Καλημέρα
σας !
Ζητώ εκ των προτέρων συγνώμη!
Βρείτε ελεύθερο χρόνο…αν κάνετε διακοπές
ενδεχομένως (?) …Πάρτε καφέδες , τυρόπιτες , μπουγάτσες , δεν ξέρω τι άλλο
παίζει …και απολαύστε το … “τρέξτε”!!!
Προσφέρεται να το διαβάσετε και ..τμηματικά
(!!) …ίσως λίγο πριν πέσετε για …ύπνο !!! χα χα !!!
Τον εν λόγω αγώνα, πού δεν είναι ένας απλός
αγώνας βουνού
(έχει 7000 μ.
υψομετρική!), τον είχα το μυαλό μου ενάμιση χρόνο πριν !!! Ενημερώθηκα για τα
…προαπαιτούμενα μέτρα του, τα εκπλήρωσα εντός του 2014 και περίμενα να έρθει η
πολυπόθητη ημερομηνία ….
Βέβαια, όσο πλησίαζε η ημερομηνία ,τόσο
διαπίστωνα ότι είμαι ανέτοιμος για ένα τέτοιο αγώνα …Η προετοιμασία για αυτόν τον
αγώνα φαίνονταν ανύπαρκτη …
Αρχές του 2015 έκανα εγγραφή αλλά… άρχισα
να κάνω προπόνηση για… τον μαραθώνιο στην Δανία, πού ήταν τον Μάιο !!!Ξέρω,
ακούγεται περίεργο –και είναι. ..ανάρμοστο!!! Αλλά έτσι είναι ο άνθρωπος !!!!
Ήθελα να ζήσω όμως αυτή την εμπειρία , διότι
κάτι μέσα μου έλεγε, ότι είναι κάτι
εντελώς διαφορετικό από ότι ήξερα έως τώρα για αγώνες βουνού και ιδιαίτερα
υπεραπόστασης 100 χιλ !! Και δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα που θα με εμπόδιζε να μην
το κάνω !!!
Στόχος φυσικά ήταν να φτάσω έως τον τερματισμό !!! Το
χρονικό περιθώριο ήταν 28 ώρες !!!
Μία εβδομάδα αφού επέστρεψα από Δανία λοιπόν και γνωρίζοντας
ότι έχω 40 μέρες προθεσμία έως τον Μύθικαλ, άρχισα την προετοιμασία σε …πολλά επίπεδα
,όχι μόνο στο να τρέχω!!!
Προτεραιότητα
ήταν να τρέχω στο βουνό φυσικά ,πού είναι εδώ κοντά στο χωριό μας με
κλίση 10-12% περίπου, πιο πολύ για να ΄΄ξυπνήσω΄΄ μερικούς μύες πού ήταν χρήσιμοι για το βουνό , παρά για να προπονηθώ !!Τα ημερήσια χιλιόμετρα
δεν ξεπέρασαν τα 14 !!
Εν ώρα προπόνησης ,στο νου σχεδίαζα τις
κινήσεις μου , για να φτάσω έως την ημέρα αγώνα και σε άλλους χρόνους της κάθε ημέρας έκανα πράξη αυτές τις
κινήσεις!!
Έκανα λίστα σε μπλοκάκι , με το τι πράγματα
& τροφοδοσία θα είχα μαζί μου στην διάρκεια, πριν και μετά τον αγώνα .
Αντί εφημερίδας ως συνήθως , τώρα καθημερινά
διάβαζα-μελετούσα την περιγραφή της
διαδρομής, έχοντας μαζί και Ορειβατικό
χάρτη (!!)…διάβαζα σχόλια, περιγραφές δρομέων πού είχαν τρέξει στο παρελθόν
αυτόν τον αγώνα … (Ένα μέρος τής διαδρομής την ήξερα , τα πρώτα
25 χιλιόμετρα
,από προηγούμενους άλλους αγώνες και εκδρομές στο παρελθόν…) .
Αποτύπωσα την διαδρομή του αγώνα ,στο μυαλό
μου…ήθελα , ανά πάσα στιγμή ενώ τρέχω , να ξέρω σε ποιο σημείο βρίσκομαι και βέβαια να είμαι προσανατολισμένος-το θεωρώ πολύ βασικό, βοηθάει στην ψυχολογία
του δρομέα!!!
Τρεις εβδομάδες πριν τον αγώνα ,
προμηθεύτηκα και τα νέα μου παπουτσάκια κατ εξοχήν ειδικά για τέτοιου είδους
αγώνα , μετά από…γκάλοπ πού έκανα με φίλους δρομείς (διότι δηλώνω τελείως
άσχετος !) και τα έβαλα να ΄΄γράψουν΄΄ χιλιόμετρα για να στρώσουν έως την ημέρα
του αγώνα !
Παρέλαβα και ένα ζευγάρι μπατόν από τον
φίλο μου Νίκο Μπουλούκο τα οποία τα
΄΄τίμησα΄΄ ( μάλλον αυτά με τίμησαν τελικά !! )όπως τους άξιζε !!!
Ένα ζευγάρι κάλτσες συμπίεσης πού είχα από
το 80άρι του περσινού Ζαγοριού ,τις …μεταποίησα και τις έφτιαξα μόνο για τις
γάμπες!!!
Προμηθεύτηκα μια extra light λευκή
ισοθερμική λευκή κοντομάνικη μπλούζα που θα την φορούσα συνεχώς σε όλη την
διάρκεια του αγώνα και από πάνω θα φορούσα την …γνωστή μπλε μπλούζα τιράντα με
τα –επίσης γνωστά!!-λογότυπα !!
Επίσης -για πρώτη φορά -, θα φορούσα
συμπιεστικό σορτσάκι-κολάν, δώρο από τον φίλο μας ΝΙΚΟ Τ. !!
Ακόμη , τεστάρισα το αντιανεμικό μπουφάν
–πού ήταν και υποχρεωτικό εκ μέρους της Διοργάνωσης -το ΄΄βόλεψα΄΄ σε μια μικρή
τσέπη της ζώνης του παγουριού με το νερό αλλά πήρα ακόμη ένα αντιανεμικό στο
σακίδιο ,για…πάν ενδεχόμενο !!!
Και φυσικά το
σακίδιο !!!Περιεργάστηκα εξονυχιστικά όλες τις τσέπες του ,με φερμουάρ και μη
…αποφάσισα τι θα βάλω πού ,έτσι ώστε εν ώρα αγώνα να μην ΄΄πελαγώνω΄΄ να βρω
ό,τι ήθελα…και να το βρίσκω αμέσως !!!
Επίσης , τεστάρεσα τον φακό κεφαλής , πήρα
και μπαταρίες εφεδρικές !! Γάντια , σκούφο , γυαλιά , αντηλιακό , εφεδρικές
κάλτσες και σορτς ( δεν ξέρεις αν δεν θα χρειαστείς !!!!!) , μερικά
μωρομάντηλα, επίδεσμο , άλλα ιατρικά μικροπράγματα…Όλα αυτά στο σακίδιο που θα
είχα στην πλάτη μου !!!
Την τελευταία εβδομάδα πριν τον αγώνα , έδωσα
μεγάλη σημασία στη ενυδάτωση - υδατανθράκωση – ξεκούραση .
Παρασκευή 3 Ιούλη, πρωί αναχωρώ για για το
Λιτόχωρο , συνταξιδεύοντας με έναν ακόμη
δρομέα –φίλο από την Άρτα , τον Χρήστο Παππά ,ο οποίος θα έτρεχε για 2η φορά
τον αγώνα αυτό !!
Φτάσαμε στο Λιτόχωρο γύρω στις 12 το μεσημέρι
.Ο καιρός είναι πολύ καλός, έχει ηλιοφάνεια και ζέστη !!! Πήγαμε στην
Γραμματεία, που βρίσκεται σ ένα υπέροχο σημείο , στην θέση Λάκκος , με ψηλά πλατάνια και τρεχούμενο νερό (Γκρρρ…δυστυχώς δέν ξέρω πώς ενσωματώνονται
φωτογραφίες στο κείμενο ) , παραλάβαμε αριθμό συμμετοχής , είχα τον αριθμό 118
, ( στον οποίο είχαν ενσωματώσει πάρα πολλές χρηστικές πληροφορίες ,για τον
δρομέα εν ώρα αγώνα) ..ένα υπέροχο αντιανεμικό μπουφάν με το λογότυπο του αγώνα
... κάρτες για φαγητό πριν και μετά τον αγώνα σε εστιατόρια του Λιτοχώρου …κλπ
.κλπ.
Ενημερώνω , μερικούς φίλους σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και …του Πλανήτη
(!!!) ,σχετικά με το ποιο νούμερο θα έχω κατά την διάρκεια του αγώνα ,
προκειμένου να παρακολουθούν ζωντανά την πορεία μου σε όλη την διαδρομή , μιας
και υπήρχε αυτή η δυνατότητα από την Γραμματεία !!!!
Ανταμώσαμε μερικούς γνωστούς μας δρομείς
–φίλους από άλλους αγώνες , και από άλλα μέρη της Ελλάδας !! ( Θα μου
επιτρέψετε να μην αναφερθώ ονομαστικά ,διότι θα ξεχάσω κάποιους και θα
στεναχωρηθώ!!) .Επίσης γνώρισα κάποιους άλλους μέσα από το φόρουμ μας !!!Και
συνεχώς κατέφθαναν κι άλλοι συμμετέχοντες δρομείς …
Και όχι μόνο δρομείς!!!! Αλλά και
ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ !!!Από ότι κατάλαβα , είχαμε εθελοντές από ο,λη την Ελλάδα !!! Αξίζουν
πολλά συγχαρητήρια αυτοί οι άνθρωποι…Χωρίς αυτούς δεν υφίσταται αγώνας !!Και
τους ευχαριστώ κι από εδώ τώρα!!
Αποσύρθηκα για μεσημεριανή ξεκούραση και…μερική
προετοιμασία για τον αγώνα και κατά της 7 το απόγευμα ξαναπήγα στην Γραμματεία
του αγώνα ,όπου τώρα πιά υπήρχαν πάρα πολλοί δρομείς !!! Ο καιρός συνεχίζει και
είναι πολύ καλός ,χωρίς πολύ ζέστη …
Στις 8 άρχισε η Τεχνική Ενημέρωση από τον
Διοργανωτή – Τεχνικό Διευθυντή, τον Εξαιρετικό Άνθρωπο Λάζαρο Ρήγο !!
Είναι – αν όχι ο Μοναδικός !- εκ των λίγων
ανθρώπων που γνωρίζουν να διοργανώνουν τέτοιους αγώνες βουνού !!Όχι μόνο
διοργάνωση στα έντυπα ,αλλά στην πράξη!!!
Αναπτύχθηκε η διαδρομή του αγώνα ,
αναφέρθηκαν τα δύσκολα σημεία και τι να προσέξουμε…οι καιρικές ειδικές συνθήκες
που πιθανόν θα συναντούσαμε στην διαδρομή και πώς να συμπεριφερθούμε σε αυτές… Ο
Όλυμπος είναι απρόβλεπτος!!΄΄…΄΄ Στην θέση Κορομηλιά θα γίνεται έλεγχος
αντιανεμικού μπουφάν , αν δεν έχετε θα αποκλείεστε από τον αγώνα ΄΄… κλπ κλπ .
