Όταν τα λόγια χάνουν το νόημά τους μπρος σε μια φωτογραφία.
Η αγωνία ζωγραφισμένη στην έκφραση ενός παιδιού που καλείται να δώσει τον καλύτερό του εαυτό στα πλαίσια ενός αγώνα, αλλά, που ίσως ακόμη δεν κατανοεί τι σημαίνει «αγώνας» και... νίκη.
Αυτό που θέλει, που ποθεί, είναι να τα καταφέρει.
Όπως στη προπόνηση, ακολουθώντας ευλαβικά τις οδηγίες των προπονητών επιβεβαιώνοντας και ισχυροποιώντας παράλληλα το σημαντικό «εγώ» που αποτελεί βάση αλλά και σκαλοπάτι για την εύρεση της ουσίας της ζωής αργότερα. Αυτό είναι και το ισχυρότερο αγνό κίνητρο ενός παιδιού που γυμνάζεται καθημερινά.
Αυτή είναι η Γυμναστική.
Από την άλλη, ο πατέρας, ο άνθρωπος που συμπαραστέκεται και συμπάσχει σε αυτή τη οδύσσεια διαδρομή του παιδιού και που είναι έτοιμος να προσφέρει τη ψυχή του σε αυτήν την προσπάθεια.
Και τις περισσότερες φορές τα καταφέρνει διότι η γονική αγάπη απομακρύνει νομοτελειακά τις ισχυρότερες ανασφάλειες και φοβίες του παιδιού και δρα εποικοδομητικά και συμπληρωματικά στην ολοκλήρωση της προσπάθειά του.
Όπως έκανε κάποτε ο αξέχαστος Μανώλης στην εκπληκτική Χριστινούλα...
gymnast.gr
