Την άποψη πως ήταν πολιτικά ορθή η απόφαση της ΔΗΜ.ΑΡ. να αποχωρήσει από την Κυβέρνηση εξέφρασε η Νίκη Φούντα.
Η βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς μίλησε για αυταρχικές αποφάσεις του Πρωθυπουργού μετά τον Απρίλιο και αναφέρθηκε σε νομοσχέδια και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου χωρίς συναπόφαση από τα τρία κόμματα που συμμετείχαν στο κυβερνητικό σχήμα. Τόνισε επίσης πως όλες οι ενδείξεις συνηγορούσαν στο ότι από τον κρατικό μηχανισμό θα συνέχιζαν να υπάρχουν αδυναμίες και έλλειψη πυγμής σε φλέγοντα ζητήματα και υποστήριξε πως η ΔΗΜ.ΑΡ. θα συνεχίζει να αναδεικνύει τις θέσεις της και στο νέο ρόλο που θα έχει εκτός Κυβέρνησης.
Αναλυτικά οι δηλώσεις της:
"Η αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς από την συγκυβέρνηση ήταν μια απόφαση που πήραμε για λόγους πολιτικής συνέπειας, για λόγους βαθύτατα δημοκρατικούς. Η παραμονή μας στο σχήμα απέκτησε σταδιακά ημερομηνία λήξης, έπειτα από συγκεκριμένες μονομερείς κινήσεις κι αυταρχικές αποφάσεις του Πρωθυπουργού κ. Σαμαρά, μετά τον μήνα Απρίλιο. Κινήσεις στοχευμένες, ώστε να επικρατήσει το «δίκαιο του Ισχυρού» αυτού του τριμερούς σχήματος, παρακάμπτοντας πολιτικούς όρους, συμφωνίες, αλλά και κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Προσωπικά ήμουν και είμαι υπέρ της αποχώρησης από το κυβερνητικό σχήμα.
Σε αυτή την πολιτική θεώρηση συνέβαλαν δραματικά τα νομοσχέδια και οι πάμπολλες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου στην Βουλή χωρίς να προηγηθεί κοινή διαμόρφωση προτάσεων -με αποκορύφωμα αυτή της «μαύρης» οθόνης-, η απόσυρση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, οι επιστρατεύσεις ως μέτρο καταπολέμησης των απεργιών, η απομάκρυνση δημοσίων λειτουργών χάριν γαλάζιων συμφερόντων, αλλά κυρίως οι δραματικές καθυστερήσεις σε απαραίτητες κυβερνητικές δράσεις που αφορούσαν μεταρρυθμίσεις που προωθούσε ως προτεραιότητες η Δημοκρατική Αριστερά. Τέτοιες δράσεις είναι η αδήριτη ανάγκη για ένα σταθερό και κοινωνικά δίκαιο φορολογικό σύστημα, το απαραίτητο «κοινωνικό δίχτυ προστασίας» των αδύναμων κοινωνικά ομάδων, η διοικητική μεταρρύθμιση με αξιολόγηση και δομικές διοικητικές τομές ως αντίπαλο δέος στις τυφλές κι οριζόντιες απολύσεις, η κατάργηση του ΕΕΤΗΔΕ (χαράτσι) και πλήθος έκτακτων φόρων από το 2013 με αντικατάσταση από τον δικαιότερο Ενιαίο Φόρο Ακινήτων, η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση στο 13% πριν την καλοκαιρινή περίοδο. Βραχνά, βαρίδια αποτέλεσαν και οι σοβαρότατες ενδείξεις πως ο κρατικός μηχανισμός δεν θέλει –κ όχι μόνο δεν μπορεί- να εισπράξει από τους κατέχοντες, πως οι καθυστερήσεις στον φορολογικό εκσυγχρονισμό και την πάταξη της φοροδιαφυγής δεν είναι ακούσιες (η ασυμβατότητα των συστημάτων ελέγχου στο Υπ. Οικονομικών, η απουσία μέτρων πάταξης λαθρεμπορίου στα σύνορα της χώρας, η μικρή αποδοτικότητα του ΣΔΟΕ, δεν μπορούν πλέον να μην θορυβούν ακόμη και τον πιο καλοπροαίρετο πολίτη) και, τέλος, η έλλειψη πυγμής για ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση. Αυτοί ήταν οι πολύ σημαντικοί λόγοι που έκοψαν τα δεσμά της τρικομματικής συνεργασίας. Τα δεσμά που κόπηκαν ακολουθώντας, στην πραγματικότητα, τον δρόμο της αποχώρησης του κ. Σαμαρά από την ουσία της τρικομματικής κυβέρνησης, πολύ μακριά από την κουλτούρα των κυβερνήσεων συνεργασίας.
