Πένθιμο το περιβάλλον ΚΑΙ σήμερα, ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ -ΠΑΣΧΑ 2019 στα σφαγεία της Κατούνας, λουκέτο στην εξώπορτα, σφραγισμένες οι πόρτες, αμπαρωμένα τα παράθυρα, πλήρης εγκατάλειψη.
Τίποτα δεν θυμίζει το ΠΑΣΧΑ εκείνων των ημερών που έσφυζαν από ζωή και ήταν γεμάτα δραστηριότητα.
Τα φορτηγά ξεκίνησαν να κουβαλούν τα ζώα τους σε άλλα σφαγεία.
Τέτοια εποχή πριν 10 χρόνια περίπου υπήρχε μεγάλος συνωστισμός στα σφαγεία της Κατούνας, ουρές τα φορτηγά που ήταν γεμάτα αρνιά, γουρούνια και άλλα ζώα για σφάξιμο.
Ποιος να πρωτοπάρει σειρά;
Κτηνοτρόφοι έμποροι απ’ όλη την γύρω περιοχή.
Πολλές φορές δούλευαν και νύχτα.
Πολλά μεροκάματα συνδημοτών μας πάνε χαμένα (εκδοροσφαγείς).
Όλοι ήμασταν σίγουροι τι τρώγαμε, ΣΉΜΕΡΑ όμως;
Οι κτηνοτρόφοι είχαν το κεφάλι τους ήσυχο.
Μετά το κλείσιμο των σφαγείων από το Δήμο Μεδεώνος πριν δέκα χρόνια περίπου, όλοι εναπόθεσαν τις ελπίδες για επαναλειτουργία τους, στο νέο Καλλικρατικό δήμο Ακτίου-Βόνιτσας.
Στο Δήμο που θα ήταν καλύτερα για όλους, έτσι μας έλεγαν, αν και επί της ουσίας δεν μας ρώτησε κανένας.
Στις προεκλογικές ομιλίες των υποψηφίων δημάρχων το ζήτημα των σφαγείων ήταν προτεραιότητα και από τα προβλήματα που θα έβλεπαν με σοβαρότητα όλοι οι συνδυασμοί που κατέβαιναν στις αυτοδιοικητικές εκλογές στον νέο Καλλικρατικό δήμο με την άστοχη ονομασία Ακτίου-Βόνιτσας.
Στις πρώτες Καλλικρατικές εκλογές του 2010 ο Συνδυασμός Σολδάτου, Φερεντίνου, Γούδα, Κασολα κέρδισε τις εκλογές έναντι του συνδυασμού Αποστολάκη, κλπ.
Τότε όλοι είχαν στην ημερήσια διάταξη την επαναλειτουργία των σφαγείων της Κατούνας, η τετραετία όμως πέρασε και τα σφαγεία παρέμειναν σφραγισμένα με λουκέτο.
Ήρθαν οι εκλογές του 2014 σχεδόν οι ίδιοι υποψήφιοι απλά είχαμε μερικές μεταγραφές ένθεν και ένθεν.
Υποψήφιοι ήταν ο Φερεντίνος από την μια και ο Αποστολάκης από την άλλη, πάλι στις πλατείες, στις συγκεντρώσεις αλλά και στα προγράμματα τους η λειτουργία των σφαγείων ήταν στην πρώτη θέση στα προβλήματα της περιοχής μας.
Τις εκλογές τις κέρδισε ο Αποστολάκης
Ίδια κατάσταση και σήμερα
Φυσικά δεν τους καταλογίζει κανένας ευθύνη για το κλείσιμο, διότι έκλεισαν τον Ιανουάριο του 2010 που είχαμε ακόμη το Δήμο Μεδεώνος Δήμαρχο τον Γιάννη Σεραφή…… τους λόγους θα τους δείτε παρακάτω.
Στην περιοχή σχεδόν μόνο κτηνοτροφία έχει απομείνει πια, και είναι ένας τομέας δυναμικός.
Οι κτηνοτρόφοι μας πηγαίνουν χλμ μακριά για να βρουν σφαγεία.
Τα σφαγεία παραμένουν κλειστά και κάθε χρόνο λιγοστεύουν οι πιθανότητες να ξανανοίξουν διότι υπάρχει φθορά, και όσο καθυστερεί η επανεκκίνηση το κόστος λειτουργίας πολλαπλασιάζεται.
Από την άλλη δεν ξέρουμε αν τα σφαγεία, υπό τις σημερινές συνθήκες, αν λειτουργήσουν, θα είναι βιώσιμα.
