Tην πρώτη φορά που έκανα τη μεγάλη γύρα των 300 χιλιομέτρων με αυτοκίνητο εκεί στη Νότια Πίνδο στην περιοχή του Αχελώου, θυμάμαι ακόμα την αστεία μου έκπληξη όταν γύρισα στον αδερφό της γυναίκας μου και του είπα εντυπωσιασμένος “ρε συ κοίτα πόσο άσπρο είναι το νερό έτσι πως αφρίζει στο ποτάμι!!!”.
Ο άσχετος δε γνώριζα ότι ο Αχελώος έτσι αποκαλείται: «Ασπροπόταμος»! Τι να κάνεις? Όταν έχεις μεγαλώσει σε αστικό κέντρο η απώλεια επαφής με τα μυστήρια της Φύσης συχνά πυκνά σε γελοιοποιεί.
Στα μεγάλα υψόμετρα της περιοχής συναντάς τις ρίζες του Ελληνισμού, κάτι που συχνά ούτε οι ντόπιοι βλαχόφωνοι Έλληνες το γνωρίζουν, καθώς έχουμε την αδιάσειστη μαρτυρία του Αριστοτέλη που μας υπενθυμίζει πως από εκεί κατάγονται τα Ελληνικά φύλα: «περί την Ελλάδα την αρχαίαν. Αύτη δ' εστίν η περί την Δωδώνην και τον Αχελώον ... Ώκουν γαρ οι Σελλοί ενταύθα και οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί, νυν δ' Έλληνες.» (Ἀριστοτέλους Μετεωρολογικά, 1 352 a:)
Φυσικά αυτή η μαρτυρία του Αριστοτέλη μας λύνει και ένα άλλο παρεξηγημένο ζητηματάκι, το σχετιζόμενο με τη λέξη Γραικός, την οποία σαφώς αποδίδει τιμητικά στο παλαιότερο Ελληνικό φύλο της περιοχής, λέγοντάς μας ότι εκεί κατοικούσαν οι Γραικοί, μετέπειτα Σελλοί και τώρα αποκαλούμενοι Έλληνες!!!
Η περιοχή έχει τόσο μακρά Ιστορία και σε συγκλονίζει το γεγονός ότι κατοικείται εδώ και χιλιάδες χρόνια όταν βλέπεις κάποια από τα διάσημα χωριά της να κρέμονται στις άκρες των κορυφών σαν αετοφωλιές. Απορείς πώς οι άνθρωποι εκεί έβγαζαν τη βιωτή τους, πόσο σκληρά και πόσο λεβέντικα.
Το γεωφυσικό της τοπίο θυμίζει λακκούβα με υπερυψωμένες άκρες, στο κέντρο της οποίας περνάει ο Αχελώος. Σε κάθε κορυφή και σε κάθε γύρισμα του δρόμου σε περιμένουν εξάρσεις του φυσικού κάλλους και ψυχονοητικά ταξιδέματα αν είσαι λίγο παρατηρητικός.
Η καλύτερη εκκίνηση είναι από τα Μετέωρα και στρίβοντας στην περιοχή Μουργκάνι αρχίζεις να ανεβαίνεις τον ορεινό όγκο της Πίνδου. Στο έρημο αλλά σαγηνευτικό Χαλίκι, στην Ανθούσα, στην Αγιά Παρασκευή και στο Γαρδίκι, μέχρι το Στεφάνι και το Συρράκο που κήρυξε την επανάσταση ενώ ευημερούσε διάσημο σε όλη την Ευρώπη, και τους ιστορικούς Καλαρρύτες όπου παντρεύτηκε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, αλλά και στο γύρισμα της διαδρομής προς το Περτούλι και τη γνωστότατη Ελάτη, η μαγεία του τοπίου σε αφήνει απλά να κοιτάς….
Στα λιγότερο γνωστά χωριά όπως η Καλομοίρα, το Ματονέρι και η απόλυτη αετοφωλιά του Αμπελοχωρίου (το παλαιό Μποροβίκο) με τους περήφανους ανθρώπους έχει να σου διδάξει πολλά για το πώς μπορείς να καταφέρεις την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια, κόντρα σε αντιξοότητες.
Μάθημα ζωής το ταξίδι στην περιοχή.
Αυτοί που πρόλαβαν να μεγαλώσουν εκεί γνώρισαν μια άλλη Ελλάδα: Γερή, περήφανη με σκληράδα που δεν την προκαλούσες ανόητα. Είχε νεύρο.
Και αυτό το νεύρο το καταλαβαίνεις στην αγριάδα του τοπίου και στο σεβασμό που σου ζητάει επιτακτικά. Μάθημα ζωής ακόμα και το νερό που θα πιεις - ένα από τα καλύτερα ποιοτικώς στον Κόσμο που με τη βουνίσια του κρυάδα θα σε συνεφέρει από την ανοησία των αστικών κέντρων.
Στα χωριά του Ασπροποτάμου εκεί ψηλά, πέρα από την απίστευτη ομορφιά, έχουμε πολλά να διδαχτούμε ακόμα και τώρα που το χειμώνα οι κάτοικοι είναι λίγοι και κρατάνε τις παραδόσεις πιστά μέχρι να έρθει το καλοκαίρι και τον Αύγουστο να γεμίσουν ζωή οι πλατείες.
Εκεί ξεκίνησαν όλα άλλωστε, για όλους εμάς: οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί, νυν δ' Έλληνες…
macroskopio