Χθες παρ' ότι ο καιρός ήταν βροχερός και εντελώς απρογραμμάτιστα με δύο φίλους πραγματοποιήσαμε μία σύντομη επίσκεψη στα Ακαρνανικά όρη και συγκεκριμένα στην περιοχή των εγκαταστάσεων του ΟΤΕ, των κέντρων εκποπμής της ΕΡΤ και των άλλων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών που είναι στην κορυφή Περγαντί σε υψόμετρο 1450 μέτρων.
Προσωπικά αισθάνθηκα συγκίνηση για τον λόγο ότι εργάστηκα στις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις του ΟΤΕ περίπου 25 χρόνια, τότε που ο Α/Τ Ακαρνανικών αποτελούσε μία από τις σημαντικότερες τηλεπικοινωνιακές μονάδες της χώρας.
Βέβαια σήμερα με την εξέλιξη της τεχνολογίας και την δημιουργία άλλων τηλεπικοινωνιακών οδών (δορυφορικές επικοινωνίες, οπτικές ίνες κλπ) ο σταθμός έχει υποβαθμιστεί και δεν έχει την παλαιά του αίγλη. Είναι ανεπίβλεπτος και με στενοχώρησε το γεγονός ότι η περίφραξη έχει καταστραφεί με αποτέλεσμα να σταβλίζονται εκεί τα διάφορα ζώα που υπάρχουν στην περιοχή και να ρυπαίνουν με τα απόβλητά τους τον χώρο.
Κατά τα άλλα τα Ακαρνανικά όρη αποτελούν σήμερα έναν "ενεργειακό" χώρο με την εγκατάσταση τεραστίων ανεμογεννητριών. Μην ξεχνάμε ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο ΟΤΕ εγκατέστησε πειραματικά την πρώτη ανεμογεννήτρια στην Ευρώπη σε μεγάλο υψόμετρο για να καλύπτει τις ανάγκες ηλεκτροδότησης του Α/Τ Ακαρνανικών. Βέβαια η ανεμογεννήτρια αυτή δεν απέδωσε τα αναμενόμενα λόγω των ζημιών που υπέστει από κεραυνούς κλπ. Βέβαια η τεχνολογία σήμερα ξεπέρασε τα προβλήματα αυτά στις σύγχρονες ανεμογεννήτριες.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αλέξανδρος Ζαχαριουδάκης Ευχαριστώ το συνάδελφο και πρώτο μου δάσκαλο στο σταθμό Α/Τ Ακαρνανικών για την ωραία ανάρτηση.
Πολλές οι καλές θύμησες από το Σταθμό.
Θα σας εξηστορίσω μια πρωτόγνωρη εμπειρία μου η πρώτη την πρώτη μέρα στο σταθμό.
7/7/1976 έχοντας τον πρώτο μου διορισμό στο χέρι βρίσκομαι στη Βόνιτσα στο Τ.Κ. ΟΤΕ. Επικοινωνώ με τους συναδέλφους στον Α/Τ Ακαρνανικών και ομιλώ με το Γιάννη Γιαννακόπουλο.
Μου λέει να πάω στην πιάτσα των Ταξί και να βρώ ένα συγκεκριμένο Ταξιτζί με μια παλιά μερσεντές να με ανεβάσει στο Σταθμό.
Ήταν μια πολύ ζεστή ημέρα κατακαλόκαιρο.
Χρειάστηκε πέντε φορές να σταματήσει στη διαδρομή κατά την ανάβαση που λόγω της ζέστης η θερμοκρασία της μηχανής της παλιάς μερσεντές κτυπούσε κόκκινο.
Με δυσκολία και αγκομαχόντας φτάσαμε τελικά.
Στην υποδοχή οι συνάδελφοι, Μιχάλης Κολεντίνης,
Λευτέρης Αρματάς.
Γιάννης Γιαννακόπουλος.
Ένα πρώτο καφέ στο ισόγειο στην τραπεζαρία.
Ανεβαίνουμε στην Ραδιοαίθουσα και η πρώτη μικρή ξενάγηση, από τον Μ.Κολεντίνη και Γ.Γιαννακόπουλο.
Ο Λ.Αρματάς στην κουζίνα ετοιμάζει το μεσημεριανό φαγητό.
Ετοιμάστηκε το φαγητό, φάγαμε όλοι μαζί ,καθαρίσαμε όλοι μαζί, πλύναμε τα πιάτα.
Ώρα να ανέβουμε στη Ραδιαίθουσα.
Ανεβαίνοντας την εσωτερική σκάλα και βλέποντας Ανατολικά προς το Ιόνιο πέλαγος,λέει ο Κολεντίνης, παιδιά σε μισή ώρα θα έχουμε καταιγίδα εδώ
Ο ουρανός πεντακάθαρος και ζέστη που ποτέ στην ζεστή πατρίδα μου Κρήτη και με νοτιά δεν είχα νιώσει.
Λέω εγώ φαίνεται μου κάνει πλάκα( στρατιωτικό ψι πι)
Όμως αμέσως λέει και ο Αρματάς να θέσω το μηχανοστάσιο σε λειτουργία και επιστρέφει και βάζει μια τεράστια ηλεκτογεννήτρια με πολύ θόρυβο σε λειτουργία .
Ανεβαίνουμε στην Ραδιοαίθουσα αλλά και οι τρείς παλαιότεροι συνάδελφοι αναστατωμένοι, ελέγχουν διάφορα πράγματα μετρούν με πρωτόγνωρα για μένα όργανα.
Και πράγματι
Αγναντεύουμε κάθε τοσο από τα δυτικά παράθυρα ,μια μαυρίλα έρχεται με γρήγορο ρυθμό από πόδι της Ιταλίας στο Ιόνιο και σε πολύ λίγο και πάνω από τη Λευκάδα.
Ξαναλέει ο Κολεντίνης παιδιά ελάτε να καθίσουμε εδώ στο γραφείο και ότι και να γίνει δεν πλησιάζουμε μηχανήματα, παράθυρα, τίποτα,τίποτα.
Με καθαρό ουρανό ακόμα πάνω από το σταθμό, αρχίζει να ρίχνει κεραυνούς. Τον ένα πίσω από τον άλλο και δεκάδες μαζί.
Τα μεταλικά παράθυρα του σταθμού από τους κεραυνούς είναι πυρακτωμένα.
Μια κόλαση από τα ποιό μακάβρια παραμύθια.
Ένας νέος με όνειρα από τη Κρήτη έχει καταρρεύσει, κάνει χαχαλιές το σταυρό του και επικαλείται τη Μάνα του ( Μάνα πού ήρθα να δουλέψω.)
Μετά από 20 λεπτά κεραυβνοβροχής με κατάμαυρο πλέον τον ουρανό αρχίζει κατακλυσμιαία βροχή με διάρκεια περίπου δύο ωρών.
Οι ζημιές στο σταθμό τεράστιες, κυρίως στην ηλεκτρολογική εγκατάσταση και σε όλα τα παράθυρα του σταθμού ,είχαν όλα ηλεκτοκοληθεί .
Συνεργείο σιδεράδων από το Μεσολόγγι έκανε δυο μήνες για να αποκαταστήσει τις ζημιές.
Στα χωριά Μοναστηράκι χάθηκαν δυο παιδιά και ένας ηλικιωμένος.
Ήταν στην εξοχή και έβοσκαν γελάδια, θέριζαν.
Σκηνές που μετά από 44 χρόνια παραμένουν βαθιά χαραχμένες στο μυαλό μου.
Γιάννη να είσαι καλά, σ'ευχαριστώ.