Σήμερα λοιπόν όπως αναφερθήκαμε σε παλιότερο άρθρο ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ (Παρασκευή, 30 Δεκεμβρίου 2016) είχαν δρομολογηθεί και εκτελεσθεί ενέργειες για να ξανανοίξουν και γράψαμε πως θα βγουν σε δημοπρασία θα τα πάρουν ιδιώτες, δεν ξέρουμε όμως πια τι έχει απογίνει, αυτή την ενημέρωση είχαμε.
Εγκρίθηκε η περιβαλλοντολογική μελέτη των σφαγείων που περίμεναν οι του Δήμου και έχει εγκριθεί η οικοδομική άδεια, προέκτασης των σφαγείων έτσι ώστε να μπορεί να γίνουν οι κατασκευές που χρειάζονται στα σφαγεία Κατούνας.
Στην συνέχεια άραγε που κόλλησε πάλι το θέμα;
Δεν ξέρουμε τι να απαντήσουμε.
Πάντως τα περιθώρια στενεύουν στο να ξανανοίξουν τα σφαγεία από την σημερινή δημοτική αρχή, η να βγουν σε δημοπρασία η να γίνει παραχώρηση ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ διότι σε 1 μήνα έχουμε εκλογές. .
Σφαγεία Κατούνας: Μια πονεμένη ιστορία…
 |
| ΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΥΝΑΣ ΣΗΜΕΡΑ |
 |
| ΤΑ ΙΔ. ΣΦΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΝΙΤΣΑΣ ΣΗΜΕΡΑ |
 |
| ΤΑ ΙΔ. ΣΦΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΝΙΤΣΑΣ ΣΗΜΕΡΑ |
 |
| ΤΑ ΙΔ. ΣΦΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΝΙΤΣΑΣ ΣΗΜΕΡΑ |
 |
| ΤΑ ΙΔ. ΣΦΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΝΙΤΣΑΣ ΣΗΜΕΡΑ |
Tο κλείσιμο των δημοτικών σφαγείων στην Κατούνα, που έχουν γίνει με τον ιδρώτα των αγροτών και των κτηνοτρόφων, έχει αρνητικές συνέπειες στους κτηνοτρόφους, στους κρεοπώλες, στη τοπική οικονομία και άφησε στον εφιάλτη της ανεργίας δεκάδες οικογένειες εργαζομένων που υπήρχαν και εργάζονταν σε αυτά τα σφαγεία.
Επειδή πολύ μεγάλος λόγος γίνεται, για το κλείσιμο των σφαγείων Κατούνας και τις συνέπειες τους, αποφασίσαμε να ψάξουμε λιγάκι αυτό το θέμα και να κάνουμε μια αναδρομή στα γεγονότα που οδήγησαν στο οριστικό κλείσιμό τους.
Το πρώτο ξεκίνημα
Οι πρώτες προσπάθειες για την δημιουργία των δημοτικών σφαγείων άρχισαν, επί δημαρχίας του Χρήστου Λίτσου, το έτος 1996 συνέταξε μελέτη σκοπιμότητας η οποία υποβλήθηκε στις αρμόδιες υπηρεσίες για έγκριση.
Αφού βρέθηκε το ακίνητο σε ικανοποιητική θέση προχώρησε με νόμιμες διαδικασίες, στην απόκτηση, το οποίο αποκτήθηκε τέλος του 1997 έτους.
Παράλληλα ξεκίνησε η σύνταξη μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων και η μελέτη χωροθέτησης του κτιρίου. Με συντονισμένες προσπάθειες σε συνεργασία με τις τεχνικές υπηρεσίες ολοκληρώθηκε και η μελέτη κατασκευής των κτιριακών εγκαταστάσεων όπως είναι μέχρι σήμερα.
Τον Μάιο 1998 παραδόθηκε στο Δήμο μας η σχετική Μελέτη προϋπολογισμού 96.000.000 δρχ, τότε, η οποία δημοπρατήθηκε το Καλοκαίρι του ίδιου χρόνου με ανάδοχο τον Ε.Δ.Ε. κ. Σταμούλη Τζούρο και έκπτωση 52%.
Ο εργολάβος εγκαταστάθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1998 αλλά οι δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου 1998, καθυστέρησαν τις εργασίες, οι οποίες συνεχίστηκαν από τον Νοέμβριο και Δεκέμβριο 1998 με διαμόρφωση του εδάφους και εκσκαφές θεμελίων ο νέος Δήμος Μεδεώνος πλέον από 1-1-1999 συνέχισε το έργο.
