Πραγματοποιήθηκε πριν από λίγο καιρό η καταγραφή στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνα. Η εισήγηση του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας έγινε δεκτή από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, εξετάστηκε και κατατέθηκε στο Φανάρι. Κατόπιν το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέτασε τις εισηγήσεις και τις μαρτυρίες, και αποφάσισε την αγιοκατάταξη του Αγίου Βλασίου. Η απόφαση αυτή είναι μεγάλη ευλογία για την Εκκλησία που παροικεί στην Αιτωλία και Ακαρνανία, για το ποίμνιό της αλλά και για την Ορθοδοξία.
Πιστοί από την ευρύτερη περιοχή, φανερά συγκινημένοι, επισκέπτονται καθημερινά τον ναό του Αγίου, για να προσκυνήσουν, να προσευχηθούν και να ζητήσουν στήριξη και βοήθεια. Ο Αγιος Βλάσιος, άλλωστε, θεωρείται προστάτης της περιοχής και τον τιμούσαν ως Αγιο εδώ και αρκετά χρόνια. Για την αδιαμφισβήτητη αγιότητά του, εξάλλου, έκανε λόγο από τις αρχές της δεκαετίας του '80 ο γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο οποίος επισκέφτηκε τον τάφο του Αγίου και με δάκρυα στα μάτια προσκύνησε τα ιερά λείψανα.
Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία για τον βίο του Αγίου, τα οποία να ορίζουν την καταγωγή, το έτος γέννησης, τη ζωή και το έργο του. Ωστόσο όσα είναι γνωστά προέρχονται από εμφανίσεις και αποκαλύψεις τις οποίες ο ίδιος ο Αγιος έκανε σε πιστούς. Η αγιοφάνεια δεν είναι κάτι το πρωτοφανές. Συχνά εμφανίζονται Αγιοι σε ευλαβείς χριστιανούς. Η αγιοφάνεια όμως του Αγίου Βλασίου είναι κάτι το ιδιαίτερο. Εμφανιζόταν συνεχώς επί πολλά χρόνια και συζητούσε με πολλούς απλούς και καθαρούς χριστιανούς της περιοχής Σκλαβαίνων. Ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει χριστιανός στην ευρύτερη περιοχή που να μην έχει ακούσει για τις εμφανίσεις και τα θαύματα του Αγίου.
Οι πρώτες πληροφορίες για τον Αγιο εμφανίζονται το 1915. Σε έναν ευλαβή κάτοικο των Σκλαβαίνων παρουσιαζόταν στον ύπνο του και του έλεγε: «Εγώ είμαι ο Αγιος Βλάσιος. Είμαι εδώ μέσα θαμμένος και να πεις στον Ιωάννη Κουτσογιώργο να με βγάλει και να με βάλει μέσα στο εικονοστάσιο, διότι με πατούν τα πρόβατα». Το μέρος που έδειχνε ο Αγιος ήταν ένα σημείο με ερειπωμένα σπίτια, όπου, πραγματικά, ένας βοσκός της περιοχής πήγαινε εκεί τα πρόβατά του. Επειδή όμως ο πιστός δεν κατάφερε να πείσει τον βοσκό να απομακρυνθεί και να ξεκινήσουν οι έρευνες, οι εμφανίσεις του Αγίου έγιναν συχνές σε αρκετούς κατοίκους που έμεναν κοντά στο σημείο που έδειχνε. Τότε ο Αγιος εμφανίστηκε στην Ευφροσύνη και της υπέδειξε σε ποια πρόσωπα να απευθυνθεί, ώστε να ξεκινήσουν οι εργασίες. Τον μήνα Σεπτέμβριο συγκεντρώθηκαν τα πρόσωπα που υπέδειξε ο Αγιος και άρχισαν την εκσκαφή, για να βρεθούν τα ιερά λείψανά του. Ο Αγιος συνεχώς εμφανιζόταν και επαναλάμβανε την εντολή του. Οι πιστοί με ιδιαίτερη ευλάβεια και βαθιά συγκινημένοι ακολουθούσαν τις οδηγίες του.
