Περιοχή: Μοναστηράκι Βονίτσης Αιτωλοακαρνανίας
Η ιστορία είναι μύθος, βγαλμένη από τη λαϊκή παράδοση.
Την διηγούνται οι γέροντες στις εγγονές τους δίπλα στο αναμμένο τζάκι το χειμώνα...
Γράφει ο Κώστας Μπακολίτσας
Πριν πολλά χρόνια ζούσε μια αρχοντοπούλα στο Μοναστηράκι που άλλη τόσο όμορφη δεν υπήρχε στο Ξηρόμερο όλο.
Η αρχοντοπούλα ήθελε τον όμορφο γιο του μυλωνά να πάρει για άντρα της, όμως ο πατέρας της που ήταν άρχοντας μεγάλος από πλούσια οικογένεια δεν συμφωνούσε και την αρραβώνιασε με τον γιό του Μεγαλέμπορα του κυρ Αντώνη που είχε τρανή περιουσία και όνομα.
Η αρχοντοπούλα τότε αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή της πηδώντας από τον Καταρράκτη του Σεπετού, που είναι περισσότερο από 50 μέτρα ψηλός.
Και τότε ξαφνικά ξεπρόβαλε από τη σπηλιά, που η φύση φρόντισε να κρύβει επιμελώς δίπλα στον καταρράκτη, μια πεντάμορφη νεράϊδα που έλαμπε σαν πυγολαμπίδα στο μισοφωτισμένο φαράγγι του ποταμού. Πήρε την αρχοντοπούλα αγκαλιά και την κατέβασε απαλά δίπλα στα κρύα νερά στην όχθη του ορμητικού ποταμού.
Ο πατέρας της που είδε την κόρη του να τρέχει και να πέφτει στον καταρράκτη ευχήθηκε πως αν κατάφερνε να επιζήσει θα της επέτρεπε να πάρει τον φτωχό γιο του μυλωνά που αγαπούσε.
Έτσι με τη βοήθεια της καλής νεραΐδας η αρχοντοπούλα παντρεύτηκε τον καλόν της, και έζησαν όλοι ευτυχισμένοι στο γραφικό Μοναστηράκι.
Κι από τότε πολλοί νέοι και νέες επισκέπτονται τον καταρράκτη του Σεπετού και τη Νεραϊδοσπηλιά μήπως και δουν την νεράϊδα να ξεπροβάλει από τους πολύχρωμους σταλακτίτες και σταλαγμίτες της.