Κατούνα Νέα Ειδήσεις: Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟΣ ΓΑΜΟΣ

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟΣ ΓΑΜΟΣ

Καλημέρα σας !!

Πως αλλιως να σας ευχαριστήσω μετά τις τόσο πολλές ευχές κλπ κλπ που μου δώσατε για τον αγωνα στον Ψηλορειτη?!!!

Δεν βρήκα κάτι ανώτερο απο τούτον τον αγώνα !! Τον Μαραθώνιο Ολυμπου, τον Κορυφαίο Αγώνα στην Ελλάδα !! Μήκους 44χιλ!!! Ξεκινωντας από την θάλασσα , φτάνοντας στην κορυφή και μετά ξανά κάτω για τερματισμό !!

Ηρθε η ώρα να αποδώσει η μονότονη (κ μοναχική) προπόνηση που κάναμε επι 3 μήνες καθημερινά, ποτε το πρωί και πότε τα απογεύματα , ξεκινώντας από την Νήσσα και φτάνοντας έως την κορυφή του Περγαντί !!!

Ωρα 6 απογευμα στις 23 Ιουνη 2012,την προυγουμενη ημερα, πηγαμε στο Λιτοχωρο,μαζι με αλλους 2 φιλους Αγρινιωτες,τον Χρηστο κ τον Γιαννη κ πηραμε τον αριθμο κ γενικοτερα ''το πακετο συμμετοχης'' και απολαυσαμε τα δρωμενα στην πλατεια του Λιτοχωρου-μικρους αγωνες για παιδακια, pasta party κλπ !!

Ωρα 4 το πρωι Κυριακης, 24 Ιουνη, ειχαμε εγερτηριο-και φανταζομαι ολη η δρομικη κοινοτητα!!!-και αρχισε η προετοιμασια...Ωρα 4:45 μπαινουμε στο λεωφορειο για να μας παει στο χωρο εκκινησης,στον αρχαιολογικο χωρο ΔΙΟΝ ,5χιλ μακρυα απο το Λιτοχωρο ! Ηταν ακομη σκοτεινα εκει, βοηθουσε σ αυτο και τα ψηλα δεντρα της περιοχης ...Σιγα σιγα ξημερωνε ...Εβλεπα να καταφθανουν οι δρομεις,γυναικες,ανδρες,συνοδοι,...απο διαφορες χωρες... , με σημαιες κρατωντας μερικοι στα χερια τους, χρωματα , στολες-ρουχα -εξοπλισμος,πολυ ομορφα ....

Αρχισε η προθερμανση...ειχε πολυ υγρασια το μερος...ελαφρυ τροχαδακι...καποια αποτομα ξεσπασματα...χιουμορ διαχυτο παντου...αυτοσαρκασμος το ιδιο....

Η ωρα εφτανε σιγα σιγα στις 06:05 οπου θα γινονταν η εκκινηση ....Αρχισαμε να μαζευομαστε-η προθερμανση τελειωνε σταδιακα...Καποια στιγμη ανταμωνω μερικους Ρουμανους και βγαζω αναμνηστικη φωτογραφια μαζι τους μιας κ εχω φιλους απο την χωρα αυτη ...

Η ωρα ηρθε ...10,9,8,7,6,5,4,3,2,1,0 και φυγαμε...

Τα φλας να παιρνουν φωτια απο τους ανθρωπους στην ακρη του δρομου...να απαθανατιζουν την στιγμη εκκινησης ...οι φιλοι μου Αγρινιωτες ειναι λιγο πισω απο εμενα...τους υποσχομαι οτι θα ειμαι στον τερματισμο να τους βγαλω φωτογραφια!!!! ...Αρχιζω να τρεχω...ο δρομος ειναι λιγο ανηφορικος...κοιταζω μπροστα κ βλεπω ενα ατελειωτο ποταμι ανθρωπων, με παρα πολλα χρωματα, να τρεχουν....να ανεβοκατεβαινουν τα κεφαλια τους...αλλοι με σακιδια,αλλοι χωρις, αλλοι με ζωνες παλμων,παγουριων, μπατον, καπελα,κορδελες κλπ κλπ...ενας Ρουμανος να κουβαλαει την τεραστια ελληνικη κ την τεραστια ρουμανικη σημαια μαζι με τα κονταρια τους(τις ειχε σε ολο τον αγωνα !).......Εγω εχω ενα παγουρι μισου λιτρου,καπελο και γυαλια,στην μεση δεμενα,τιποτα αλλο...