Επίσης λίγα λόγια –για το καλό μας , για
την ασφάλειά μας !- ειπώθηκαν και από την Αρμόδια Αρχή των εθελοντών !!!
Και μέσα από αυτή την πολύ προσεκτική ενημέρωση μπορούσε κανείς να
καταλάβει (!?) το τι χρόνος και
προετοιμασία χρειαζόταν από την Διοργάνωση αυτός ο αγώνας !!!!
Κατά τις 9 το βραδάκι , τελειώνοντας η
ενημέρωση , πήγα και ξεκουράστηκα λίγο ακόμη , έφτιαξα και έναν σάκο (drop bag
) με εφεδρικά παπούτσια , κάλτσες κλπ και κατά τις 10 φόρεσα την...αγωνιστική
στολή εκστρατείας!!!!!!!! Ώρα 11-΄λίγο πριν τα μεσάνυχτα και την εκκίνηση!-
φτάνω στην Γραμματεία ,όπου διαπιστώνω ότι είμαι ο πρώτος που είμαι εκεί !!!!!
Μετά από λίγο, άρχισαν να καταφθάνουν ο ένας
μετά τον άλλον , οι δρομείς !!!
Ο καιρός φαινόταν θα ήταν υπέροχος για την
νυχτερινή εκκίνηση μας …Το φεγγάρι πάνω ψηλά μας περίμενε να μας οδηγήσει στις
κορφές του μυθικού βουνού !!Όμως τα πράγματα άλλαξαν !!!!!!
Οι στολές μας , τα ιδιαίτερα χρώματά , τα
λογότυπα , τα σακίδια μας , οι φακοί κεφαλής ,τα μπατόν , τα ξεχωριστά
παπούτσια που δεν θυμίζουν άσφαλτο (!!!) κάνουν την όλη ατμόσφαιρα
εξωπραγματική !!!!!
Αγκαλιές , χειραψίες , γέλια , χαμόγελα
,βλέμματα,συμβουλές , απορίες , σκέψεις….σε κάνουν και νιώθεις ΟΛΟΙ ΜΙΑ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ !!!
Δυνατοί προβολείς φώτιζαν τον χώρο όπου θα γινόταν
η εκκίνηση μουσική επίσης , υπήρχε συντροφιά κι αυτή !!! Το ρολόι στην γραμμή
εκκίνησης μετράει αντίστροφα …
Η Γραμματεία ήταν συνεχώς σε επαγρύπνηση
!!! Οτιδήποτε ζητούσε κάποιος από τους δρομείς , και τώρα την ύστατη στιγμή πριν
την εκκίνηση, χωρίς δεύτερη κουβέντα , χωρίς ωχαδερφισμό , με το χαμόγελο στα
χείλη , - ΑΜΕΣΩΣ του τακτοποιούσε το θέμα
! Τους δίνω τα μπατόν και θα μου τα δώσουν μετά τα πρώτα 5 χιλ. στην θέση Σταυρός !!
Ήμασταν 104 τολμηροί-ες δρομείς συνολικά ,
εκ των οποίων 7 ήταν γυναίκες ,όλοι-ες αποφασισμένοι να φτάσουμε μέχρι τον
Τερματισμό ! Από διάφορα σημεία του Πλανήτη !!! Έτοιμοι-ες να βιώσουμε έναν αξέχαστο συναρπαστικό αγώνα
!! Σιγά σιγά , ψιλοστριμοχνώμασταν πίσω από την γραμμή εκκίνησης !!
Για να γίνει ο αγώνας πιο …ενδιαφέρων και
περιπετειώδης (!!!) , 5 λεπτά πριν την εκκίνηση ,άρχισε αρχικά να ψιχαλίζει και
στην συνέχεια να βρέχει καταρρακτωδώς !!!!!!! Εμείς να περιμένουμε υπομονετικά
κάτω από το ρολόι με την αντίστροφη μέτρηση ,με τους φακούς τοποθετημένους στο
κεφάλι μας αναμμένους, να βρεχόμαστε ,να βρέχεται το σακίδιο μας , το σώμα μας
και να καταλαβαίνουμε ότι ο αγώνας θα
είναι ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ !!!
Τρέχω στην Γραμματεία και ζητώ και μου
δίνουν μια σακουλίτσα να βάλω μέσα το κινητό μου , το οποίο θα κουβαλώ για
λόγους ασφαλείας …Όλα τα υπόλοιπα ας
βραχούν , δεν μ απασχολεί το θέμα !!!
Οπλισμένος με τις ευχές σας , την σκέψη
σας προς εμένα …με Θάρρος , με Ψυχραιμία , με Αποφασιστικότητα , με Χιούμορ και
Αισιοδοξία γενικότερα , νιώθω Έτοιμος για αυτόν τον Περιπετειώδη αγώνα !!!!
Ο Λάζαρος Ρήγος μας ξεπροβόδιζε μες την
βροχή κι αυτός με λίγα λόγια …
Δεξιά και αριστερά μας ,σε σημείο που δεν
ενοχλούσαν , στέκονταν κι αυτοί μες την βροχή, πάρα πολλοί φίλοι , συγγενείς δρομέων και
μη, και άλλοι που χειροκροτούσαν, μας φωτογράφιζαν με τα κινητά τους , φώναζαν
δυνατά ονόματα , ευχές για Καλό Αγώνα ….
Τα τελευταία 10 δευτερόλεπτα τα φωνάζαμε ΟΛΟΙ
ΜΑΖΙ !!!!
Και ώρα 00:00 τελειώνοντας η Παρασκευή και
αρχίζοντας το Σάββατο , εν μέσω ιαχών , απόλυτα ενθουσιασμένοι , ξεχυθήκαμε στην περιπέτεια !!
Από την πρώτη στιγμή η διαδρομή είναι
ανηφορική … Μετά από μερικά μέτρα σε πετρόκτιστο μονοπάτι,μπήκαμε σε μονοπάτι
, ο ένας πίσω από τον άλλον ,γελώντας ,με χιούμορ ,με πειράγματα παρά την
αλύπητη βροχή που έριχνε από πάνω !!
Όσο προχωρούμε το μονοπάτι γίνεται πολύ
ανηφορικό , με λίγα δέντρα ,με το φεγγάρι ψηλά, με βράχια τα οποία γλυστράνε
και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στο πάτημα μας , προκειμένου να μην έχουμε
–από τώρα- προβλήματα !Ευτυχώς τα παπουτσάκια μου , αποδεικνύονται ΤΕΛΕΙΑ
!Βεντουζάρουν –απρόσμενα !- πάνω στα βρεγμένα βράχια!! Επίσης τα βράχια μας
δυσκολεύουν να εντοπίσουμε επακριβώς το μονοπάτι!! Όμως δεν υπάρχει πιθανότητα
να χαθούμε , αφού είμαστε πολύ κοντά μεταξύ μας ,αλλά και σε μερικά σημεία που
μέναμε σχεδόν μόνοι ,οι φωτισμοί από τους φακούς των προπορευομένων , μας έδινε
σημείο κατεύθυνσης !!!
Η βροχή να μας λούζει κυριολεκτικά….Να
μπερδεύεται με τον ιδρώτα μας και να ρέει στα πρόσωπά μας…Αναρωτιέμαι ο φακός
αν θα αντέξει μες την βροχή …Οσο προχωρούμε εμφανίζονται δέντρα και έχω μια
ελπίδα ότι θα μας προφυλάξουν κάπως από την βροχή …
Ένα
από τα σχεδιάκια μου για τον αγώνα , περιλαμβάνει την υδροδοσία μου : ΄΄κάθε 20
λεπτά ,θα πίνω 2-3 γουλιές νερό , είτε βρέχει , είτε έχει ήλιο, κρύο η δεν ξέρω τι άλλο ΄΄….και το τηρώ απαράβατα
!!
Ένα άλλο σχεδιάκι μου είναι ότι όπου η
διαδρομή είναι επίπεδη η κατηφορική ,τρέχω μανιασμένα . Όπου ανηφορίζει
,περπατώ δυναμικά !
Ένα τρίτο σχεδιάκι είναι ότι ΄΄κάθε 20 χιλ
. θα πίνω χυμό μήλου ,που έχω σε δύο φλασκιά στο μπροστινό μέρος του σακιδίου μου΄΄ …πιστεύω ότι θα με βοηθήσει
πάρα πολύ !!!
Οι αισθήσεις μας είναι σε επιφυλακή ….Το
παραμικρό που θα ακούσουμε ,ίσως μας
βοηθήσει …
Ξέρω ότι έχω φύγει γρήγορα μπροστά ,΄κάτι
που δεν πρέπει …Μπροστά μου βρίσκονται 10-15 δρομείς μόνο… Ελαττώνω λίγο
ταχύτητα , διότι πιστεύω ΄΄είναι κι άλλοι , πιο γρήγοροι από εμένα , πίσω
μου…ας με προσπεράσουν ..΄΄ και μετά από λίγο μια ομάδα 15 δρομέων με αφήνουν πίσω !!!
Η
ρίγανη δηλώνει τη παρουσία της με την χαρακτηριστική ευωδιά της…
Στον πρώτο σταθμό , στην θέση Σταυρός , γίνεται μια πρώτη καταγραφή και μας δίνουν
τα μπατόν μας και προσφέρουν σάλτ στίκ ,κάτι που αρνούμαι ευγενικά …Θα τρέξω
τον αγώνα ,όπως όλους τους έως τώρα αγώνες
: χωρίς χημεία , τζέλ κλπ κλπ …Συνεχίζουμε , πότε περπατώντας γρήγορα
γρήγορα και πότε τρέχοντας …Οι ομιλίες έχουν σταματήσει κατά πολύ πιά….Μόνο οι
αναπνοές μας ακούγονται μέσα στο σκοτάδι…Τα δέντρα δυναμώνουν το σκοτάδι αλλά
σε κάποια σημεία το φεγγάρι μας δίνει θάρρος !!!
