Γεια σας !!
Κάθε χρόνο , λέγονται και γράφονται πάρα πολλά , για τον εν λόγω αγώνα !!! Είναι κάτι σαν ημερολόγιο , θα τολμήσω να πω !! Και πιστεύω , όλες , σχεδόν , τις ημέρες του χρόνου , ο αγώνας αυτός στριφογυρίζει στο μυαλό , εθελοντών του , υποστηρικτών του και δρομέων που συμμετέχουν , φυσικά !
Κι όλα αυτά διότι δεν είναι ένας αγώνας συνηθισμένος …
Στον φετινό αγώνα είχα σκοπό να παρευρεθώ ως θεατής , μαζί με τον πολύ καλό μου φίλο , χωριανό , κουμπάρο , (…) κλπ κλπ Θανάση !! Να τον απολαύσουμε σε όλη την διάστασή του , καθώς και να ενθαρρύνουμε από μακριά μερικούς αγαπημένους φίλους που θα έτρεχαν . Περίμενα πώς κ πώς την ημερομηνία εκκίνησης , προετοιμαζόμουν σχεδόν σαν να έτρεχα κι εγώ , παρακολουθούσα τα καιρικά και κλπ τεκταινόμενα…
Μία εβδομάδα πριν τον αγώνα , έλαβα ένα μήνυμα , για το αν μπορώ να είμαι συνοδός , σε μία φίλη μας δρομέα από την Δανία , που τελευταίες μέρες πριν τον αγώνα , ο συνοδός της αδυνατούσε να είναι μαζί της την ημέρα του αγώνα , λόγω ανυπέρβλητων επαγγελματικών υποχρεώσεων . Ξαφνιάστηκα ! Για να είμαι ειλικρινής αρχικά στεναχωρήθηκα , γιατί δεν θα απολαμβάναμε όπως σχεδιάζαμε τον αγώνα !!! Από την άλλη όμως , θεώρησα μεγάλη μου τιμή το γεγονός να μου απευθύνει πρόσκληση συνοδού , μία μεγάλη δρομέας , με πάρα πολλές επιτυχίες στην λίστα της ( 6ήμερα , 48ωρα , 24ωρα κ.α. ) . Ήταν βέβαια και μεγάλη ευθύνη ( καλύτερα να μην γράψω τις σκέψεις μου γι αυτό χα χα ) …
Επικοινώνησα με τον Θανάση , τον ενημέρωσα και καταλήξαμε ότι ( με 1000 !!! ) θα υποστηρίξουμε την Diana Kampe !! Την επόμενη στιγμή άρχισε μια…συστάδα (!!!) μηνυμάτων για να τακτοποιηθούν όλα τα τυπικά θέματα και για να προσηλωθούμε στις λεπτομέρειες του αγώνα , στον τομέα της υποστήριξης , της τακτικής κλπ. Ερωτήσεις , απαντήσεις συνεχώς , για αποσαφήνιση όλων !! Η φίλη μας είχε τα δικά της πράγματα φυσικά (παπούτσια , ρούχα κλπ κλπ ) αλλά… ετοίμασα κι εγώ εξοπλισμό φουλ , σαν να έτρεχα στον αγώνα !
Πέμπτη , παραμονή βράδυ του αγώνα , συναντιόμαστε ( να έχει και μία κοντινή εικόνα ποιοι είμαστε κλπ!!! ) και ηρεμεί κάπως ( είμαι σίγουρος ότι θα είχε τις επιφυλάξεις της , για το αν θα ανταποκριθούμε στον ρόλο μας καλά …) . Μας ενημερώνει για το σχέδιο πού έχει και τον επιθυμητό χρόνο τερματισμού , μας δίνει τα πράγματα της, δείχνοντας που είναι το καθένα και δίνουμε ραντεβού στον χώρο εκκίνησης !! Ήθελε να μας ..πληρώσει μάλιστα , βγάζοντας μερικά χρήματα !! Της απαντούμε ‘’τα χρήματα που θέλουμε δεν τα έχεις ‘’ και σκάει στα γέλια !! Επέμενε !! Της εξηγήσαμε ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα . Άλλωστε αν δεν ήταν αυτή , θα παρευρισκόμασταν στον αγώνα ως τουρίστες, τα έξοδά μας δηλαδή , ήταν ήδη …ξοδεμένα !!!