AΛΛΑ ,το καλυτερο,το σημαντικοτερο,το πιο απαραιτητο εφοδιο που ειχα για τον αγωνα ηταν που ειχα στην σκεψη μου,συνεχως,ολους εσας και ημουν σιγουρος οτι θα μου δινατε την απαραιτητη ωθηση να βγαλω εις περας αυτον τον δυσκολο αγωνα !~~~ Και δεν επεσα εξω !!...

Στην ακρη του δρομου,παρα το πρωινο της ημερας να στεκονται ανθρωποι και να μας χειροκροτουν,να μας ευχονται....προσπερνω πολλους....καπου ''δαγκωνομαι''... στο 4ο χιλ κοιτω το ρολοι μου...τρεχω πολυ γρηγορα...5:30/χιλ....αλλα ηταν αργα πια...ειχαμε σχεδον αφησει την ασφαλτο και μπαιναμε σε χωματοδρομο και σιγα σιγα ανηφοριζαμε...φυσικα επεσαν οι ρυθμοι...αρχιζουν τα πρωτα ανεβοκατεβασματα....μες το ρεμα του Ορλια μια παρεα μικρων παιδιων να φωναζουν δυνατα οποιον περνουσε...''μπραβο Κατουνα-προχωρα γερα''....πολυ ομορφη ατμοσφαιρα...πια,αρχιζει για τα καλα η ανηφορια...δεν τρεχουμε,απλα περπαταμε,στα αποτομα ανηφορικα μονοπατια, σχετικα γοργα...δεν μιλαμε...ο ενας πισω απο τον αλλον...ακουγονται οι ανασες μας μονο......καπου καπου σε καμια στροφη ολο κ καποιος κανει προσπεραση !!!...

Και καποιοι κοντοστεκονται να παρουν μια ανασα....ο ιδρωτας στην μορφη χοντρης σταγονας, να ρεει....φοραω την κορδελιτσα μου,για να τον εμποδιζει να πηγαινει στα ματια μου ...το κολαν που φοραω ηδη εχει γινει τελειως μουσκεμα...καταλαβαινω τον ιδρωτα στα ποδια μου...πινω 3 γουλιες νερο....και η μπλουζα φυσικα...σκεφτομαι ''να δουμε ποσο ιδρωτα θα χασω σημερα''...

Φτανουμε στον πρωτο καλο σταθμο τροφοδοσιας...αλλοι βαζουν το κεφαλι κατω απο το λαστιχο και...δροσιζονται...αλλοι πινουν μονορουφι ισοτονικα(...''απο τωρα''???)...πινω ενα ποτηρακι νερο...ανανεωνω το νερο στο παγουρι μου με δροσερο....και βαζω στην αριστερη μου χουφτα ολα τα καλουδια (αποξηραμενα, αλμυρα, σταφιδες, σοκολατα υγειας) και ξεκινω τσιμπολογωντας, μονολογωντας :''απολαυσε το Παναγιωτη (κατα την VODAFON!!!!)ποτε εχεις ξαναφαει σοκολατα σε δασος, χαλαρος και να ακους τα πουλακια ?? ΠΟΤΕΕΕ!!!''....

Σε ορισμενα σημεια το εδαφος ειναι επιπεδο,εκει τρεχουμε χαλαρα...σκεφτομαι ''τι να κανουν οι φιλοι μου Αγρινιωτες?!'' ...'' Ο Χρηστος εχει θλαση κιολας-μα που παει κι αυτος ο ανθρωπος να τρεξει...ο Γιαννης μαλλον ειναι η πρωτη του φορα-ελπιζω να μην παραδωσει τα οπλα...''...

Στην ανηφορια ξανα περπαταμε...ακουω καποιον,να κανει εμετο...''μαλλον εφαγε πολλα και πολυ γρηγορα -ενω δεν επρεπε'' σκεφτομαι...Ευτυχως ειμαστε μεσα σε δεντρα...ο ηλιος ειναι απο πισω μας...

