«Ευχαριστώ το κόσμο που με στήριξε όλα αυτά τα χρό
Ο Γιάννης Κωνσταντίνου είναι ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης στο χώρο του Δημοτικού Τραγουδιού. Είναι γνωστός σε όλη την Ελλάδα και με τα τραγούδια του και με την φωνή του έχει συμβάλλει σημαντικά στην διάσωση και την διατήρηση της δημοτικής μας παράδοσης. Έχει μεγάλη πορεία στο χώρο του Δημοτικού Τραγουδιού αφού είχε την πρώτη επαφή με το Δημοτικό Τραγούδι σε ηλικία 5 ετών. Έτσι δεν θα έχανα ποτέ την ευκαιρία να πάρω μια συνέντευξη από ένα καταξιωμένο κατά γενική ομολογία καλλιτέχνη με τόση μεγάλη και επιτυχημένη θητεία στο χώρο του Δημοτικού Τραγουδιού. Ο Γιάννης Κωνσταντίνου ανταποκρίθηκε αμέσως στην πρόσκλησή μου και συναντηθήκαμε παραμονές Πρωτοχρονιάς στο σπίτι στο Γαλάτσι . Με υποδέχθηκε με μεγάλη ευγένεια μαζί με τη σύζυγό του Βάσω. Αφού καθίσαμε στο σαλόνι ξεκινήσαμε τη συνέντευξη.
-Κύριε Κωνσταντίνου που γεννηθήκατε; Μιλήστε μας για την οικόγενειά σας και για την παιδική σας ηλικία;
Κύριε Κουτρούμπα καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνετε να παραχωρήσω συνέντευξη στην εφημερίδα σας. Γεννήθηκα το 1941 στο Άνω Δεσποτικό Πρεβέζης. Οι γονείς μου ήταν ο Λουκάς Κώστας και μητέρα μου η Πανωραία Κώστα. Η εποχή εκείνη ήταν πολύ δύσκολη από όλες τις πλευρές. Οι γονείς μου ασχολούνταν με την γεωργία και την κτηνοτροφία και άλλες δουλειές για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε αφού η οικογένεια ήταν πολυμελής. Συγκεκριμένα αποτελούνταν από 8 μέλη από τα οποία τα 6 ήταν τα παιδιά (4 αγόρια και 2 κορίτσια) και οι 2 γονείς .Σήμερα βρίσκονται στη ζωή τρία αγόρια και ένα κορίτσι. Την δύσκολη αυτή περίοδο κατάφερα να τελειώσω το Δημοτικό σχολείο αλλά δεν κατάφερα να συνεχίσω στο Γυμνάσιο γιατί δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα.
-Με βάση κάποια έρευνα που έκανα η πρώτη σας επαφή με το Δημοτικό Τραγούδι γίνεται σε ηλικία 5 ετών. Από ποιούς δεχθήκατε ερεθίσματα, ποιοί παράγοντες σας επειρέασαν για να στραφείτε από τόσο μικρός στο τραγούδι και στη συνέχεια να γίνεται ένας καταξιωμένος Τραγουδιστής;
Πράγματι από την ηλικία των 5 ετών άρχισα να ασχολούμε με το Δημοτικό Τραγούδι. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε τόσο ο πατέρας μου αλλά κυρίως η μητέρα μου. Γενικά προέρχομαι από μια οικογένεια που είχε έφεση προς το τραγούδι. Οι γονείς μου τραγουδούσαν καθημερινά στο σπίτι και στις δουλειές και δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι επηρεάστηκα « από τη στιγμή που ήμουν έμβρυο στην κοιλιά της μάννας μου». Δηλαδή από τα γεννοφάσκια μου. Στο σπίτι μας ακόμη ο πατέρας μου φιλοξενούσε πολλούς οργανοπαίχτες που έρχονταν και έπαιζαν στο πανηγύρι. Μου άρεσε να πηγαίνω στα πανηγύρια και ήθελα να χορεύω γιατί ήταν κάτι που το αισθανόμουνα. Ακόμη ο αδελφός μου ο Κωνσταντίνος έπαιζε κλαρίνο. Η μάννα μου ακόμη προερχόταν από οικογένεια που αγαπούσε το τραγούδι και δεν μου χάλαγε ποτέ χατίρι αφού με πήγαινε ακόμη και σε πανηγύρια γειτονικών χωριών και φυσικά στο χωριό από όπου καταγόταν. Είμαι αυτοδίδακτος και δεν παρακολούθησα κάποιο ωδείο ούτε σπούδασα μουσική.
