Με εκδήλωση και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης (ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ) στο ηρωικό χωριό της Εγκλουβής, που συμμετείχε από την εποχή του Μεσοπολέμου ακόμη στην αντιφασιστική πάλη του ελληνικού λαού και αποτέλεσε στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής, προπύργιο του αντιστασιακού κινήματος στο νησί μας, τίμησε το απόγευμα του Σαββάτου 9 Μάη τα 75 χρόνια της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών η Τομεακή Οργάνωση Λευκάδας του ΚΚΕ.
Στεφάνια στο Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης κατάθεσαν ο Λευτέρης Θερμός, εκ μέρους της Κομματικής Οργάνωσης Λευκάδας του ΚΚΕ, και ο Σπύρος Γράψας, εκ μέρους των Οργανώσεων της ΚΝΕ στο νησί. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την Διεθνή.
Στην εκδήλωση παρέστησαν μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Κοινότητας Εγκλουβής, Ηλίας Κούρτης, οι δημοτικοί σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Λευκάδας, Βαγγέλης Βερροιώτης και Αλέξανδρος Βεροιώτης, ο δημοτικός σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» του Δήμου Ακτίου-Βόνιτσας, Νώντας Μωραΐτης, η δημοτική σύμβουλος Λευκάδας και πρώην Δήμαρχος Καρυάς, Σεβαστή Κωνσταντινίδη-Ρεκατσίνα, η περιφερειακή σύμβουλος Ιονίων Νήσων με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», Ευγενία Κολυβά κ.ά..
Στην ομιλία της η Ευτυχία Καραβασίλη, γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Λευκάδας του ΚΚΕ, ανάμεσα στα άλλα είπε:
«Η 9 Μάη 1945 είναι η μέρα που σηματοδοτεί τη λήξη του Β΄ παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, του φονικότερου πολέμου που γνώρισε η ανθρωπότητα, ο οποίος συνολικά κράτησε 2.194 μέρες, απλώθηκε σε έκταση 22 εκατομμυρίων τετραγωνικών χλμ. και στοίχισε τη ζωή σε 50 εκατομμύρια ανθρώπους, εμπόλεμους και άμαχους μαζί. Ένας πόλεμος που έγινε «για του αφέντη το ψωμί», όπως έγραψε με πολύ απλά λόγια ο ποιητής Κώστας Βάρναλης.
Σήμερα 75 χρόνια μετά, οι υποστηρικτές του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης χαρακτηρίζουν αυτή τη μέρα, ημέρα Ευρώπης, ημέρα διάλυσης του μίσους μεταξύ των λαών, κάνοντας χάπενινγκ την πτώση του τοίχους του Βερολίνου, λες και τον Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τις δικτατορίες τις προκάλεσαν οι εργάτες, οι φτωχοί εκμεταλλευόμενοι, οι λαοί μεταξύ τους.
Χαρακτηρίζουν τον Στάλιν σφαγέα, τη Σοβιετική Ένωση ολοκληρωτικό καθεστώς, θέλοντας να εξισώσουν τον κομμουνισμό με το ναζισμό. Απαγορεύουν τα Κομμουνιστικά Κόμματα, τιμώνται οι συνεργάτες των Ες Ες και δίνουν συντάξεις σε φασίστες γι΄ αυτή την προσφορά τους.
Και εδώ στη χώρα μας βέβαια δεν πάνε πίσω. Επίσημα, το κράτος μας διδάσκει ότι ο Μεταξάς αντιστάθηκε στην Ιταλική κατοχή, χαϊδεύουνε τους πολιτικούς απογόνους των φασιστικών ταγμάτων, των χιτών, των δοσίλογων, αυτών που συνεργάστηκαν με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς, αρκετούς τους είδαμε σε ψηφοδέλτια κομμάτων, η εγκληματική Χρυσή Αυγή ακόμα δικάζεται, πολλοί από αυτούς ανταμείφθηκαν για τις βρόμικες υπηρεσίες τους, πλουτίσανε, γίνανε ευεργέτες και χαρακτηρίζουν τους αγώνες του λαού μας και το ΚΚΕ ως προδοτικό. Πέρυσι ο ΣΥΡΙΖΑ , ως κυβέρνηση, ανήμερα μάλιστα της Αντιφασιστικής Νίκης, συνυπέγραψε απαράδεκτο ψήφισμα της ΕΕ που αποθέωνε όλο το απαράδεκτο αφήγημα περί «σιδηρού παραπετάσματος» της ψυχροπολεμικής περιόδου σε βάρος της ΕΣΣΔ, όλο αυτό το προκλητικό και ανιστόρητο σκεπτικό με το οποίο διώχτηκαν κομμουνιστές και αγωνιστές σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας.
Για να τσακίσεις όμως το φασισμό πρέπει βαθιά να τον καταλάβεις. Οι πόλεμοι, οι δικτατορίες αποτελούν συνέχεια της πολιτικής των εκμεταλλευτών για να λύνουν τις διαφορές μεταξύ τους, είναι αποτέλεσμα των ανταγωνισμών τους, για το μοίρασμα του πλούτου που παράγεται από τους λαούς και μοιράζεται ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου…
Τη μέρα αυτή τιμάμε όσες και όσους έδωσαν τη ζωή τους, έμειναν ανάπηροι, όσες και όσους μετείχαν στον αγώνα μαχόμενοι στα διάφορα μέτωπα του πολέμου, από στεριά, θάλασσα και αέρα, στις πόλεις και τα χωριά, στα εργοστάσια και στους αγρούς, στη μάχη της παραγωγής. Εκείνες και εκείνους που πάλεψαν με το όπλο ή με την προκήρυξη στο χέρι, που πήραν μέρος στις διαδηλώσεις, στις απεργίες και τα σαμποτάζ, που κράτησαν ηρωική στάση στα κρατητήρια ή μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Αποτίουμε φόρο τιμής στα εκατομμύρια των νεκρών της πείνας, των στρατόπεδων συγκέντρωσης, κάθε τόπου φρίκης και μαρτυρίου, όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ξεπέρασε κάθε όριο, φτάνοντας στην απόλυτη απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Τέτοια φρίκη βίωσε για τα καλά και η Λευκάδα. Εδώ σε αυτή την περιοχή δεν ήταν που σκότωσαν τον Αιμίλιο Γαζή από τη Βαυκερή και γύριζαν το χέρι του σαν τρόπαιο για να σπείρουν τους φόβους στους κατοίκους; Ή τους απαγχονισμούς κεφαλιών όπως του Κωστάγγελου Βανδώρου στη Βόνιτσα ή τα κεφάλια των μαχητών που κρέμασαν στο πεντοφάναρο στην πλατεία της Λευκάδας, ανάμεσα σε αυτούς και δύο από το χωριό σας εδώ. Μετά τη μάχη στο Λαϊνάκι με τα γερμανικά στρατεύματα και τους ντόπιους συνεργάτες τους τον Ιούνη του 1944 που είχε ως αποτέλεσμα εκατοντάδες νεκρούς μαχητές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, το μίσος τους και το όργιο τρομοκρατίας δεν σταμάτησαν, συνέχισαν και με άλλες δολοφονίες, με βιασμούς το κάψιμο της Εγκλουβής και της Ευγήρου…».