Φτανουμε Πετροστρουγκα...εκει πρωτο ακουω ''μα που ειναι η νυφη??''!!!!Κανω πως δεν ακουσα καλα.....Αλλαζω το νερο...ακουω να υπαρχει-και υπηρξε!-ενα προβλημα με το νερο,οτι δεν θα φτασει,κ οτι πρεπει να φερουν κι αλλο(-εμαθα οτι οι τελευταιοι δεν βρηκαν νερο...)...Βλεπω καποιους να εγκαταλειπουν και να κατεβαινουν....μενω κοκκαλο...''λες να παθω τα ιδια κι εγω??? ΟΧΙ!!-ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!'' - ....και η υποσχεση για την φωτογραφια των παιδιων? τι? ετσι θα τα παρατησω ?τοσο ευκολα?? ΟΧΙ!!!'' ....Ξαναγεμιζω την χουφτα μου με ολα τα καλα του Θεου και αρχιζω παλι περπατημα-τρεξιμο...δεν τρωω ολα οσα πηρα, σκεπτομενος ''μην φουσκωσω απο τωρα και εχω δρομο μεχρι πανω-δεν θελω να υποκυψω'' και τα πεταω...κραταω μονο 2 κομματακια σοκολατα!!!!!

Μετα απο λιγο συναντω κ μερικους ορειβατες να κατεβαινουν....δεν ξερω ποσες φορες ειπα ''καλημερα''...και δεν ξερω σε ποσες γλωσσες να ακουσα την λεξη ''καλημερα'' σε ολη την διαρκεια του αγωνα !!!

Μετα απο λιγη ωρα βγαινουμε στο αλπικο τοπιο...πινω 3 γουλιες νερακι...φοραω τα γυαλια ηλιου και το καπελακι που κουβαλουσα για αυτη την στιγμη....η πορεια ειναι ανηφορικη...περπαταω (περπαταΜΕ μαζι !!!) αργα...Σηκωνω το κεφαλι και βλεπω ψηλα ,μια σειρα ανθρωπων να βαδιζει αργα κ σταθερα...ειναι μοναδικο το συναισθημα οταν μετα απο λιγη ωρα βλεπεις οτι εφτασες κι εσυ εκει που ηταν πριν λιγο οι προυγουμενοι...νομιζω αυτο σε κανει να μην εγκαταλειπεις,ατσαλωνεται η ψυχη....

Καποιοι κοβουν δρομο-παρολο που απαγορευονταν αυτο-και ετσι προσπερνουν καμια 10αρια ατομα-δεν ειναι δικαιο αυτο...Αν ημουν κοντα τους κι εβλεπα αριθμους θα τους ανεφερα...

Καποια στιγμη, πισω μου καποιος, βλεποντας την μπλουζα μου, κανει σχολια για την Κατουνα!! Καταλαβαινω οτι ξερει το χωριο ΜΑΣ...δεν του απαντω...απλα γελαω δυνατα ...μου εξηγει οτι η γυναικα του ειναι απο διπλανο χωριο...

Φτανουμε Σκουρτα...παλι νερακι...καποιοι μου σχολιαζουν τα περι κρασιου που αναγραφω στο μπλουζακι...''αν ερθουμε στο χωριο σου θα μας δωσεις κρασι??''...''ελατε παιδια και θα σας δωσω οτι σας αρεσει''!!!.....μαλλον θα μας το δωσεις με το καλαμακι'' μου λενε, εννοωντας την ταλαιπωρία που εχουμε εκεινη την στιγμη....

Ξαφνικα εξαφανιζεται ο ηλιος...ερχεται ενα συννεφο...ειχα ακουσει οτι μπορει να βρεξει-το ηθελα εκεινη την ωρα,αλλα τελικα δεν εβρεξε...στο βαθος ακουγεται ενα ελικοπτερο...''τι να ειναι αυτο τωρα ??''....τελικα ηταν για τον γαμο-κουβαλουσε καλεσμενους ακουσα...

Φτανουμε στον Λαιμο....αρχιζουμε τρεξιμο...οι φωτογραφοι παραφυλανε...καταλαβαινουμε οτι σε λιγο θα εξαφανιστει η ανηφορια,θα ξεκουραστουμε,θα κατηφορισουμε ,αλλα ''μηπως τα πραγματα θα ειναι πιο δυσκολα''????....βγαινουμε οροπεδιο...το ελικοπτερο να κοβει κινηση-το εκκλησακι του Προφητη Ηλια ειναι γεματο κοσμο !!!...στο βαθος φαινεται το καταφυγιο...τρεχω χαλαρα...φτανω εκει... τρωω πρωτη φορα εφετος,υπεροχο,δροσερο και κατακοκκινο καρπουζι,εκει,στην κορυφη του ΟλΥΜΠΟΥ, στο καταφυγιο...

