Κοντά στο Πάσχα περίπου, ξεκινούσε το φύτεμα του καπνού. Κάθε πρωί όλη η οικογένεια ήταν στο πόδι. Και εμείς τα παιδιά από κοντά. Τα πιο μεγάλα βοηθούσαν στο βγάλσιμο του φυντανιού από τις βραγιές, τα κρύα πρωινά. Ύστερα αφού γεμίζαμε τα κασόνια ή τις καλάθες με το φυντάνι, παίρναμε μαζί μας τα απαραίτητα και κινούσαμε όλοι μαζί για το χωράφι. Σαν φτάναμε εκεί αφήναμε στον ίσκιο τα πράγματα μας και αρχίζαμε την δουλειά.
Οι άντρες έσκαβαν τα αυλάκια ενώ εμείς τα παιδιά με τις γυναίκες φυτεύαμε με το ξύλινο σουφλί, σκυμμένοι ολημερίς στ’ αυλάκι και κάποιοι πότιζαν με το ποτιστήρι, ρίζα-ρίζα τα φυτά για να πιάσουν. Τα πιο μικρά παιδιά κουβαλούσαν με προσοχή χεριές-χεριές φυντάνι στα «πιάτα» των φυτευτάδων για να μην καθυστερήσουν εκείνοι. Άλλοτε πάλι έφερναν με τα τσίγκινα κύπελλα νερό στους καπνοφύτες....
Οι άντρες έσκαβαν τα αυλάκια ενώ εμείς τα παιδιά με τις γυναίκες φυτεύαμε με το ξύλινο σουφλί, σκυμμένοι ολημερίς στ’ αυλάκι και κάποιοι πότιζαν με το ποτιστήρι, ρίζα-ρίζα τα φυτά για να πιάσουν. Τα πιο μικρά παιδιά κουβαλούσαν με προσοχή χεριές-χεριές φυντάνι στα «πιάτα» των φυτευτάδων για να μην καθυστερήσουν εκείνοι. Άλλοτε πάλι έφερναν με τα τσίγκινα κύπελλα νερό στους καπνοφύτες....
Αυτό το πατόφυλλο! Πόσο σκύψιμο , πόσο γδάρσιμο απ’ το χώμα! Κι ύστερα το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο χέρι. Είχε μια έντονη μυρωδιά το πρωί με τη δροσιά αυτό το πικρό λουλούδι του καπνού, που έφερνε ναυτία σε εμάς τα παιδιά. Μαζεύαμε αγκαλιές και τις αφήναμε στα χεράμια, έτσι τις λέγανε τότε ή σε καλάθες με προσοχή όμως μη χτυπηθούν τα φύλλα. Εκεί στο μάζεμα τραγουδούσαμε κάπου – κάπου για να ξυπνήσουμε και να δουλεύουμε καλύτερα. Βιαζόμασταν μερικές φορές να περάσουμε ο ένας τον άλλον…. Αφού τελειώναμε, φορτώναμε τα χεράμια στο ζώο και αργότερα στο τρακτέρ κι επιστρέφαμε στο σπίτι. Πλέναμε τα χέρια μας με πράσινο σαπούνι για να βγει το χώμα και η κόλλα του καπνού, τρώγαμε κάτι πρόχειρο και στρωνόμασταν για αρμάθιασμα. Με την ατσάλινη βελόνα φύλλο – φύλλο ως το βράδυ τραβούσε αυτή η διαδικασία, ως το βράδυ σχεδόν με κάποια διαλείμματα για φαγητό και για μια φέτα καρπούζι να δροσιστούμε.... και να προσπαθούμε να κατεβάσουμε το βουνό με τα φύλλα που ήταν σωρό για να μπορούμε να βλέπουμε τον απέναντί μας….
Και οι υποσχέσεις: όταν ανοίξουν τα σχολεία θα αγοράσουμε παπούτσια, ρούχα τετράδια και εμείς τα κουρασμένα παιδιά χαιρόμασταν. Έτσι κύλαγε ο καιρός.
Τελείωνε ο καπνός...
Λιάζονταν στα «κρεββάτια»..
Και εδώ πάλι εμείς τα παιδιά βοηθούσαμε στο βαντάκωμα και στο κρέμασμα στην αποθήκη