«Στο τυροκομείο, εάν ξεκαθαρίσεις με τις πράξεις σου ποια πραγματικά είσαι, τότε δεν πρόκειται να σου πει κανένας κουβέντα. Αντιθέτως, χτυπάς εσύ παλαμάκια και αυτοί χορεύουν».
Η Σταυρούλα Μποζώνη γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πηγάδια Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας. Η ενασχόληση της οικογένειάς της με την τυροκόμηση της εξασφάλισε από νωρίς πληθώρα πολύτιμων βιωμάτων από έναν κλάδο που σήμερα είναι αποφασισμένη να ακολουθήσει.
Ωστόσο, καμία από τις εμπειρίες αυτές δεν θα μπορούσε να την προϊδεάσει για τον πλούτο της γνώσης που θα της χάριζε η Γαλακτοκοµική Σχολή Ιωαννίνων πάνω στην ειδικότητα του τεχνίτη τυροκομίας, παρέχοντάς της τα απαραίτητα εχέγγυα για να χτίσει το μέλλον της στο συγκεκριμένο επάγγελμα.
Οι γονείς της 19χρονης έχουν δραστηριοποιηθεί τόσο στον γεωργικό όσο και στον κτηνοτροφικό τομέα. «Η οικογένειά μου έχει πρόβατα, μελίσσια και ελιές. Από μικρό παιδάκι με είχαν στα πρόβατα και με έμαθαν περισσότερα πράγματα για αυτά παρά για τη γεωργία και τη μελισσοκομία.
Ούτως ή άλλως, το κομμάτι αυτό μου άρεσε περισσότερο, διότι είναι πολύ δημιουργικό να ασχολείσαι με τα ζώα και να παράγεις προϊόντα ζωικής προέλευσης. Ήμουν συνειδητοποιημένη ότι ήθελα να ασχοληθώ με κάτι που έχει σχέση με τα ζώα, για αυτό και επέλεξα αυτήν τη σχολή».
Σχολή συνυφασμένη με την καλή γνώση της τυροκόμησης
Παρότι η Γαλακτοκοµική Σχολή ήταν αμιγώς δική της επιλογή, η Σταυρούλα δεν περίμενε ότι θα αποκόμιζε τόσα εφόδια μέσα από τη διετή φοίτησή της. «Ήταν ένας άλλος κόσμος. Θυμάμαι παλαιότερα που η μητέρα μου και οι παππούδες μου λέγανε το τυροκομείο “μπατζαριό”. Ξέραμε να φτιάχνουμε γιαούρτι και τυρί.
Μαζί παίρναμε το γάλα, ρίχναμε την πιτιά και αυτό έπηζε.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι παρά την εμπειρία μας, δεν το είχαμε μελετήσει το πράγμα, δεν είχαμε δει πόσα χαρακτηριστικά μπορεί να έχει το γάλα.
Τώρα έχω έρθει σε μια σχολή που με έχει βοηθήσει παρά πολύ σε αυτά τα πεδία, κάτι που πραγματικά δεν περίμενα.
Για παράδειγμα, αυτό που μου έχει κάνει περισσότερη εντύπωση, γιατί δεν το γνωρίζαμε πιο παλιά, είναι οι λεγόμενες καλλιέργειες τυροκόμησης, που τις χρησιμοποιούμε στο γάλα στο στάδιο πριν από την πιτιά.
Όταν άκουσα για πρώτη φορά για την καλλιέργεια στη σχολή, το ανέφερα στη μητέρα μου και εκείνη με παραίνεσε να το ψάξω, ώστε να τη δοκιμάσουμε και εμείς στο δικό μας τυρί. Ήταν δηλαδή κάτι που δεν το γνωρίζαμε ούτε εγώ, ούτε η μητέρα μου, ούτε οι παππούδες μου, που φτιάχναμε τυρί. Θεωρώ, λοιπόν, ότι η Γαλακτοκομική Σχολή, με την πορεία που έχει χαράξει μέσα στον χρόνο, έχει καταφέρει να συνδέσει άρρηκτα το όνομά της με την ειδικότητα και την καλή γνώση της τυροκόμησης. Μια σχολή, μια ιστορία, ένα επάγγελμα».