Το μονοπάτι είναι ανηφορικό πιο πολύ αλλά
γίνεται και κατηφορικό σε μερικά σημεία και επίπεδο !!!! Όταν αραιώνουν τα
δέντρα , η βροχή μας …δροσίζει καλύτερα !! Τα παπούτσια πλατσουρίζουν
…Σκέφτομαι ότι αυτή η βροχή θα χαλάσει σχέδια πολλών μας …θα δημιουργήσει
προβλήματα …Αποφασίζω να μην αλλάξω ρούχα η παπούτσια στην διαδρομή , παρά μόνο
αν υπάρχει σοβαρό θέμα . ΄΄Θα στεγνώσουν μόνα τους στην διάρκεια της ημέρας ΄΄
σκέφτομαι…
Η μυρωδιά πεύκων και ρίγανης μαζί με την
βροχή είναι κάτι το υπέροχο ….Ακούω και μια κουκουβάγια!!! ΄΄ Σας ταράξαμε την ηρεμία σας ΄΄ σκέφτομαι ,
αναλογιζόμενος, καθώς ανεβαίνω , τον
΄΄κόσμο΄΄ του δάσους …
Όπου υπάρχει απότομη ανηφοριά χρησιμοποιώ
και τα μπατόν …ειδάλλως τα κρατώ σε
οριζόντια θέση …Σε μερικά σημεία με πονάνε τα μπράτσα μου ,από την
δύναμη πού βάζω στα μπατόν ….Σκέφτομαι ότι ΄΄ τέτοια προπονητική πρόβλεψη δεν
΄χω κάνει…΄΄
Τα δέντρα σιγά σιγά εμφανίζονται πολύ ψηλά και ογκώδη…΄΄Οπότε αυτό σημαίνει
ότι μπαίνουμε στις οξιές και τα ρόμπολα ,άρα κοντεύουμε για την Πετρόστρουγγα΄΄
(επόμενος σταθμός)….Η βροχή έχει μειωθεί αισθητά . Η ανηφοριά είναι δυνατή…περπατώ
δυναμικά, γρήγορα… Δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα ….Είμαι σε όλο το σώμα
μουσκεμένος για τα καλά ….Δεν ανησυχώ όμως , ξέρω ότι αργότερα που θα έχουμε
(?) ήλιο θα στεγνώσουν !Βγάζω από το μυαλό μου αυτό το θέμα!!
Φτάνοντας στην Πετρόστρουγγα ,οι εθελοντές
εκεί έχουν πλούσια τροφοδοσία… Εντοπίζω και τρώω…κοτόσουπα !Συνεχώς καταφθάνουν
δρομείς και άλλοι αναχωρούν ,μέσα στην νύχτα…Μερικοί εγκαταλείπουν τον αγώνα
εδώ,στα πρώτα 15 χιλ…. Κοιτάζω το ρολόι μου και βλέπω η ώρα είναι 4:15!!!
Ξαφνιάζομαι !!! ΄΄Εκανα σε 4 ώρες μόνο 15 χιλ. ?? Είναι δυνατόν ?΄΄
Τελειώνοντας την σούπα μου , ξεκινώ δυναμικά ανηφορικά
….Οι λάμψεις από τους φακούς των δρομέων δείχνει την διαδρομή , αν και την
γνωρίζω καλά …Σκέφτομαι τις 4 ώρες και τα 15 χιλ…. Κάνω υπολογισμούς …Αρχίζω να
σκέφτομαι ότι ΙΣΩΣ δεν τον καταφέρω τον αγώνα ….οτι ΙΣΩΣ τον υποτίμησα !Δεν
έδειξα τον πρέπον σεβασμό?!!
Σκέφτομαι ότι ΄΄θα συνεχίσω και θα υπολογίζω σε κάθε
σταθμό…αν δώ και δεν βγαίνει ο αγώνας εντός
νόμιμου χρονικού πλαισίου , θα σταματήσω …θα έχω να φτιάξω μια περιγραφή
με εγκατάλειψη…μ αρέσει κι αυτό …!!! ΄΄….΄΄ Ο Χρήστος Παππάς που να είναι άραγε??΄΄…
Αφήνοντας την Πετρόστρουγγα πίσω μου ,η
βροχή έχει σταματήσει …ένα ελαφρώς ψυχρό αεράκι
πλανάται στα κεφάλια μας …σκέφτομαι
ότι ΄΄κάποια στιγμή θα πρέπει να
σταματήσω , να φορέσω το αντιανεμικό , παραπάνω θα κάνει κρύο΄΄….Κινούμαι στο
βασικό σκοτεινό μονοπάτι (σκοτεινό,
διότι έχει πολλά δέντρα και εμποδίζουν την φεγγαράδα να φτάσει έως το έδαφος ) με κατεύθυνση την κορυφή !! Στην ατμόσφαιρα
υπάρχει η μυρωδιά από τα φυτά της
περιοχής …ρίγανη και τσάι του βουνού !!!!
Σιγά σιγά τα δέντρα λιγοστεύουν …το φεγγάρι
είναι ξεκάθαρο από πάνω μας…ο ουρανός ξάστερος και …σιωπή. Το μόνο που
ακούγεται αραιά και πού ,είναι ο μεταλλικός ήχος από τα μπατόν των δρομέων, που
χτυπούν πάνω σε πέτρες …το μονοπάτι φαίνεται καθαρά …Το κρύο δυναμώνει λιγάκι
ακόμη…Με το που βγαίνουμε τελείως από τα δέντρα και μπαίνουμε στο αλπικό τοπίο
, κάνω μια στάση , κατεβάζω το σακίδιο και φοράω ένα λευκό αντιανεμικό μπουφάν
, σκούφο και γάντια…. Ξαναφοράω το σακίδιο και συνεχίζω στην ανηφοριά που θα με
οδηγήσει στην θέση Σκούρτα …
Σβήνω τον φακό μου…υπολογίζω να είναι 5 η
ωρα περίπου …Με οδηγεί το φεγγάρι , το μονοπάτι φαίνεται πολύ καθαρά…Είμαι
σχεδόν μόνος μου …μπροστά μου δεν βλέπω κανέναν δρομέα…πίσω μου δεν κοιτάζω
ποτέ !!!!! Όσο πλησιάζω στην κορυφή , ο αέρας δυναμώνει…Τα γάντια, το μπουφάν, ο σκούφος συμπεριφέρονται περίφημα ….Μόνο εκτεθειμένο σημείο ο λαιμός μου
,αλλά όχι για πολύ , διότι καταφέρνω και φοράω ένα …μπαφ !!!
Τελειώνοντας το ανέβασμα της Σκούρτας , το μονοπάτι είναι
πετρώδες και σκληρό αποκλειστικά…Στο κοντινό βάθος ,διακρίνω την αρχή της κορυφογραμμής που μας οδηγεί στο Οροπέδιο των
Μουσσων , με την επωνυμία Λαιμός!! Στο…μακρυνό βάθος της κορυφογραμμής ,
φαίνονται οι αναμμένοι φακοί των προπορευόμενων δρομέων ,που είναι διαταγμένοι στην σειρά…Σκέφτομαι ΄΄ κλείστε
τους φακούς , απολαύστε την φύση , μην φοβάστε !!!
Περνώ βιαστικά από το δύσβατο πετρώδες μονοπάτι
,όπου βλέπω το μνημείο του Γιόσου…το έδαφος συνεχίζει να είναι πέτρινο
αποκλειστικά , ανηφορικό και θέλει προσοχή στο πού πατάς !!! Ακολουθώ το
μονοπάτι και μετά από λίγο βγαίνω στο
Οροπέδιο των Μουσών…Χαίρομαι που αξιώθηκα για ακόμη μία φορά να βρεθώ εδώ…Τρέχω
κανονικά τώρα…το έδαφος είναι χωμάτινο με πολλές πυκνές τούφες χορταριού…απαιτείται προσοχή στο που
πατάνε τα πόδια …ελλοχεύει κίνδυνος στραμπουλίγματος... τα μπατόν είναι σε
οριζόντια θέση, δεν χρειάζονται θαρρώ…εντοπίζω από μακριά το καταφύγιο , που
μας περιμένει…
Φτάνοντας μετά από λίγο εκεί , βλέπω την υπέροχη
Αντζελα να μας περιμένει και να μας καταγράφει…στο άλλο χέρι να κρατάει τον
ασύρματο για να μεταδίδει χαμηλότερα τα περάσματά μας και αυτά να φτάνουν εν
τέλει στην Γραμματεία και αυτή με την σειρά της να τα αναρτά στο SITE για να τα βλέπουν από
όλο τον Κόσμο….Την ρωτάω τι ώρα είναι (το δικό μου ρολόι είναι κρυμμένο κάτω
από το αντιανεμικό!) και μου απαντά 5:55 !!! Επίσης την ρωτάω τι θερμοκρασία
έχει εδώ ( υψόμετρο 2920 αν θυμάμαι καλά) και μου απαντά 0 !!!!
Επίσης συναντώ την Βίκυ , όπου μιλούμε για
λίγο και μας διακόπτει ευχάριστα ο απίστευτος
Χρήστος Κατσάνος , που με αγκαλιάζει δυνατά , δίνοντάς μου συγχαρητήρια
που κατάφερα κι έφτασα έως εδώ !!! Κουνάει μερικές μεγάλες κουδούνες δυνατά
κάνοντας …σαματά !!! Μου φωνάζει –διότι ο αέρας είναι πάρα πολύ δυνατός – και
μου λέει : ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΥΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ ΘΕΛΕΙΣ –ΚΑΝΤΟ ,
ΤΟΛΜΗΣΕ ΤΟ !! και ξανά αγκαλιαζόμαστε πάλι !!! Γύρω μας , αρκετοί δρομείς ,
βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες , μέσα στην ομίχλη και τον άνεμο…
Αφήνω τον Χρήστο , και προχωρώ να μπώ στο
καταφύγιο , να φαω κάτι πρίν συνεχίσω …Πριν μπω , έξω από την είσοδο αφήνω τα
μπατόν και μπαίνω με…χιούμορ γελώντας
δυνατά !!:: ΕΓΩ ,ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ ΞΥΠΝΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΙΝΩ ΕΝΑ
ΤΣΑΙ ΜΕ ΜΕΛΙ ….ΕΧΕΙ ΕΔΩ ΤΣΑΙ ΚΑΙ ΜΕΛΙ ??!!!! Οι εθελοντές ξαφνιάζονται αρχικά ,
γελάνε κι αυτοί και τρέχουν να με εξυπηρετήσουν…σε χρόνο 0 καταφθάνει το τσάι
μου…με ρωτούν αν είμαι καλά…αν έχω κάποιο πρόβλημα …απαντώ αρνητικά…
Τελειώνοντας το τσάι μου , αρχίζω και
περιεργάζομαι τον… πάγκο τροφοδοσίας !!!! Βουτάω μερικά κομμάτια σοκολάτα
υγείας και τα καταβροχθίζω !!! Βλέπω στο βάθος μια …χύτρα (!!!)και ρωτάω τι
έχει μέσα !!! Μου λένε ότι είναι υπέροχη κοτόσουπα , όπου και με σερβίρουν ένα
πιάτο ακόμη !!Απολαυστική !!!!
Τους ευχαριστώ
, τους συγχαίρω και τους αποχαιρετώ
βγαίνοντας πάλι έξω στα στοιχεία… της φύσης !!!Η Βίκυ να μας απαθανατίζει συνεχώς εκεί έξω από
το καταφύγιο , ακούραστη …
Η ώρα είναι 6:02 πρωινή , εν μέσω ελαφράς
ομίχλης και δυνατού κρύου ανέμου και
ξεκινώ τρέχοντας με κατεύθυνση το Στεφάνι απέναντι και
τελικό μικρό-στόχο το σημείο Ελέγχου και Αποκλεισμού στην Χοντρομεσοράχη
, όπου εκεί υπάρχει ΄΄ πόρτα ΄΄ με χρονικό περιθώριο 7:30 το πρωί (αν δεν το
προλάβω θα αποκλειστώ!)….Αντίθετα από εμένα έρχονται μερικοί ορειβάτες από το
διπλανό καταφύγιο να μας απολαύσουν…μου εύχονται Καλη Δυναμη και χειροκροτούν… Προχωρώντας, κάνω τους υπολογισμούς μου…( Ακόμη έχω αμφιβολίες για το αν είναι …βιώσιμος ο
αγώνας για εμένα )!!!
