Τα έμαθες;» τον ρώτησε η δεσποινίς.
«Όχι» της απάντησε ο κύριος που καθόταν διπλά της.
«Τον Ραμόν τον βάλανε για δουλεία στο Μουσείο.» του είπε.
«Όπως βάλανε και την Ναυσικά;» την ρώτησε ο κύριος.
«Ναι, με τα προγράμματα του δήμου που προκηρύχτηκαν.» του απάντησε η δεσποινίδα.
«Αυτοί δεν ήταν μαζί με τον Δήμαρχο στις εκλογές;» ξαναρώτησε ο κυριούλης.
«Ναι ναι στον ίδιο συνδυασμό.» του είπε.
«Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου.» της είπε και συνέχισε «Βολεύουν και αυτοί τα δικά τους παιδιά.» Χαιρέτησε και έφυγε.
Την παραπάνω συζήτηση την άκουσα στο καπηλιό της Μπράνιας στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας. Το «…τα δικά τους παιδιά…» που είπε ο χαριτωμένος κυριούλης, φεύγοντας, μου έμεινε στο μυαλό και προσπαθούσα να θυμηθώ το γιατί.
«Τα μάθατε ε; Ο Φρανσουά βολεύτηκε στον δήμο.», «Και την Μάργκο την βόλεψαν», «Μπήκε αρκετός κόσμος με τα οκτάμηνα», «Η μισή Ανατολή μπήκε για δουλεία», «ο Δήμαρχος τους βόλεψε», «Από τον ΟΑΕΔ είναι αυτές οι προσλήψεις ο Δήμαρχος δεν μπορεί να επέμβει», «Του Δημάρχου υποψήφιοι δεν ήταν αυτοί βρε παιδιά;», «Ένα ξέρω εγώ, φώναζαν υπέρ του Δήμαρχου στις εκλογές και βολευτήκαν.», «Γιατί οι προηγούμενοι τα ίδια δεν έκαναν;» και «Και αυτός τα ίδια κάνει, βολεύει τα δικά του παιδιά.».
Ήταν μερικές από τις φράσεις που ακούστηκαν, πριν δυο μέρες, σε κοινή συζήτηση με φίλους. Για δεύτερη φορά σε διάστημα λίγων ημερών ακούω πάλι το «…τα δικά του παιδιά…» και μπαίνω στην διαδικασία να σκεφτώ γιατί μου κάνει τόσο εντύπωση αυτή η φράση.
Μια φράση που την ακούω από τότε που ήμουν φοιτητής, όταν η συζήτηση έφθανε σε προσλήψεις δημόσιου. Διάβαζα τότε στο διαδίκτυο για τα «πράσινα» και «μπλε» παιδιά. Άκουγα όταν ερχόμουν Αιτωλικό για το βόλεμα «των δικών τους παιδιών» σε κεντρικό, περιφερειακό και δημοτικό επίπεδο. Αλλά αυτή την φορά δεν μου έκανε εντύπωση η παραδοσιακή τακτική των πολιτικών της χώρας να βολεύουν τα «παιδιά» τους.
Το βόλεμα των «..δικών μας παιδιών..» δεν είναι πρωτοτυπία της τωρινής αρχής κι ας φώναζαν το αντίθετο προεκλογικά για να στριμώξουν τον πρώην Δήμαρχο για κάποιες από τις «ύποπτες» προσλήψεις που έκανε.
Το βόλεμα των «…δικών τους παιδιών…» γίνεται εδώ και χρόνια από όλους τους τοπικούς / περιφερειακούς / κεντρικούς Άρχοντες και δυστυχώς αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία θα γίνεται για πολλά χρόνια ακόμα. Θα μας αγοράζουν την αξιοπρέπεια μας για λίγα ψίχουλα.
Δεν είναι απαραίτητα καταδικαστέο, όμως, να προσλαμβάνει τους στενούς συνεργάτες του σε διοικητικές θέσεις ο εκάστοτε Δήμαρχος. Άλλωστε αυτούς εμπιστεύεται και αυτούς έχει για να διοικήσει τον δήμο. Καταδικαστέο είναι η σχεδιασμένη από πριν πολιτική να προσλάβει υποστηρικτές του, σε αντίθεση με άλλους ικανοτάτους συμπολίτες μας, ώστε να εξασφαλίσει στις επόμενες εκλογές «σίγουρους» ψήφους.
