Με συμμετοχή μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων του νομού, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της Τομεακής Επιτροπής Αιτωλοακαρνανίας για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Κ.Κ.Ε., με θέμα: «Οι παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας για την κάλυψη της διατροφής του λαού. Οι εξελίξεις στην κτηνοτροφία. Η θέση του Κ.Κ.Ε.». Η πετυχημένη εκδήλωση έγινε στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του δήμου Αμφιλοχίας (αίθουσα ΔΣ) την Κυριακή 22 Ιούλη στις 11:30 π.μ. Στην εκδήλωση μίλησε ο Θανάσης Κολιζέρας, μέλος του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.
Το ενδιαφέρον έντονο από όσους συμμετείχαν, καθώς στα 100 χρόνια ύπαρξης και δράσης του το Κ.Κ.Ε., στάθηκε πάντα στο πλευρό της μικρής και μεσαίας αγροτιάς. Η εκατοντάχρονη πείρα του ΚΚΕ είναι πολύτιμη για την πάλη σήμερα, σε μια περίοδο, όπου οι μικρομεσαίοι αγροτοπαραγωγοί δεν παλεύουν να αποκτήσουν γη, αλλά παλεύουν για να μείνουν στη γη και την παραγωγή. Δίνουν το δικό τους αγώνα επιβίωσης.
Την εκδήλωση άνοιξε ο Σπύρος Κοτοπούλης, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Αιτωλοακαρνανίας του Κ.Κ.Ε. και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων νομού Αιτωλοακαρνανίας, ευχαριστώντας για τη συμμετοχή τους τα μέλη των Δ.Σ. των Αγροτικών Συλλόγων και της Ομοσπονδίας. Στη συνέχεια έκανε μια σύντομη αναφορά στη συμβολή του Κόμματος στο κίνημα των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων αλλά και τις συνέπειες της πολιτικής υπέρ των μεγαλοαγροτών, μεγαλεμπόρων και βιομηχάνων που έχουν υποστεί τα φτωχά λαϊκά στρώματα στο νομό.
Στην ομιλία του ο Θανάσης Κολιζέρας ξετύλιξε όλες τις αλλαγές που έχουν γίνει στην αγροτική οικονομία και παραγωγή τις προηγούμενες δεκαετίας. Όπου με συνέπεια όλες οι κυβερνήσεις, της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά και της συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. σήμερα, είτε στα πλαίσια της ΕΟΚ πριν, είτε σε αυτά της Ε.Ε. σήμερα, εφάρμοσαν και εφαρμόζουν μια πολιτική που πετά τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους από την παραγωγή. Η γη συγκεντρώνεται όλο και σε λιγότερα χέρια, με τις καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις, τους βιομηχάνους, τις τράπεζες, να καθορίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό σήμερα το τί, πόσο, πότε και πού θα παραχθεί με κριτήριο όμως, όχι τις ανάγκες για διατροφή της εργατικής τάξης και των ίδιων των αγροτοκτηνοτρόφων, αλλά το κέρδος τους. Επεσήμανε ότι αυτή η πολιτική θα συνεχιστεί και με την νέα ΚΑΠ 2021-2027, καθώς όπως τονίζουν και διάφορες μελέτες που έχουν γίνει για λογαριασμό των βιομηχάνων του κλάδου και συνολικότερα, σε σχέση με την αγροτική οικονομία και παραγωγή στη χώρα μας, εμπόδιο για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι ο μικρός και κατακερματισμένος κλήρος. Εργαλείο γι’ αυτό, μεταξύ άλλων, είναι και οι ομάδες παραγωγών αλλά και η συμβολαιακή γεωργία που προβάλλονται ως διέξοδο σήμερα για τον μικρομεσαίο παραγωγό.
Ανέπτυξε στη συνέχεια την πρόταση του Κ.Κ.Ε. για την οικονομία και την παραγωγή στη χώρα μας, που ακρογωνιαίος λίθος της είναι η αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι: «Η χώρα μας ένα από τα πλεονεκτήματα που έχει είναι ότι μπορεί να παράγει πολλά και ποιοτικά προϊόντα στον κλάδο των τροφίμων, με καθετοποιημένη παραγωγή, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό που θα καθορίζει το τί, πόσο, πότε και πού θα παραχθεί με κριτήριο, τις ανάγκες του λαού για ποσοτική και ποιοτική διατροφή. Προϋπόθεση είναι να φύγουν από τη μέση οι καπιταλιστές και να πάρουν την εξουσία η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, τους μικρούς αγρότες, κτηνοτρόφους και επαγγελματίες των πόλεων».
Κλείνοντας είπε ότι: «Υπάρχει πείρα και πρέπει να την αξιοποιήσουμε. Τέτοια είναι αυτή των αγώνων, ιδιαίτερα των τελευταίων χρόνων, που κατάκτησή τους ήταν ο πανελλαδικός συντονισμός μέσα από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων που συσπειρώνει εκατοντάδες Συλλόγους, Ομοσπονδίες, Επιτροπές αγώνα κ.λπ. χιλιάδων αγροτών και κτηνοτρόφων. Αγώνες που έφεραν την ικανοποίηση αιτημάτων που ανακουφίζουν στο σήμερα τις οικογένειες μας. Η διέξοδος σήμερα βρίσκεται στην ανάπτυξη αγώνων και αιτημάτων, σε συμμαχία των αγροτοκτηνοτρόφων με τους εργάτες και τους μικρούς ΕΒΕ, που να προσανατολίζουν την πάλη και τη συνείδηση, στο να χτυπηθεί η ρίζα του προβλήματος που είναι ότι η παραγωγή καθορίζεται με βάση το καπιταλιστικό κέρδος, με απάντηση μια συνολικά και ριζικά διαφορετική οργάνωση της παραγωγής».