Το Στεφάνι είναι χιονισμένο μέχρι κάτω…το
μονοπάτι είναι διαμορφωμένο κατάλληλα και είναι ελαφρώς ανηφορικό…Καθώς περνάω
από εκεί ,σηκώνω το πρόσωπό μου να κοιτάξω κλεφτά προς την κορυφή , αλλά δεν την βλέπω διότι η
ομίχλη τρέχει ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ !!!!
Σκέφτομαι ότι ΄΄ σε λίγο θα στρίψω και ο
καιρός θα είναι καλύτερος ΄΄ και όντως έτσι συμβαίνει…Τώρα η ημέρα έχει φανεί
για τα καλά …η ομίχλη δεν υπάρχει…το μονοπάτι είναι κατηφορικό , ευδιάκριτο και
μπορώ να αναπτύξω ταχύτητα….Προχωρώ δυνατά …εδώ η θέση ονομάζεται Ζωνάρια .
Δεξιά μου βλέπω το μονοπάτι για το Στεφάνι
και πιο κάτω για το Λούκι …μου έρχονται
στο νου εικόνες από εκδρομές παλιότερα και της ανάβασης μου στα προαναφερθέντα
μέρη …μετά από λίγα λεπτά ,βλέπω ότι πλησιάζω έναν φωτογράφο , όπου παραφυλάει
μέσα στο κρύο κ την ομίχλη και τις νυχτερινές καιρικές συνθήκες , να απαθανατίσει τους δρομείς με
φόντο μοναδικό !!Τον συγχαίρω και τον καλημερίζω περνώντας μπροστά του , ακούγοντας τα
ψυχρά απανωτά ΄΄κλικ΄΄ της μηχανής του
και απομακρύνομαι !!!!
Φωτογράφοι κ Εθελοντές κ Διασώστες …τι να
πεις …!!! Ευχαριστούμε?? Είναι αρκετό?!!! (.....)
Σε μια στροφή ,γυρίζω στιγμιαία ελαφρά το
κεφάλι μου προς τα πίσω για να ΄΄ κλειδώσω
στην μνήμη μου μια εικόνα που φανταζόμουν θα έβλεπα και δεν έπεσα εξω:
Πολύ μακρυά βλέπω τον Απίστευτης Ομορφιάς
Τεράστιο Χρυσαφένιο Ηλιο που μόλις έχει
σκάσει μύτη και βουτάει και βάφει (σ)την
θάλασσα …και πιο κοντύτερα βλέπω τις καθαρότατες αμέτρητες ανισοϋψείς γραμμές
των βουνοκορφών ,περιλουσμένες μπερδεμένα
με Φως , Σκιά και Ομίχλη !!!!!!!!! Δεν μπορώ να το περιγράψω πιο καλά
…Ανατριχιάζω…Δυναμώνω απίστευτα…
Συνεχίζοντας την κατάβαση , σκέφτομαι ΄΄καλά
κατεβαίνεις τρελά τώρα , αλλά σε λίγο σε περιμένει ένας ΓΟΛΓΟΘΑΣ , όπως
περιγράφουν κάποιοι φίλοι την ανάβαση για Σκολιό !!!!Από εδώ και στο εξής –για
εμένα-η διαδρομή είναι άγνωστη…΄΄
Όντως μετά από λίγο , φτάνω στο Σημείο
Ελέγχου….Ακούω να λένε την ώρα :6:28 !!! ΄΄ Σα να πηγαίνεις καλά…έφτασες μία
ώρα νωρίτερα στην Πόρτα ΄΄ σκέφτομαι !!! Τους καλημερίζω, ρωτώ ποιο χιλιόμετρο
είναι εδώ ( 29ο αν θυμάμαι καλά…) κι
αυτούς και απομακρύνομαι…ήπια ανηφορικά αρχικά και ΠΟΛΥ ΑΝΗΦΟΡΙΚΑ μετά από 3 λεπτά !!!! Μια
ανηφοριά που δεν μπορείς να πας τρέχοντας φυσικά …πηγαίνεις πάρα πολύ αργά
!!!Το μονοπάτι θέλει προσοχή διότι υπάρχει κίνδυνος να γλυστρίσουμε ….Ψηλά, μακρυά
μπροστά μου, βλέπω δρομείς να κινούνται βασανιστικά αργά και σε μεγάλη απόσταση
ο ένας από τον άλλον…
Στα δεξιά μου είναι το βουνό και μου κρύβει
τον ήλιο που πρίν λίγο έχει βγει και τις μοναδικές εικόνες … Στα αριστερά μου η
πλαγιά κατηφορίζει πολύ χαμηλά…Και σε ορισμένα σημεία υπάρχει χιόνι …ιδανικό
για …τσουλήθρα (αυτό μου ήρθε στο μυαλό μόλις
το είδα !! ).Το μονοπάτι είναι πολυτρυπημένο από τα μπατόν των δρομέων….
Ξαφνικά ,εκεί που ανεβαίνω χαλαρά ,σε αργή
κίνηση (!!!) ,ακούω πίσω μου να με πλησιάζουν …λαχανιάσματα !!!! ΄΄Είναι
δυνατόν΄΄ –σκέφτομαι-΄΄ να τρέχει κανείς
σε τέτοια ανηφόρα?? !! Να το δω κι αυτό και τι στον κόσμο!!!! ΄΄ …και την
επόμενη στιγμή με προσπερνάει ένα…καφετί σκυλί μόνο του !!!(Πήγαινε στον
επόμενο Σταθμό που μας καταγράφουν !Εκεί ήταν το αφεντικό του ! ) .Με το που το
βλέπω , παθαίνω πλάκα…Βάζω τα γέλια !!!
Τελειώνοντας κι
αυτήν την ανάβαση , φτάνοντας στην κορυφή
Σκάλα ,προχωρώ λίγο ακόμη προς την άκρη και βλέπω ένα τεράστιο χάος!!!
Έναν γκρεμό μοναδικό !!!Απέναντι βλέπω την κορυφή του Ολύμπου , τον Μύτικα με υψόμετρο 2918!!! Εγώ στέκομαι σε υψόμετρο
2910μ !Απίστευτο !!
Ο αέρας είναι πολύ ισχυρός…δεν μπορώ να
μείνω πολύ εδώ…παίρνω μια μικρή πέτρα ,ως λαφυρο(!) …Συνεχίζω για το Σκολιό…Τα
γάντια , ο σκούφος ,το μπουφάν με προστατεύουν πολύ καλά…Μετά από λίγη ώρα
φτάνω εκεί…Οι εθελοντές εκεί , ήταν ΄΄κρυμμένοι΄΄ πίσω από βράχια, για να προφυλάσσονται από τους ανέμους !! Οι
σκηνές που είχαν στήσει –από το βράδυ φαντάζομαι- σπαρταρούσαν τώρα,
αντιστεκόμενες δυνατά στους ανέμους …Με
ρώτησαν αν είμαι καλά ,απάντησα θετικά και απομακρύνθηκα…Εδώ ήταν το ψηλότερο
σημείο υψομετρικά σημείο του αγώνα…Αρχίζω και τρέχω δυτικά με μια μεγάλη αριστερή στροφή που θα με κατεθύνει Νότια… Η πέτρα σταματά και το μονοπάτι
γίνεται χωμάτινο μαζί με πολυάριθμες τούφες χορτάρι…
Η ατμόσφαιρα είναι ηλιόλουστη
,πεντακάθαρη ,αλλά ο άνεμος πάρα πολύ δυνατός …μπορεί να σε αφυδατώσει χωρίς να
το αντιληφθείς …Η σήμανση εδώ είναι πολύ
ευδιάκριτη ,με χρώμα ξένο ως προς το περιβάλον για να εντοπίζεται εύκολα ,
πυκνή ,διότι την νύχτα έχει ομίχλή και οι πρώτοι δρομείς δυσκολεύονται πάρα
πολύ ,μέχρι και να χαθούν και να σταματήσουν τον αγώνα…Μερικά σημεία στην
διαδρομή έιναι με χιόνι…και προχωράμε κατηφορικά ελαφρώς !Σε λίγο μια ακόμη
ανηφοριά ,μικρή ευτυχώς μας οδηγεί στο
επόμενο σημείο καταγραφής στην θέση Αγ . Αντώνης …Κι εδώ οι εθελοντές,
κρυμμένοι για προστασία πίσω από βράχους
, κρατώντας και μιλώντας μέσω ασυρμάτων,
δίνουν το στίγμα μας και ετοιμάζονται για πιθανά μικροπροβλήματα που φέρνει ο
επόμενος δρομέας !!
Πλέον , αρχίζει μια τεράστια αρκετά απότομη
κατηφόρα …Σε μερικά σημεία χρησιμοποιώ τα μπατόν για να φρενάρω την ταχύτητά
μου ..το έδαφος είναι πετρώδες , σαθρό
…Η κατάβαση κρατάει πολύ ώρα … τα γόνατα διαμαρτύρονται (…αλλά που να
΄ξεραν ότι αυτό ηταν η …προθέρμανση !!!)
!!! Τελειώντας την κατάβαση ,φτάνω σε χωματένιο
έδαφος με πολλές τούφες χόρτο,πού είναι πολύ επικινδύνο. …και μετά από
λίγο στον επόμενο σταθμό,στο 33ο χιλ .Η ωρα είναι 8 το πρωί , ακριβως!Βλέπω τον
Τσαντό ,να σταματάει τον αγώνα εδώ …! Τρώω ένα κομματάκι ψωμί και 2-3
κομματάκια σοκολάτα υγείας…γεμίζω το παγούρι μου με νερο…πίνω και ένα ποτήρι
…και φεύγω κάνοντας τους υπολογισμούς μου…Όλα δείχνουν ότι ως τώρα , είμαι
σταθερά μέσα στον αγώνα …
Στο μυαλό μου συνεχώς είναι ο χάρτης της
διαδρομής …θυμάμαι ότι από εδώ κάπου και
στο εξής η διαδρομή θα γίνει κατηφορική
με καγκέλια…Προς το παρόν η διαδρομή είναι επίπεδη, με τούφες χόρτο και
χώμα…τρέχω χαλαρά…κινούμαι πολύ προσεχτικά για να αποφύγω πιθανό τραυματισμό…Ο
Ηλιος υπάρχει αλλά ακόμη δεν καίει …Υπάρχει κι ο δυνατός άνεμος επίσης ….Το
μονοπάτι τονίζεται σχετικά πυκνά με ψηλούς μεταλλικούς στύλους ,διότι από το χόρτο είναι
δυσδιάκριτο…
Μετά από 5-6 χιλ. σχετικά επίπεδης
διαδρομής , φτάνω στην περιοχή που αναφέρω πιο πάνω με την μεγάλη
κατηφοριά…Κινούμαι Νότια, επικρατεί δυνατός άνεμος και κάτω απλώνεται μια
καταπράσινη –ήπια θα έλεγα- κατηφοριά …Αρχίζω να τρέχω δυνατά , πέρα δώθε βάσει
του μονοπατιού…Σε κάποιο σημείο συναντώ τον Χρήστο Παππά ,να έχει σταματήσει
για να βγάλει το μπουφάν του….Μιλάμε για λίγο και τον αφήνω …Ξέρω ότι θα με
πλησιάσει κάποια στιγμή….Η κατάβαση αυτή είναι πολύ δυνατή…Τα γόνατα δέχονται
απίστευτες πιέσεις …
Τα παπουτσάκια μου συμμετέχουν ΤΕΛΕΙΑ στον
αγώνα …Δεν δημιουργούν κανένα θέμα..έχουν στεγνώσει σχεδόν όλα τα πράγματά μου
…Μόνο μπαίνουν μικρά χαλικάκια μέσα σε
αυτά και προκαλούν πόνο στα πέλματα …Και μετά από …10 χιλ. πόνο (είμαι
μαζόχιστής το ξέρω !!χα χα ! ) σταματώ
και τα βγάζω για να διώξω τα χαλίκια !!! χα χα !!!
