Κάποτε ήταν δυο αδέρφια.
Ο Αντώνης και ο Γιώργης. Ο Γιώργης μια μέρα έχασε τ’ άλογα.
Γυρνώντας σπίτι ανοικοίνωσε στον Αντώνη, το χαμό τους κι
εκείνος πάνω στο θυμό του, μετά από λογομαχία σκότωσε τον αδερφό του .
Όταν κατάλαβε τι έκανε έκλαιγε τόσο πολύ…χτυπιόταν, φώναζε ούρλιαζε.
Έκλαιγε τόσο πολύ,μετανιωμένος για την αποτρόπαια πράξη του..για ασήμαντη αφορμή.
Μετανιωμένος…απεγνωσμένος ο Αντώνης,παρακαλούσε το Θεό να του αφαιρέσει την-άδικη πια- ζωή του.
Εκείνος, ακούγοντας τον κλαυθμό του, τον μεταμόρφωσε σε πουλί…τον γκιώνη (εκ του Αντώνης).
Πάνω στο παραλήρημά του, θρηνώντας τον αδερφό του, ο Αντώνης φώναζε «Γιώργο…Γιώργο….τα βρες τ’ άλογα;»
ενώ αργότερα άφηνε ένα μακρόσυρτο και γεμάτο απελπισία: «γγγ…γγγγγ….γγγγγγ…γγγ.»
Λένε οτι η μέρα του Αγ. Γεωργίου το πουλί αυτό μετά το χαρακτηριστικό μελαγχολικό «γκιών» , λέει και το προαναφερόμενο γγγγγγγγγγ, ως ανάμνηση του αδερφού του Γιώργη.
panaitolionews