΄ΠΑΜΕ ΡΙΟ΄΄
Αγωνας Υπεραπόστασης 111,1 χιλιομέτρων !
Καλημέρα σας !!!
Μετά τον Μαραθώνιο στο Κιλιμάντζαρο , τον Φεβρουάριο , ακολούθησε μια …μεγαλούτσικη , αναγκαστικά , χρονική περίοδο ΄΄αναδόμησης κυττάρων΄΄ (!!!) , η οποία δεν ήταν και πολύ ευχάριστη , αφού σχεδόν καθημερινά αποζητούσα τις στιγμές που έτρεχα …Αλλά μετριάζονταν αυτός ο ΄΄πόνος΄΄ με 2 τρόπους … α)με την συμμετοχή μου σε τοπικούς ( Αγρίνιο , Αρτα κλπ ) αγώνες παρέα με φίλους και β) ότι σε λίγους μήνες θα δράσωJ σε αγώνες πολλών χιλιομέτρων και που ήδη είχα δηλώσει συμμετοχή !!
Ένας από αυτούς τους αγώνες ήταν και ο ΄΄ΠΑΜΕ ΡΙΟ ΄΄ !!!
Ένας αγώνας υπεραπόστασης , μήκους 111,1 χιλιομέτρων ,που διεξάγονταν για 1ηφορά ,έχοντας και έναν δεύτερο τίτλο ΄΄Μικρός Δόλιχος΄΄ διότι μαζί με αυτόν παράλληλα, διεξάγονταν και ο άλλος αγώνας , με την επωνυμία ΔΟΛΙΧΟΣ , που κι αυτός είναι αγώνας υπεραπόστασης ,αλλά…μήκους 255 χιλιομέτρωνJ !!!
Αφετηρία και των 2 αγώνων ήταν ένας από τους πανέμορφους ιστορικούς , αρχαιοελληνκούς τόπους και παγκοσμίως πασίγνωστοι , οι Δελφοί , μπροστά από τον αρχαιολογικό χώρο .
Για τον αγώνα ΠΑΜΕ ΡΙΟ , ο τερματισμός ήταν ακριβώς μετά την γέφυρα του Ρίου Αντιρρίου ( και για τον Δόλιχο , ήταν η Αρχαία Ολυμπία ) .
Μέσα Μαρτίου λοιπόν , δήλωσα συμμετοχή για τον εν λόγω αγώνα , με το σκεπτικό ότι ΄΄ είναι αρκετά κοντά στην περιοχή που μένω και θα είναι μεγάλη αμαρτία να μην λάβω μέρος ΄΄ !! Επίσης , βλέποντας τις λίστες συμμετεχόντων και από τους δύο αγώνες , μου δίνονταν η ευκαιρία να συναντήσω πολλούς δρομικούς φίλους κ φίλες και να συντρέξω με μερικούς από αυτούς !!
Ημερομηνία διεξαγωγής ήταν η Παρασκευή , 28η Απριλίου και ώρα εκκίνησης 5,30 απόγευμα !! Αυτονόητα , αντιλαμβάνομαι ότι θα είναι νυχτερινός αγώνας και ότι αυτό σημαίνει , κάτι που με ευχαριστεί περιέργως !!!
Σε αυτές τις 40 ημέρες πού απέμεναν, μετά την δήλωση μου και πρίν την έναρξη του αγώνα , άρχισα να κάνω μια …πιο σοβαρή προπόνηση , όχι κάτι ιδιαίτερο δηλαδή , αλλά καθημερινά έτρεχα χαλαρά 20αράκια , προκειμένου να έχω μια σχετική προσαρμογή για τον εν λόγω αγώνα .
Όλα κυλούσαν ομαλά και παράλληλα οργάνωναμε ( μαζί με τον συνοδό μου , φίλο κ χωριανό Χρήστο Μούχα ) τα του αγώνα : Την παραμονή , έφτιαξα και το φαγητό μου ( μακαρονάδα ,που δεν την άγγιξα καν (!!!) κ βραστές πατάτες , προσωπικής παραγωγής παρακαλώ !!Επίσης έφτιαξα και ένα δικό μου ισοτονικό ( μέλι , αλάτι , λεμόνι , τσάι τα βουνού ) και μερικές ενεργειακές μπάρες , δικής μου συνταγής !!! Επιπλέον ρούχα , παπούτσια & κάλτσες για πάν ενδεχόμενο .
Όλα αυτά και άλλα , τα τοποθετήσαμε στο αμάξι και το πρωί Παρασκευής αναχωρήσαμε από την Κατούνα !! Την ίδια ώρα αναχωρούσαν με λεωφορείο και οι υπόλοιποι δρομείς από την Αθήνα και το σημείο συνάντησης μας θα ήταν οι Δελφοί !! Η ημέρα ήταν ηλιόλουστη και μετά το Αντίρριο , μπορούσα και έβλεπα μέρος της διαδρομής όπου σε λίγες ώρες θα έτρεχα πάνω της .