Αλλαζω το νερο στο παγουρι (μου ειπαν ''δεν δινουμε πολυ νερο-θα βρειτε παρακατω στο καταφυγιο Αγαπητος''-με τσαντιζει αυτο,)...τρωω μερικα αλμυρα,σταφιδες κλπ και αρχιζω τρεξιμο ξανα...περναω κατω απο τον θρονο του Δια...συναντω αλλον εναν οπου ξερει το χωριο μας και μου λεει να δωσω χαιρετισμους σε καποιους γνωστους !!!(εδωσα!!)...

Στην γωνια,κατω απο το Λουκι,κοιτω το ρολοι μου....4 ωρες κ 35 λεπτα...καταλαβαινω οτι το 7ωρο που ειχα ως στοχο δεν θα το πιασω....οι φιλοι μου ομως θα περιμενουν μηνυμα...Βουταω και μια μικρη πετρουλα απο εδω,την βαζω σε μια μικρη τσεπουλα στην ζωνη μου ....

Και αρχιζει πια η καταβαση...Μιλαμε για τρελο τρεξιμο...ο ηλιος να καιει...ο ιδρωτας να ρεει... ''ο Γιαννης απο το Αγρινιο.δεν ξαναειχε τρεξει βουνο-πως να ειναι αραγε?!''...ξαναπινω 3 γουλιες.....οι πεζοποροι-ορειβατες που συναντω στο περασμα μου,κανουν γρηγορα-γρηγορα στην ακρη,φωναζοντας-ευχοντας....μερικοι τραβουν βιντεο...αλλοι φωτογραφιες ...μετα απο 40 λεπτα φτανω στο καταφυγιο...και ακουω μια δυνατη φωνη: ''ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΛΤΕΖΟ-ΗΡΩΑ-ΠΡΟΧΩΡΑ''...παθαινω πλακα....''ποιος με ξερει εδω??''...τελικα ειναι ο Αλεξανδρος,ενας φιλος απο Καλαματα που ειχε ερθει-κατα συμπτωση- Ολυμπο για αναρριχηση και ηξερε μεσω του αδελφου του(συναδελφος μου στην δουλεια)για εμενα κ τον αγωνα κ με περιμενε εκει...αγκαλιαζομαστε τα λεμε λιγο και στο τελος μου σκαει μια ...σφαλιαρα στην γυμνη πλατη που εκαιγε απο τον ηλιο...τρελαθηκα απο τον πονο...

Μετα απο ενα λεπτο ξανα αρχιζω την καταβαση στα τεραστια σκαλοπατια του μονοπατιου...ειναι πραγματικο κοπανημα στα γονατα αυτο....μεγαλη καταπονηση.......με μερικους δρομεις πηγαινουμε μαζι,ποτε ο ενας ποτε ο αλλος μπροστα...συναντω καποιους να ξεφυσανε...ξανα πινω νερακι...σε ενα σημειο συναντω ενα ζευγαρι Ιαπωνες( ''η Κινεζοι''?-δεν ξερω!)οπου ανεβαινουν για το καταφυγιο και ο ανδρας να εχει στην πλατη του σε ειδικο καλαθακι ενα μικρο μωρακι-1-2 ετων το πολυ...''μα που το πανε το μικρουλικο??-με τετοια ζεστη??'' σκεφτομαι...με το που κοντευω να φτασω στα Πριονια,απο μακρυα ακουω φωνες...καταλαβαινω οτι πλησιαζω...περνω πανω απο ενα γεφυρακι ξυλινο,απο κατω το ποταμι να ακουγεται,να σε καλει,(αλλα ''εχω αλλο σκοπο'' του απαντω !!) ,εχει κοσμο,να χειροκροτουν,να φωναζουν,να υποκλεινομαι,κι εκεινοι,να χειροκροτουν δυνατοτερα....απεριγραπτες εικονες...ανατριχιαζω...

Στα Πριονια, ξαναπινω νερακι, βρεχω λιγο τα ποδια μου και ξανα αρχιζω τρεχαλητο...Ξερω καλα οτι Τωρα αρχιζει ο Πραγματικος μαραθωνιος !!...

Ομως,δεν ανησυχω!!!Ειμαι οπλισμενος πολυ καλα με τις ευχες σας...., κλπ και ετσι καταφερνω και βγαζω εις περας τις μεγαλες ανηφοριες κ κατηφοριες του Ενιπεα...

Αλλαζω περιοδικα, το στυλ τρεξιματος..τρεχω στις μυτες των ποδιων....στο πελμα...μικροι,πολυαριθμοι βηματισμοι στις κατηφοριες....αντιλαμβανομαι την εκαστοτε καταπονηση στους διαφορους μυς,στα διαφορα σημεια των ποδιων....