Παρασκευή πρωί , ώρα 6 ξεκινούμε για το Ηρώδειο. Ψιχάλιζε ελαφρώς και υπήρχε λίγη ψύχρα … Τηλεφωνούμε και την συμβουλεύουμε να πάρει κάποιο αδιάβροχο , όπως και πράττει . Με τον Θανάση , είμαστε σχεδόν οι πρώτοι που φτάνουμε εκεί !!! Σιγά σιγά , αρχίζουν και εμφανίζονται δρομείς , από διάφορες χώρες , συνοδοί , άνθρωποι απλά για να θαυμάσουν όλους αυτούς που θα τολμήσουν το…αδιανόητο για αυτούς , κάμερες , φωτογράφοι κ.α. .Το ψιλοβρόχι δεν πτοεί κανέναν !! Βλέπω πολλούς αγαπημένους φίλους δρομείς , χαιρετιόμαστε , αγκαλιαζόμαστε , δίνουμε ευχές και βγάζουμε τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες !! Πολλοί δρομείς , είναι συνοδοί άλλων δρομέων . Από τους Έλληνες δρομείς , οι πιο πολλοί τολμούν για πρώτη φορά στον αγώνα αυτό!
Η φίλη μας , είναι ντυμένη στα …καλοκαιρινά της ! Κοντό σορτσάκι (πιο κοντό δεν υπάρχει ) , κοντομάνικη μπλούζα , ούτε γάντια , ούτε κολάν .Είναι πολύ αποφασισμένη , δεν δείχνει να την απασχολεί ο αγώνας !!! Είναι πάντα χαμογελαστή και…πολύ γνωστή , από ότι βλέπω από τα πολλά φιλιά , μεγάλες αγκαλιές , δυνατές χειραψίες ….
Μας δίνει το αντιανεμικό που φορούσε ερχόμενη από το ξενοδοχείο , στήνεται στην εκκίνηση , την απαθανατίζουμε και απομακρυνόμαστε !! Μετά από λίγη ώρα , στις 7 , ακούγεται η εκκίνηση και ένα πολύχρωμο ανθρώπινο ποτάμι δρομέων , ξεχύνεται στο πλακόστρωτο του χώρου .
Με το που περνά από μπροστά μας και ο τελευταίος δρομέας , φεύγουμε κι εμείς και πάμε για το αυτοκίνητό μας . Το ψιχάλισμα σταθερό και η θερμοκρασία είναι στους 13 βαθμούς – έτσι δείχνει το αμάξι !
Κάνουμε μία μικρή στάση σε έναν ‘’ Γρηγόρη’’ απέναντι από την Χαλυβουργική , για καφέ κλπ εφοδιασμό μας και όσο ο Θανάσης μεριμνεί για την διατροφή μας , εγώ στέκομαι στην άκρη του δρόμου και χειροκροτώ συνεχώς τους δρομείς ( φίλους , γνωστούς και μη ) που περνούν από μπροστά μου . Ο Θανάσης (επιστρέφοντας ) γνωρίζει αρκετούς ξένους , με ενημερώνει ΄΄ο τάδε τερμάτισε σε τόσο χρόνο πέρυσι ‘’ η ‘’ο ταδε μιλά και Ελληνικά ‘’ κλπ κλπ ( απορώ πως του έχουν ΄΄ κάτσει ΄΄ στο μυαλό τα ονόματά τους – εγώ δεν θυμάμαι κανέναν σχεδόν !!) .