Όταν ξεκίνησε η προσπάθεια για την ανέγερση ενός σύγχρονου σφαγείου που θα πληρούσε τις προδιαγραφές της Ε.Ε. και θα βοηθούσε στην ανάδειξη της περιοχής μας, θα κρατούσε τους παραγωγούς στον τόπο τους, θα ήταν φτηνό το σφάξιμο των ζώων και οι κτηνοτρόφοι της περιοχής μας δεν θα πήγαιναν μεγάλες αποστάσεις αλλά και θα απασχολούσε προσωπικό που θα συντηρούσαν τις οικογένειές τους.
Να σημειώσουμε εδώ ότι υπήρχαν από τότε οι σκέψεις- χωρίς τελικά μέχρι σήμερα να ευοδωθούν- να πάρουν τα κτηνοτροφικά προϊόντα της Κατούνας και της γύρω περιοχής, πιστοποίηση Προϊόντων Ονομασίας Προέλευσης και Προϊόντων Γεωγραφικής Ένδειξης. Για παράδειγμα να αναφέρουμε ότι αν υπήρχε πιστοποίηση σαν «αρνί Ξηρομέρου» θα έβγαινε με άλλες προοπτικές στην κατανάλωση στην αγορά, μιας και η περιοχή μας φημίζεται για την καλή και υγιεινή κτηνοτροφία της, ζώα καθαρά Ξηρομερίτικα των Ακαρνανικών ορέων και όχι ελληνοποιημένα.
Η αρχή
Το όραμα λοιπόν όλων των κτηνοτρόφων, άρχισε να ωριμάζει , οπότε και ανέλαβε ο Δήμος την πραγματοποίησή του. Πρώτα αγοράστηκε από τον Δήμο το οικόπεδο έξω 2 χλμ έξω από την Κατούνα στον δρόμο προς Αετό και στη συνέχεια οικοδομήθηκε ένα σύγχρονο σφαγείο για την εποχή του και πάρθηκε ο πρώτος κωδικός αριθμός λειτουργίας του σε όλη την περιοχή αν και υπήρχαν κάποιες ελλείψεις.Το γεγονός αυτό χαροποίησε όλους τους κτηνοτρόφους της περιοχής αλλά και τους κατοίκους μιας και ήταν κάποια μορφή επένδυσης και ανάπτυξης στην κτηνοτροφία.
Άρχισαν την λειτουργία τους με εκκρεμότητες
Τέθηκε σε λειτουργία την περίοδο των Χριστουγέννων του 2001, επί Δημαρχίας του Δημητρίου Τζαβαλά σαν πρώτος Δήμαρχος Μεδεώνος πλέον μιας και έγινε η συνένωση με τα γύρω διαμερίσματα «Καποδίστριας», έκτοτε λειτουργούσε κανονικά παρ’ όλες τις ελλείψεις.
Το ίδιο συνεχίστηκε και επί δημαρχίας Μεδεώνος Γιάννη Σεραφή και οι κτηνοτρόφοι απ’ όλο την επαρχία Ξηρομέρου ήξεραν τα καλά σφαγεία Κατούνας. Πρόβλημα στη δημόσια υγεία από την κατανάλωση κρέατος δεν υπήρχε, αφού τα σφαγεία «ήταν πεντακάθαρα». Υπήρχαν όμως μόνιμα μικροπροβλήματαα με την κοινοτική νομοθεσία, η οποία είναι πολύ αυστηρή.
Γενικά τα σφαγεία μας αποτελούσαν σημείο αναφοράς της περιοχής μας αλλά και εξυπηρέτησης, ενώ τα γύρω είχαν κλείσει σχεδόν όλα για τι δεν πληρούσαν τους όρους που όλο και περισσότερο μεγάλωναν με τους νέους νόμους της Ε.Ε.
Εδώ δεν θα ξεχνάμε και τα σφαγεία των ιδιωτών που «παραμόνευαν» δικό μας στραβοπάτημα.
Τα Δημοτικά Σφαγεία στηρίζουν την κτηνοτροφία
Η εγκατάσταση των σφαγείων Κατούνας χωρίζονταν σε τρεις «περιοχές» ή μέρη: τους «θαλάμους αναμονής», την «ακάθαρτη» όπου γινόταν το γδάρσιμο και η αποντέρωση και την «καθαρή» όπου έπαιρναν τα σφάγια οι παραγωγοί.