Σε αυτή την πολιτική θεώρηση συνέβαλαν δραματικά τα νομοσχέδια και οι πάμπολλες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου στην Βουλή χωρίς να προηγηθεί κοινή διαμόρφωση προτάσεων -με αποκορύφωμα αυτή της «μαύρης» οθόνης-, η απόσυρση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, οι επιστρατεύσεις ως μέτρο καταπολέμησης των απεργιών, η απομάκρυνση δημοσίων λειτουργών χάριν γαλάζιων συμφερόντων, αλλά κυρίως οι δραματικές καθυστερήσεις σε απαραίτητες κυβερνητικές δράσεις που αφορούσαν μεταρρυθμίσεις που προωθούσε ως προτεραιότητες η Δημοκρατική Αριστερά. Τέτοιες δράσεις είναι η αδήριτη ανάγκη για ένα σταθερό και κοινωνικά δίκαιο φορολογικό σύστημα, το απαραίτητο «κοινωνικό δίχτυ προστασίας» των αδύναμων κοινωνικά ομάδων, η διοικητική μεταρρύθμιση με αξιολόγηση και δομικές διοικητικές τομές ως αντίπαλο δέος στις τυφλές κι οριζόντιες απολύσεις, η κατάργηση του ΕΕΤΗΔΕ (χαράτσι) και πλήθος έκτακτων φόρων από το 2013 με αντικατάσταση από τον δικαιότερο Ενιαίο Φόρο Ακινήτων, η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση στο 13% πριν την καλοκαιρινή περίοδο. Βραχνά, βαρίδια αποτέλεσαν και οι σοβαρότατες ενδείξεις πως ο κρατικός μηχανισμός δεν θέλει –κ όχι μόνο δεν μπορεί- να εισπράξει από τους κατέχοντες, πως οι καθυστερήσεις στον φορολογικό εκσυγχρονισμό και την πάταξη της φοροδιαφυγής δεν είναι ακούσιες (η ασυμβατότητα των συστημάτων ελέγχου στο Υπ. Οικονομικών, η απουσία μέτρων πάταξης λαθρεμπορίου στα σύνορα της χώρας, η μικρή αποδοτικότητα του ΣΔΟΕ, δεν μπορούν πλέον να μην θορυβούν ακόμη και τον πιο καλοπροαίρετο πολίτη) και, τέλος, η έλλειψη πυγμής για ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση. Αυτοί ήταν οι πολύ σημαντικοί λόγοι που έκοψαν τα δεσμά της τρικομματικής συνεργασίας. Τα δεσμά που κόπηκαν ακολουθώντας, στην πραγματικότητα, τον δρόμο της αποχώρησης του κ. Σαμαρά από την ουσία της τρικομματικής κυβέρνησης, πολύ μακριά από την κουλτούρα των κυβερνήσεων συνεργασίας.
Η Δημοκρατική Αριστερά οφείλει να συνεχίσει να κάνει αυτό που έκανε: να αναδεικνύει σθεναρά τις θέσεις της υποστηρίζοντας τον νέο της ρόλο, όντας η υπεύθυνη Αριστερά των Προτάσεων, η οποία, κόντρα στους καιρούς της ευκολίας, θα επιλέγει τις μεταρρυθμίσεις. Μεταρρυθμίσεις, όμως, που θα έπονται των Ρυθμίσεων, που δεν θα γίνονται οριζόντια και που θα έχουν ως στόχο να καταπολεμήσουν παθογένειες. Όχι με «πυροτεχνήματα» αυταρχικών και κοινωνικά άδικων αποφάσεων, αλλά με συστηματική και ουσιαστική δουλειά, με βλέμμα στην ανασύσταση του Κράτους, της Εθνικής Οικονομίας, αλλά παράλληλα και της Κοινωνίας, πέρα από τους στεγνούς, απόλυτους αριθμούς".