Πηγαίνουμε και περιμένουμε την φίλη μας στον Ασπρόπυργο , στο 19,5 χιλ. Καταφθάνει μετά από λίγο , βάσει του πλάνου της πάντα , χαμογελαστή !! Έχει και drop bag εδώ , το παραλαμβάνει μόνη της , χαιρετιόμαστε από μακριά και συνεχίζει !! Η βροχή σταθερή , μερικές στιγμές δυναμώνει κιόλας …Και η θερμοκρασία ακόμη στο 12… Οι Διοργανωτές , η ΕΛΛΑΣ , είναι παρόντες επί των οδών , για διευκόλυνση των δρομέων …
Επόμενη στάση μας ήταν απέναντι από τον σταθμό , στα Ελληνικά Πετρέλαια . Μαζί με το ψιλοβρόχι υπάρχει και δυνατός άνεμος …μένουμε μέσα στο αμάξι και παρακολουθούμε από τον καθρέφτη …( Το ραδιόφωνο λέει ότι από αυριο Σάββατο ο καιρός θα αγριέψει πολύ ..ειδικά στην Νότιο Πελοπόννησο , εκεί που πηγαίνουμε δηλαδή )!! Με το που εντοπίζουμε την Diana , βγαίνει ο Θανάσης και της φωνάζει αν χρειάζεται κάτι …μας απαντά ότι όλα είναι μια χαρά…. Της λέει να μην ξεχνάει να πίνει νερό , διότι εύκολα αυτός ο βροχερός καιρός σε ξεγελάει … …Φαίνεται ενθουσιασμένη , χαρούμενη , που μας βλέπει να είμαστε κοντά της …το πλάνο που έχει το τηρεί μια χαρά…
Απομακρυνόμαστε και πάμε στα Μέγαρα , στα 42 χιλ. Εκεί υπάρχουν πολλά αυτοκίνητα ( θεατών , συνοδών κλπ ) , γίνεται πανικός , καταφέρνω και παρκάρω αρκετές δεκάδες μέτρα μακριά. Παίρνουμε μαζί μας , ο ένας τον σάκο με τα ρούχα και ο άλλος τον σάκο με τα υποδήματα ,,,, Καβατζάρουμε μία καρέκλα και την περιμένουμε … Πριν την φίλη μας καταφθάνουν άλλοι δρομείς αγαπημένοι , όπου τους εμψυχώνουμε … Κάποια στιγμή καταφθάνει και η Diana ,χαμογελαστή μεν , ταλαιπωρημένη δε ελαφρώς , όχι τόσο από τον αγώνα , αλλά από τις υπάρχουσες δυσμενείς καιρικές συνθήκες . Κάθεται για ένα λεπτό στη καρέκλα και σηκώνεται . Είχε κι εδώ drop bag , της το δίνουμε , πίνει ένα ποτήρι χυμό κ λίγη μπανάνα …βάζει αλοιφή ανάμεσα στους μηρούς όπου έχει συγκαεί ελαφρά … και φεύγει !!
Το ψιλοβρόχι έχει σταματήσει τώρα …η θερμοκρασία πήγε λίγο στο 15 ! Υπάρχει συννεφιά …και ελαφρύ αεράκι !!
Την περιμένουμε πια , σε κάθε σταθμό , απλά την παρακολουθούμε, μας βλέπει , χαμογελάει ,εφοδιάζεται , με ότι χρειάζεται , από τους πάγκους των εθελοντών …Στο 48ο χιλ μας λέει πώς στον επόμενο σταθμό, θα ήθελε να έχει έναν … πλάστη για μασάζ. Εντοπίζουμε τον πλάστη , και στον επόμενο σταθμό τον δίνουμε στους εθελοντές και της τον δίνουν , όπου και κάνει μασάζ στους μηρούς της για λίγα δευτερόλεπτα !!!
Σε κάθε σταθμό σχεδόν , η Diana , έχει γνωστούς …χαιρετάει ,μιλάει , αγκαλιάζει ..πάντα με το πανέμορφο τεράστιο χαμόγελό της !!! Κι εγώ – δυστυχώς – να της μιλάω , σχεδόν αυστηρά , ότι δεν είναι ώρα για κουβέντες …έχουμε αγώνα !! Go !! Γύρω στο 60ο χιλ , αγοράσαμε φρέσκο ψωμί , γιαούρτια , φρούτα !!
Στο 80ο χιλ φτάνει στην ώρα πού έχει προκαθορίσει στο πλάνο της… Μέχρι τώρα δεν έχει αλλάξει παπούτσια η ρούχα …ούτε έχει φορέσει κάτι επιπλέον …Είναι σε πολύ καλή κατάσταση …Εφοδιάζεται μόνη της με φαγητό , νερό κλπ …Τρώει όρθια , συνεχίζοντας να περπατάει …
Περνώντας από τα Εξαμίλια , σταματήσαμε λίγα λεπτά να χαιρετίσουμε φίλους αγαπημένους Σπαρταθλητές , που έκαναν χρέη εθελοντή στον εδώ σταθμό …Πολύ όμορφη εικόνα …
Η ημέρα αρχίζει να σκοτεινιάζει ελαφρώς …συνεπεία της βαριάς συννεφιάς . Φτάνουμε στον σταθμό της Αρχ. Κορίνθου. Εδώ επιτρέπεται η εξωτερική βοήθεια του δρομέα . Την περιμένουμε με όλα τα υπάρχοντα στα χέρια μας , διότι έχω παρκάρει μακριά…Με το που έρχεται η φίλη μας , κάθεται στην καρέκλα , την σκεπάζουμε με την κουβέρτα και ξαφνιάζεται ευχάριστα !!Δεν περίμενε ότι θα είχαμε και κουβέρτα να την προφυλάσσουμε !!