Από την αρχή της λειτουργίας του όμως υπήρχαν συνεχώς προβλήματα που χρόνιζαν και μεγάλωναν σε σχέση με το περιβάλλοντα χώρο που επισημαίνονταν συνεχώς από την κτηνιατρική υπηρεσία προς την εκάστοτε δημοτική αρχή.
Γίνονταν βέβαια μικροβελτιώσεις αλλά τα προβλήματα δεν λύνονταν. Η πρόταση της κτηνιατρικής υπηρεσίας προς τον Δήμο ήταν να επιβαρυνθεί με τα έξοδα δύο υπαλλήλων και τα υπόλοιπα όπως και την καθαριότητα να τα αναλάβουν οι εκδοροσφαγείς, έτσι το λειτουργικό κόστος για τον Δήμο θα ήταν ελάχιστο.
Μία άλλη πολύ καλή και σημαντική πρόταση ήταν να δημιουργηθούν προϊόντα γεωγραφικής προέλευσης δηλαδή τα σφάγια να είχαν την ονομασία π.χ. «αρνί Ξηρομέρου» καθώς και το όνομα του παραγωγού κάτι πρωτοποριακό που δεν είχε ξαναγίνει στην Ελλάδα με λίγα λόγια το αρνί που θα ερχόταν σε μας η ετικέτα του θα έγραφε αρνί ξηρομέρου και από ποιον παραγωγό κτηνοτρόφο ερχόταν. Δυστυχώς και αυτή η πρόταση έμεινε στα χαρτιά.
Τα έσοδα του Δήμου χονδρικά ήταν περίπου 80.000-100.000€ τον χρόνο μιας και είχε αποφασίσει να έχει χαμηλό τιμολόγιο και θα μπορούσε να τα επενδύει πάλι στα σφαγεία βελτιώνοντας συνεχώς τις εγκαταστάσεις. Οι περισσότερο κερδισμένοι ήταν οι εργαζόμενοι εκδοροσφαγείς μιας και μπορεί να δούλευαν σκληρά μεν αλλά ή ανταμοιβή τους ήταν καλή.
Η αντίστροφη Πορεία
Ένα βασικό και το πιο κύριο πρόβλημα ήταν η έλλειψη ψυγείων που ήταν απαραίτητο να γίνει μία επέκταση που θα βοηθούσε στην καλύτερη λειτουργία του σφαγείου γιατί αναγκαστικά τα σφαγιασθέντα ζώα έπρεπε να περνούν από εκεί και να κρυώνουν.
Θα υπήρχαν καλύτεροι θάλαμοι στην «ακάθαρτη» και την «καθαρή» περιοχή που θα σφραγίζονταν, καλύτερη ταξινόμηση των «ακάθαρτων» υποπροϊόντων και σωστή διαχείριση των στερεών αποβλήτων. Υπήρχε βιολογικός καθαρισμός αλλά εκεί έπεφτε και όλη η συλλογή αίματος με αποτέλεσμα να μην λειτουργεί σωστά. Επίσης υπήρχε και κλίβανος για τα απόβλητα (εντόσθια).
Η κτηνιατρική υπηρεσία το 2007 επισήμανε στην δημοτική αρχή και στον Νομάρχη τα ακόλουθα προβλήματα:
«Αναγκαιότητα δημιουργίας ψυκτικών θαλάμων - ελλείψεις σε σφαγειοτεχνικό εξοπλισμό – καλύτερη διαχείριση βοηθημάτων αναισθησίας – περισσότεροι νιπτήρες και αποστειρωτήρες – βελτίωση γραμμής σφαγής βοοειδών – σύνδεση ηλεκτρονικής ζυγαριάς – ψυγείο δεσμευμένων σφαγίων – βελτίωση των χώρων αποδυτηρίων και στάβλων – σωστή διαχείριση των υποπροϊόντων που δεν προορίζονται για κατανάλωση – περισσότερο προσωπικό στην κτηνιατρική υπηρεσία γιατί το υπάρχον δεν επαρκεί για να επιβλέπει την ορθή φόρτωση και λειτουργία του κλιβάνου που γίνεται πέραν του προβλεπόμενου ωραρίου.»