ΒΡΗΚΑΝ ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ
Επειτα από τρεις ημέρες οι εργάτες, απογοητευμένοι, αποφάσισαν να σταματήσουν. Όμως ο Άγιος εμφανίστηκε πάλι στην Ευφροσύνη και ζήτησε να επιμείνει, ώστε να συνεχίσουν άλλες τρεις ημέρες. Και έτσι έγινε. Λίγο πριν ολοκληρωθεί το δεύτερο τριήμερο όμως, οι εργάτες άρχισαν να δυσανασχετούν, θεωρώντας ότι πρόκειται για ψέμα και πλάνη. Ο μαστρο-Αγγελής, κατάκοπος, αποφάσισε να σταματήσει. Χωρίς όμως να το καταλάβει, τη στιγμή που διαμαρτυρόταν, φεύγει η αξίνα από τα χέρια του και καρφώνεται στο χώμα. Χτύπησε τόσο δυνατά, σαν να έπεσε πάνω σε μια πλάκα. Καθαρίζοντας το σημείο, αισθάνθηκε μια θαυμαστή ευωδία. Μετανιωμένος και χωρίς να μπορεί να κρατήσει τα δάκρυά του, συνέχισε το σκάψιμο και βρήκε τον τάφο του Αγίου. Με λυγμούς όλοι οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν εκεί, για να παραβρεθούν στο θαυμαστό αυτό γεγονός. Στην αρχή άφησαν τα λείψανα του Αγίου στον τόπο όπου βρέθηκαν.
Υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι ακόμη και τον χειμώνα, με τις δυνατές καταιγίδες, ούτε σταγόνα βροχής δεν έπεφτε στα άγια λείψανα. Επειτα κατασκευάστηκε λειψανοθήκη, όπου τοποθετήθηκαν με ευλάβεια τα ιερά λείψανα, και μεταφέρθηκε σε ιερό ναό κοντά στην περιοχή. Ο τότε Μητροπολίτης Κωνσταντίνος ήταν επιφυλακτικός. Οταν όμως μετέβη στα Σκλάβαινα, είδε και άκουσε τα γεγονότα, ευλόγησε τους πιστούς και διόρισε επιτρόπους τα πρόσωπα που πρότεινε ο Αγιος για την ανέγερση του ναού.
Οι παρεμβάσεις του Αγίου, βέβαια, δεν σταμάτησαν. Συνέχιζε να εμφανίζεται στους πιστούς και να υποδεικνύει τον τόπο όπου ήθελε να χτιστεί ο ναός τους αλλά και το σχέδιο. Εστελνε την Ευφροσύνη στα κατάλληλα πρόσωπα, για να ζητήσει βοήθεια. Από τα στοιχεία που υπάρχουν και από τα λόγια της Ευφροσύνης ο Αγιος έλεγε ότι ασκήτευε σε μοναστήρι. Εκεί τον βασάνισαν, κάρφωσαν στο στήθος του καρφιά και έκαψαν τη μονή. Τον ίδιο τραγικό θάνατο βρήκαν και άλλοι πέντε συνασκούμενοι πατέρες. Η χρονολογία (1006) που βρέθηκε στην πλάκα στον τάφο του Αγίου συμπίπτει απόλυτα με τη μεγάλη σφαγή των Αγαρηνών.
ΕΙΧΕ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙ ΤΟΝ ΠΑΪΣΙΟ, ΠΟΥ ΕΚΛΑΨΕ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ
Η οφθαλμοφανής εμφάνιση του Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνα στον Αγιο Παΐσιο στην Παναγούδα του Αγίου Ορους απομακρύνει κάθε λογισμό αμφιβολίας και δυσπιστίας. Ηταν βράδυ, Κυριακή του Ασώτου, 3 Φεβρουαρίου 1980. Ο π. Παΐσιος βρισκόταν στο κελί του στην Παναγούδα και προσευχόταν. Ξαφνικά είδε φως και αμέσως παρουσιάστηκε μπροστά του ένας Αγιος. Η παρουσία του προκάλεσε στον γέροντα ιερό δέος, απερίγραπτη χαρά και πνευματική αγαλλίαση. Και ενώ σκεπτόταν ποιος Αγιος άραγε να είναι, άκουσε τη φωνή της Παναγίας να του λέει: «Είναι ο Αγιος Βλάσιος από τα Σκλάβαινα. Σε λίγες ημέρες θα κυκλοφορήσει και βιβλίο με την βιογραφία του». Πραγματικά, σε επτά ημέρες κυκλοφόρησε το βιβλίο. Τον Μάιο του 1980 ο γέροντας Παΐσιος πήγε στα Σκλάβαινα. Βρέθηκε στο σημείο του τάφου του Αγίου, έπεσε κάτω και με πολλές μετάνοιες προσκύνησε τα ιερά λείψανά του. Τότε, απευθυνόμενος στους ιερείς, τους διαβεβαίωσε ότι πρόκειται για Αγιο.
