόλου!!!
Ελα,,,,ας μην σας ζαλίζω κι άλλο….!
Τα καταφέραμε !!
Σας Ευχαριστώ για Ο,λα …
Μαλτέζος Παναγιώτης
Στους Σταθμούς,μόλις με εντοπίζουν από μακρυά από τον φακό κεφαλής,μου κάνουν σινιάλο με φώς ,να κατευθυνθω εκεί…Πάντα μας κατέγραφαν ονομα κ αριθμό…Ο Βοηθός μου είναι από πρίν εκεί…ξεκουράζεται έτσι λίγο κι αυτός…Έχει ΄΄χάσει λίγο την μπάλα΄΄ και ξεχνάει να καταγράφει χρόνους αφιξης στους Σταθμους!χα χα χα !!Πάντα με ρωτάει αν χρειάζομαι κάτι…Με εφοδιάζει με αποξηραμένα…
Κατά τις 4 το πρωι,σε κάποιο Σταθμό, του λέω και φοράω μια μακρυμάνικη μπλούζα,μη τυχόν κι αρχίσει ν κάνει κρύο,να μην εκτεθώ…
Τα μόνα αυτοκίνητα που κινούνται είναι κάποιων συνοδών και κάποιων εθελοντών…Εχω μάθει απ εξω τις πινακίδες !! χα χα !!!
Στο 220ο Σταθμό , έχουν ανάψει και φωτιά !!! Και έχουν και σκηνή …Ακούω κάποιον να με φωνάζει με το ονομά μου !!Είναι ένας φίλος-εθελοντης που με περιμένει !!!Ο Βασίλαρος Γεώργιος!Πυροσβέστης και έχει κάνει την διαδρομή Σπαρτη-Δραμα μεσω του Ε4 !!!
Μιλούμε για λίγο και δίνουμε ραντεβού στον Τερματισμό !!!
Ο ουρανός είναι σχεδόν πεντακάθαρος …Κάποια συννεφάκια μικρά,στα ανατολικά , κάνουν χαριτωμενιές με παράξενα σχέδια… Στις ανηφοριές περπατώ,γοργά…Ισιωμα και κατηφοριές ,τα τρέχω.
Από το 230ο αρχίζει κατηφοριά…Φυσσάει και άνεμος ελαφρύς…Μου φαίνεται ότι τρέχω κάπως γρήγορα !!!Ο δρόμος είναι με στροφές,χωρίς αυτοκίνητα όμως…
Μου είχαν πει ότι είναι 4 χιλιόμετρα , αλλά μάλλον ηταν …14 !!!!!!Με πλησιάζει ένα αυτοκίνητο με 2 ατομα(ενας αντρας κ μια γυναίκα) …φορούσαν και ανακλαστικά γιλέκα..είναι από την διοργάνωση…με κοιτούν περιεργα…με ρωτούν αν είμαι καλά…με ενημερώνουν ότι ΄΄απουσιάζει ενας Σταθμός και θα πρέπει να κινηθειτε μέχρι τον επόμενο…θέλετε νερό??΄΄. Τους απαντώ ότι έχω νερό μαζί μου…Μου λένε ότι θα με περιμένουν σε μια διασταύρωση ,να μου δείξουν προς τα πού να συνεχίσω…Μετά από αρκετή ωρα φτάνω στην διασταύρωση…εντοπίζω το αμάξι
τους από τα αλάρμ…πλησιάζω κ τους βλέπω να κοιμούνται…βαριά!! Χτυπάω το τζάμι ,αλλά δεν …ξαναχτυπώ,πάλι τίποτα…βγάζω τον φακό μου και χτυπώ πιο δυνατά…τότε ξυπνούν,βγαίνει η γυναίκα ,μου δείχνει…προς κάπου και ξαναπέφτει μέσα στο αμάξι…!!!!Ακολουθώ τον κεντρικό δρόμο…κάπου θα με βγάλει,δεν μπορεί!!
