Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

«Πλέον ζω σαν άνθρωπος» Λέει ο Παναγιώτης απο την Κατούνα

Περιμένει με ανυπομονησία την φιλοξενία του στη δομή αστέγων του Δήμου Αγρινίου
Δημόσιο ευχαριστώ του 50χρονου άστεγου Παναγιώτη από την Κατούνα
Είχε την ανάγκη να μας επισκεφθεί και να μας ευχαριστήσει για την ανάδειξη του θέματος, αλλά κυρίως για την οριστική εξεύρεση λύσης για τον ίδιο και τους υπόλοιπους άστεγους της περιοχής. Ο λόγος για τον 50χρονο Παναγιώτη από την Κατούνα, ο οποίος στις 29 Δεκεμβρίου του 2015 είχε εντοπιστεί από το δημοσιογραφικό επιτελείο της «Σ» στον περίβολο του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδας. Τότε μας είχε αφήσει άφωνους, καθώς όπως μας είχε εξιστορήσει επί δεκαετίας κοιμάται πέριξ του ναού, καθώς είναι άστεγος! Άμεσα ειδοποιήθηκαν οι υπηρεσίες πρόνοιας του Δήμου Αγρινίου και στο σημείο έσπευσε ο Αντιδήμαρχος Κώστας Καλαντζής. 

Οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου επέδειξαν άμεσα αντανακλαστικά και έκτοτε ο Παναγιώτης φιλοξενείται στο ΚΑΠΗ του Αγίου Δημητρίου και σιτίζεται από το Δήμο. Προ ημερών, όπως είχε γράψει η «Σ» ανακοινώθηκε απ/ό την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, η δημιουργία δομής αστέγων στο Αγρίνιο, η οποία εκτός των άλλων θα περιλαμβάνει και υπνωτήρια, προϋπολογισμού άνω των 640.000 ευρώ, μέσω ΕΣΠΑ. Το χαμόγελο (όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες) επέστρεψε στα χείλη του Παναγιώτη, ο οποίος πλέον θα διαβιεί με ανθρώπινες συνθήκες. Το χαμόγελο όμως θα επιστρέψει και σε όσους άστεγους – άπορους έχουν καταγραφεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου στην περιοχή. Σύμφωνα με πληροφορίες έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον άλλες 4 -5 αντίστοιχες περιπτώσεις. Μέχρι τότε άπαντες θα φιλοξενούνται στο ΚΑΠΗ του Αγίου Δημητρίου.
Το χαμόγελο επέστρεψε στα χείλη του Παναγιώτη   
«Θα ήθελα μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου να ευχαριστήσω τόσο εσάς, όσο και τον Δήμο Αγρινίου και ιδιαίτερα τον αντιδήμαρχο Κώστα Καλαντζή, ο οποίος από τότε μέχρι σήμερα βρίσκεται δίπλα μου και ικανοποιεί κάθε μου αίτημα. Ο εφιάλτης μου πλέον έλαβε τέλος. Εγώ και άλλα άτομα από την περιοχή θα μπορούμε να ζούμε σαν άνθρωποι» μας έλεγε ο Παναγιώτης την ώρα που βούρκωνε. Αυτή τη φορά περισσότερο από χαρά, παρά από πόνο.
Νίκος Αγγελόπουλος για την εφημερίδα «Συνείδηση»