Το θαύμα μετά τον σεισμό του 1983 στα Σκλάβαινα, οι ασθενείς που θεράπευσε, η νεκρανάσταση πιστής στον Καναδά!
Στις 23 Μαρτίου 1983 το χωριό Σκλάβαινα καταστράφηκε από ισχυρό σεισμό. Και ο ιερός ναός του Αγίου υπέστη πολύ σοβαρές ρωγμές. Οι αρμόδιοι μηχανικοί που εξέτασαν την κατάσταση κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 60 θύματα. Δεν υπήρξε όμως ούτε ένα. Ολοι οι κάτοικοι αποδίδουν τη σωτηρία τους στη θαυματουργή επέμβαση του Αγίου.
Τον Μάρτιο του 1987 ο Βλάσιος Κολοκυθάς έπαθε σοβαρό αυτοκινητικό ατύχημα. Ενώ ήταν στο νοσοκομείο, η σύζυγός του είδε στον ύπνο της έναν σεβάσμιο ιερέα που τη ρώτησε αν ο άντρας της είναι καλύτερα και της είπε ότι αυτός τον έσωσε. Στην ερώτηση πώς τον λένε απάντησε ότι έχει το ίδιο όνομα με του άντρα της και πως μένει στα Σκλάβαινα. Ακόμα μία εμφάνιση του Αγίου πραγματοποιήθηκε το Μεγάλο Σάββατο του 1991 σε ομάδα παιδιών που έπαιζαν στον αύλειο χώρο του ιερού ναού στα Σκλάβαινα. Παρακολουθούσε τα παιδιά που έπαιζαν και έπειτα σηκώθηκε και εισήλθε στον ναό, περνώντας από την κλειστή και κλειδωμένη πόρτα, και εξαφανίστηκε.
Στις 7 Ιουλίου 2006 εορτάστηκε στα Σκλάβαινα η μνήμη του Αγίου. Μετά τη θεία λειτουργία ο Αγιος εμφανίστηκε σε μια ασθενή ως Αρχιερέας, φορώντας σταυρό και εγκόλπιο, και της είπε: «Μη φοβάσαι, παιδί μου. Θα γίνεις καλά. Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενος. Σήμερα, επέτειος του μαρτυρίου μου, λειτουργήθηκα για πρώτη φορά. Και οι άγγελοι χόρεψαν τον αμνό του Κυρίου. Τα καρφιά που βρέθηκαν στον τάφο μου τα είχαν καρφώσει σε σχήμα σταυρού στην καρδιά μου».
ΤΗΝ ΕΣΩΣΕ
Στο υπόμνημα όμως που κατατέθηκε στην Ιερά Σύνοδο για την αγιοκατάταξη του Αγίου Βλασίου αναφέρονται τρεις εμφανίσεις του Αγίου σε μια πιστή στον Καναδά. Κατά τον μήνα Φεβρουάριο του 2010 η Αθανασία ήταν βαριά άρρωστη. Την ώρα που οι γιατροί την επισκέφτηκαν εκείνη πέθανε για δέκα δευτερόλεπτα. Την πήραν δύο φωτοφόροι άγγελοι και τη μετέφεραν προς τον ουρανό. Τότε παρουσιάστηκαν ο Αγιος Βλάσιος και ο Αγιος Δημήτριος, και τους είπαν: «Πού την πάτε; Αυτή είναι δική μας». Την παρέλαβαν οι Αγιοι και επανήλθε στη ζωή. Τον Απρίλιο του 2010, οι γιατροί είπαν στην Αθανασία ότι στις 3 Ιουνίου θα της έκαναν εγχείρηση για τον όγκο που είχε στα νεφρά. Εκείνο το βράδυ προσευχήθηκε στον Αγιο και ζήτησε τη βοήθειά του. Τότε ο Αγιος εμφανίστηκε στο όνειρό της και της ζήτησε να μη στενοχωριέται και να μην αγχώνεται για τίποτε και πως την ημέρα της εγχείρησης θα είναι εκεί και θα καθοδηγεί τους γιατρούς. Ετσι κι έγινε. Την ώρα που μπήκε στο χειρουργείο, πριν ακόμη υπνωτιστεί από τη νάρκωση, είδε μπροστά της τον Αγιο να της χαμογελά. Δεν της μίλησε. Τη σταύρωσε, την ευλόγησε και εξαφανίστηκε. Παρόλο που ήταν μια πολύ δύσκολη επέμβαση, όλα πήγαν πολύ καλά, ενώ η ανάρρωση ήταν πολύ γρήγορη.