-Επαγγελματικά πότε αρχίσατε να ασχολείστε με το Δημοτικό Τραγούδι; Ποιοί σας παρακίνησαν να ξεκινήσετε και με ποιό τρόπο;
Επαγγελματικά άρχισα να ασχολούμε το 1955 σε ηλικία 14-15 ετών. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε ο αδελφός μου ο Κωνσταντίνος που ήταν μεγαλύτερος από εμένα και έπαιζε πολύ καλό κλαρίνο και ήταν γνωστός σε όλους τους γύρω νομούς. Έτσι μαζί με τον αδελφό μου πήγαινα και εγώ από πολύ μικρός στα πανηγύρια και γρήγορα απέκτησα εμπειρίες και στη συνέχεια όταν γύρισα από φαντάρος άρχισα να ζώ από το επάγγελμα αυτό.
-Πότε πήρατε το πρώτο σας μεροκάματο; Πως νοιώσατε;
Το πρώτο μου μεροκάματο το πήρα σε γάμο στις Παπαδάτες Πρεβέζης. Σαν παιδάκι που ήμουνα χάρηκα πολύ αλλά πιο πολύ με ικανοποίησε ότι έκανα αυτό που αγαπούσα και τα χρήματα τα έβαζα σε δεύτερη μοίρα.
-Εκτός από το τραγούδι παίζατε και κάποιο μουσικό όργανο;
Σε ηλικία 15 ετών είχα αρχίσει να παίζω Λαούτο. Συνέχισα να παίζω και να τραγουδώ έως το 1961 όπου πήγα φαντάρος. Όταν απολύθηκα μετά από δύο χρόνια άρχισα να ασχολούμαι με την κιθάρα.
-Κύριε Κωνσταντίνου πότε αρχίσατε να γίνεστε γνωστός σε όλη την ευρύτερη περιοχή και σε όλη την Ελλάδα αργότερα;
Άρχισα να γίνομαι γνωστός το 1964 όταν έφυγα από το χωριό μου και εγκαταστάθηκα στο Αγρίνιο μαζί με τον αδελφό μου τον κλαρινίστα τον Κωνσταντίνο. Σημαντικό ρόλο στην καριέρα μου έπαιξε ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αγρινίου ο οποίος έπαιζε συχνά δικά μας τραγούδια που ηχογραφούσαμε μαζί με τον αδελφό μου μόνοι μας στο σπίτι σε κασσέτες και τα δίναμε στο σταθμό. Ο κόσμος μας άκουγε και γρήγορα γίναμε γνωστοί και μας καλούσαν στα πανηγύρια και στους γάμους.
-Στην Αθήνα πότε αναβήκατε; Ποιοί σας βοήθησαν και με ποιό τρόπο;
Στην Αθήνα ανέβηκα το 1967. η γνωστή τραγουδίστρια Έφη Γεωργακοπούλου με την οποία συνεργαζόμουνα με σύστησε στο μεγάλο στιχουργό και μουσικό Γιώργο Κόρο ο οποίος με κάλεσε στην Αθήνα για να με ακούσει. Αυτό έγινε στο κέντρο «Ελληνικό Γλέντι» Αφού με άκουσε έμεινε ενθουσιασμένος και ξεκινήσαμε αμέσως ηχογράφηση στην εταιρία COLUMBIA και βγάλαμε τον πρώτο μου δίσκο «Γιατί πονούν οι Άνθρωποι». Ο δίσκος είχε επιτυχία στην αρχή αλλά λόγω της πολιτικής κατάστασης που είχε δημιουργηθεί την εποχή εκείνη με την δικτατορία, στη συνέχεια υπήρξε κάμψη αφού δεν διαφημιζόταν από την εταιρία για ευνόητους λόγους.
