Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήση μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 3ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2019 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.
Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη λογοτέχνιδα, Βασιλική Πανταζή, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΝΤΑΖΗ
Η λογοτεχνία, ως μια από τις καλές τέχνες, είναι τέχνη μαγική. Πέρα από την προβληματική που έχει αναπτυχθεί σε σχέση με τον όρο και την πολυπλοκότητα του λογοτεχνικού φαινομένου, η λογοτεχνία είναι καταφύγιο, είναι ένα απέραντο ταξίδι χωρίς προμελετημένο προορισμό.
2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;
Η μελέτη λογοτεχνικών βιβλίων αποτελεί απόδραση από την καθημερινότητα. Βοηθά στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και ανοίγει τους πνευματικούς ορίζοντες του ατόμου. Η αξία της είναι ανεκτίμητη, αυτό που είναι η γυμναστική για το σώμα είναι και η λογοτεχνία για το μυαλό και την ψυχή.
3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;
Η ποίηση οφείλει να συγκινεί τον σύγχρονο άνθρωπο, να πραγματεύεται τους προβληματισμούς του, τη μοναξιά του και τον αποπροσανατολισμό του. Μπορεί να γίνει πυξίδα σήμερα που ο ατομικισμός, η τεχνολογία, η κρίση των αξιών, οι απάνθρωποι ρυθμοί τον έχουν αποξενώσει από τον εαυτό του και τη φύση. Θέλω να πιστεύω στο μέλλον της ποίησης, που θα είναι κτήμα όλων, που θα αγγίξει τον άνθρωπο, που θα σταθεί αρωγός του ως μια ελπίδα για την ανάδυση του Ανθρώπου, ο οποίος θα σχεδιάζει το μέλλον με σεβασμό και αγάπη για τον κόσμο και τη φύση.
4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;
Δεν θα ήθελα να φυλακίσω ένα πουλί σε ένα κλουβί.
5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;
Ερασιτεχνικά από τα χρόνια του Λυκείου, πιο συνειδητά ασχολούμαι από τα φοιτητικά μου χρόνια και απλά με ικανοποιεί και με ευχαριστεί η αποτύπωση των συναισθημάτων και των σκέψεων μου μέσω της γραφής.
6. Γιατί γράφετε;
Βασικά, απλά συμβαίνει από εσωτερική ανάγκη, αισθάνομαι μια υπερχείλιση υλικού μέσα μου. Η γραφή έχει μια μαγική δύναμη, μου δίνει φτερά, με πάει πιο πέρα, σε εκείνα που δεν φαίνονται ή και δεν υπάρχουν, αλλά και σε εκείνα που θα μπορούσαν να είναι.
7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας;
Ο άνθρωπος, η φύση, τα πάντα και τίποτα.
8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;
Η ποίηση με ενδιέφερε και με ενδιαφέρει περισσότερο. Μου δίνει δύναμη, ελπίδα, με κρατά ψηλά. Είναι η πυξίδα μου.
9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.
Τα πρώτα μου κείμενα έγραψα σε εφηβική ηλικία. Μέχρι σήμερα έχω γράψει τέσσερις ποιητικές συλλογές ανέκδοτες και μεμονωμένα ποιήματα, ποίηση σε ελεύθερο και σε έμμετρο στίχο και ερασιτεχνικά σονέτα, βιλανέλλες, χαϊκού και μουσικό στίχο.
Τα τελευταία τρία χρόνια συμμετέχω σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ποιήματά μου και ποιητικές συλλογές έχουν βραβευτεί σε Πανελλήνιους και Παγκόσμιους Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς. Έργα μου έχουν φιλοξενηθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά και δέκα από αυτά έχουν ανθολογηθεί. Για πρώτη φορά φέτος είχα την χαρά και την τιμή να συμμετάσχω με τρία ποιήματά μου στο συλλογικό τόμο Ποιητικές Συμπλεύσεις 3 «Ρευστά Όρια» (εκδόσεις Εντύποις) και να συνταξιδεύω με αξιόλογους λογοτέχνες.
Τα τελευταία τρία χρόνια συμμετέχω σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ποιήματά μου και ποιητικές συλλογές έχουν βραβευτεί σε Πανελλήνιους και Παγκόσμιους Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς. Έργα μου έχουν φιλοξενηθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά και δέκα από αυτά έχουν ανθολογηθεί. Για πρώτη φορά φέτος είχα την χαρά και την τιμή να συμμετάσχω με τρία ποιήματά μου στο συλλογικό τόμο Ποιητικές Συμπλεύσεις 3 «Ρευστά Όρια» (εκδόσεις Εντύποις) και να συνταξιδεύω με αξιόλογους λογοτέχνες.
10. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;
Δεν έχω συγκεκριμένη ώρα.
11. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε;
Το έντυπο φυσικά.
12. Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;
Να πατά στα πόδια του και να ζητά το άπιαστο.
13. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;
Ελένη ή ο Κανένας της Ρέας Γαλανάκη.
15. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;
13. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;
Ελένη ή ο Κανένας της Ρέας Γαλανάκη.
14. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Καζαντζάκης, Παπαδιαμάντης, Λουντέμης, Ευγενία Φακίνου, Άλκη Ζέη, Πάουλο Κοέλιο.
Έλληνες ποιητές: Καρυωτάκης, Σεφέρης, Ελύτης, Καββαδίας, Εμπειρίκος, Παλαμάς, Βαλαωρίτης, Σικελιανός, Δημουλά, Γώγου, και από ξένους Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Ναζίμ Χικμέτ Ραν, Σαρλ Μπωντλαίρ, Αρθούρος Ρεμπώ, Πωλ Ελυάρ.
Έλληνες ποιητές: Καρυωτάκης, Σεφέρης, Ελύτης, Καββαδίας, Εμπειρίκος, Παλαμάς, Βαλαωρίτης, Σικελιανός, Δημουλά, Γώγου, και από ξένους Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Ναζίμ Χικμέτ Ραν, Σαρλ Μπωντλαίρ, Αρθούρος Ρεμπώ, Πωλ Ελυάρ.
Η Μαρία Νεφέλη του Οδυσσέα Ελύτη, η Ασκητική του Ν. Καζαντζάκη, ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον του Ρίτσαρντ Μπαχ.
16. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;
Προς το παρόν να διαβάζω και να μη σταματήσω να γράφω.
* * *
Ελιά
(της Βασιλικής Πανταζή)
Γέρικοι γίγαντες τέμνουν τη συνέχεια
της απροσποίητης όρασης
των μυημένων στη φύση.
Μύστες που περιθάλπουν φυσικές θεότητες
σαν κόρες παρθένες
για να αποδώσουν τους καρπούς.
Μορίες στερνές αγαπημένες
είναι τα φύλλα τους παράθυρα
κι είναι το ταξίδι στα κλωνάρια τους
μακρύ κι αλαργινό για έμπειρο ιχνηλάτη.
Σπόροι που ανθίζουν
κουβαλώντας στα σπλάχνα τους μύθους,
άνθη κυοφορούν το φως
λαδώνουν τα γρανάζια της ελπίδας.
Όλη η πατρίδα καμωμένη από ελιές
με ρίζες αντρειωμένες, φλέβες με αίμα γαλανό
σπαρμένο στις πεδιάδες
χύνεται μες στους ποταμούς
ποτίζει τα αγριοπούλια που τρέχουν σαν τον άνεμο
μπολιάζει τις ανάσες αρχαίο πνεύμα ελληνικό.
Συμπόσιο φιλόσοφων στον ίσκιο τους
κι αν αρμενίσεις στα κλαδιά
η περιήγηση πύλη στο χρόνο,
θεοί και ημίθεοι συχνάζουν
στις μασχάλες των αρχαίων βράχων
κι αν μπεις στην άφθαρτη κουφάλα
θα βρεις εκεί τους δυο θεούς
να μάχονται ακόμα για το όνομα της πόλης.
Σε μιαν ελιά είναι σκαλισμένη η πατρίδα μας
κι όταν ανοίγει διάπλατα τα στήθη
κάστρα και αρχαίες πόλεις ζωντανεύουν
ντυμένοι δάφνες σηκώνονται οι νεκροί.
Μνηστήρες καραδοκούν τον ήλιο
θυμό χυμένο στη μορφή τους
αιχμαλωτίζουν τις αθάνατες ανάσες .
Σε μια παλάμη βράχους ντυμένη με ελιόφυλλα
και θάλασσα μεγάλωσε η πατρίδα μας.
Κι όταν για ξένες χώρες έβγαζε φτερά
πάντα η ελιά την καρτερούσε.
της απροσποίητης όρασης
των μυημένων στη φύση.
Μύστες που περιθάλπουν φυσικές θεότητες
σαν κόρες παρθένες
για να αποδώσουν τους καρπούς.