Χαμηλά, στο βάθος της κατηφοριάς διακρίνω
μερικούς δρομείς …έτσι καταλαβαίνω πού περίπου θα φτάσω …Δίπλα μου ,
βόσκουν κοπάδια με αμέριμνες τεράστιες σε
όγκο, αγελάδες !!!Οι οποίες όμως δεν δίνουν δεκάρα για εμάς …μάλιστα φροντίζουν
και…λερώνουν το μονοπάτι !!!! χα χα !!!
Μετά από αρκετή ώρα , η κατηφοριά τελειώνει
επιτέλους …και μπαίνω σε χωματόδρομο , κινούμενος ανατολικά ….στο μυαλό μου
είναι πάντα ο χάρτης διαδρομής …Δέντρα πανύψηλα και πανέμορφα -έλατα- κάνουν την εμφάνισή τους…χαίρομαι
διότι ΄΄θα έχω σκιά αν ο Ήλιος αποφασίσει να ζεστάνει πιο πολύ !!! Ακόμη όμως
φοράω τα …χειμερινά μου κανονικά !!!!!
Φτάνοντας στον επόμενο σταθμό -47ο χιλ.- η ώρα είναι 10:15…Παίρνω θάρρος, είμαι
εντός αγώνα , αισθάνομαι μια χαρά , δεν έχω σημάδια κόπωσης η κάτι άλλο…Πίσω
μου μετά από λίγο φθάνει και ο Χρήστος Παππάς,κάθεται σε μια καρέκλα , τρώει κάτι
τις, , εφοδιάζομαι με νερό ,τρώω ένα
κομματάκι μπανάνα, βγάζω τα χειμερινά
(!!!) , φοράω τα γυαλιά ηλίου και το καπέλο με τα πλαινά…και αναχωρώ σε
επίπεδο-σχετικά- λασπωμένο χωματόδρομο τρέχοντας χαλαρά !!
Ο επόμενος σταθμός θα είναι μετά από 11 χιλ. στην Θέση
Πηγάδι …Ευτυχώς στο δρόμο είχε πολλές
πηγές νερού και δεν υπήρχε πρόβλημα …
Ακολουθώ τα σημάδια του αγώνα (ταινίες ,
μπογιές)και μετά από αρκετή ώρα σε δασικό σκιώδες δρόμο ,μπαίνω σε μονοπάτι το
οποίο είναι βυθισμένο μες το πράσινο ,δεν είναι εύκολο στο διάβα του ,
γλυστράει , ανεβαίνει , κατεβαίνει
,κινείται άτακτα (!!) ,η σήμανση όμως είναι εξαιρετική ….κινούμαι στην
πλαγιά του δασωμένου βουνού,,,το τέλος χαμηλά δεν φαίνεται από την πολύ πυκνή
βλάστιση !!!!
Σε διάφορα σημεία , εντοπίζω τον μεγάλο
αγώνα που δώθηκε από τον Διοργανωτή και τους εθελοντές του , για την καθαριότητα
και την διαμόρφωση του μονοπατιού…
Μετά από 2 σχεδόν ώρες ,φτάνω στον Σταθμό
Πηγάδι ,όπου το καλωσόρισμα ήταν πολύ όμορφο από τους εθελοντές ,φωνάζοντας και
χειροκροτώντας μόλις μας έβλεπαν από
μακρυά !! Στο βάθος του κτιρίου έψηναν και ένα…αρνί !! Τους ρώτησα ΄΄ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΓΕΙ ΝΑ ΤΟ ΧΤΥΠΗΣΩ
ΟΛΟΚΛΗΡΟ??΄΄ και γελούσαμε !
Έβγαλα και
αναμνιστικ΄φωτό μαζί με το αρνί αλλά ακόμη δεν την έλαβα !!
Εκεί , έφαγα 2 σχεδόν πιάτα με σκέτο ρύζι
…Για πρώτη φορά ,από την αρχή του αγώνα ,κάθομαι σε κάθισμα ! Συνεχώς,στους
προηγούμενους σταθμούς , ήμουν σε κίνηση…Το μενού είχε πολλά καλά εδέσματα αλλά
δεν ήθελα να μπερδέψω πολλές τροφές και –ίσως-να δημιουργηθούν δυσάρεστες
καταστάσεις !!!Εφοδιάστηκα με νερό στο παγούρι μου, βγάζω χαλίκια από τα
παπούτσια μου και 10 λεπτά μετά
αναχώρησα !!!
Αρχικά έτρεχα
σε χωματόδρομο και ύστερα από λιγο μπήκα σε μονοπάτι με πανέμορφα ψηλά
δέντρα, με έλατα , οξιές …Το μονοπάτι είναι
σχεδόν οριζόντιο …Το τρέχω κανονικά …( στο καταφύγιο με είχαν ενημερώσει ότι ΄΄
είναι ολόισιο και για ποδήλατο!!!!΄΄ !! Εντοπίζω μία πινακίδα που γράφει ΔΑΣΟΣ
ΜΑΛΤΑΣ !!!!! Πανέμορφο! Βαθύ πράσινο !
Γεμάτο οξιές και φτέρη ως το γόνατο!!! Ακούγονται μερικά κελαηδήματα
πουλιών που σπάνε την σιωπή του
δάσους…Είμαι μόνος μου ,δεν συναντώ κάποιον δρομέα για αρκετή ώρα…Αργότερα , το
μονοπάτι γίνεται κατηφορικό κι
απότομο,με επικίνδυνες κλίσεις …Υπάρχουν και κάθετα πεσμένοι κορμοί δένδρων που
εμποδίζουν το πέρασμά μας και περνούμε πάνω από αυτά…εδώ με προσπερνά πάλι ο
δυνατός Χρήστος Παππάς !!!Το μονοπάτι σε λίγο
καταλήγει σε ρεματιά με τρεχούμενο κρύο
νερό ,όπου συναντώ και έναν δρομέα που έχει σταματήσει εκεί και έχει
βουτήξει τα πόδια του μέσα !!! Γεμίζω το παγούρι μου και συνεχίζω το
μονοπάτι…Κάποια στιγμή βλέπω πεσμένους κορμούς καμμένων από παλιότερα , δέντρων
…συνεχίζω κατηφορικά μαζί με έναν ακόμη δρομέα που συναντώ ….με ρωτάει πόσο
μακρυά να είναι ο επόμενος σταθμός αλλά δεν ξέω να του πω!
Στο
τέλος βγαίνω σε χωματόδρομο. Εκεί υπάρχει ένα κιόσκι ,όπου υπάρχει ένας εθελοντής και ένας διασώστης …Κάνουν καταγραφή των δρομέων …Τους πλησιάζω πολύ
χαλαρά , σα να κάνω μια απλή βόλτα , κάθομαι στο παγκάκι που κάθονται κι αυτοί
και με μια …αφέλεια (επίτηδες!) , τους ρωτώ : ΄΄ Τι κάνετε παιδιά ?πως είστε? πως
από δώ?!!!΄΄ . Γελούμε , κάνουν την καταγραφή , τους ακούω
να με ΄΄δίνουν΄΄ παρακάτω….και τους αφήνω αφού πρώτα με ενημερώνουν ότι έχω 2,5
χιλ χωματόδρομο και μετά άλλα 2,5
χιλ. μονοπάτι
κατηφορικό , μέχρι τον επόμενο σταθμό !!
Μπροστά μου , στα 100 μέτρα τρέχει ελαφρώς
ο Χρ.Παππάς. Μάχεται …δεν περπατάει ..
.Του φωνάζω δυνατά ΄΄ΕΙΣΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΧΡΗΣΤΟ ΠΑΠΠΑ!! ΄΄ .
Ο Ήλιος είναι ζεστός ,αλλά δεν με ενοχλεί
,σκεπτόμενος ότι σε λίγο θα μπω πάλι σε μονοπάτι και θα έχει σκιά δέντρων !!!
Αλλά έχει και πολύ απότομη κατηφοριά !!! Μπροστά μου ,ακούω θόρυβο από πτώση !!
Το έδαφος είναι πολύ σαθρό και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για πτώση …Μειώνω
ταχύτητα και κατεβαίνω προσεχτικά…
Σιγά σιγά , όσο κατεβαίνω το μονοπάτι
φτιάχνει και τελικά πλησιάζουμε τον επόμενο σταθμό , πού είναι και σταθμός αποκλεισμού ,στο 70ο χιλ. Ακούω που χειροκροτούν τους δρομείς που καταφθάνουν
και τους ενθαρρύνουν . Εδώ μας περιμένουν και οι εφεδρικοί μας σάκοι ανεφοδιασμού . Καταφθάνω κι εγώ στον σταθμό ,μόνος μου και
δεν με… αντιλαμβάνονται !!! Γύρω στο χώρο δρομείς κάνουν διάφορα :αλλάζουν
παπούτσια , κάλτσες , ρύχα , τρώνε κλπ.Το μέρος εδώ είναι βατό για
αυτοκίνητα,οπότε κάποιους δρομείς τους περιμένουν οι φίλοι τους , οι συγγενείς
τους κλπ .Ο,λοι απασχολούνται με κάτι…!!!
Οπότε ,βρίσκω έδαφος για …χαβαλέ : Με το που
φτάνω μπροστά από τους εθελοντές ,λοιπόν , στέκομαι και φωνάζω δυνατά : ΡΕ
ΠΑΙΔΙΆΑΑ!!!! Αμέσως σταματούν τα πάντα
,γυρίζουν και με κοιτούν ΟΛΟΙ και οι εθελοντές
έρχονται προς το μέρος μου ανησυχώντας ότι κάποιο πρόβλημα έχω !!!! Τους
κάνω νόημα ότι είμαι μια χαρά και λέω δυνατά : ΕΙΜΑΙ ΔΡΟΜΕΑΣ ΡΕ
ΠΑΙΔΙΑ…ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ?????!!!!!! Και σκάνε στα γέλια και αρχίζουν τα χειροκροτήματα !!!