-Στην Αθήνα πια σε ποιό κέντρο τραγουδήσατε και με ποιούς;
Τραγούδησα για πρώτη φορά στο κέντρο «ΙΤΙΑ» στην οδό Μενάνδρου στην Ομόνοια, μαζί με τον Βασίλη Σαλέα στο κλαρίνο, τον Αλέκο Δήμου και την Γιώτα Γκανιάτσου.
-Το επώνυμο Κωνσταντίνου είναι το πραγματικό;
Δεν είναι το κανονικό αλλά είναι το καλλιτεχνικό μου.Όπως σας είπα στην αρχή ο πατέρας μου λεγόταν Λουκάς Κώστας.Το «Κωνσταντίνου» προέκυψε από τα φειγκ-βολαν που βγάζαμε για τα πανηγύρια γράφαμε Αφοι Κωνσταντίνου που ήταν το μικρό όνομα του αδελφού μου. Έτσι με το όνομα αυτό καθιερώθηκα και έγινα γνωστός στα πανηγύρια αλλά έτσι γραφόταν και στους δίσκους.
-Πως ήταν η εποχή εκείνη Κύριε Κωνσταντίνου; Πως διεξάγονταν τα πανηγύρια; Ποια είναι η άποψή σας για την σημερινή εποχή;
Μέχρι το 1980 περίπου ακουγόταν γενικά το καλό Δημοτικό Τραγούδι από τους κορυφαίους του είδους. Ο κόσμος συμμετείχε και γνώριζε πολύ καλό χορό. Τα πανηγύρια ήταν καθαρά οικογενειακή υπόθεση. Όσο ο κόσμος χόρευε με το μαντήλι ακουγόταν το καλό Δημοτικό Τραγούδι. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και έχουν επειρεαστεί από την εξέλιξη που έγινε σε βάρος του Δημοτικού Τραγουδιού.
-Σήμερα κύριε Κωνσταντίνου προβάλλεται το Δημοτικό Τραγούδι από τα μέσα ενημέρωσης; Ποιά είναι η ευθύνη των καλλιτεχνών για αυτό;
Σίγουρα δεν προβάλλεται γιατί τα πρότυπα που μεταδίδουν τα μέσα ενημέρωσης είναι εμπορικά και καταναλωτικά και το Δημοτικό Τραγούδι δεν είναι κάτι τέτοιο. Φυσικά ευθύνη έχουν και οι καλλιτέχνες αφού δεν δίνουν μεγάλη σημασία στο στίχο και στην ποιότητα των τραγουδιών και επιζητούν το εύκολο σουξέ που θα έχει εμπορική επιτυχία και θα τους αναδείξει εύκολα.
-Πότε παντρευτήκατε και τι οικογένεια έχετε;
Παντρεύτηκα το 1969 με την Βασιλική Μπουζινέκη και αποκτήσαμε 3 παιδιά. Τα δύο είναι κορίτσια και το ένα αγόρι. Ο γιός μου είναι μουσικός. Παίζει όλα τα έγχορδα όργανα και είναι καθηγητής Μουσικής.
-Κύριε Κωνσταντίνου υπάρχουν υπερβολές στις αμοιβές των καλλιτεχνών;
Σίγουρα υπάρχουν και τέτοια φαινόμενα στο χώρο μας. Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι περνάμε δύσκολες εποχές στο χώρο της διασκέδασης και πρέπει να επικρατήσει η κοινή λογική στο θέμα αυτό για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε όλοι.