Μιλάει και χαιρετάει γνωστούς φίλους της από την χώρα της , που είναι συνοδοί σε άλλον δρομέα …Πάλι της υπενθυμίζω : ‘’ You don’t have time for meeting my lady !!! You have race !! ) Με κοιτάζει χαμογελώντας , επιβεβαιώνει ότι έχω δίκιο και καλά κάνω και την …συνεφέρω …Αλλάζει κάλτσες κ παπούτσια , πίνει χυμό και τρώει κομμάτια μήλου !! Δεν θέλει κάποιο αντιανεμικό…Ξανακάνει μασάζ στα πόδια της και συνεχίζει τρέχοντας !!! Χειροκροτούμε και την ενθαρρύνουμε συνεχώς !!
Στο 102ο χιλ , στο Ζευγολατιό , για πρώτη φορά μας αναφέρει ότι έχει ενόχληση στο γοφό τη; . ( Μας είχε πει , την προηγούμενη του αγώνα : ΄΄ Κάποια στιγμή θα πονάω και θα θέλω να σταματήσω , αλλά εσείς να με σπρώξετε να συνεχίσω’’ !! ) . Πίνει ένα ζεστό τσάι και μια σούπα…παίρνει και τον φακό κεφαλής …
Στους επόμενους σταθμούς , καταφθάνει πολύ ελαφρώς αργοπορημένη , σε σχέση με το πλάνο της…αιτία , ο πόνος στο ισχίο της… Ο καιρός είναι κατάμαυρος , φυσάει κ ψιχαλίζει πολύ σιγά !!
Από το 110ο χιλ αρχίζουν τα ..βάσανα : Φυσάει κ βρέχει δυνατά . Και η φίλη μας είναι στα καλοκαιρινά ακόμη !! Και πονάει το ισχίο της.
Στο 113ο χιλ της ετοίμασα ένα γιαουρτάκι με μέλι που κουβαλούσα μαζί μας και την περιμένουμε κάτω από ..ομπρέλα !! . Με το που έφτασε , κάθισε σε μια καρέκλα …πονούσε ..φόρεσε ισοθερμική μπλούζα …όλα πάνω από τα βρεγμένα!! …Ενθουσιάστηκε , χάρηκε πολύ με το γιαουρτάκι …ζήτησε κ ψωμί και σούπα …πήγα στον σταθμό κ πήρα και της τα έδωσα …Άλλαξε και το ρολόι της ..η μπαταρία είχε τελειώσει …Γύρω μας , να υπάρχουν …θεατές να μας παρακολουθούν !! χα χα χα !! Άραγε τι να σκέφτονταν … ειδικά αυτοί που δεν ξανά είχαν δει τον αγώνα !!!Επιτέλους , μετά από παρακλήσεις μας , φόρεσε και το αδιάβροχό της ( αν και ήταν ήδη μούσκεμα !) και ξεκίνησε μέσα σε δρόμο πλημμυρισμένο με νερά βροχής , περίπου 5 εκατοστά ύψους !!
Ξοπίσω της κι εμείς !!! Η βροχή έχει δυναμώσει για τα καλά πια ! Ο δρόμος είναι γεμάτος νερά . Όπου συναντούμε δρομέα κόβουμε ταχύτητα να μην τον …βρέξουμε κι εμείς ( αν κ η βροχή έκανε τα πάντα πολύ καλά !! χα χα ) . Μου κάνει εντύπωση : άλλοι έχουν φακό κι άλλοι όχι …Σκέφτομαι αυτό δεν είναι σωστό .. Έπρεπε να έχουν όλοι ανεξαιρέτως φακό κεφαλής !! Η φίλη μας , ήταν εξοπλισμένη στο φουλ . Είχε και ρεζέρβα μπαταρία και φως στην πλάτη της . Μάλιστα , εξαιτίας της κακοκαιρίας , της έδωσα και φόρεσε βραχιόλι ανακλαστικό που παράλληλα αναβόσβηνε , στον αστράγαλο !!