χα χα !!!
Εντοπίζω τον σάκο μου , εφοδιάζομαι με χυμό
μήλου ,αλλάζω κάλτσες (αν και δεν είχα το παραμικρό θέμα) , βγάζω από το
σακίδιο μου ότι δεν χρειάζομαι και το
αφήνω στον σάκο …Πίνω και έναν χυμό πορτοκάλι πού είχα εκεί και αναχωρώ ! Επίτηδες
δεν τρώω κάτι ,διότι ξέρω τι ακολουθεί και αν φάω υπάρχει κίνδυνος για εμετό ,
ζαλάδες κλπ ! Είμαι μια χαρά έως τώρα, χωρίς κανένα θέμα υγείας …
Τώρα αρχίζει ένα δύσκολο μέρος ,ίσως το πιο
δύσκολο…: 10 χιλ ανηφοριά με υψομετρική 1900 μ. περίπου ! Εδώ πρέπει να κυριαρχήσει η
υπομονή και η επιμονή …Για να το καταφέρω χωρίς να δυσανασχετώ , κάνω το εξής
:: Υποθέτω ότι σε κάθε μία ώρα θα ανεβαίνω 3 χιλ. !Οπότε τα 10 χιλ θα
τα ανέβω σε 3 ώρες και 20 λεπτά ! Η ώρα στο ξεκίνημα μου ήταν 2:50 , οπότε
πιθανή άφιξη στον σταθμό Λιβαδάκι ,θα είναι 6:20το απόγευμα !!
Κι αρχίζω χαλαρά και
υπομονετικά , την ανάβαση!Το πρώτο χιλ . είναι μεταξύ μονοπατιού και
χωματόδρομου ,αλλά μετά αρχίζουν τα δύσκολα !!! Το μονοπάτι είναι απότομο αλλά
σε μερικά σημεία και επίπεδο , στριφογυριστό ,μπαίνει και βγαίνει σε πευκοδάσος…Είναι
καταμεσήμερο …ο Ήλιος καίει αλλά ευτυχώς το καπέλο προστατεύει.
Μετά από ώρα , φτάνω στο 5ο χιλ .όπου
υπάρχει σταθμός τροφοδοσίας ! Μου προσφέρουν μια …υπέροχη καρώ κουβέρτα να
ξαπλώσω λίγο !!! Αρνούμαι ευγενικά λέγοντάς τους ΄΄δεν είμαι για τέτοιες
πολυτέλειες τώρα , σας ευχαριστώ πολύ παιδιά ΄΄ !!! Τους ζητάω αν έχουν κάτι
για να φάω , αλλά έχουν μόνο κόκα κόλα , νερό και λίγα αλμυρά !Και σάλτ στίκ
φυσικά !
Κοιτάζω το ρολόι μου και βλέπω ότι πηγαίνω ακριβώς με το υποτιθέμενο σχέδιό μου !!Τέλεια !! Με
ενημερώνουν-κάνοντας την καρδιά περιβόλι!- ότι έχω ακόμη 5 χιλ ανηφοριά με 750μ
υψομετρική ,ώσπου να φτάσω στο 80ο χιλ. στην θέση Λιβαδάκι !!! Ξεκινώ την απότομη
ανάβαση πάλι ,μέσα σε σκιερό δάσος,ακολουθώντας
τα σημάδια του αγώνα …με προσπερνά
ένας δρομέας εκθειάζοντας τα παπούτσια
μου : ΄΄ ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΄΄ μου
λέει…του ψιθυρίζω ένα ΄΄ ευχαριστώ ΄΄…σε ευθεία κομμάτια του μονοπατιού
τρέχω χαλαρά…Κάνω υπολογισμούς …΄΄ είμαι
εντός χρονικών ορίων ..πιθανόν να το κάνω 24 ώρες ΄΄ !!!
Στο μυαλό μου , φέρνω τον χάρτη της
διαδρομής …πιθανολογώ το σημείο όπου βρίσκομαι …Δεν δυσανασχετώ …κοιτάζω το
ρολόι μου ….αναμμένο να πάει η ώρα 6:20 απόγευμα , να δώ αν θα πέσω μέσα στο σχέδιό μου !!! Αν
δεν φτάσω κορυφή ως τις 6:20 , μετά θα υπάρχει κίνδυνος να …σπαστώ !!! Κατά τις
6 , εντοπίζω ψηλά έναν φωτογράφο να παραφυλάει για …δρομέα !!!! Τον ρωτώ
από χαμηλά ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ
ΛΙΒΑΔΑΚΙ ΝΑ ΤΟΥ ΒΑΛΩ ΦΩΤΙΑ ?!!! Αφού γελάει δυνατά , με πληροφορεί ότι έχω
φτάσει : ΄΄ λίγα μέτρα ακόμη και θα το δείς !! Ελα εδώ πού είμαι εγώ΄΄ !!! Μετά
από ένα λεπτό , εντοπίζω πραγματικά , ένα ελαφρώς ανηφορικό καταπράσινο τεράστιο κομμάτι με χαμηλό χόρτο
και χώμα … Διακρίνω σημάδια που ορίζουν την διαδρομή και τα ακολουθώ …Στα 500 μέτρα μακρυά και
Δυτικά , εντοπίζω καπνό από φωτιά και μερικούς ανθρώπους ! Κατευθύνομαι
δυναμικά προς τα εκεί …Οι εθελοντές χειροκροτούν και φωνάζουν , ενθαρρύνοντα με
…
Μόλις τους πλησιάζω , κοιτάζω το ρολόι μου
…η ώρα είναι 6 το απόγευμα …Μια χαρά πήγε το σχέδιο !!! Με καλούν να πλησιάσω ,
να ζεσταθώ στην φωτιά , να φάω κάτι ….Κάνοντας χιούμορ τους λέω από τα 15 μέτρα μακρυα : ΤΕΤΟΙΑ
ΩΡΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΨΗΤΑ
ΓΟΥΡΟΥΝΟΠΟΥΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΒΑΤΙΝΕΣ !! ΚΑΝΟΝΙΣΤΕ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ
ΨΗΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ!!! Βάζουν τα γέλια !!!
Φτάνοντας εκεί , υπάρχει μια μικρή πίεση
να πάρω σάλτ στίκ ,αλλά τελικά τα καταφέρνω !!! Εδώ συναντώ τον Χρ. Παππά να
είναι σκεπασμένος με αλουμινοκουβέρτα ! Κάθομαι
2-3 λεπτά δίπλα του , τρώω 2-3 κομματάκια σοκολάτα υγείας και τους
αποχαιρετώ!!
Το μονοπάτι αρχίζει να κινείται βόρεια
και κατηφορικά-πάμε για Πριόνια…Στα
αριστερά μου το βουνό ανεβαίνει ψηλά….στα δεξιά μου υπάρχουν απότομες πλαγιές
χωρίς να διακρίνεται το τέλος τους και μια θέα μαγευτική !!! Συχνά το μονοπάτι
διακόπτεται από πεσμένους κορμούς δέντρων , που τους περνώ από πάνω …Διαπιστώνω
ότι έχω μια διάθεση τρομερή !!! Εκπλήσσομαι με την συμπεριφορά του σώματός μου…Δεν
έχω τον παραμικρό πόνο πουθενά …είμαι μια χαρά , παρά τα 80 χιλ που έχω διανύσει ως τώρα !!!Το μονοπάτι είναι ελαφρώς λασπώδες και ελλοχεύουν κίνδυνοι
για γλίστρημα!! Τα μπατόν χρησιμοποιούνται κατ επιλογήν….
Σε κάποιο σημείο
συναντώ πολλά βράχια και το το μέρος είναι επικίνδυνο , μιας και δεξιά μου
υπάρχει το χάος !!! .Μάλιστα εδώ ,για 15 μέτρα περίπου , υπάρχει και σχοινί για να στηριχθούμε και να
το κατέβουμε με ασφάλεια το εν λόγω σημείο !!! Αν και δεν νιώθω το παραμικρό
πρόβλημα και πιστεύω ότι μπορούσα να κατέβω το σημείο χωρίς να χρησιμοποιήσω το
σχοινί , εν τούτοις το πιάνω και το χρησιμοποιώ μέχρι τέλους !!! Συνεχίζω προσεκτικά …το μονοπάτι δεν είναι
εύκολο…υπάρχει κίνδυνος να ξεφύγω στην πλαγιά και…΄΄ γεια σας΄΄ !!! 40 λεπτά
αφού άφησα το Λιβαδάκι , φτάνω σε άλλο σημείο-σταθμό , το Μελιτζάνι !! Οι 3-4 εθελοντές , είναι ξαπλωμένοι στο χόρτο
, ασχολούνται με τα κινητά τους , δεν με αντιλαμβάνονται εκ πρώτης, και τους
…τρομάζω ευχάριστα !!!!!
ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΕΔΩ ΨΗΛΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΕΣΕΙΣ??!! Τους ρωτάω με
μια …αφέλεια !!!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΕΣΑΣ – ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ? –ΕΧΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ?ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ
ΚΑΤΙ ?με ρωτούν ….Απαντώ και τους αποχαιρετώ !!! Θέλω ακόμη 4 χιλ κατηφορικά ,
να φτάσω στα Πριόνια …Κορμοί πεσμένων καμένων –απ κεραυνό άραγε ??-δέντρων
είναι κάθετα στο μονοπάτι, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ταχύτητα μου …
Μετά από αρκετή ώρα , το μονοπάτι
επιπεδώνεται…΄΄ φαίνεται μάλλον θα φτάνω
στον …πάτο !!!!Κινούμαι μέσα σε ένα –χωρίς νερό- ρεματάκι …Κι εκεί συμβαίνει
κάτι το απρόσμενο : Στην προσπάθεια να υπερπηδήσω έναν κορμό δέντρου , πιάνεται
σε ένα κλαδάκι η άκρη από το παπούτσι μου και με νιώθω να είμαι …ιπτάμενος και
να πηγαίνω για ...ανώμαλη προσγείωση με το στήθος και ό,τι αυτό συνεπάγεται
…Ενστικτωδώς , σηκώνω τα χέρια όπου κρατώ τα μπατόν και τα βάζω σαν Χ , μπροστά
στο πρόσωπό μου , προκειμένου να το προφυλάξω από την πτώση ( ΄΄ας χτυπήσω
οπουδήποτε αλλού εκτός από το πρόσωπο΄΄
).
Πλησιάζοντας προς το έδαφος , συμβαίνει το εξής απίστευτο : Οι μύτες
των μπατόν καρφώνονται στο μαλακό έδαφος και βυθίζεται περισσότερο από το μισό
μέρος του στο χώμα σε μια γωνία 30-40 μοιρών ….Από πάνω τους πέφτω εγώ και αυτά
σαν ελατήριο εμποδίζουν το σώμα να φτάσει μέχρι το έδαφος και έτσι δεν έπαθα το παραμικρό !!!!!!!
