Οι άνθρωποι αγαπούν πολύ τους αριθμούς, όλα τα μετράνε. Το ύψος και τα κιλά μου, πότε γεννήθηκα, πόσο τους αγαπώ. Όλα τα ζυγίζουν για να τα φέρουν στα μέτρα τους.
Έχω ζήσει πολύ, αλλά αυτό δεν το ξέρουν, γιατί η ηλικία μου δεν έχει καμιά σχέση. Είναι απλά, ένας αριθμός. Αγάπησα, πόνεσα, αποχαιρέτησα και κράτησα ανθρώπους με τα χέρια μου. Έκλαψα γοερά για να μάθω να γελάω, φοβήθηκα απύθμενα για να γίνω θαρραλέα, μίλησα πολύ για να μάθω να σιωπώ. Ίσως πια να κουράστηκα, να θέλω να ζήσω χωρίς αριθμούς.
Δεν είμαι το πορτοφόλι μου, δεν είμαι ούτε το νούμερο των παπουτσιών μου. Δεν είμαι τα ρούχα που φορώ, ούτε και το περιεχόμενο της τσέπης μου. Αν κάποιος, έστω και ένας, κοιτούσε την ψυχή μου, θα έβλεπε τα αμέτρητα, τα σημαντικά, όλα όσα δεν μπορείς ποτέ να δεις με γυμνό μάτι. Εκείνα που βλέπεις μόνο με την καρδιά σου.
Θα έβλεπε αγάπη, μπαλόνια, καλοσύνη, ανθρωπιά, σοκολάτες, φιλότιμο, ευγένεια. Μα οι άνθρωποι, αγαπούν πολύ τους αριθμούς και εγώ βαρέθηκα να είμαι το 1. Το ένα, είναι ο πιο μοναχικός αριθμός, για αυτό σου λέω, μην είσαι νούμερο...
Ιφιγένεια Βήττα
ΠΗΓΗ:http://enfo.gr/ar3428
ksiromeritikimatia
ksiromeritikimatia