Είμαι 8 χιλ πριν το τελος ,τα κατάφερα!Στην Σπάρτη δεν ξαναέχω ερθει ποτέ πριν!! Είμαι απολύτως καλά,χωρία κράμπες,θλάσεις, πριξίματα, φουσκάλες, κλπ κλπ κλπ …χωρίς να χρησιμοποιώ διάφορες ΄΄τονωτικες,ουσίες΄..φτάσαμε στον Τερματισμό,μετα από 245 χιλιόμετρα΄ …τι σου είναι το ανθρώπινο σώμα…Η ωρα είναι κάπου 5:15 το πρωί…Δεν κυκλοφορεί τίποτα στους δρόμους,εξω από την Σπαρτη…Τέλεια ησυχία!! Ούτε σκυλί δεν ακούγεται !χα χα ! Τρέχω χαλαρά…
Ο Βοηθός μου δεν ξέρω που είναι …πόσο μπροστά να είναι ??
Με το που περνάω την Γέφυρα του Ευρώτα,,εντοπίζω 100 μετρα μακρυά μου,μπροστά,ένα αμάξι με αλαρμ…μου κάνουν νόημα να το ακολουθήσω…η διαδρομή είναι ελαφρώς κατηφορική και ευθεία…τρέχω λίγο δυνατά μπορώ να πώ,είμαι ιδρωμένος λόγω της μακρυμάνικης μπλούζας-ο καιρός εχει καλή θερμοκρασία …μπαίνω σιγά σιγά στην πόλη της Σπάρτης!!!
Αρχίζουν να εμφανίζονται και μερικά αμάξια,κορνάρουν,φωνάζουν κλπ κλπ κλπ …Πίσω από το αμάξι με τα αλάρμ είναι το αμάξι του Βοηθού μου…του κάνω νόημα με το φώς του φακού μου ,να σταματήσει,να με περιμένει…(καλά δεν περιμένω να ξέρει να διαβάζει και σήματα Μορς!! Χα χα )..Μετά από ..αρκετή ωρα ωσπου να συνενοηθούμε,σταματάει κ με περιμένει…Αλλάζω φανέλα και φοράω μια καινούργια,κοντομάνικη,λευκού χρώματος με τα γνωστά λογότυπα επάνω φυσικά !! Ήθελα να κάνω είσοδο με αυτή την μπλούζα !!!
Αφου τελειώνουμε και με αυτό, ξανα αρχίζω και τρέχω…Ο Βοηθός μου,με ενημερώνει ότι το αμάξι με τα αλαρμ ,είναι …ο Φώντας !!!!!Ο ανθρωπος,δεν παίζεται με τίποτα !!!
Πιά τρέχω ,στην μέση του κεντρικού δρόμου,της Σπάρτης,που ακόμη κοιμάται !! Από το μυαλό μου περνούν ένα σωρό πρόσωπα και πράγματα …της Αρχαίας και της Σύγχρονης Ελλαδας…Σαν αστραπή περνούν τα 5 χρόνια καθημερινού-σχεδόν-τρεξίματος!Οι αγώνες…οι Προπονήσεις…! Ξεκίνησα για πλάκα στο γήπεδο του χωριού μας,τρέχοντας 20 λεπτά-πρίν 5 χρόνια,χωρίς καμία επαφή με το τρέξιμο πρωτύτερα-και τώρα ,5 χρόνια μετά,φτάνω στην Σπαρτη ,ορμώμενος από την Αθήνα !!Ανατριχιάζω…
Σκέφτομαι ΕΣΑΣ…Μου δώσατε Δύναμη Απερίγραπτη…΄΄Μα πώς να του αυτούς τους ανθρώπους??
Μετά από λίγη ωρα, μπαίνω στην τελική ευθεία…Στο βάθος διακρίνω μετά βίας έναν σκοτεινό όγκο…το Άγαλμα του Λεωνίδα…
Ξαφνικά πετάγοντα - ήταν κρυμμένα??!!- δεξιά κ αριστερά μου 2 παιδάκια,8-10 ετών…Κρατούν και μου δίνουν μια Ελληνική Σημαία!! Είναι τα παιδιά του Φώντα!!!!!Πάνε να με πιάσουν τα κλάματα,αλλά ευτυχώς κρατιέμαι…Φωνάζω του Βοηθού μου και τους δίνει τις 2 μικρές σημαιούλες ,όπου πάνω στην μια αναγράφεται η ονομασία του χωριού μας και στην άλλη η επωνυμία της εταιρείας όπου εργάζομαι…
Τρέχω με ολη την δύναμή μου τώρα…
Η Ελληνική Σημαία Ψηλά Πάντα .