Για 1-2 δευτερόλεπτα , μένω και παρατηρώ το ό,λο σκηνικό !!!Φαντάζει απίστευτο !!Είχα πολύ
τύχη ! Συνεχίζω ακάθεκτος να κατηφορίζω ελαφρώς …΄΄αν θυμάμαι καλά από την
περιγραφή της διαδρομής που διάβαζα τις ημέρες πριν τον αγώνα , όπου να ΄ναι θα συναντήσω το βασικό μονοπάτι Ε4 ΄΄΄….και
όντως ύστερα από λίγο , η σκέψη μου πραγματοποιείται !!!!
Το γνωρίζω το μονοπάτι αυτό …κατηφορικό ,
με δυνατά ψηλά σκαλοπάτια και στροφές …στο πλάι υπάρχουν ψηλά δέντρα …και κανένας άνθρωπος !!! Που αν ήταν πρωινές ώρες θα είχε τελείως άλλη κίνηση από πεζοπόρους κ ορειβάτες !!!
Η ημέρα δεν έχει τελειώσει ακόμη …πρέπει
να φτάνει η ώρα γύρω στις 8 το βράδυ….από τα Πριόνια και μετά θα έχω 15 χιλ. και θα σκοτεινιάζει …οπότε με κόβω να τερματίζω κατά της 11 με 12 τα μεσάνυχτα …μια χαρά
…ευχαριστημένος είμαι ….ξέρω ότι νυχτώνει κατά της 9:30 ,οπότε έχω περιθώρια
ακόμη για να φτάσω στον σταθμό ,χωρίς φακό !!!
Ξαφνικά συναντώ έναν δρομέα , ο οποίος
πίστευε ότι έχει χαθεί !!! Θεωρούσε ότι το μονοπάτι δεν ΄ταν το σωστό και έτσι
περίμενε μέχρι να εμφανιστεί κάποιος να τον κατατοπίσει!! Και ήμουν εγώ αυτός
!!!Αρχίζει να τρέχει δίπλα μου και να μου εξηγεί τον πόνο του !Είναι από την
Κρήτη !! Τον διαβεβαιώνω ότι πάμε σωστά …αυτός να διατηρεί επιφυλάξεις για λίγη
ώρα !!! Τέλος, γελώντας , (αφού ήμουν
σίγουρος!) του λέω ΄΄ΡΕ , ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ
ΕΡΕΥΝΑ !!! ΄΄ και του κάνω και λίγη πλάκα ,λέγοντά του ::΄΄ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΤΟ
ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΄΄ και
μου φωνάζει αμέσως ΄΄ ΕΓΩ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΣΩ ΤΩΡΑ ΄΄ !!!! Γελαώ δυνατά ,
του εξηγώ ότι κάνω πλάκα , μετά από λίγο του δείχνω και τα σημάδια του αγώνα
και καθησυχάζεται….Παίρνει θάρρος και φεύγει μπροστά μου , με θάρρος !!!!!
Περνώντας πάνω από μια ξύλινη μεγάλη
γέφυρα ,μπαίνουμε στήν καταπράσινη δροσερή (!!!) χαράδρα του – γνώριμου - Ενιπέα . Συναντώ ακόμη μία ξύλινη γέφυρα και
περνώ από πάνω της … Γύρω μου , τρέχουν πολλά νερά με πάρα πολύ θόρυβο …με ένα
τεράστιο –ενοχλητικό τολμώ να πώ !-
βουητό … Κατά διαστήματα , εντοπίζω μερικούς –τουρίστες? !- να έχουν
στήσει σκηνή !! ΄΄ Μα πώς αντέχουν 24 ώρες το 24ωρο , αυτό τον δυνατό θόρυβο του νερού??΄΄
σκέφτομαι !!! Έρχεται αμέσως η απάντηση μέσω εμού : ΄΄Όπως αντέχεις κι εσύ
τόσες ώρες τώρα , μονολογώ !! ΄΄
Το μονοπάτι κινείται ελαφρά κατηφορικά ,κάπου
κάπου και ανηφορικά (!) , δίπλα από τα θορυβώδη κρύα και ορμητικά νερά του
Ενιπέα … Σε μια ακόμη γέφυρα , εντοπίζω μια γυναίκα δρομέα , σταματημένη και να
αναζητεί σημάδι του αγώνα … Θεωρεί ότι χάθηκε …Μιλάμε στην Αγγλική…Την
καθησυχάζω …Δεν αισθάνεται πολύ καλά …νιώθει ζαλάδα…!!!Της προτείνω να αρχίσει
να περπατάει μόνο και να μην τρέχει ….Φεύγω και την αφήνω πίσω ,αλλά όταν την
χάνω από το οπτικό μου πεδίο ,σταματώ και την περιμένω μέχρι να φανεί, να δω ότι είναι καλά…Δείχνει εξασθενημένη …Περπατάει πολύ αργά …και σκοτεινιάζει !!!!Γκρρρ….
Φτάνω ( φτάνουμε !) έτσι –πότε τρέχοντας και
πότε σταματημένος- στα απότομα τσιμεντένια σκαλοπάτια …Τα κατεβαίνω γρήγορα και
γυρνώντας της προτείνω να πιαστεί ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ από τα κάγκελα και να τα κατέβει προσεκτικά ! Από αυτό –πιστεύω - θα δώ
σε τι κατάσταση είναι …Όντως , τα κατεβαίνει μια χαρά , οπότε και απομακρύνομαι
οριστικά από κοντά της …το μονοπάτι είναι ευκρινέστατο , δεν θα χαθεί ,αρκεί να
συνεχίσει να το ακολουθεί !!!
Το
σκότος έχει φτάσει …βοηθάνε σε αυτό και τα ψηλά δέντρα που σχεδόν κρύβουν τον
ουρανό … ΄΄Στο χωριό μας , ακόμη είναι
μέρα ΄΄ σκέφτομαι…Εν κινήσει , βγάζω τον
φακό μου , τον τοποθετώ στο κεφάλι και τον ανάβω …Σε κάποιο σημείο του
μονοπατιού , 3 νεαροί είναι ξαπλωμένοι καταμεσής του , και παίζουν με τα κινητά
τους !! Μόλις με αντιλαμβάνονται , μαζεύονται γρήγορα γρήγορα και με
χειροκροτούν !! χα χα !!
Μετά από 2-3 λεπτά φτάνω στον προτελευταίο
σταθμό του αγώνα , στην θέση Καστάνα !!! Πλένω το πρόσωπό μου , πίνω και
εφοδιάζομαι με νερό , βουτάω 4-5 κομμάτια σοκολάτα υγείας…η ώρα είναι γύρω στις
9 !! Φτάνει ο Χρ. Παππάς και συνεχίζει
χωρίς σταματημό-με ξαφνιάζει…
Αρχίζω να ανεβαίνω ανηφορικά , μέσα στη
νύχτα πλέον. Εχω 4 χιλ.
ανηφοριά με 850μ. υψομετρική περίπου αν θυμάμαι καλά …Εδώ με προσπερνάει ένας –ακούραστος ?! -
δρομέας , τρέχοντας δυνατά , έχοντας τον φακό του αναμμένο ! Με ρωτάει πόση ώρα
θέλουμε μέχρι να φτάσουμε κορυφή , του λέω ΄΄περίπου 1 ώρα ΄΄ και χάνεται …Το
μονοπάτι έχει ήπιες κλίσεις , το ανεβαίνω γρήγορα σχετικά…Ο φακός μου αντανακλά
στα ανακλαστικά νυχτερινά σημάδια του αγώνα…΄΄ Ωραία…αυτό δίνει χαρούμενη
αίσθηση στόν κουρασμένο δρομέα ΄΄ σκέφτομαι …
Την παρουσία τους μέσα στο σκοτάδι ,
κάνουν και οι …πυγολαμπίδες !!! Με κατεύθυνση ακατάστατη !! Υπέροχο θέαμα !! Στο μυαλό μου έρχονται , παιδικές εικόνες…
Πέρα μακρυά , εντοπίζω την απολαμπή από
τον φακό του προπορευόμενου δρομέα …Σε κάποιο σημείο , συναντώ έναν ακόμη
δρομέα που προσπαθεί να φτιαξει το…gps του!! Με ρωτάει αν ξέρω από αυτά και του
απαντώ οτι ΄΄είμαι πανάσχετος!!΄΄ προσπερνώντας τον ,αφήνοντάς τον να σχολείται
με το ρολόι του …!!!
Στο βάθος ακούω ομιλίες …Φτάνω στον
τελευταίο σταθμό του Αγώνα , στην Γκόλνα !!97ο χιλιόμετρο!
Το μονοπάτι γίνεται κατηφορικό , πετρώδες ,
δύσκολο…Τρέχω σε ένα ρέμα θα έλεγα ,που μέσα έχει μη σταθερές πέτρες στο
μέγεθος …πεπονιού (!!!). Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος πτώσης η άλλων σοβαρότερων
προβλημάτων …Κατεβαίνω προσεκτικά και –μοιραία-αργά !! Δεν δυσανασχετώ όμως ,
αφού είμαι σίγουρος ότι θα τερματίσω πριν τα μεσάνυχτα ! 4-5 χιλιόμετρα μένουν
ακόμη άλλωστε ! χα χα !!
Αν και είμαι ακόμη ψηλά , ακούω από το
Λιτόχωρο , δημοτικά τραγούδια (΄΄ωραία που ΄ναι η νύφη μας …΄΄ , που έρχονταν από κοσμικό κέντρο ,όπου ήταν
τραπέζι μετά από γάμο!!!
Πιστεύω ότι σε λίγο θα τερματίσω αυτόν τον δυνατό ,
από ο΄λες τις απόψεις , αγώνα !! Κάποια
στιγμή μου τηλεφωνεί ένας φίλος μου και μου λέει ότι με παρακολουθούσε συνεχώς
,μου είπε ότι στην αρχή ξεκίνησα γρήγορα και προσπαθούσε να με βρεί στο
κινητό,για να με ..φρενάρει !! Μιλούμε για 5-6 λεπτά και τον καληνυχτίζω !!!
Αμέσως ξαναχτυπά το κινητό , ήταν ένας
από τους συναδέλφους στην δουλειά μου,μαζί
με τον νεαρό γιό του , αυτός που μου
έδωσε τα μπατόν του , κι αυτός με
παρακολουθούσε on line !!!
Φτάνοντας στην αρχή (?) του πάνω μέρους του
Λιτοχώρου , με υποδέχονται με χειροκροτήματα , και τραγούδια , μερικά μικρά
παιδιά-εθελοντές, προσφέροντά μου , δροσερά βερίκοκα ,που τα ΄΄τιμώ ΄΄ όπως
τους αξίζει !!!
