Από τους Αρχαίους καιρούς το όνειρο του ανθρώπου
ήταν να μιμηθεί τα πουλιά, να μπορέσει να πετάξει. Oι αποτυχημένες προσπάθειές πολλές. Τελικά τα
κατάφερε !!!
Κατασκεύασε μάλιστα πολύπλοκες πτητικές μηχανές,
κατάφερε να σπάσει το φράγμα του ήχου, να κατακτήσει μέχρι και το φεγγάρι.
Μέσα σε όλα αυτά κατασκευάστηκε και η πιο απλή
πτητική συσκευή, το αλεξίπτωτο πλαγιάς η το Parapente (γαλλικός όρος: para=αλεξίπτωτο, pente=πλαγιά)
Σαν κατασκευή είναι ένα διπλό φύλλο συνθετικού
υφάσματος ο "πιλότος" κάθεται σε ένα κάθισμα που είναι δεμένο με
σχοινάκια. Στην ουσία είναι μια εξέλιξη του αλεξιπτώτου ελεύθερης πτώσης.
Στην Ελλάδα ξεκίνησε το 1987 και δειλά δειλά
έφτασε σε να είναι ένα άθλημα στις αερολέσχες της χώρας μας.
Πως γίνεται η απογείωση: H απογείωση γίνεται από το έδαφος, με το χειριστή
να τρέχει σε μια πλαγιά και να αποκολλάται από αυτήν. Η πτήση γίνεται με τη
βοήθεια της βαρύτητας, του αέρα και του ανθρώπου που το χειρίζεται. Καθώς δεν
είναι πτητική συσκευή, από τη στιγμή της απογείωσης και μετά, το παραπέντε
είναι φυσικό να χάνει ύψος λόγω της βαρύτητας.
Όμως λόγω σχήματος και κατασκευής (σαν αεροπορική
πτέρυγα), δημιουργεί άνωση και ταξιδεύει προς τα εμπρός, ενώ ταυτόχρονα χάνει
ύψος. O λόγος καθόδου (πόσα
δηλαδή μέτρα ύψους χάνει ανά λεπτό) διαφέρει ανάλογα με την κατηγορία, την
κατασκευή, τις καιρικές συνθήκες και την εμπειρία αυτού που το χειρίζεται.
Είναι κατασκευασμένο έτσι ώστε να εκμεταλλεύεται τον άνεμο και τα ρεύματα με
στόχο να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερο στον αέρα.
Με αυτόν τον τρόπο η πτήση μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά έως και αρκετές ώρες, αναλόγως τις συνθήκες και τη διάθεση. Το parapente ζυγίζει από 10 μέχρι 15 kg, μαζεύεται εύκολα σε λίγα λεπτά από ένα άτομο, και μπαίνει σε ένα σάκο που μεταφέρεται στην πλάτη.
Με αυτόν τον τρόπο η πτήση μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά έως και αρκετές ώρες, αναλόγως τις συνθήκες και τη διάθεση. Το parapente ζυγίζει από 10 μέχρι 15 kg, μαζεύεται εύκολα σε λίγα λεπτά από ένα άτομο, και μπαίνει σε ένα σάκο που μεταφέρεται στην πλάτη.
Στην περιοχή μας
και ειδικότερα στη Βόνιτσα ήρθε το 2005 όταν δυο φίλοι αποφάσισαν να
ασχοληθούν με το άθλημα o Παναγώτης Κύρκος και ο Γιώργος Μερισιώτης με εκπαιδευτή το Σταύρο
Κωστούλα και γράφτηκαν στο σύλλογο «ΗΠΕΙΡΟΣ» Αεραθλητικό Σωματείο με πολλές δραστηριότητες
και αφού πήραν το δίπλωμα πιλότου άρχισαν να πετούν σε διάφορα σημεία της Ελλάδας.
Από εκεί και ύστερα στόχος ήταν να βρουν το
κατάλληλο σημείο κοντά στην Βόνιτσα έτσι ώστε να δημιουργήσουν τότε, περίπου το
2005 χώρο απογείωσης. Ο χώρος βρέθηκε και ήταν ψηλά κοντά στην περιοχή Αμαδερός
δίπλα από το εκκλησάκι τη προφήτη Ηλία. Η περιοχή αυτή είναι όπως βγαίνουμε από
Βόνιτσα προς Αμφιλοχία δεξιά μας πάνω στο βουνό.
Εκεί κατασκευάσθηκε η απογείωση (που ολοκληρώθηκε με κόπο κόστος
προσωπικό) που είναι ασφαλής ακόμα και για αρχάριους πιλότους και την βοήθεια
του Δήμου Ανακτορίου.
Έτσι εκεί είχαμε τις πρώτες επισκέψεις του
Συλλόγου καθώς και φίλων του αθλήματος από άλλες περιοχές (ακόμη και από το
εξωτερικό).
Στην συνέχεια εντάχθηκαν ο Ράγγος Δημήτριος, ο
Βασίλης Γαρδίκης, αργότερα και ο Λιάπης Χρήστος.
Τα παιδιά απογειωνόταν με το «παραπέντε» από το
σημείο κοντά στον προφήτη Ηλία και προσγειωνόταν συνήθως στην Σάλτινη. Τα παιδιά ήταν καθόλα νόμιμα μιας και είχαν
πάρει το δίπλωμα πιλότου.
Πήραν μέρος σε πολλούς αγώνες στην Ελλάδα και στην
περιοχή μας είχαν πολλές δραστηριότητες και πτήσεις με το παραπέντε. Κάθε
καθαρά Δευτέρα το είχαν καθιερώσει να πετάνε πάνω από τη Βόνιτσα, την ημέρα των
αποκριάτικων εκδηλώσεων. Τα παιδιά του συλλόγου είχαν και άλλες δραστηριότητες όπως
είχαν δημιουργήσει τράπεζα αίματος και εκδηλώσεις τον Αύγουστο (Ποδηλασία, Παρτυ, μπάνιο,
καγιάκ κλπ).
Μερικά από τα παιδιά αυτά σταμάτησαν την
προσπάθεια τους λόγω της οικονομικής κρίσης και δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τις
πτήσεις στα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας.
Είχαν κάνει και πολύ καλές προτάσεις να γίνει
χώρος απογείωσης, δίπλα στην κορυφή του Αμαδερού που ήταν πολύ καλύτερη και να
ανοιχτεί ο δρόμος που θα προσέλκυε πολλούς πιλότους αλλά και επισκέπτες μιας
και η θέα στο συγκεκριμένο σημείο είναι φοβερή.
Χρόνο με το χρόνο εγκαταλείφθηκε η προσπάθεια αυτή.
Στην περιοχή του δήμου μας δεν υπάρχει άλλη τέτοια
δραστηριότητα με τέτοιο θέαμα παρά μόνο μερικοί επισκέπτες ασχολούνται με το (παραμοτερ),
πετάνε δηλαδή αλεξίπτωτο με μοτέρ και το kitesurfing στο Άγιο Νικόλαο.
Καλό θα ήταν οι τοπικές αρχές να δουν θετικά αυτή
την προσπάθεια που έγινε και να ασχοληθούν λίγο με το θέμα γιατί αναβαθμίζει
την περιοχή μας.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΥΤΙΒΗΣ
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΜΕΡΙΣΙΩΤΗ