Άρθρο Κώστα Καραγκούνη στη Βραδυνή της Κυριακής.
Σε λίγους μήνες θα κλείσουμε τρία χρόνια διακυβέρνησης της πρώτης φορά αριστεράς. Οι πολίτες βίωσαν με πολύ επώδυνο τρόπο την πολιτική του κυρίου Τσίπρα και γνωρίζουν τα ακόμη χειρότερα που έπονται στο επόμενο διάστημα.
Σε λίγους μήνες θα κλείσουμε τρία χρόνια διακυβέρνησης της πρώτης φορά αριστεράς. Οι πολίτες βίωσαν με πολύ επώδυνο τρόπο την πολιτική του κυρίου Τσίπρα και γνωρίζουν τα ακόμη χειρότερα που έπονται στο επόμενο διάστημα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε μια οικονομία που είχε πρωτογενές πλεόνασμα, ανάπτυξη του ΑΕΠ μετά από πολλά χρόνια ύφεσης, ένα πλήρως ανακεφαλοποιημένο τραπεζικό σύστημα, κόκκινα δάνεια που είχαν σταματήσει να αυξάνονται, νόμους που προστάτευαν ουσιαστικά τους μικροϊδιοκτήτες από τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, ισχυρό επενδυτικό ενδιαφέρον για ξένες επενδύσεις και χαμηλά spreads στα ελληνικά ομόλογα. Υπήρχε μόνο μια εκκρεμότητα. Να συμφωνηθεί μια διορθωτική επιβάρυνση, κόστους περίπου ενός δις ευρώ (email Χαρδούβελη) και βεβαίως να ενεργοποιηθεί η πιστοληπτική γραμμή στήριξης που θα μας οδηγούσε οριστικά εκτός μνημονίων.
Σήμερα η κυβέρνηση μετά από τρία σχεδόν χρόνια, αγωνίζεται να πιάσει τις παραπάνω επιδόσεις, έχοντας εν τω μεταξύ προκαλέσει φυγή καταθέσεων άνω των 50 δις ευρώ απ το τραπεζικό μας σύστημα, capital controls και αναγκαστική ανακεφαλοποίηση των τραπεζών με τεράστια ζημία για το ελληνικό δημόσιο αφού εν μια νυχτί ξεπουλήθηκαν οι τράπεζες στα ξένα funds.
Περεταίρω προκάλεσε το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, την αύξηση της άμεσης φορολογίας, τη δραματική αύξηση του ΦΠΑ, τη μετατροπή των εργαζομένων σε γενιά των 360 ευρώ, τη δημιουργία συνταξιούχων ακόμη και των 185 ευρώ, τη φτωχοποίηση των πολιτών με μέτρα λιτότητας άνω των 11δις ευρώ και ουσιαστικά την επιβράδυνση της ανοδικής πορείας του ΑΕΠ, στερώντας παραγόμενο πλούτο και έσοδα για το κράτος.
Και ακόμη χειρότερα, τραυμάτισε σοβαρά την εικόνα της χώρας απέναντι στην επενδυτική κοινότητα. Η μόνιμη διγλωσσία και η διαρκής πολεμική των υπουργών απέναντι στους επενδυτές, καθιστούν την Ελλάδα ένα τόπο άκρως εχθρικό για την επιχειρηματικότητα.
Με λίγα λόγια παραλάβανε την Ελλάδα σε διαδικασία εξόδου από την κρίση και την καταντήσανε μια χωρά στην οποία ο κόσμος δεν μπορεί να πάρει περισσότερα από τετρακόσια ευρώ από τον κόπο του. Μια χωρά στην οποία θεωρούνται ταξικοί εχθροί οι νοικοκυραίοι. Μια χωρά στην οποία οι ελεύθεροι επαγγελματίες και όσοι παράγουν είναι υποχρεωμένοι να δίνουν το 80% του εισοδήματος τους. Μια χώρα που πεντακόσιες χιλιάδες ταλαντούχα παιδιά ξενιτεύτηκαν στο εξωτερικό για ένα κομμάτι ψωμί. Μια χώρα στην οποία ο δημόσιος διάλογος, παρ’ όλες τις αντεγκλήσεις που υπήρχαν πάντοτε ανάμεσα στα κόμματα, διεξαγόταν σε ένα επίπεδο ευπρέπειας και σοβαρότητας και κατάντησε να είναι το πεζοδρόμιο του κυρίου Πολάκη και του κυρίου Καρανίκα. Με άλλα λόγια μια Ελλάδα, στην οποία οι ψευδό αριστεροί εφαρμόζουν κατά γράμμα τις πιο ακραίες απαιτήσεις των δανειστών και η μόνη αντίσταση για την οποία είναι ικανοί, είναι να αρνούνται ότι ο Σταλινισμός και τα αλλά παρόμοια καθεστώτα δεν διέπραξαν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Από αυτήν την παρακμιακή Ελλάδα της πρώτης φοράς αριστεράς, σίγουρα ο ελληνικός λαός αξίζει κάτι καλύτερο. Και αυτό το καλύτερο δεν έχει απλά την επιθυμία αλλά το πολιτικό και ηθικό καθήκον να το προσφέρει η Νέα Δημοκρατία.