Στην Κατούνα αναβιώνει το έθιμο του Λαζάρου σαν σήμερα Σάββατο. Τα παιδιά γύρισαν όλο το χωριό και από σπίτι σε σπίτι έλεγαν «το Λάζαρο». Το τραγούδι συνοδεύονταν από το «Λάζαρο» που είχαν φτιάξει τα παιδιά από δάφνη που πάνω της ήταν κρεμασμένα κύπρια και κουδούνια, εικόνες, λουλούδια και το κουνούσαν ρυθμικά δεξιά και αριστερά, ώστε τα κύπρια να ηχούν αρμονικά ως υπόκρουση στο τραγούδι…
Ένα Πασχαλινό έθιμο που θυμούνται με συγκίνηση οι μεγαλύτεροι, όταν ως παιδιά αλωνίζαμε τις γειτονιές του χωριού μας, γυρίζοντας από σπίτι σε σπίτι, τραγουδώντας "το Λάζαρο", για να μαζέψουμε το χαρτζιλίκι μας.
Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας η μέρα αυτή απεικονίζει την Ανάσταση του Λάζαρου, συμβολίζει δηλαδή τη Νίκη του Χριστού απέναντι στο θάνατο, αλλά παράλληλα και για να υποδηλώσουν την ανάσταση της φύσης.
Σήμερον έρχεται ο Χριστός
Εν τη πόλει Βηθανία
Μάρθα κλάει και Μαρία.
Λάζαρο τον αδελφό της
τον γλυκύ και καρδιακόν της.
Τον μοιρολογούν και λένε
τον μοιρολογούν και κλαίνε.
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν
Και τη μέρα την Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει.
Τότε εβγήκε η Μαρία
έξω από τη Βηθανία
και εμπρός του γονατίζει
και τα πόδια του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου
δεν θα πέθαιν’ ο αδελφός μου.
Μα και πάλιν εγώ πιστεύω
και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασαι αν θελήσεις
και νεκρούς να αναστήσεις.
Τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει.!
Δεύρο έξω Λάζαρέ μου
φίλε και αγαπητέ μου.
Παρευθύς επελυτρώθη
ανεστήθη κι εσηκώθη
Τότε τον Θεόν δοξάζουν
και τον Λάζαρο εξετάζουν.
Πες μας, Λάζαρε, τι είδες
εις τον Άδην απού πήγες;
Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους,
Δώστε μου νερό λιγάκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς και των χειλέων
και μην μ’ ερωτάτε πλέον.
Του χρόνου πάλι να ‘ρθουμε,
με υγεία να σας βρούμε,
και ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνια πολλά να ζήσει,
να ζήσει χρόνια εκατό
και να τα ξεπεράσει.
.jpg)
ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