Σε κάποιους σταθμούς , αν και νύχτα πλέον , προς έκπληξη μου συναντούμε φίλους δρομείς που κάνουν χρέη εθελοντή , που αυτοί πρώτα με αναγνωρίζουν !! Τι να πεις για τούς εθελοντές …υπέρβαλαν εαυτόν , όλες τις ώρες σε επαγρύπνηση , να κοιτάζουν , αρχικά , για τον αριθμό του δρομέα και μετά να πασχίζουν να τους εφοδιάζουν όλους άμεσα , σε ότι ζητάνε …Και να έχουν από πάνω τους την βροχή , το κρύο , τον θυελλώδη άνεμο…
Στο 123ο χιλ , στην Αρχ. Νεμέα, υπάρχει μεγάλος συνωστισμός ανθρώπων κ αυτοκινήτων!! Δυσχεραίνει την κατάσταση και η κακοκαιρία !! Παρκάρουμε 100+ μέτρα μακριά . Κουβαλούμε , μες τους γεμάτους νερά δρόμους , τα πάντα , που μπορεί να χρειαστεί η φίλη μας ! Εντοπίζουμε χώρο κάτω από μια τέντα , τον δεσμεύουμε και την αναμένουμε ! Η Εκκλησία που είναι εκεί , είναι ανοιχτή και έχει διαμορφωθεί σε χώρο υποδοχής των δρομέων !! Μετά από λίγο φθάνει η φίλη μας , κάθεται , την σκεπάζουμε . Τρώει μία σούπα ακόμη και πίνει ένα ποτήρι χυμό . Το ισχίο της την πονάει …κάνει λίγο μασάζ…παίρνει 2 ανάσες και ξανά συνεχίζει κάτω από αλύπητη δυνατή βροχή …
Την περιμένουμε στο 127ο χιλ. Είμαστε ‘’ ωραίοι ‘’ κι εμείς όμως : Μπορούσαμε να την περιμένουμε μέσα από το αμάξι μας . Εν τούτοις εμείς προτιμήσαμε να είμαστε έξω από το αμάξι και να είμαστε κάτω από την…ομπρέλα , όρθιοι και από τα γόνατα και κάτω να είμαστε ..παπιά !!!Κάτω από τα φώτα των στύλων της ΔΕΗ , φαίνεται η μανία της βροχής …!!! Μετά από αρκετή ώρα , φτάνει η φίλη μας , τρώει 2 φρυγανιές με μέλι , πίνει χυμό και φεύγει …πότε περπατώντας και πότε τρέχοντας …πονάει , δεν μπορεί να πάει όπως θα ήθελε … Κι εμείς πάντα εκεί με ενθαρρυντικά λόγια …
Η διαδρομή τώρα θα είναι επίπεδη για μερικά χιλιόμετρα …σε άσφαλτο…μετά πηγαίνει σε χωματόδρομο , μέσα από αμπελώνες …ανησυχώ λίγο , μήπως και ‘’κολλήσει’’ το αμάξι…αλλά ευτυχώς δεν συμβαίνει τίποτα …Εδώ κάποια αυτοκίνητα συνοδών πηγαίνουν (αν και ανεπίτρεπτο ) μαζί με το δρομέα και εμποδίζουν έτσι την κυκλοφορία …κορνάρω επίμονα …απλά, κάνουν άκρη και προσπερνώ.
Στο 132ο χιλ , ο σταθμός είναι κάτω από την γέφυρα . Ο δρόμος εκεί είναι γεμάτος με πολύ νερό …Ίσως και 15 εκ. ύψος ! Σταματήσαμε εκεί , πέρασε με ασφάλεια η φίλη μας και φύγαμε για το Μαλανδρένι.
Στο 140ο χιλ είναι ο σταθμός στο χωριό Μαλανδρένι . Ένα καφενείο-ταβέρνα !! Όλοι οι δρομείς ( και όχι μόνο οι δρομείς !) παίρνουν μία ανάσα εδώ !! Προετοιμαζόμαστε κι εμείς για την άφιξη της φίλης μας ! Μ ε το που έρχεται , πίνει τον χυμό μήλου που της ετοιμάσαμε , ακόμη μία σούπα , λίγο ψωμί …Πιάνει την κουβέντα πάλι με φίλους της αλλά της θυμίζω ότι …έχουμε αγώνα !!!!! Παρά τα προβλήματα που έχει με το ισχίο , αρχίζει να περπατάει….Το αρχικό πλάνο της έχει πια αλλοιωθεί !!! Πλέον σκοπός είναι ο τερματισμός ,έστω και στο παρά ένα !!! Εδώ ξεχάσαμε και την ( ολοκαίνουργια ) ομπρέλα μας !!!!!
Στην Λυρκεία , στο 148ο χιλ ,έχει πολύ κόσμο … κάνουμε λίγες διατάσεις , πίνει πάλι χυμό , αλοιφές στους μηρούς και συνεχίζει … Μερικοί δρομείς εδώ κάνουν μασάζ …άλλοι κοιμούνται λίγο…Η βροχή έχει σταματήσει ..Η θερμοκρασία είναι σταθερή στους 13 !!