Μορίες στερνές αγαπημένες
είναι τα φύλλα τους παράθυρα
κι είναι το ταξίδι στα κλωνάρια τους
μακρύ κι αλαργινό για έμπειρο ιχνηλάτη.
Σπόροι που ανθίζουν
κουβαλώντας στα σπλάχνα τους μύθους,
άνθη κυοφορούν το φως
λαδώνουν τα γρανάζια της ελπίδας.
Όλη η πατρίδα καμωμένη από ελιές
με ρίζες αντρειωμένες, φλέβες με αίμα γαλανό
σπαρμένο στις πεδιάδες
χύνεται μες στους ποταμούς
ποτίζει τα αγριοπούλια που τρέχουν σαν τον άνεμο
μπολιάζει τις ανάσες αρχαίο πνεύμα ελληνικό.
Συμπόσιο φιλόσοφων στον ίσκιο τους
κι αν αρμενίσεις στα κλαδιά
η περιήγηση πύλη στο χρόνο,
θεοί και ημίθεοι συχνάζουν
στις μασχάλες των αρχαίων βράχων
κι αν μπεις στην άφθαρτη κουφάλα
θα βρεις εκεί τους δυο θεούς
να μάχονται ακόμα για το όνομα της πόλης.
Σε μιαν ελιά είναι σκαλισμένη η πατρίδα μας
κι όταν ανοίγει διάπλατα τα στήθη
κάστρα και αρχαίες πόλεις ζωντανεύουν
ντυμένοι δάφνες σηκώνονται οι νεκροί.
Μνηστήρες καραδοκούν τον ήλιο
θυμό χυμένο στη μορφή τους
αιχμαλωτίζουν τις αθάνατες ανάσες .
Σε μια παλάμη βράχους ντυμένη με ελιόφυλλα
και θάλασσα μεγάλωσε η πατρίδα μας.
Κι όταν για ξένες χώρες έβγαζε φτερά
πάντα η ελιά την καρτερούσε.
Η κρίση
(της Βασιλικής Πανταζή)
Το φως τρυπά τη σάρκα
κι αν μαίνεται σκοτάδι στην ψυχή
είναι ο τριγμός της Άνοιξης βαρύς
καθώς γρονθοκοπεί η γύρη τις ανάσες άγκυρές μου.
Το πατητήρι της ζωής αναβλύζει ρίσκο.
Μάχες παλίρροιες φυγαδεύουν
τη σκέψη μου σε άγνωστες διαδρομές.
Ανεβαίνω κουβαλώντας τόνους υλικό
και μόλις φτάνω στην κορφή
ή θα λείπει ο Σταυρός ή θα τον φοβάμαι.
Σκαλίζω τον βράχο παλεύω να σηκωθώ ψηλά,
διορθώνω τη στάση μου κι η ανηφόρα γίνεται εθισμός
κι όταν η πένα γίνεται σοφή τα ίχνη είναι φαεινότερα.
Αχθοφόρος η μελάνη, ικέτης του νου αγκομαχά,
ύστερα χύνεται καταρράκτης,
μα όταν πέφτει σε χειμερία νάρκη
η δίνη που ρουφάει τον κόσμο είναι δυνατή.
Ακονίζω τα γράμματα κι ο ιδρώτας βαρύς
ποτίζει τα κύτταρα των διψασμένων φωνηέντων,
την ώρα που η γλώσσα επαναστατεί
στους χειρισμούς του ανειδίκευτου εργάτη.
Είναι ακριβή η εξόρυξη από τα κοιτάσματα απογόνων
κι η αφθαρσία ανύπαρκτο μετάλλευμα.
Είναι και εκείνη η Ανάσταση που με παιδεύει
και η τροφή μου λιγοστή, μα οι λέξεις μου κοχλάζουν.
Ιδέες δεν πουλώ σε ζηλωτές, ούτε ληστής θέλω να γίνω,
θέλω την πόρτα μου ανοιχτή τις σκέψεις μου να τρέφω,
όπου περνάω να τρυγώ, με ένα ατρόμητο σκαρί
σε μια μεγάλη θάλασσα ανύπαρκτη Ιθάκη να γυρεύω.
κι αν μαίνεται σκοτάδι στην ψυχή
είναι ο τριγμός της Άνοιξης βαρύς
καθώς γρονθοκοπεί η γύρη τις ανάσες άγκυρές μου.
Το πατητήρι της ζωής αναβλύζει ρίσκο.
Μάχες παλίρροιες φυγαδεύουν
τη σκέψη μου σε άγνωστες διαδρομές.