Να κατεβαινω δυνατα τα σκαλοπατια...τα γονατα καπου καπου να ''τσιμπανε'',να βλεπω κατω χαμηλα τους πριν απο εμενα δρομεις και να σκεφτομαι ''φτου εκει κατω πρεπει να παω??'' και μετα οταν φτανω εκει,να βλεπω ψηλα,πανω απο το φρυδι μου ''ωωωχχχχ---εκει πανω τωρα ?? ΑΜΑΝ!!!'' ...''ο Γιαννης τι θα κανει εδω???''

Αλλα συνεχιζα,χωρις σταματημο...στο περασμα μου συναντουσα δρομεις που λιποψυχουσαν,κοντοστεκονταν,τους εδινα μια κουβεντα θαρραλεα,να συνεχισουν ,,,,σε μια στροφη κανω μια πλακα ...φωναζω αγριεμενα σε καποιον μπροστα μου ; ''ΚΑΝΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ !~!ΑΝΤΕΕΕ!!! ΜΗΝ ΜΟΥ ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ-ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΩ ΠΡΩΤΟΣ !!!''....με κοιταζει εκπληκτος ,σαστισμενος-και με φανερα σημαδια ταλαιπωρειας-ο ανθρωπος και αμεσως του χαμογελω δυνατα και αναθαρευει κι αυτος !!!!

Φτανουμε στον τελευταιο σταθμο-5χιλ πριν τον τερματισμο....Μας λενε ''απο εδω κ στο εξης δεν εχει νερο, μεχρι τον τερματισμο''...το ειχα δει το ''εργο'' στον Ενιπεα το χειμωνα και εκανα τα κουμαντα μου ...Ενας αλλος δρομεας , 1 χιλ μετα, τον βλεπω να ριχνει ολο το παγουρι στο κεφαλι του ...τον συμβουλευω να μην το σπαταλησει ολο το νερο..δεν μ ακουει ...στα τελευταια 2 χιλ παρακαλουσε για νερο ...αλλα ευτυχως πια , μετα απο λιγο μπαιναμε στα πρωτα σπιτια ...σε ενα σημειο στεκονταν ενας που κρατουσε λαστιχο με νερο που ερεε, αλλα ηταν ΖΕΣΤΟ ΝΕΡΟ !!! Και μας εριχνε καταπανω μας σε ολο το σωμα...με το που καταλαβαινω του φωναζω να μην το κανει αλλα ειναι ξενος(Ιταλος) κ δεν καταλαβαινει.....γκκκρρρρρ....μπαινουμε σε ασφαλτο πια...ειμαι σιγουρος οτι θα κανω λιγο παρακατω απο 8 ωρες-δεν μ απασχολει ιδιαιτερα κιολας ...κατηφοριες...μες το Λιτοχωρο, σε σκιερες γωνιες να υπαρχουν παιδακια εθελοντες,να χειροκροτουν κ να δινουν νερακια ....500 μετρα ακομη....συνεχιζω τρεχοντας,με θαρρος ,αστειευομαι με τα μικρα,τους ευχαριστω που χειροκροτουν,ρωτουν για την Κατουνα,τους απανταω ...300 μετρα...

Οι καταστηματαρχες να φωναζουν ΜΠΡΑΒΟ κλπ....συνεχως να υποκλεινομαι...παλι ανατριχιαζω κ παει να με πιασει και κλαμα(κοιτα να δεις !!)...αλλα συγκρατιεμαι....50μετρα πια μακρυα...ο εκφωνητης με αναγγελει...σηκωνω το χερι μου και επιδυκνειω την πετρα απο την Κορυφη ,,,χειροκροτηματα..σχολιασμοι...οι φωτογραφοι ...τερματιζω γελωντας και υποκλινομενος...σταματαω...παγωνω το χρονομετρο....το κοιτω....7ωρες κ 58 λεπτα...τελεια !!

Και ξαφνικα,πριν παρω το μεταλλιο,βλεπω μια γυναικα στα ασπρα ντυμενη,να παραμεριζει βιαια, ΣΑΝ ΣΙΦΟΥΝΑΣ, τα κιγκλιδωματα και να ερχεται καταπανω μου κραυγαζοντας και σφιχτααγκαλιαζοντας με ΔΥΝΑΤΑ ... ΜΠΡΑΒΟ-ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ...''μα ποια ειναι ετουτη?''....ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΤΟΥΝΑ,ΕΙΜΑΙ Η ΜΑΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ RUNNINGNEWS(ειναι ενα site οπου γραφω τα περι αγωνων, χωριου μας κλπ κλπ)....καταλαβαινω,συνειδειτοποιω, ανατριχιαζω ... ...Οι φωτογραφοι λες και ημουν κανενας STARRRR-κατι το ανεπαναληπτο(θα ειναι ενεπαναληπτο!!!)....

Φοραω το μεταλλιο...την ευχαριστω πολυ για αυτη την εκπληξαρα,καθομαι σε μια καρεκλα,μου βγαζουν το τσιπακι....πινω την λεμοναδα μου...Στελνω απανωτα ενημερωτικα μηνυματα σε μερικους φιλους!!!Το κινητο ειχε βουλιαξει απο κλισεις κ μηνυματα....δε τα βλεπω εκεινη την στιγμη ...αργοτερα....

Βρισκω τα ρουχα μου,ειχα φερει μαγιω,το φοραω και παω σε ενα πολυ ομορφο συντριβανι εντος της πλατειας...εκει να γινεται το αδιαχωρητο...καταφερνω και μπαινω κι εγω ...βγαζουμε μερικες φωτογραφιες με φιλους δρομεις,που τους συναντω σε αγωνες συχνα...

Αφου συνερχομαι ,στηνομαι στον τερματισμο να περιμενω τους φιλους μου ....περνανε 40 λεπτα χωρις να δω κανεναν...ανησυχουσα πιο πολυ για τον Γιαννη...πρωτη φορα ...ξαναπαω στο συντριβανι...ερχεται ο Χρηστος, απογοητευμενος απο τον χρονο του...το κοιταζω στα ματια ...μια λεξη μου λεει ...ΒΑΤΕΡΛΩ ΠΑΝΟ(επειδη ειχε βαλει στοχο καποιο δικο του χρονικο οριο κ δεν το πετυχε) !!!Καταλαβαινω και προσπαθω να τον κανω να το ξεπερασει ...

Ξαναγυρνω στην αψιδα τερματισμου, περιμενω τον Γιαννη...10 λεπτα πριν το τελος....5 λεπτα ...4...3..'γαμωτο μου,Γιαννη,που εισαι??...εχω ανεβει στα κιγκλιδωματα...τα ματια μου καρφωμενα στην γωνια...2 λεπτα πριν το τελος και ξαφνικα νατος !!!!Ετοιμαζομαι και του βγαζω 2 φωτογραφιες !!!!

Χειροκροτηματα, συγχαρητηρια, φωτογραφιες....Ειναι εξαντλημενος...Ξαπλωνει στο εδαφος,βγαζει παπουτσια,σακιδιο,μπατον....αφαιρουν το τσιπακι...πινει νερο...ενα μικρο παιδακι τον ρωταει αν θα το ξανακανει ''αυτη την στιγμη απαντω ΟΧΙ, αλλα δεν ξερω τι θα πω σε 6 μηνες !!!'' ηταν η απαντηση του ...(Την αλλη μερα που του εστειλα τις φωτογραφιες, μου τηλεφωνησε κ μου λεει ''ρε Πανο, πως ειμαι ετσι? σαν λειψανο!!!!!!!!!!!!!!!!!!-οταν τις δει η γυναικα μου θα παθει σοκ !!! ) χα χα χα χα !!!

Και ξαφνικα ακουω να ερχεται η ΝΥΦΗ ΚΙ Ο ΓΑΜΠΡΟΣ!!! Ηταν κι αυτοι δρομεις-τρεχανε μαζι μας,σταματησαν στην Κορυφη, παντρευτηκαν και συνεχισαν το τρεξιμο μετα!!! Τους βλεπω χερι χερι να ερχονται στην αψιδα τερματισμου τρεχοντας παντα...να ανεμιζει το πεπλο στο κεφαλι της νυφης !!Ντυμενοι με δρομικα ρουχα,ασπρα η νυφη κ μαυρα ο γαμπρος!!! Και αλλαζει κ η μουσικη ...απο το ROCKY παμε στο ''Ωραια που 'ναι η νυφη μας....'' και συνεχιζουν μετα την αψιδα και χορευουν και γινονται 15-20 ατομα να χορευουν ολοι μαζι !!!! Απιστευτο!!! Μοναδικο!!! Πρωτοτυπο!!! !!!!Χειροκροτηματα,ευχες,αγκαλιες και ολα αυτα !!!!!