Επόμενος σταθμός όπου την περιμέναμε ήταν στο Καπαρέλι …Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη τη; !! Αν και καταπονημένη . Κουκουλωμένη με το αδιάβροχό της. Έφαγε μία σούπα, ήπιε κόκα κόλα .. Η βροχή ξανά αρχίζει… Περπατάει αργά…Αρχίζω να ανησυχώ μήπως δεν φτάσουμε στον τερματισμό,,,,
Πάμε στην βάση βουνού …Να γίνεται το αδιαχώρητο …Ακούω πως έχει και ομίχλη στα ψηλά ….Γύρω στις 3 το πρωί , έφτασε . Άλλαξε παπούτσια …Φόρεσε μακρύ κολάν , άλλαξε μπαταρία στον φακό της …3:20 αναχωρούσε για το βουνό εν μέσω βροχής δυνατής ! Δεν τολμούσα να σκεφτώ τι να επικρατούσε εκεί στα ψηλά …
Φύγαμε για Νεστάνη ! Περνούμε τα διόδια χωρίς να πληρώσουμε ,μιας κ είμαστε συνοδοί δρομέα !! Κατευθυνόμενοι προς Νεστάνη ,βλέπουμε το φώς από τους φακούς δρομέων ….είναι και μερικοί χωρίς φακό …η τέλειωσε η μπαταρία τους … συναντούμε δρομείς που πηγαίνουν – υπό βροχή πάντα ! – για Τεγέα !! Κορνάρουμε και φωνάζουμε , ενθαρρύνοντάς τους !!
Στην Νεστάνη , ήταν μια καλή στάση και για εμάς . Ώσπου να έρθει η φίλη μας , ήπιαμε ένα τσάι , ετοιμάσαμε και γι αυτήν , να είναι χλιαρό …Εντόπισα τι έχουν για φαγητό…Όταν ήρθε , κάθισε στην καρέκλα …κουρασμένη ….κάναμε μασάζ στους μηρούς κ τον γοφό…έφαγε πατάτες βραστές , ήπιε το τσάι με μέλι…συνάντησε μια ( Ελληνίδα ) φίλη της και εκεί …ξεχάστηκε ο πόνος και η κούραση !!! Πάλι σε μένα έπεσε ο κλήρος να της θυμίσω ότι …έχουμε αγώνα και δεν είναι ώρα για ψιλή κουβεντούλα !!!! Πάντα χαμογελαστή , με καταλάβαινε –είχα δίκιο – και σηκώθηκε για αναχώρηση !!! Μία ώρα πρίν κλείσει η πόρτα εκεί !!
Βρέχει καταρρακτωδώς …η θερμοκρασία στους 12 ….Η φίλη μας εναλλάξ περπατάει κ τρέχει χαλαρά….Προσπαθεί έτσι να πάρει εμπρός πάλι !! Αλλά το ισχίο πονάει …Αλλά κι αυτή επιμένει , αν και χάνει χρόνο…Είναι απίστευτη …Θα ακολουθήσει μία επίπεδη διαδρομή για αρκετή ώρα …
Στο 190ο χιλ. για πρώτη φορά μας λέει ότι δεν θα τα καταφέρει …Δεν την αφήνουμε να συνεχίσει να μιλά…την ενθαρρύνουμε συνεχώς …τρώει λίγο ψωμί με μέλι…και χυμό…και αρχίζει να τρεχαλοπερπατάει …( η πόρτα έκλεινε στα 20 λεπτά) !
Ο ουρανός από μακριά δείχνει να αγριεύει …η ώρα είναι 9 πρωί. Τι να μας περιμένει ως το βράδυ άραγε ?….
Στο 195ο χιλ ,στην Τεγέα , έτυχε κ σταματήσαμε το αμάξι έξω από έναν φούρνο! Ο Θανάσης πήγε κ αγόρασε ψωμί φρέσκο !! Ετοίμασα δύο φέτες με μέλι …να την περιμένουν !! Έφτασε περπατώντας , κουρασμένη , αλλα με το χαμόγελο στα χείλη πάντα !! Έφαγε το ψωμί !! Και λίγο γιαούρτι !! Και χυμό !! Μας έλεγε συνεχώς ότι πονάει αλλά δεν θα εγκαταλείψει …Είχε 15 λεπτά πρίν κλείσει η πόρτα… Συνέχισε να περπατάει λίγο , να τρέχει άλλο λίγο κ.ο.κ !! Φεύγοντας από την Τεγέα , άρχισε η καταιγίδα !! Αρχικά , βροχή πολύ δυνατή !!!
