Άγιος Δομίνικος vs Βρυξέλλες: 1 - 0
ΠΟΛΛΟΙ ανησυχούντες απανταχού της Επικράτειας αδυνατούν να πιστέψουν πώς “κατάντησε” έτσι ο ελληνικός λαός να δίνει τέτοια νούμερα τηλεθέασης στο Survivor!
Στην αρχή κι εγώ λίγο απόρησα, με το σκεπτικό ότι πώς είναι δυνατόν η μισή Ελλάδα (...που λέει ο λόγος...!) να στήνεται 5 μέρες την εβδομάδα, για 3 ώρες κάθε φορά, μπροστά στην τηλεόραση για να παρακολουθήσει μια ιντριγκαδόρικη σαπουνόπερα με ολίγον περιπέτεια.
Να παρακολουθεί με προσοχή τις αναλύσεις επί αναλύσεων των παικτών γύρω από την τροφή τους και τις λεπτομερείς επεξηγήσεις με σοβαρό ύφος γύρω από τις δια ασήμαντον αφορμήν αντιδικίες τους.
Κι όμως είναι αλήθεια!
Πώς γίνεται, λοιπόν, μια χώρα - που σαρώνεται από μια κρίση άνευ προηγουμένου - αντί νυχθημερόν να παραμιλά με αγωνία για τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις ... να παραληρεί με ανησυχία για τις δομινικανικές αποχωρήσεις;
Πώς γίνεται μια χώρα, με προβλήματα οικονομικά και κοινωνικά να χτυπούν κόκκινο και με μια κυβέρνηση να διαπραγματεύεται σε άχρονο σύμπαν, να ‘πονοκεφαλιάζει’ για το ποιος ή ποια θα παραμείνει να λιάζεται στις παραλίες του Ατλαντικού;
Και καλά οι συμμετέχοντες που στοχεύουν σε ένα έπαθλο 100.000 ευρώ ... εμείς γιατί τρελαινόμαστε;;;
Πρώτα απ’ όλα να διευκρινίσουμε ότι δεν πρωτοτυπούμε στα υψηλά νούμερα τηλεθέασης, καθώς σε όποια χώρα του κόσμου παίχτηκε τα νούμερα ήταν εξίσου σαρωτικά.
“...ουφ!...η μισή ντροπή έφυγε από πάνω μας!...”
Από την άλλη ... η παραλία, η θάλασσα και ο ήλιος είναι αξίες ανεκτίμητες που θυμίζουν καλοκαίρι, διακοπές και ξεγνοιασιά. Ειδικά στο μυαλό του Έλληνα αυτό είναι το τρίπτυχο της απόλυτης ευτυχίας. Λειτουργεί άκρως χαλαρωτικά και καταπραϋντικά μετά από ολοήμερες σκοτούρες, άγχη και στενοχώριες.
Όπως, επίσης, και οτιδήποτε έχει να κάνει με άθληση, παιχνίδι και ανταγωνισμό εγγυημένα αρέσει και παθιάζει. Όταν μάλιστα αυτό ‘εκτελείται’ και από καλλίγραμμα κορμιά, τότε ο συνδυασμός είναι ‘θανατηφόρος’.
Το πιο σημαντικό, όμως, όλων είναι ότι αυτή η παραγωγή, στο υποσυνείδητο πολλών, κάνει ένα flashback στο 2003 - χρονιά του Survivor Νο.1 - όταν ΟΛΑ “φάνταζαν” ήρεμα και ωραία!
Μια χρονιά που προετοιμάζει το έδαφος για το πανηγυρικό 2004-2005 που οδηγεί την Ελλάδα σε απανωτούς εθνικούς θριάμβους. Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Τους Ολυμπιακούς αγώνες που μας έδωσαν λίγη - έως πολλή θα έλεγα - αξιοπρέπεια που είχαμε ανάγκη;
Το Eurofootball που απέδειξε ότι τα αδύνατα μπορούν να γίνουν δυνατά;
Τη Eurovision, που αν και πολλάκις διακατέχεται από φαιδρότητες, μας χάρισε μια ακόμη ανέλπιστη πρωτιά;
Το Eurobasket που μας έβαλε στο χρυσό βάθρο, αναβιώνοντας στιγμές του αξέχαστου ’87;
Χρονιές που τίποτα δεν προμήνυαν το τσουνάμι που θα μας έβρισκε! Χρονιές που αναπολούμε, που μας κάνουν να χαμογελούμε και να ευχόμαστε ο χρόνος να αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση για να απαλλαγούμε από τον σημερινό εφιάλτη.
Κάπου εκεί, σ’ αυτήν την περίοδο των συνεχόμενων επιτυχιών και της χαράς που σε συνεπαίρνει, βρίσκεται και το Survivor – όσο παράξενο κι αν ακούγεται!
Στην ψυχή ξυπνούν όμορφα συναισθήματα με αφορμή ΑΚΟΜΗ κι ενός reality, που όμως έχει τη βάση του σε κάποιες σταθερές του παρελθόντος ... όταν η θετική σκέψη ήταν κυρίαρχη. Μεταφέρεσαι άθελά σου χρόνια πριν, όταν ΟΛΑ ήταν ελπιδοφόρα και ανέμελα. Και το μόνο που επιζητάς είναι να ξαποστάσεις κάπου εκεί...
... όταν ΟΛΑ “φάνταζαν” ήρεμα και ωραία ... παρότι η αφορμή είναι ΑΥΤΗΝ που είναι και δεν τολμάς ούτε στον εαυτό σου να την εξομολογηθείς.
Δεν ξέρω αν αυτήν είναι όλη η αλήθεια. Είναι, όμως, σίγουρα μέρος αυτής...
Η φανατική παρακολούθηση ενός τηλεοπτικού προγράμματος που δε στοχεύει ούτε στον προβληματισμό ούτε στη γνώση είναι αδιαμφισβήτητα σύμπτωμα παρακμής. Σε καμιά περίπτωση δεν προσπαθώ να το δικαιολογήσω, αλλά θέλω παρόλα αυτά να το ξορκίσω, καθώς συμβαίνει και στις καλύτερες ευρωπαϊκές οικογένειες.
Και στην τελική, τί περιμένουμε ... ειδικά τώρα; Να επιδείξουμε χαρακτήρα, επίπεδο και σωφροσύνη όταν τα πάντα γύρω μας καταρρέουν; Θα ήταν υπερβολική μια τέτοια απαίτηση...
Δεδομένων των συνθηκών ... πάλι καλά κρατιόμαστε!
Το 2003 το Survivor ήταν ένα πρωτότυπο τηλεοπτικό προϊόν που παρακολουθούσαν οι καλοζωισμένοι με αγωνία για τις δυσκολίες των πρωταγωνιστών.
Το 2017 είναι η χαλάρωση των πραγματικών SURVIVORS της ΚΡΙΣΗΣ που ‘διασκεδάζουν’ με τις ασήμαντες - συγκριτικά - ταλαιπωρίες των καλοζωισμένων παικτών.
...οι πεινασμένοι χειροκροτούν τους πειναλέους...