Και εγώ ένιωθα ανακουφισμένος, γιατί δεν αποκαλύφθηκε η μάσκα μου. Ένιωσα κερδισμένος. Βλέπεις ένιωθα πιο σίγουρος και ασφαλής, αφού δεν σε άφησα να αγγίξεις το μέσα μου. Γιατί νόμιζα ότι θα τρόμαζες με αυτό. Όμως όσο περνούσε ο καιρός χωρίς τη μυρωδιά σου κατάλαβα πως είχες γίνει το μεγαλύτερο ναρκωτικό μου. Πως γίνεται να μου έλειπες τόσο; Ένιωθα την ψυχή μου μισή. Έλεγα, ότι δεν γίνεται να συμβαίνει σε μένα αυτό. Εγώ που έφευγα πρώτος για να μην αφεθώ περισσότερο. Τι τόλμησα να πω μόλις τώρα θεέ μου «Εγώ που έφευγα πρώτος για να μην αφεθώ περισσότερο». Αυτό έκανα και μαζί σου. Έφυγα πρώτος, όταν κατάλαβα το πόση επιρροή μου ασκούσες. Δεν φανταζόμουν ποτέ τη ζωή μου να εξαρτάται από τη συμπεριφορά ενός άλλου ανθρώπου και αυτό με εξωθούσε στα άκρα.
Πληγώνω πριν πληγωθώ. Εγκατέλειπα πριν με εγκαταλείψουν. Και όλα αυτά επειδή φοβόμουν να ζήσω. Γιατί ο έρωτας είναι ζωή. Θυμήθηκα που μου έλεγες η πιο ξηγημένη συγγνώμη είναι η αλλαγή συμπεριφοράς. Πόσο δίκιο είχες. Μέρα με τη μέρα αισθάνομαι σαν χαμένος μακριά σου. Όλα μου φαίνονται μαύρα, άτονα, χωρίς κανένα νόημα. Τι νόημα έχει να πετυχαίνω στη ζωή μου έναν στόχο μου, όταν εσύ δεν είσαι δίπλα μου να μοιράζεσαι τη χαρά μου και να φωτίζεις τις μέρες μου. Όταν δεν είσαι εδώ να ξυπνάω και να είσαι δίπλα μου να μου χαρίζεις ένα γλυκό χαμόγελο και ένα απαλό χάδι να νιώθω δυνατός.
Και αν μετανιώνω για κάτι είναι που δεν έκανα τα πάντα μαζί σου στο έπακρο. Που δεν είπα όλα εκείνα που ένιωθα, όλα αυτά που ήθελα. Που δεν έζησα τα πάντα στην υπερβολή. Γιατί η αλήθεια είναι πως δεν σε χόρτασα. Και σε έχασα και χάθηκα και εγώ. Και εκεί κατάλαβα ότι έπρεπε να αλλάξω. Αν σε ήθελα στη ζωή μου έπρεπε να γίνω καλύτερος. Να αφήσω πίσω τον μαλάκα εαυτό μου και να γίνω άνθρωπος. Γιατί ήξερα ότι δεν θα μπορούσα αλλιώς να έχω μια δεύτερη ευκαιρία μαζί σου. Ξέρεις κάποιες φορές οι άνθρωποι μετανιώνουν. Ξέρεις κάποιες φορές ζητάνε συγγνώμη. Δεν είναι κακό. Ο εγωισμός δεν έβγαλε κανέναν πουθενά. Αν δεν ρισκάρεις δεν θα μάθεις ποτέ.
Ένα χρόνο μετά αποφάσισα να κάνω το μεγάλο βήμα. Να σε πλησιάσω. Ήσουν πολύ επιφυλακτική μαζί μου. Και με το δίκιο σου. Δεν με εμπιστευόσουν. Και εγώ στη θέση σου αυτό θα έκανα. Όμως έμενα δεν με τρόμαζε αυτό. Ήξερα ότι μπορούσα να σε έχω. Γιατί δεν αναγνώριζα πλέον τον εαυτό μου. Γιατί είσαι αυτή που μου έδειξε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου και με έκανε να το κυνηγήσω. Είσαι αυτή που μου έδωσες το κίνητρο να αλλάξω τον κόσμο μου και ότι και να γίνει δεν φοβάμαι τίποτα πλέον. Η αληθινή αξία ενός ανθρώπου φαίνεται στο πως φέρεται σε κάποιον από τον όποιο δεν έχει κανένα όφελος. Και εσύ μου έδωσες μια δεύτερη ευκαιρία, γιατί είδες την αλλαγή μου. Πάντα έβλεπες μέσα μου. Εγώ ήμουν πολύ ηλίθιος για να καταλάβω το δώρο που μου έδωσε ο θεός.
Σε κοιτάζω και σου λέω ότι το μόνο που θέλω είναι να είμαι δίπλα σου. «Όσο θα σε αγκαλιάζω δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα» σου είπα. Έπρεπε να σε χάσω για να καταλάβω ότι χωρίς εσένα είμαι ένα τίποτα. Κλισέ θα μου πει κάποιος να εκτιμάς κάποιον όταν τον έχεις. Το ξέρω. Και δεν δικαιολογούμαι. Γιατί είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο που με δέχτηκες. Και τώρα σε κρατάω στην αγκαλιά μου και δεν πιστεύω, ότι μπορεί να χωρέσει τόση ευτυχία μέσα σε αυτά τα δυο χέρια. Πόσο μου είχε λείψει η μυρωδιά σου, αυτό το μεθυστικό άρωμα σου. Σε κοιτάζω τόσο έντονα λες και δεν θα σε ξαναδώ. Σαν να θέλει η καρδιά μου να αποτυπώσει μέσα της κάθε λεπτομέρεια του προσώπου σου.
Αυτό το βράδυ θα σε έχω μαζί μου να μπλέκεσαι κάτω από τα σεντόνια μου μέχρι να μυρίσουν από το άρωμα σου. Τα μαλλιά σου θα είναι ανάκατα ανάμεσα στα χεριά μου και εγώ θα κρυφογελάω. Θα σε αφήσω να χουζουρέψεις στο κρεβάτι και εγώ θα παρατηρώ κάθε κίνηση σου. Θα σε βλἐπω να μου μιλάς για αυτά που αγαπάς με πάθος και εγώ δεν θα ακούω τίποτα απ’όσα θα λες, γιατί θα είμαι αρκετά απορροφημένος να κοιτάζω τα ματιά σου. Και να σκέφτομαι πόσο ηλίθιος ήμουν που άφησα ένα χρόνο να φύγει από τη ζωή μου χωρίς εσένα. Και συνάμα ποσό τυχερός που μπόρεσα να έχω μια δεύτερη ευκαιρία μαζί σου. Με κοιτάς και μου λες «η πιο ξηγημένη συγγνώμη είναι η αλλαγή συμπεριφοράς και εσύ είσαι άλλος άνθρωπος στις πράξεις» και εγώ σου απάντησα, ότι, αν δεν ήσουν εσύ θα συνέχιζα να είμαι ένα τίποτα.