Στο 199ο χιλ, στον σταθμό πριν τις ανηφόρες της Μανθυρέας , κάθεται κάνει μασάζ και βάζει αλοιφή στον μηρό της …Προσπαθούμε και την ενθαρρύνουμε …Τελευταίες ανηφόρες μένουν … Κι αρχίζει η ανηφόρα …Εν μέσω δυνατής θυελλώδους βροχής και δυνατού πλάγιου ανέμου ! Η καταιγίδα ξεκινά …
Πήγαμε προς στο 212ο χιλ μετρούσαμε δρομείς που προσπερνούμε για να έχουμε μια εικόνα που βρίσκεται η φίλη μας …Φτάνοντας εκεί η βροχή ήταν αμείλικτη ! Ο άνεμος είχε σταματήσει κάπως ! Η θερμοκρασία κολλημένη στους 12 !! Την περιμέναμε υπομονετικά …Ήρθε !! Συνάντησε και φίλη της από την χώρα της , τα είπαν λιγάκι , την ενθάρρυνε κι εκείνη , μία ανηφόρα έχει μείνει , έφαγε μία μπανάνα , λίγο χυμό , λίγο γιαούρτι και εν μέσω πόνου , χαμόγελων κ βροχής ξεκίνησε πάλι !!
Έχει μερικά κατηφορικά χιλιόμετρα τώρα …ίσως πάρει τα πάνω της …
Οι καιρικές συνθήκες είναι πολύ δύσκολες ..αντίξοες . Ο άνεμος τους κοντράρει τους δρομείς . Μερικούς τους παρασύρει ελαφρώς . Αποκαμωμένοι από δυνάμεις , σχεδόν παρασύρονται από τον δυνατό άνεμο. Το πρόσωπό τους κοιτάζει μόνιμα στον δρόμο στα παπούτσια τους , προκειμένου να προφυλαχτούν από τις ριπές της βροχής …σιωπηλοί…ίσως και ήρεμοι …Εκεί αντιλαμβάνομαι ότι αλλιώς βιώνει την κακοκαιρία ο δρομέας και αλλιώς ο συνοδός η ο θεατής …
Περιμένουμε την Diana, πια σε όλους τους σταθμούς , απλά να την δούμε ότι φτάνει κ συνεχίζει . Πιστεύω , ότι βλέποντας μας δίπλα της παίρνει θάρρος κι αυτή να συνεχίσει …
224ο χιλ Φτάνει τρέχοντας ελαφρώς , αναφέρει τον αριθμό της , βουτάει μία μπανάνα κ συνεχίζει ….20 λεπτά πριν κλείσει η πόρτα …Ξέρει ότι έχει την τελευταία ανηφόρα ….Μάχεται σκληρά! Με τα χέρια της κρατά το αδιάβροχο όπως μπορεί να μην ανεμίζει …
Πάνω από την ανηφόρα όμως , επικρατούσε άλλος κόσμος ! : Πολύ δυνατός αέρας …πολύ δυνατή πλάγια βροχή ..’Πολύ άσχημη κατάσταση …Αλλά τουλάχιστον , ευτυχώς ήταν κατηφορική η διαδρομή…
Την περιμένουμε στο 227ο χιλ . Τα δέντρα να φτάνουν να φυλούν την γη υπό την πίεση του ανέμου…Τα διερχόμενα αυτοκίνητα να σηκώνουν κι αυτά νερά και ο άνεμος να τα πηγαίνει οριζόντια πάνω στους δρομείς…
Η φίλη μας καταφθάνει , σταμάτησε λίγο να πιεί κάτι και συνέχισε , εμφανώς να πονάει …15 λεπτά πριν κλείσει η πόρτα …Αγωνία ? Στο κατακόρυφο …
Στο 232ο χιλ υπάρχει ένα κιόσκι . Σταθμός . Το είχαν σκεπάσει με νάιλον , μπας κ κόψει λίγο τον άνεμο….Όταν φτάσαμε εκεί ήταν η πρώτη φορά που ανησύχησα μήπως μας σηκώσει ο άνεμος μαζί με το αμάξι …Σκεφτόμουν : ‘’ Άντε , να αρχίσουμε να χαμηλώνουμε υψόμετρο μπας και κοπάσει ο άνεμος ‘’.…Παραμείναμε στο αμάξι ..με ΄΄ πρόσωπο ΄΄ τον δρόμο από όπου έρχονταν οι δρομείς …Κάποιοι δρομείς είναι πιασμένοι χέρι χέρι μαζί και σκυμμένοι , προκειμένου να κρατιούνται να μην παρασυρθούν …