Την κρατώ και κυματίζει…και δίπλα μου τα μικρούλια !!!Ακούω τον Σάμιο-εκ των διοργανωτών- …κάτι να φωνάζει !!!Ο Βοηθός τρέχει να μας απαθανατίσει !!! (Όλες σχεδόν θολές!!! Πρέπει να ξανατρέξω τον αγώνα ???!χα χα !!)
Φτάνω στο Άγαλμα του Λεωνίδα !!Απλώνω την Ελληνική Σημαία…τα μικρούλια με αγκαλιάζουν και με φιλούν… Καταφθάνει ο Σάμιος και με στεφανώνει με κλαδί ελιας ,με συγχαίρει,με αγκαλιάζει…Πιο πέρα είναι και ο Κωστής ο Μπαξεβάνης,τον αγκαλιάζω, δέχομαι τις ευχές του …Με παροτρύνει να πάω ξενοδοχείο, να αλλάξω ρούχα ,μην πάθω υποθερμία…Ερχεται και ο Φώντας ,άλλες αγκαλιές και χειραψίες …Ερχεται ο Γιώργος Βασίλαρος, η Αιμιλια, ο Παυλος…
Φωνάζω τον Βοηθό μου, τον συγχαίρω εκεί μπροστά από το Αγαλμα και βγάζουμε μια αναμνηστική φωτογραφία !!! Η Βοήθειά του ήταν υπερπολύτιμη !!!
Ρωτάω πόσοι ακόμη έχουν τερματίσει… είναι κάπου 13 δρομείς…έρχονται ακόμη μερικοί…ο Πρώτος το έτρεξε σε 30-31 ώρες…
Χρόνος Τερματισμού μας, 37 ώρες κ 48 λεπτά !14η θέση!!
Φεύγουμε για το ξενοδοχείο…Κοιμόμαστε 2 ώρες μέχρι τις 10..Μετά ετοιμαστήκαμε κ πήγαμε στην απονομή μεταλλίων,αφου προυγουμένως συναντηθήκαμε με τον Ακη κ την Χριστίνα και τα είπαμε για λίγη ώρα…Είχαν σταματήσει κάπου στα 150 χιλιόμετρα ,αν θυμάμαι καλά μου είπαν …
Στην ώρα της απονομής,τα μετάλλια ήταν υπέροχα, επιβλητικά !!!
Χαιρέτησα πολλούς δρομείς… γνώρισα μερικούς ακόμη ,,,συγχάρηκα την μοναδική γυναίκα και φίλη μας, που τερμάτισε, την Στέλλα Μαρκάτου…Αρκετοί δρομείς μου έλεγαν ότι είχα πολύ καλό ρυθμό σε όλη την διαδρομή… αντάμωσα τον Γιάννη Παπαμιχαήλ…νόμιζα ότι είχε τερματίσει πριν από εμένα ,αλλά τελικά όχι :…Στον Σταθμό που υπήρχε η σκηνή,στο 22ο χιλ,μπήκε και ξάπλωσε …ίσως κοιμήθηκε και λίγο…γι αυτό και τον προσπέρασα!Με άκουσε που ήμουν απ έξω!!χα! Κι ο Παύλος από την Μυρτια, είχε μείνει λίγο πιο πίσω εξ αιτίας μερικών φουσκάλων…
Κατόπιν ακολούθησε γεύμα και αναχώρηση !!!Εμείς μείναμε την Κυριακή στην Σπάρτη, ξανακοιμηθήκαμε το απόγευμα…το βραδάκι δειπνήσαμε μαζί με τον Φώντα και την οικογένειά του… Το τηλέφωνο να μην σταματά καθόλου!!!
Ελα,,,,ας μην σας ζαλίζω κι άλλο….!
Τα καταφέραμε !!
Σας Ευχαριστώ για Ο,λα …
Μαλτέζος Παναγιώτης