Κλάδος με προοπτικές, αλλά και διακρίσεις
Η Σταυρούλα πιστεύει πολύ στις προοπτικές της τυροκομίας, όμως υπογραμμίζει ότι πρόκειται για ένα απαιτητικό επάγγελμα που απαιτεί θυσίες, σωστή νοοτροπία και μεθοδικότητα. «Ο τυροκομικός κλάδος είναι πολύ ισχυρός και μπορεί να βοηθήσει όχι μόνο εμένα ως Σταυρούλα, αλλά και ολόκληρη την οικονομία της χώρας. Δυσκολίες πάντα μπορεί να προκύψουν, όμως πιστεύω ότι η επιτυχία εξαρτάται από το πώς θα διαχειριστεί ο καθένας μας τέτοιες καταστάσεις. Για παράδειγμα, όταν πήρα την απόφαση να έρθω σε αυτήν τη σχολή, οι γονείς μου εξέφρασαν τις αμφιβολίες τους, θεωρώντας ότι η δουλειά του τυροκομείου είναι πολύ βαριά για μια γυναίκα. Εγώ, από τη μεριά μου, τους απάντησα ότι θα το προσπαθήσω και ό,τι βγει, γιατί αγαπάω πραγματικά την τυροκομία. Δούλεψα, λοιπόν, σκληρά, πήρα γνώσεις και, τελικά, το καλοκαίρι δούλεψα σε ένα τυροκομείο, όπου τα κατάφερα μια χαρά».
Τελικά, έχουν αμβλυνθεί καθόλου οι έμφυλες διακρίσεις στον κλάδο; «Αυτό διαφέρει από τόπο σε τόπο και ανάλογα με τη διοίκηση των τυροκομείων.
Στο τυροκομείο που δούλευα, ήμασταν δέκα γυναίκες και δέκα άντρες. Απόλυτη ισορροπία. Οι άνδρες έκαναν τις πιο βαριές δουλειές, όπως δηλαδή να κατεβάσουν και να σηκώσουν τα δοχεία, ενώ εμείς ήμασταν στη συσκευασία και στο κατέβασμα του τυριού.
Θεωρώ ότι οι διακρίσεις εξακολουθούν να υφίστανται, αλλά στο τέλος όλα εξαρτώνται από το τι θα δώσεις και εσύ.
Οι άντρες πιστεύουν ότι η γυναίκα είναι το αδύναμο φύλο, εάν λοιπόν δείξεις ότι όντως είναι έτσι τα πράγματα, τότε φυσικά μπορεί να σου πει κάποιος ότι είσαι αδύναμη και ότι δεν κάνεις για αυτήν τη δουλειά. Εάν, όμως, δείξεις δυναμισμό και ξεκαθαρίσεις με τις πράξεις σου ποια πραγματικά είσαι και τι θέλεις, τότε δεν πρόκειται να σου πει κανένας κουβέντα. Αντιθέτως, χτυπάς εσύ παλαμάκια και αυτοί χορεύουν, για να το θέσω κι έτσι».
Επόμενο βήμα το οικοτεχνείο
Η 19χρονη αγαπά τη δουλειά του τυροκομείου, όπως όμως εξομολογείται στην «ΥΧ» στόχος της είναι να ξεκινήσει τη δική της επιχείρηση. «Θα ήθελα να αρχίσω να λειτουργώ ένα οικοτεχνείο, γιατί έτσι θα μπορώ να δοκιμάζω πράγματα μόνη μου. Σε ένα τυροκομείο θα σε βάλει ο υπεύθυνος να κάνεις χίλια δύο πράγματα, ενώ στο οικοτεχνείο αποφασίζεις εσύ ο ίδιος τι και πώς θα το κάνεις. Θα μπορώ, δηλαδή, να πειραματιστώ, να κάνω κάτι δικό μου, και δεν θα υπάρχει κανείς να μου πει “γιατί το έκανες Σταυρούλα έτσι αυτό το πράγμα”».