Αυτά όλοι οι δήμαρχοι που πέρασαν έπρεπε να αποταμιεύουν τα έσοδα ή να βρίσκουν από αλλού και να τα αποταμιεύουν και σιγά - σιγά να τα επενδύουν στα σφαγεία κάτι που δεν γινόταν παρά μόνο σε πολύ μικρές συντηρήσεις. Ενώ έλεγαν πως μπαίνουν και μέσα.
Ζήτησε λοιπόν η κτηνιατρική υπηρεσία την επιβολή προστίμου και την άμεση κατάθεση χρονοδιαγράμματος βελτιώσεων και αν δεν γίνονταν αυτό την άρση του κωδικού αριθμού και το κλείσιμο των σφαγείων.
Υποθέτουμε ότι λόγω αδράνειας δεν έγινε τίποτα από αυτά ή επειδή νόμιζαν μερικοί πως θα τα κατάφερναν έτσι κάθε τόσο, και έτσι στις 01/07/2008 έγινε ανάκληση της άδειας λειτουργίας. Στη συνέχεια η Νομαρχία εξέδιδε προσωρινές άδειες μέχρι τις 31/01/2010 που έγινε το οριστικό κλείσιμο.Μιλήσαμε και με τον υπεύθυνο κτηνίατρο Στέφανο Νικολόπουλο οποίος μας ανέλυσε τα προβλήματα που υπήρχαν από την αρχή της λειτουργίας τους.
Η ελπίδα
Σήμερα απαιτούνται πολλά χρήματα για να γίνουν όλα αυτά που χρειάζονται. Θα βρεθούν άραγε;
Όσο παραμένουν κλειστά το κόστος επαναλειτουργίας μεγαλώνει.
Πολλά άτομα δούλευαν στα σφαγεία και έτρωγαν ψωμί πολλές οικογένειες, επίσης όλο το ζωικό κεφάλαιο της περιοχής μας εξυπηρετούνταν και όλο αυξάνονταν σε ποσότητες τα σφαγιασμένα ζώα.
Μετά από το κλείσιμο οι κτηνοτρόφοι μας εξυπηρετούνται από μακρινά προς την περιοχή μας Σφαγεία.
Η Δημοτική Αρχή πρέπει να θέσει ως στόχο όσο το δυνατόν συντομότερο εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και να εντείνει τις προσπάθειές της ώστε τα σφαγεία να επαναλειτουργήσουν σύντομα προς όφελος του τόπου μας.
Κλείνουμε με μια ευχή. Να ανοίξουν πάλι τα σφαγεία για το καλό όλων μας.
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ
Μπορεί όμως, το ξανατονίζουμε να μην είναι πλέον βιώσιμα, αλλά καλό θα ήταν κάποιος υπεύθυνα να βγει και να το πει.
Το δημοτικό ποίημα: Της Άρτας το Γιοφύρι
Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες
γιοφύρι εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι.
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν.
Μοιριολογούν οι μάστοροι και κλαιν οι μαθητάδες:
"Αλοίμονο στούς κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας,
ολημερίς να χτίζουμε το βράδυ να γκρεμιέται."
Πουλάκι εδιάβη κι έκατσε αντίκρυ στό ποτάμι,
δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σαν χηλιδόνι,
παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρωπινή λαλίτσα:
"Αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει,
και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,
παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα,
που έρχεται αργά τ' αποταχύ και πάρωρα το γιόμα."
Τ' άκουσ' ο πρωτομάστορας και του θανάτου πέφτει.
Πιάνει, μηνάει της λυγερής με το πουλί τ' αηδόνι:
Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα,
αργά να πάει και να διαβεί της Άρτας το γιοφύρι.
Και το πουλι παράκουσε κι αλλιώς επήγε κι είπε:
"Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να πας το γιόμα,
γοργά να πας και να διαβείς της Άρτας το γιοφύρι."
Να τηνε κι εξαναφανεν από την άσπρην στράτα.
Την είδ' ο πρωτομάστορας, ραγίζεται η καρδιά του.
Από μακριά τους χαιρετά κι από κοντά τους λέει:
"Γειά σας, χαρά σας, μάστοροι και σεις οι μαθητάδες,
μα τι έχει ο πρωτομάστορας και είναι βαργιομισμένος;
"Το δαχτυλίδι το 'πεσε στην πρώτη την καμάρα,
και ποιος να μπει, και ποιος να βγει, το δαχτυλίδι νά 'βρει;"
"Μάστορα, μην πικραίνεσαι κι εγώ να πά σ' το φέρω,
εγώ να μπω, κι εγώ να βγω, το δαχτυλίδι νά 'βρω."