Μόλις έφτασε η φίλη μας , βγήκαμε και πήγαμε στο κιόσκι. Πρώτη φορά εκεί, την βλέπω να τρέμει … Αρχίζω να ανησυχώ …αλλά επιμένει ότι θα συνεχίσει …Την ακούω να λέει ότι έπρεπε να διακοπεί ο αγώνας . Ότι είναι πολύ επικίνδυνος ο καιρός… Της έδωσα το αδιάβροχο μου… Της είπαμε ότι πλέον έχει μόνο κατηφορική διαδρομή… Ξεκίνησε περπατώντας κ προσπαθώντας να τρέξει …
Στον επόμενο σταθμό, στο 233ο χιλ. , εκεί που περιμέναμε μες το αμάξι , έρχεται άνθρωπος της διοργάνωσης και μας λέει ότι , λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών δεν θα μετρήσει χρόνος αποκλεισμού στις επόμενες 3 πόρτες . ότι αρκούσε να φτάσει ο δρομέας ως της 7 η ώρα , που ήταν ο χρόνος λήξης !!! Και ότι μπορούμε να πηγαίνουμε μαζί με τον δρομέα για την ασφάλεια του … Με το που έφτασε η φίλη μας τρέχοντας πλέον ( 10 λεπτά πριν κλείσει η πόρτα ) την ενημερώσαμε !!! Αλλά δεν έδειξε σημάδια ανακούφισης , χαρά… !! Απλά μας είπε αποφασισμένη , σοβαρή σοβαρή , να μην ανησυχούμε πια … ότι θα τερματίσει εντός χρόνου , ότι και να γίνει !!
Και όντως διαπιστώσαμε ότι άρχισε να τρέχει κανονικά , χαμογελαστή …ανακουφιστήκαμε κι εμείς …όσο κατέβαινε το υψόμετρο , τόσο μειώνονταν και ο άνεμος …Όλες τις πόρτες τις πέρασε στα 10 λεπτά πριν το κλείσιμο…
Μετά το πέρας του τελευταίου σταθμού , πήγαμε στον τερματισμό. Βρήκα τις μικρές σημαίες της χώρας της που μας είχε δώσει και της είχα στα χέρια μου , να τις δώσω κοντά στο τέρμα . Την περιμέναμε 300 μέτρα πριν το τέλος !! Κατέφθασε –πάντα χαμογελώντας !- πλαισιωμένη , μαζί με 2 ακόμη φίλους της από την χώρα της που την περίμεναν πιο κάτω !! Πήρε τις σημαίες !! Έτρεχε και…χόρευε !! ο πόνος του ισχίου που πήγε ??!!! Κι εγώ πιο μπροστά της να βγάζω μερικές φωτογραφίες της…
Τι να άλλο να πω για εκείνη την ώρα ? Τα λόγια περιττεύουν … Μόνο χαρά , θαυμασμός , περηφάνια και συγκίνηση υπάρχει …
Τα κατάφερε και τερμάτισε , 10 λεπτά πριν το τέλος του αγώνα !! Σε αρκετά καλή κατάσταση !! Λίγο στεναχωρήθηκε που δεν πήρε εκεί το στεφάνι ελιάς …Μάλιστα είπε : ‘’ Δεν γυρίζω στην χώρα μου χωρίς το στεφάνι ‘’ !!!
Η Διοργάνωση , μερίμνησε και έδωσε τα υπολειπόμενα στεφάνια στους δρομείς την επόμενη ημέρα !
Ήταν ένας ξεχωριστός αγώνας …αλησμόνητη εμπειρία για τους συμμετέχοντες ..( ίσως και άχαρος αγώνας ) ….αλλά και εθελοντές και συνοδούς …Δεν ξέρω αν θα ξανά συμβεί να έχει τέτοιες καιρικές συνθήκες …Σίγουρα θα τον θυμόμαστε για πάρα πολύ καιρό !!!
Συγχαρητήρια σε όλους !! Συγχαρητήρια στους Έλληνες δρομείς !! Έδωσαν σκληρή μάχη …
Ευχαριστώ πολύ !!!
Με τιμή
Μαλτέζος Παναγιώτης .