Ανεβαίνω κουβαλώντας τόνους υλικό
και μόλις φτάνω στην κορφή
ή θα λείπει ο Σταυρός ή θα τον φοβάμαι.
Σκαλίζω τον βράχο παλεύω να σηκωθώ ψηλά,
διορθώνω τη στάση μου κι η ανηφόρα γίνεται εθισμός
κι όταν η πένα γίνεται σοφή τα ίχνη είναι φαεινότερα.
Αχθοφόρος η μελάνη, ικέτης του νου αγκομαχά,
ύστερα χύνεται καταρράκτης,
μα όταν πέφτει σε χειμερία νάρκη
η δίνη που ρουφάει τον κόσμο είναι δυνατή.
Ακονίζω τα γράμματα κι ο ιδρώτας βαρύς
ποτίζει τα κύτταρα των διψασμένων φωνηέντων,
την ώρα που η γλώσσα επαναστατεί
στους χειρισμούς του ανειδίκευτου εργάτη.
Είναι ακριβή η εξόρυξη από τα κοιτάσματα απογόνων
κι η αφθαρσία ανύπαρκτο μετάλλευμα.
Είναι και εκείνη η Ανάσταση που με παιδεύει
και η τροφή μου λιγοστή, μα οι λέξεις μου κοχλάζουν.
Ιδέες δεν πουλώ σε ζηλωτές, ούτε ληστής θέλω να γίνω,
θέλω την πόρτα μου ανοιχτή τις σκέψεις μου να τρέφω,
όπου περνάω να τρυγώ, με ένα ατρόμητο σκαρί
σε μια μεγάλη θάλασσα ανύπαρκτη Ιθάκη να γυρεύω.
Άρωμα κραυγής
(της Βασιλικής Πανταζή)
Σύννεφα καλύπτουν τη σιωπή θυμού.
Ο άνεμος παιανίζει πολεμικά εμβατήρια.
Αναφιλητά δέντρων στον αόρατο θόλο.
Μοιρολόγια ζώων διαδηλώνουν
στα σταυροδρόμια του σύμπαντος.
Πίνω βρόμικο νερό από αποστειρωμένο μπουκάλι.
Σε χάρτινο παγκάκι απολαμβάνω τη σκιά
του ανύπαρκτου δέντρου με τα λυπημένα φύλλα.
Δεν τολμώ να αναπνεύσω
τον μολυσμένο αέρα του παγωμένου Ήλιου.
Στύβω τις τύψεις του Ανθρώπου απόψε
από της φύσης τον ακατάσχετο θρήνο μεθυσμένη.
Τα έργα των ανθρώπων απομεινάρια αράχνης.
Πουλί βαλσαμωμένο η συγκαλυμμένη διάθεση του ανέμου,
αφήνει το νεφελώδες και άναρχο σπέρμα του,
στις άξεστες φωλιές των σπουργιτιών,
την ώρα που κάνουν πρεμιέρα τα πουλιά και η μέρα πρόβα.
Κολυμπώ στη θάλασσα, πικρό δηλητήριο,
τα μάτια της κόκκινα, η ανάσα της σάπια.
Τα φύκια μαύρα με υποπράσινα μάτια.
Τα ψάρια δονούν τα κύματα σαν τέρατα άλλης εποχής,
τόσο πολύ που γουστάρει ο θάνατος.
Φοβάμαι να αναπνεύσω.
Φοβάμαι μήπως και ο Ήλιος μας εκδικηθεί
κι αρχίσει να μας ψήνει.
Φοβάμαι μήπως σκάβουμε λαγούμια να κρυφτούμε
σαν μυρμήγκια να κουβαλάμε τις πραμάτειες μας
σε ταπεινές σπηλιές κάτω από το χώμα.
Ήλιε μου, άρχοντα φωτός, του κόσμου κυβερνήτη,
νίκησε το σκοτάδι μας Ηλιάτορα του Ελύτη.
Ο άνεμος παιανίζει πολεμικά εμβατήρια.
Αναφιλητά δέντρων στον αόρατο θόλο.
Μοιρολόγια ζώων διαδηλώνουν
στα σταυροδρόμια του σύμπαντος.
Πίνω βρόμικο νερό από αποστειρωμένο μπουκάλι.
Σε χάρτινο παγκάκι απολαμβάνω τη σκιά
του ανύπαρκτου δέντρου με τα λυπημένα φύλλα.
Δεν τολμώ να αναπνεύσω
τον μολυσμένο αέρα του παγωμένου Ήλιου.