Αυτή η προσχεδιασμένη πολιτική ήταν και ο λόγος που μου έμεινε στο μυαλό η φράση «…τα δικά τους παιδιά…». Σας παραθέτω παρακάτω μια προσωπική εμπειρία προ εκλογών.
Ήταν Γενάρης, πριν ενάμιση χρόνο περίπου, όταν πήγαμε στο Ράδιο Μέγαρο, για να παραβρεθούμε, μετά από κάλεσμα που δεχτήκαμε, στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του νυν Δημάρχου. Τότε ήμουν γραμματέας σε τοπικό σύλλογο της πόλης μας. Φτάσαμε στην εκδήλωση όταν τέλειωνε η ομιλία του νυν Δημάρχου και ο κόσμος ήταν όρθιος για να χειροκροτήσει. Εμείς προχωρήσαμε στο βάθος της αίθουσας για να βρούμε ένα τραπέζι να κάτσουμε. Πριν φτάσουμε στο τραπέζι συναντήσαμε γνωστούς, υποψηφίους και συμπολίτες μας οπού ανταλλάξαμε χαιρετισμούς. Κατά την διάρκεια των χαιρετισμών δημιουργήθηκε ένα «πηγαδάκι» συζήτησης μεταξύ μελών του συλλόγου, μητέρας υποψήφιας του συνδυασμού και μερικών «φίλων». Εγώ καθόμουν και παρακολουθούσα την συζήτηση. Το θέμα συζήτησης ήταν τα «ρουσφέτια» που είχε κάνει ο τότε Δήμαρχος. Κάποια στιγμή παίρνει τον λόγο η μητέρα της υποψήφιας και μεταξύ των άλλων είπε «…δεν βλέπετε που έχει βολέψει όλα τα δικά του παιδιά ο Νικόλας και τα δικά μας παιδιά είναι άνεργα; γι αυτό να ψηφίσουμε τον Κων/νο για να βολέψουμε τα δικά μας παιδιά…». Εγώ μένω παγωτό. Ο ξάδελφος μου, βλέπετε, κατέβαινε υποψήφιος με τον αντίπαλο συνδυασμό και για να μην παρεξηγηθώ δεν είπα κουβέντα. Οι υπόλοιποι, όμως, συμφωνήσαν κανονικά.
Μας ζητούσε ξεκάθαρα, δηλαδή, η συγκεκριμένη κυρία να ψηφίσουμε τον Κων/νο για να βολέψει την κόρη της, τους άλλους συνυποψήφιους του συνδυασμού και τους φίλους τους. Την στιγμή που η ίδια κυρία πριν από μερικά λεπτά καταδίκαζε και χλεύαζε τον Νικόλα για αυτή την τακτική του.
Αυτός ο τρόπος πειθούς, όμως, έπιασε. Ο Κων/νος βγήκε και ένα χρόνο μετά, όντως, βλέπω, τουλάχιστον στον τόπο που ζω, πολλούς υποστηρικτές του Δήμαρχου να δουλεύουν στον δήμο σε διάφορα πόστα. Όσο καλόπιστος και να είμαι δεν νομίζω να είναι τυχαίο. Ούτε τυχαίο ήταν αυτό που μας είπε η μητέρα της υποψήφιας του συνδυασμού. Εξαργυρώνονται, βλέπετε, οι ψήφοι των εκλογών.
Αν δεν αλλαχτεί η νοοτροπία μας, όπως προείπα, ο τόπος θα παραμείνει στάσιμος με καμία ελπίδα καλυτέρευσης. Η υπάρχουσα ανταποδοτική σχέση ανάμεσα σε ψηφοφόρο και υποψήφιο θα πρέπει να κοπεί με το μαχαίρι για να βγει κερδισμένος ο τόπος μας και κατ επέκταση και ο ίδιος ο ψηφοφόρος.
Ας ξεκινήσουμε να ψηφίζουμε με γνώμονα τα προγράμματα έργων και ανάπτυξης του υποψήφιου, το όραμα του για τον δήμο μας, την αξία του σαν άνθρωπο και όχι με τα ταξίματα και χρήματα που πέφτουν προεκλογικά, ώστε να έχουμε ελπίδα για το αύριο.
(Τα ονόματα και οι τοποθεσίες είναι από τις μυθιστορηματικές ιστορίες του ΖΕΥΣ και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.)
Σπυρίδων Δ. Σταράμος
https://iaitoloakarnania.gr/