Στο... περίμενε 50.000 άνεργοι, ελέω εκλογών
Του Βασίλη Αγγελόπουλου
Αλήθεια, πού χάθηκε το πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας, που υποτίθεται από τις αρχές του φθινοπώρου έπρεπε να έχει βρει πεντάμηνη απασχόληση σε 50.000 ανέργους;
Πού πήγαν όλες αυτές οι δηλώσεις περί προγραμμάτων στήριξης της πιο ευάλωτης κοινωνικής ομάδας, που οι κυβερνώντες κόπτονται να την στηρίξουν;
Στον ΟΑΕΔ, «γράφουν και σβήνουν» διατάξεις που θα έπρεπε να είναι ήδη έτοιμες.
Θυμίζουμε ότι τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας ξεκίνησαν πριν από ένα χρόνο, με το ίδιο ακριβώς αντικείμενο. Συνεπώς, μια απλή... αντιγραφή των διατάξεων και θα έπρεπε να έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή και οι ενδιαφερόμενοι να έχουν ξεκινήσει την υποβολή αιτήσεων. Ακόμα και εάν εδώ και τώρα τρέξουν τα προγράμματα, ήδη η καθυστέρηση είναι πολύ μεγάλη. Γιατί αλήθεια; Θα μου πείτε, μα οι λόγοι είναι προφανείς. Η γραφειοκρατία, η έλλειψη κονδυλίων, η γενικότερη κωλυσιεργία των υπευθυνο – ανεύθυνων, που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη και δεν νοιάζονται για το δράμα των ανέργων και όλα αυτά τα χιλιοειπωμένα. Μήπως όμως κρύβεται και κάτι άλλο, στη χώρα της... εκλογολαγνείας;
Για σκεφτείτε λίγο πιο πονηρά: Στην περίπτωση που δεν βρεθούν οι 180 «πρόθυμοι» να στηρίξουν την επιλογή Σαμαρά για Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ΠτΔ), τότε το πιο πιθανό είναι ότι θα προκύψει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες εκεί, κατά τα τέλη Μαρτίου. Τι πιο βολικό λοιπόν για την κυβέρνηση, να έχει τότε εν ισχύ προγράμματα κοινωφελούς εργασίας. Με υποσχέσεις τύπου «θα σας επαναπροσλάβουμε αμέσως μόλις κερδίσουμε τις εκλογές» ή ακόμα χειρότερα «θα επιδιώξουμε να σας μονιμοποιήσουμε», θα κοιτάξουν όλοι εκείνοι ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, να εκμεταλλευτούν την ανάγκη για εργασία, σε αυτούς τους τόσο δύσκολους καιρούς. Θα επιδιώξουν να υφαρπάξουν την ψήφο όσων θα έχουν επιλεγεί να συμμετάσχουν στα προγράμματα αυτά, με αντάλλαγμα... λίγο φως στην άκρη του τούνελ που δημιουργεί το αδιέξοδο της ανεργίας.
Είναι τουλάχιστον ανήθικο και επικίνδυνο για το δημοκρατικό μας πολίτευμα, να υπάρχουν διαρκώς εργαζόμενοι – όμηροι του συστήματος.
Προ δεκαετίας να θυμίσουμε ότι ήταν οι συμβασιούχοι στο δημόσιο που βίωναν ένα αντίστοιχο καθεστώς ομηρίας.
Η υπόσχεση για μονιμοποίηση, σηματοδότησε μια ευρεία νίκη στις εκλογές του Μαρτίου (τυχαίο;), του 2004 και στο σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Κώστα Καραμανλή.
Τώρα κάποιοι άλλοι παίζουν με τα νεύρα μιας διαλυμένης κοινωνίας και καθυστερούν προγράμματα εργασίας, που θα είναι πραγματική «ανάσα» για 50.000 ανέργους και για τις οικογένειές τους. Αλλά όταν χαθεί το φιλότιμο....
Του Βασίλη Αγγελόπουλου
Πού πήγαν όλες αυτές οι δηλώσεις περί προγραμμάτων στήριξης της πιο ευάλωτης κοινωνικής ομάδας, που οι κυβερνώντες κόπτονται να την στηρίξουν;
Στον ΟΑΕΔ, «γράφουν και σβήνουν» διατάξεις που θα έπρεπε να είναι ήδη έτοιμες.
Θυμίζουμε ότι τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας ξεκίνησαν πριν από ένα χρόνο, με το ίδιο ακριβώς αντικείμενο. Συνεπώς, μια απλή... αντιγραφή των διατάξεων και θα έπρεπε να έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή και οι ενδιαφερόμενοι να έχουν ξεκινήσει την υποβολή αιτήσεων. Ακόμα και εάν εδώ και τώρα τρέξουν τα προγράμματα, ήδη η καθυστέρηση είναι πολύ μεγάλη. Γιατί αλήθεια; Θα μου πείτε, μα οι λόγοι είναι προφανείς. Η γραφειοκρατία, η έλλειψη κονδυλίων, η γενικότερη κωλυσιεργία των υπευθυνο – ανεύθυνων, που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη και δεν νοιάζονται για το δράμα των ανέργων και όλα αυτά τα χιλιοειπωμένα. Μήπως όμως κρύβεται και κάτι άλλο, στη χώρα της... εκλογολαγνείας;
Για σκεφτείτε λίγο πιο πονηρά: Στην περίπτωση που δεν βρεθούν οι 180 «πρόθυμοι» να στηρίξουν την επιλογή Σαμαρά για Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ΠτΔ), τότε το πιο πιθανό είναι ότι θα προκύψει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες εκεί, κατά τα τέλη Μαρτίου. Τι πιο βολικό λοιπόν για την κυβέρνηση, να έχει τότε εν ισχύ προγράμματα κοινωφελούς εργασίας. Με υποσχέσεις τύπου «θα σας επαναπροσλάβουμε αμέσως μόλις κερδίσουμε τις εκλογές» ή ακόμα χειρότερα «θα επιδιώξουμε να σας μονιμοποιήσουμε», θα κοιτάξουν όλοι εκείνοι ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, να εκμεταλλευτούν την ανάγκη για εργασία, σε αυτούς τους τόσο δύσκολους καιρούς. Θα επιδιώξουν να υφαρπάξουν την ψήφο όσων θα έχουν επιλεγεί να συμμετάσχουν στα προγράμματα αυτά, με αντάλλαγμα... λίγο φως στην άκρη του τούνελ που δημιουργεί το αδιέξοδο της ανεργίας.
Είναι τουλάχιστον ανήθικο και επικίνδυνο για το δημοκρατικό μας πολίτευμα, να υπάρχουν διαρκώς εργαζόμενοι – όμηροι του συστήματος.
Προ δεκαετίας να θυμίσουμε ότι ήταν οι συμβασιούχοι στο δημόσιο που βίωναν ένα αντίστοιχο καθεστώς ομηρίας.
Η υπόσχεση για μονιμοποίηση, σηματοδότησε μια ευρεία νίκη στις εκλογές του Μαρτίου (τυχαίο;), του 2004 και στο σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Κώστα Καραμανλή.
Τώρα κάποιοι άλλοι παίζουν με τα νεύρα μιας διαλυμένης κοινωνίας και καθυστερούν προγράμματα εργασίας, που θα είναι πραγματική «ανάσα» για 50.000 ανέργους και για τις οικογένειές τους. Αλλά όταν χαθεί το φιλότιμο....
www.dikaiologitika.gr