Στύβω τις τύψεις του Ανθρώπου απόψε
από της φύσης τον ακατάσχετο θρήνο μεθυσμένη.
Τα έργα των ανθρώπων απομεινάρια αράχνης.
Πουλί βαλσαμωμένο η συγκαλυμμένη διάθεση του ανέμου,
αφήνει το νεφελώδες και άναρχο σπέρμα του,
στις άξεστες φωλιές των σπουργιτιών,
την ώρα που κάνουν πρεμιέρα τα πουλιά και η μέρα πρόβα.
Κολυμπώ στη θάλασσα, πικρό δηλητήριο,
τα μάτια της κόκκινα, η ανάσα της σάπια.
Τα φύκια μαύρα με υποπράσινα μάτια.
Τα ψάρια δονούν τα κύματα σαν τέρατα άλλης εποχής,
τόσο πολύ που γουστάρει ο θάνατος.
Φοβάμαι να αναπνεύσω.
Φοβάμαι μήπως και ο Ήλιος μας εκδικηθεί
κι αρχίσει να μας ψήνει.
Φοβάμαι μήπως σκάβουμε λαγούμια να κρυφτούμε
σαν μυρμήγκια να κουβαλάμε τις πραμάτειες μας
σε ταπεινές σπηλιές κάτω από το χώμα.
Ήλιε μου, άρχοντα φωτός, του κόσμου κυβερνήτη,
νίκησε το σκοτάδι μας Ηλιάτορα του Ελύτη.
* * *
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΠΑΝΤΑΖΗ
Κατάγομαι από την Πλαγιά Αιτωλ/νίας όπου και μεγάλωσα. Γεννήθηκα στη γειτονική Λευκάδα όπου και ολοκλήρωσα τις εγκύκλιες σπουδές μου.
Σπούδασα Κοινωνική εργασία στο Ηράκλειο της Κρήτης, και στη συνέχεια Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στην Αθήνα εργάστηκα σε παιδικούς σταθμούς ως Κοινωνικός Λειτουργός. Από το 1998 υπηρέτησα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ως Διοικητικός Υπάλληλος στην Πάλαιρο και στη Βόνιτσα Αιτωλ/νίας για σχεδόν είκοσι χρόνια.
Τα πρώτα μου ποιήματα έγραψα σε εφηβική ηλικία. Μέχρι σήμερα έχω γράψει τέσσερις ποιητικές συλλογές και μεμονωμένα ποιήματα αδημοσίευτα, ποίηση σε ελεύθερο και σε έμμετρο στίχο, και ερασιτεχνικά σονέτα, βιλανέλλες, χαικού και μουσικό στίχο.
Ποιήματά μου και ποιητικές συλλογές έχουν βραβευτεί σε Πανελλήνιους και Παγκόσμιους Διαγωνισμούς Ποίησης. Έχω συμμετάσχει σε συλλογικούς τόμους ποίησης καθώς επίσης έργα μου έχουν φιλοξενηθεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά ποίησης, τοπικές εφημερίδες και στο διαδίκτυο.
Διαμένω μόνιμα στην Πάλαιρο Αιτωλ/νίας με την οικογένειά μου.
Σπούδασα Κοινωνική εργασία στο Ηράκλειο της Κρήτης, και στη συνέχεια Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στην Αθήνα εργάστηκα σε παιδικούς σταθμούς ως Κοινωνικός Λειτουργός. Από το 1998 υπηρέτησα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ως Διοικητικός Υπάλληλος στην Πάλαιρο και στη Βόνιτσα Αιτωλ/νίας για σχεδόν είκοσι χρόνια.
Τα πρώτα μου ποιήματα έγραψα σε εφηβική ηλικία. Μέχρι σήμερα έχω γράψει τέσσερις ποιητικές συλλογές και μεμονωμένα ποιήματα αδημοσίευτα, ποίηση σε ελεύθερο και σε έμμετρο στίχο, και ερασιτεχνικά σονέτα, βιλανέλλες, χαικού και μουσικό στίχο.
Ποιήματά μου και ποιητικές συλλογές έχουν βραβευτεί σε Πανελλήνιους και Παγκόσμιους Διαγωνισμούς Ποίησης. Έχω συμμετάσχει σε συλλογικούς τόμους ποίησης καθώς επίσης έργα μου έχουν φιλοξενηθεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά ποίησης, τοπικές εφημερίδες και στο διαδίκτυο.
Διαμένω μόνιμα στην Πάλαιρο Αιτωλ/νίας με την οικογένειά μου.