Μηδέ καλά εκατέβηκε, μηδέ στη μέση επήγε,
"Τράβα, καλέ μ' τον άλυσο, τράβα την αλυσίδα
τι όλον τον κόσμο ανάγειρα και τίποτες δεν ήβρα."
Ένας πηχάει με το μυστρί κι άλλος με τον ασβέστη,
παίρνει κι ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο.
"Αλίμονο στη μοίρα μας, κρίμα στο ριζικό μας!
Τρεις αδελφάδες ήμαστε, κι οι τρεις κακογραμμένες,
η μια 'χτισε το Δούναβη, κι η άλλη τον Αφράτη
κι εγώ η πλιό στερνότερη της Άρτας το γιοφύρι.
Ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει το γιοφύρι,
κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες."
"Κόρη, το λόγον άλλαξε κι άλλη κατάρα δώσε,
πο 'χεις μονάκριβο αδελφό, μη λάχει και περάσει."
Κι αυτή το λόγον άλλαζε κι άλλη κατάρα δίνει:
"Αν τρέμουν τ' άγρια βουνά, να τρέμει το γιοφύρι,
κι αν πέφτουν τ' άγρια πουλιά, να πέφτουν οι διαβάτες,
τί έχω αδελφό στην ξενιτιά, μη λάχει και περάσει.
γιοφύρι εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι.
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν.
Μοιριολογούν οι μάστοροι και κλαιν οι μαθητάδες:
"Αλοίμονο στούς κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας,
ολημερίς να χτίζουμε το βράδυ να γκρεμιέται."
Πουλάκι εδιάβη κι έκατσε αντίκρυ στό ποτάμι,
δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σαν χηλιδόνι,
παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρωπινή λαλίτσα:
"Αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει,
και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,
παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα,
που έρχεται αργά τ' αποταχύ και πάρωρα το γιόμα."
Τ' άκουσ' ο πρωτομάστορας και του θανάτου πέφτει.
Πιάνει, μηνάει της λυγερής με το πουλί τ' αηδόνι:
Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα,
αργά να πάει και να διαβεί της Άρτας το γιοφύρι.
Και το πουλι παράκουσε κι αλλιώς επήγε κι είπε:
"Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να πας το γιόμα,
γοργά να πας και να διαβείς της Άρτας το γιοφύρι."
Να τηνε κι εξαναφανεν από την άσπρην στράτα.
Την είδ' ο πρωτομάστορας, ραγίζεται η καρδιά του.
Από μακριά τους χαιρετά κι από κοντά τους λέει:
"Γειά σας, χαρά σας, μάστοροι και σεις οι μαθητάδες,
μα τι έχει ο πρωτομάστορας και είναι βαργιομισμένος;
"Το δαχτυλίδι το 'πεσε στην πρώτη την καμάρα,
και ποιος να μπει, και ποιος να βγει, το δαχτυλίδι νά 'βρει;"
"Μάστορα, μην πικραίνεσαι κι εγώ να πά σ' το φέρω,
εγώ να μπω, κι εγώ να βγω, το δαχτυλίδι νά 'βρω."
Μηδέ καλά εκατέβηκε, μηδέ στη μέση επήγε,
"Τράβα, καλέ μ' τον άλυσο, τράβα την αλυσίδα
τι όλον τον κόσμο ανάγειρα και τίποτες δεν ήβρα."
Ένας πηχάει με το μυστρί κι άλλος με τον ασβέστη,
παίρνει κι ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο.
"Αλίμονο στη μοίρα μας, κρίμα στο ριζικό μας!
Τρεις αδελφάδες ήμαστε, κι οι τρεις κακογραμμένες,
η μια 'χτισε το Δούναβη, κι η άλλη τον Αφράτη
κι εγώ η πλιό στερνότερη της Άρτας το γιοφύρι.
Ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει το γιοφύρι,
κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες."
"Κόρη, το λόγον άλλαξε κι άλλη κατάρα δώσε,
πο 'χεις μονάκριβο αδελφό, μη λάχει και περάσει."
Κι αυτή το λόγον άλλαζε κι άλλη κατάρα δίνει:
"Αν τρέμουν τ' άγρια βουνά, να τρέμει το γιοφύρι,
κι αν πέφτουν τ' άγρια πουλιά, να πέφτουν οι διαβάτες,
τί έχω αδελφό στην ξενιτιά, μη λάχει και περάσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΥΤΙΒΗΣ