Ο άνθρωπος που "θεράπευε τον καρκίνο" δίχασε μέχρι και τον τύπο - Αυτοκτόνησε στα 58 του λόγω οικονομικών προβλημάτων
Τα αποτελέσματα των αναλύσεων από το Κρατικό Εργαστήριο Ελέγχου Φαρμάκων και τον «Δημόκριτο» ήταν σαφή: Το πολυδιαφημισμένο «θαυματουργό» νερό του Καματερού ήταν σκέτο νεράκι, χωρίς καμία φαρμακολογική ένδειξη. Ο 36χρονος δικηγόρος από την Κω, που υποστήριζε ότι το μυστικό κρυβόταν στη σκόνη πετρωμάτων που πρόσθεταν οι συνεργάτες του, είχε πείσει τη… μισή Ελλάδα ότι είχε ανακαλύψει το φάρμακο κατά του καρκίνου και οι σκηνές του κόσμου, που συνωστιζόταν μπροστά στα βυτιοφόρα με τα οποία το μετέφερε, έμειναν στην ιστορία.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1976, ο φιλόδοξος δικηγόρος συνελήφθη στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, την ώρα που έφτανε στην Αθήνα από το νησί του, για να αποδείξει τα λεγόμενά του. Την προηγούμενη ημέρα ο εισαγγελέας Δημήτρης Δωρής είχε ολοκληρώσει την προκαταρκτική εξέταση, παραδίδοντας το σχετικό πόρισμα στον προϊστάμενο της εισαγγελίας, ενώ ο υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών Νίκος Μπρισίμης είχε χαρακτηρίσει την υπόθεση ως «κωμική», καλώντας τους ασθενείς να μην διακόψουν σε καμία περίπτωση την θεραπεία τους.
Οι κατηγορίες σε βάρος του Γιώργου Καματερού ήταν παράβαση του κώδικα περί ασκήσεως ιατρικού επαγγέλματος και παράβαση του νόμου περί απατηλής διάθεσης φαρμάκων. Η κατάθεσή του κράτησε τρεις ώρες, ενώ στους δημοσιογράφους που τον περίμεναν για μια δήλωση υποστήριξε ότι παρέδωσε στον εισαγγελέα μια λίστα με τα πλήρη στοιχεία 20.000 ιαθέντων!
Λίγες ημέρες νωρίτερα, η «ομάδα των 12», την οποία αποτελούσαν ο ίδιος και οι συνεργάτες του, είχε παρουσιάσει στο ξενοδοχείο “King George” στο Σύνταγμα τις θαυματουργές ιδιότητες του νερού, το οποίο γιάτρευε τα πάντα μέσα σε δώδεκα ημέρες! Από τις 10 το βράδυ, που ξεκίνησε η συνέντευξη τύπου, έως τις 3 και μισή τα ξημερώματα, ο Γιώργος Καματερός προσπαθούσε να πείσει τους πάντες ότι είναι εφευρέτης και παντογνώστης!
Ο κόσμος έτρεχε στα βυτιοφόρα με τα μπιτόνια στα χέρια, ασθενείς διέκοπταν τη θεραπεία τους αναζητώντας το «θαύμα», μέχρι και ο τύπος διχάστηκε για τις θαυματουργές ή μη ιδιότητες του νερού του Καματερού. Η μία εφημερίδα έγραφε ότι ένα τυφλό κοριτσάκι είδε το φως του, αλλά την επόμενη ημέρα μια άλλη αποκάλυπτε ότι δεν ήταν ποτέ τυφλό!
Οι γονείς μιας μικρούλας που έπασχε από λευχαιμία φέρονταν να δηλώνουν τη μία ημέρα ότι θεραπεύτηκε, ενώ ο γιατρός που την παρακολουθούσε διαβεβαίωνε την επομένη, σε άλλη εφημερίδα, ότι η κατάστασή της επιδεινώθηκε! Μια παράλυτη γυναίκα εμφανιζόταν να έχει θεραπευτεί χάρη στο θαυματουργό νερό, ενώ την επομένη διαβεβαίωνε, μιλώντας σε άλλη εφημερίδα, ότι τα τελευταία έντεκα χρόνια ήταν όρθια χάρη στην εγχείρηση που είχε κάνει στην σπονδυλική στήλη! Ωστόσο, το θέμα «πουλούσε» και οι κυκλοφορίες των εφημερίδων, που ασχολούνταν καθημερινά, είχαν εκτοξευτεί!
Μέσα σε αυτό το κλίμα και επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ήταν χιλιάδες αυτοί που συνέχιζαν να πίνουν το «θαυματουργό» νερό. Στην Καλαμάτα, οι άνθρωποι που είχαν συγκεντρωθεί για να γεμίσουν τα μπιτόνια τους, έσπασαν τα σκοινιά που είχαν οριοθετήσει μια υποτυπώδη σειρά προτεραιότητας και όρμησαν στο βυτιοφόρο, αναγκάζοντας τον οδηγό να φύγει άρον – άρον! Την ίδια ώρα στην Αθήνα ο ηθοποιός Νίκος Σταυρίδης φωτογραφιζόταν με τον συνεργάτη του Καματερού, Κωνσταντίνο Γκράτσο, λέγοντας ότι θεράπευσε το Πάρκινσον. H διανομή γινόταν ακόμη και μπροστά στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας ή απέναντι από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
Μέχρι και οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ δοκίμασαν το νερό του Καματερού, όταν το βυτίο βρέθηκε ένα πρωί έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, για να το μοιράσει σε εκατοντάδες πολίτες που είχαν συγκεντρωθεί. Πάντως ο μπασκετμπολίστας Γιώργος Αμερικάνος αναρωτιόταν γιατί έχασε τον πατέρα του από καρκίνο, αν και έπινε συχνά από το «θαυματουργό» νερό, ενώ λίγες ημέρες αργότερα άφησαν την τελευταία τους πνοή δύο ασθενείς, πρώτα η μικρούλα Ροδούλα Ζήση που έπασχε από λευχαιμία και στις 27 Μαρτίου ο καρκινοπαθής Χρήστος Χειμαριώτης στον «Ευαγγελισμό».
H αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει, αλλά ο Kαματερός απτόητος οργάνωνε συγκεντρώσεις και πορείες με εκατοντάδες οπαδούς του, ενώ εμφανιζόταν και ως πολιτικός ηγέτης. Οι αλλεπάλληλες αναλύσεις, όμως, αποδείκνυαν ότι το νερό όχι μόνο δεν είχε θεραπευτικές ιδιότητες, αλλά ήταν και επικίνδυνο, αφού περιείχε ραδιενέργεια σε ποσοστό 35-38%. Στις 30 Μαρτίου του ίδιου χρόνου η κατανάλωσή του απαγορεύτηκε επισήμως.
Επτά μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 1976, ο Γιώργος Καματερός και οι συνεργάτες του κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις ενώπιον της δικαιοσύνης. Στην απολογία του, που διήρκεσε δύο ώρες, ο Καματερός προσπάθησε να υποστηρίξει τις θεραπευτικές ιδιότητες που είχε η «εφεύρεση» του, αναπτύσσοντας τη θεωρία του περί «περιοδικής ραδιενέργειας». Ο Κωνσταντίνος Γκράτσος από την πλευρά του είπε ότι όταν άκουσε την ιστορία του Καματερού θεώρησε υποχρέωσή του να τον βοηθήσει, ώστε «να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο».
Ο εισαγγελέας της έδρας πρότεινε την ενοχή τους για αντιποίηση αρχής, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Θα ευχόμουν η εφεύρεση του Καματερού να ήταν πραγματική, γιατί θα αποτελούσε περίλαμπρη νίκη κατά της ολέθριας ασθένειας, έστω και αν προερχόταν από έναν μη ειδικό επιστήμονα». Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης οκτώ μηνών και πρόστιμο ύψους 8.000 δραχμών, ενώ στον Γκράτσο επέβαλε ποινή φυλάκισης τεσσάρων μηνών και πρόστιμο 5.000 δραχμών. Και οι δύο αθωώθηκαν από την κατηγορία της παράνομης διάθεσης φαρμακευτικού προϊόντος. Εξαγόρασαν την ποινή τους και αφέθηκαν ελεύθεροι.
Μετά τις δικαστικές περιπέτειες, ο Γιώργος Καματερός έφυγε στο εξωτερικό και στη συνέχεια ασχολήθηκε με επιχειρήσεις. Το 1998, όταν ήταν πλέον 58 χρόνων, επέστρεψε και πάλι στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κω. Στις 6 Μαΐου μπήκε στην τουαλέτα του καταστήματος ηλεκτρικών ειδών του αδελφού του και αυτοπυροβολήθηκε με ένα μικρό πιστόλι. Δίπλα του βρέθηκε ένα σημείωμα που έγραφε: «Προβαίνω σε αυτή την πράξη, δια λόγους υγείας μου, τους οποίους θεωρώ σοβαρούς, παρά τας αντιθέτους απόψεις των πανάξιων ιατρών μου».