Καταγράφουν τον αριθμό μου , με βοηθούν προς τα πού να κατευθυνθώ …Συνεχίζω
να κατεβαίνω απότομη κατηφοριά , στρίβοντας παράλληλα προς τα αριστερά…Μερικές 100άδες πιο πέρα είναι κι άλλα παιδιά , που μόλις
αντιλαμβάνονται τον φακό μου , αρχίζουν να φωνάζουν , να γελούν , να χειροκροτούν , να ενθαρρύνουν ….Η
κατάβαση συνεχίζεται τρελά …Και πιο
κάτω υπάρχουν κι άλλα μικρά παιδιά , που απλώνουν τα χέρια τους , να με
αγγίξουν και φωνάζοντας ΄΄ΕΛΑ , ΛΙΓΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΕΜΕΙΝΑΝ , ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ ΄΄ !!!
Στα
αυτιά μου , ακούω το νερό από το ποτάμι του Ενιππέα …Σκέφτομαι ΄΄θα πρέπει να
περάσω απέναντι από το ποτάμι …φαντάζομαι θα έχει κάποια γέφυρα κι εδώ΄΄ !!!
Αμ δε!!
Φτάνοντας
στο ποταμάκι , εντοπίζω τα κόκκινα σημάδια μπογιάς που βρίσκονται πάνω
σε πέτρες και ένα βέλος ,δείχνοντας έτσι την πορεία που πρέπει να ακολουθήσω
και ΠΑΘΑΙΝΩ ΠΛΑΚΑ !! : Πρέπει να πατήσω επάνω σε 2 πέτρες , μεγέθους καρπουζιού και μετά να
φτάσω – ΜΕ ΑΛΜΑ ?! - μια πιο μεγάλη ΚΑΙ
ΨΗΛΟΤΕΡΗ πέτρα η οποία είναι λίγο …πιο μακριά
!! ΄΄ Είναι δυνατόν??Φωνάζω !! Μέχρι τελευταία στιγμή πρέπει να είμαι σε φουλ
συναγερμό ??!!! Πώς να φτάσω στην πέτρα χωρίς να βραχώ? Νευριάζω!! ( Δεν
μ απασχολεί να βραχώ –τόση βροχή έφαγα πριν 23 ώρες , τώρα θα σταματήσω ?!
)....Αλλά να ταλαιπωρούμε μέχρι το τελευταίο μέτρο ??!! Ελεος??!!...
Με πολύ αργές κινήσεις ,που μου έφεραν στο
μυαλό τα καρτούν…ΤΟΜ και ΤΖΕΡΥ
(!!!) και με την βοήθεια των μπατόν
καταφέρνω και περνώ κι αυτή την δυσκολία χωρίς να βραχώ !!! Βγαίνω στην
απέναντι πλευρά και σε επίπεδο μονοπάτι πιά συνεχίζω τρέχοντας …Συναντώ 2-3
εθελοντές , οι οποίοι δοκιμάζουν να με καθυσηχάσουν ΄΄φτάσατε , 300 μέτρα και τέλος
΄΄ αλλά η νευριασμένη απάντηση μου
, τους μπλοκάρει !!! :: ΄΄ Σας βάζω
στοίχημα ότι είναι παραπάνω από 300 μέτρα !! Σας βάζω το τραπέζι για ένα χρόνο
κάθε βράδυ αν κάνω λάθος !! ΄΄
Μετά από μερικά λεπτά , φτάνω στα τελευταία
μέτρα , στο ίδιο μονοπάτι που ξεκινήσαμε χτες βράδυ…Ακούω τις μουσικές από
τις καφετέριες που βρίσκονται κοντά από
το κτίριο της Γραμματείας ….Σβήνω τον φακό μου …μαζεύω τα πτυσσόμενα μπατόν…υπάρχει ο φωτισμός της
πόλης ….
Άνθρωποι όρθιοι ,δεξιά και αριστερά ,
χειροκροτώντας δυνατά , σφυρίζοντας , γελώντας , φωτογραφίζοντας μου δείχνουν
την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθώ…
Στα 20 μέτρα πριν τον
τερματισμό , οι άνθρωποι από τις καφετέριες , βλέποντάς με , σηκώνονται όρθιοι
και γίνεται ένας πανικός ! Γελάω και τους κάνω μια υπόκλιση ως ένδειξη
ευχαριστίας !!! Τους αφήνω πίσω μου –όπως αφήνω και τα νεύρα μου πίσω ! - και φτάνω γελώντας και τρέχοντας , στην
Γραμμή Τερματισμού που ήταν η ίδια με την Εκκίνηση !!!
Σταματώ μισό μέτρο μετά την Γραμμή
Τερματισμού και κάνω μια ακόμη βαθιά υπόκλιση! Κοιτάζω το ρολόι μου : δείχνει
23 ωρες και 30 λεπτά ακριβώς !!! Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος !!
Στο βάθος βλέπω τον Λάζαρο να με
χειροκροτεί δυνατά και να έρχεται προς το μέρος μου ….Προηγούμενοι δρομείς που
μόλις έχουν τερματίσει και είναι εκεί ,
με χαιρετούν , κλπ κλπ . Με χαιρετά η υπεύθυνη που καταγράφει τους χρόνους
και μου δίνει συγχαρητήρια !!
Φτάνει κι ο Λάζαρος…αρχικά, μια δυνατή , στοιβαρή χειραψία με
διάρκεια και που ΄΄ λέει πολλά ΄΄ !!
Κοιταζόμαστε κατάματα …με αγκαλιάζει ….΄΄ ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ? με ρωτάει …΄΄
ΥΠΕΡΟΧΑ ΄΄ του απαντώ… ΄΄ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ΑΓΏΝΑΣ , ΤΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ ΛΑΖΑΡΕ ΣΕ
ΣΕΝΑ ΤΟΥΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΣΟΥ ΄΄ .
Βγάζει από την τσέπη του ,το μετάλλιο και
το περνάει στον λαιμό μου …Ένα τετραγωνισμένο , στο μέγεθος ενός κουτιού σπίρτα ,
μασίφ , βαρύ μετάλλιο με το λογότυπο
και τα στοιχεία του αγώνα -υψομετρική , μήκος , (…) γραμμένα επάνω
του …
Είμαι μια χαρά …δεν έχω κανένα πρόβλημα
σωματικό , κράμπας , αδυναμίας κλπ κλπ Απορώ πώς είναι δυνατόν , μετά από 23:30
ώρες συνεχούς κίνησης
Συναντώ τον Χρήστο Παππά…έχει τερματίσει
πρίν μισή ώρα σχεδόν !!!! ( Και αυτό το
κατάφερε –αν θυμάμαι καλά όπως μου το είπε -
διότι στα Πριόνια , ΄΄έφαγε μια φλασιά ΄΄ ότι η προθεσμία εκπνέει στις
23 ώρες και κινδύνευε να μην τερματίσει εμπρόθεσμα !!Τι παιχνίδια παίζει το
μυαλό …!! )
Τρέχω μέσα στην Γραμματεία και μου δίνουν
την φωτογραφική μου μηχανή , που τους την είχα αφήσει εκεί από χτές βράδυ
,προκειμένου να βγάλω μια αναμνηστική μετά τον τερματισμό μου !!!
Μετά , εντοπίσω το σακίδιο μου με τα
εφεδρικά πράγματα που είχα μέσα εκεί ….Πέρα αυτών είχα και ρουχισμό για μετά
τον τερματισμό μου , προκειμένου να μην αντιμετωπίσω υποθερμία κλπ κλπ . Φοράω
, σκούφο να προστατέψω το κεφάλι μου και ισοθερμικό μπουφάν… Και κάνουν πολύ
καλή δουλειά !!!!
Ο Χρήστος με ενημερώνει ,πως σε διπλανή
ταβέρνα – εστιατόριο , σερβίρεται κοτόσουπα για τους τερματίσαντες δρομείς ,
όπου και πηγαίνω και την καταβροχθίζω
!!!
Παραμένω για 1 ώρα εκεί στον Τερματισμό και
παρακολουθώ άλλους δρομείς που καταφθάνουν ….Κατόπιν , αναχωρώ για την νυχτερινή
ξεκούραση μου !!!
Κοιμήθηκα υπέροχα …Πίστευα ότι το πρωί θα
ήμουν πιασμένος κλπ κλπ αλλά –προς έκπληξή μου δεν είχα το παραμικρό πρόβλημα
!Τίποτα δεν φανέρωνε την χτεσινή μου περιπέτεια!! Ξύπνησα κατά τις 6 ως συνήθως
και αρχικά πήγα να κουνηθώ σιγά σιγά , έτσι ώστε να εντοπίσω που είμαι
πιασμένος !!!! Αλλά διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε το παραμικρό θέμα !χα χα ! Έκανα μια ώρα περπάτημα χαλαρό παρ όλα αυτά
…Μετά ετοίμασα τα πράγματά μου προς αναχώρηση και πήγα στην Γραμματεία όπου θα γινόταν στις 10 οι απονομές στους πρώτους και τις πρώτες !!!!
Η τελετή
απονομών του Mythikal ήταν κάτι
το πρωτόγνωρο !! Αρχισε στη ώρα της και αρχικά ενημερωθήκαμε για τον αριθμό δρομέων που έλαβαν μέρος καθώ
και από ποια σημεία του Πλανήτη ήταν , πόσοι εγκατέλειψαν ,πόσοι τερμάτισαν κλπ
κλπ …Ακολούθησαν ευχαριστίες με λόγια που άγγιζαν την καρδιά…προς εθελοντές ,
διασώστες , χορηγούς κλπ
Μετά έγιναν οι απονομές : Πρώτος άνδρας ,
με ρεκόρ διαδρομής , ήταν από την Ρουμανία !!! Και πρώτη γυναίκα , επίσης με
ρεκόρ διαδρομής , επίσης από την Ρουμανία. Δεύτερη ήταν η Ελληνίδα Σταύρου Βάσω με βγαλμένο ώμο μάλιστα και Τρίτη
γυναίκα ήταν επίσης από Ρουμανία και έκπληκτος βλέπω ήταν η γυναίκα που
περιγράφω πιο πάνω , που συνάντησα μέσα στον Ενιππέα !!! Βραβεύτηκαν και
δηλωμένες Ομάδες δρομέων επίσης .
Πολύ ευχάριστο γεγονός ήταν η βράβευση του
… τελευταίου , εντός χρονικού περιθωρίου , δρομέα !!! Πολύ καλή κίνηση , που αρκετούς από τους παρευρισκόμενους μας συγκίνησε
!!
Και κάπου εδώ –επιτέλους ε?! – τελειώνει η
περιγραφή μου για αυτόν τον συγκλονιστικό αγώνα . Με γέμισε με συναισθήματα και
εντυπώσεις , που θα μείνουν για καιρό στο μυαλό μου…
Είναι ό, τι πιο δύσκολο έχω
επιχειρήσει σε βουνό…και το έφερα σε
πέρας !!!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ ,από τα βάθη της
καρδιάς μου ….όλους και όλες σας …που ΄΄είσασταν μαζί μου σε ό,λη την διαδρομή
΄΄…
… η Δυναμή σας
είναι Αξιοζήλευτη , Πανίσχυρη και Μοναδική !!!
Σας
ευχαριστώ !