-Με ποιούς κλαρινίστες έχετε συνεργαστεί κυρίως όλα αυτά τα χρόνια;
Συνεργάστηκα με τον Βαγγέλη Σούκα, το Βασίλη Σούκα, το Βαγγέλη Κοκώνη, το Μάκη Μπέκο, το Γιάννη Βασιλόπουλο κ.α. Ας με συγχωρέσουν κάποιοι αν τους ξέχασα.
Στην τηλεόραση σας έχουμε δει κύριε Κωνσταντίνου. Στο Εξωτερικό έχετε πάει να τραγουδήσετε; Συνολικά πόσα cd και δίσκους έχετε βγάλει;
Στο εξωτερικό έχω πάει αρκετές φορές. Με είχαν καλέσει στην Αυστραλία, στην Αμερική και στον Καναδά. Ακόμη έχω πάει και σε χώρες της Ευρώπης. Δίσκους και cd έχω βγάλει τόσα πολλά που δεν μπορώ να θυμηθώ πόσα είναι στο σύνολο.
-Θυμάστε κάποιο περιστατικό όλα αυτά τα χρόνια που έχει χαραχθεί στη μνήμη σας;
Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο με όσα έχουν δεί τα μάτια μου όλα αυτά τα χρόνια. Ένα περιστατικό που θυμάμε έγινε στο πανηγύρι στο Μοναστηράκι πριν από 15 χρόνια περίπου. Χόρευε μια παρέα και στο τέλος ζήτησε να χορέψει και ένα άλλο μέλος της παρέας. Μας είπαν να μην γίνει αυτό και να μην παίξουμε το τραγούδι που ζήτησε. Αυτός επέμεινε και άρχισε να φωνάζει. Έτσι παίξαμε το μισό τραγούδι και στην συνέχεια το παίξαμε ολόκληρο. Τότε ο χορευτής σωριάστηκε στη πίστα και πέθανε προφανώς από ανακοπή. Ήταν ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός που μας λύπησε όλους και αισθανθήκαμε πολύ άσχημα από την εξέλιξη αυτή.
Κύριε Κωνσταντίνου ποιοι καλλιτέχνες θεωρείται ότι έβαλαν τη σφραγίδα τους στο Δημοτικό Τραγούδι;
Είναι πάρα πολλοί αλλά θα μπορούσα να αναφέρω ενδεικτικά ως κορυφαίο τον Τάκη Καρναβά και ακολούθως τον Στάθη Κάβουρα, τον Κώστα Τσαούση, τον Σκαφίδα, την Τασία Βέρρα, τη Σοφία Κολλητήρη, την Βαγγελιώ Χρηστιά κ.α
Στον Δρυμό έχετε έρθει;
-Στο Δρυμό έχω έρθει αρκετές στο πανηγύρι του Αγίου Δημητρίου στο καφενείο που είναι κάτω από τη Εκκλησία. Τελευταία ήρθα στο Δρυμό πριν 2-3 χρόνια στην πλατεία της Εκκλησίας σε εκδήλωση του Φίλιππα Βλαχογιάννη μαζί με τον Κώστα τον Αριστόπουλο.
-Κύριε Κωνσταντίνου εδώ τελείωσε η συνέντευξή μας. Σας ευχαριστώ για την άμμεση ανταπόκριση στη πρόσκληση μου. Σας εύχομαι να είστε γερός και δυνατός για να μας διασκεδάζετε με την εξαιρετική φωνή σας.
Και εγώ σας ευχαριστώ κύριε Κουτρούμπα που μου δώσατε την ευκαιρία να επικοινωνήσω με το κόσμο μέσω της εφημερίδα σας. Κάνετε πολύ καλή δουλειά για να αναδείξετε την περιοχή σας αλλά και σε επίπεδο πολιτισμού. Σας εύχομαι πάντα επιτυχίες και καλή χρονιά με υγεία.