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο , όπου θα γίνονταν η Τεχνική ενημέρωση κλπ , συναντήσαμε και μερικούς φίλους δρομείς που είχαν έρθει από την προυγούμενη ημέρα ( επιβάλλονταν να είναι πιο ξεκούραστοι , μιας και θα έτρεχαν στον ΔΟΛΙΧΟ των 255 χιλιομέτρων ) ! Παραλάβαμε τον αριθμό μου , τον στερεώσαμε στην μπλούζα που θα φορούσα , ετοιμάσαμε και το αυτοκίνητο με την σήμανση και λέγαμε με τον Χρήστο τις τελευταίες λεπτομέρειες του αγώνα . Με το που κατέφθασε και το λεωφορείο από την Αθήνα με το πλήθος των δρομέων , οι χειραψίες ακολουθούσαν η μια μετά την άλλη με αγαπημένους φίλους κ φίλες ( Σ. Κάκαβας , Α.Ξενούλης, Χ.Κιουρέλη,Μ.Μιχόπουλος , Σ.Αναστασιάδης , Γ.Παπαμιχαήλ,Σ. Σπυρόπουλος ,Α.Τσεκουρας , Νικολάου Τάσος ,Παππάς Β.Κουτσιούκος Δ. …) και η χαρά μου ήταν τόσο πολύ μεγάλη που δεν ανταποδίδεται !!
Σιγά σιγά , το σαλόνι του ξενοδοχείου , διαμορφώνεται σαν χώρος προετοιμασίας !! Γέμισε με σακίδια που είχαν σχετικά δρομικά πράγματα : καπέλα, γυαλιά , φακοί κεφαλής , μπαταρίες , μπαντάνες , μπλούζες πολύχρωμες , φουλάρια , μπατόνς , παπούτσια, κάλτσες ,αλοιφές …Κάποιοι είχαν κλείσει τα μάτια και ξεκουράζονταν, έχοντας τα πόδια λίγο πιο ψηλά από το υπόλοιπο σώμα …κάποιοι ετοίμαζαν τα drop bag τους …κάποιοι συζητούσαν κ αναπολούσαν παλαιότερες στιγμές σε άλλους αγώνες …κάποιοι έκαναν ελαφριά μασάζ στα πόδια τους…Στριφογύριζα και συνομιλούσα με όποιον ήταν διαθέσιμος , έβγαζα καμμιά αναμνηστική , ξαναμιλούσαμε τα ίδια κ τα ίδια με τον Χρήστο, του επεσήμανα κάποιες λεπτομέρειες (που τελικά ουδόλως τηρήθηκαν ! Γκρρρ !) .
Οι Διοργανωτές ,γλυκύτατοι , ευγενέστατοι , υπέροχοι κατά την άποψη μου , δεν άφηναν τίποτα να αιωρείται ασαφές…απαντούσαν στις ερωτήσεις-απορίες μας … μοίραζαν αριθμούς και τα σχετικά , ρύθμιζαν την αποστολή των drop bags τω δρομέων…Τολμώ να πώ , ότι συμπεριφέρονταν , σαν σε λίγο θα έτρεχαν οι ίδιοι !! Κάποια στιγμή , μας καλέσανε και πήγαμε στην αίθουσα όπου έγινε η Τεχνική ενημέρωση . Μας πληροφόρησαν σχετικά με την διαδρομή που θα ακλουθούσαμε , την σήμανση , την τροφοδοσία μας , απάντησαν σε τυχόν ερωτήσεις μας , όλα έγιναν πολύ όμορφα …
Κατά της 4 , ώρα απογευματινή δόθηκε το σήμα αναχώρησης για το σημείο εκκίνησης των αγώνων !! Ήταν μπροστά από το αρχαιολογικό μουσείο των Δελφών !! Ένα μικρό αεράκι φυσούσε και μας έδινε την ευχαρίστηση ,ότι θα είναι ένας πολύ καλός αγώνας !! Εκεί είχαν ήδη καταφθάσει οι συνοδοί των πιο πολλών δρομέων , προετοίμαζαν τους δικούς τους ανθρώπους , έβγαζαν αναμνηστικές …κάποιοι έκαναν ΄΄ζέσταμα΄΄ …κάποιοι διατάσεις…Κι εμείς πανέτοιμοι , βάλαμε τις αλοιφές μας , το καπέλο μας , το παγούρι μας , βγάλαμε τις αναμνηστικές μας , οι ευχές και οι αγκαλιές , από όλους προς όλους ήταν μοναδικές και πανέμορφες !!!
Ώρα 5 και κάτω από πάρα πολλά χειροκροτήματα , χαμόγελα και ιαχές , έγινε η εκκίνηση του Δόλιχου !!! Περίπου 65 δρομείς ξεκινούσαν αγώνα 255 χιλιομέτρων …
Η μισή ώρα πέρασε γρήγορα και ..ήρθε η σειρά μας !!! 35 δρομείς σταθήκαμε στην γραμμή εκκίνησης , τα χαμόγελα ήταν πάρα πολλά , το ίδιο και οι ευχές , οι φωτογραφίες , τα χειροκροτήματα …
Ωρα 5:30 ακριβώς , δόθηκε και η δική μας εκκίνηση !! Ξεκινήσαμε χαλαρά χαλαρά , με κεφαλή δρομέα τον Σ.Σπυρόπουλο , αρχικα ανηφορικά ελαφρώς και μετά από 200 μέτρα , στρίψαμε σε μονοπάτι πολύ κατηφορικό με δυτική κατεύθυνση . Βαθιά στο βάθος διακρίνονταν οι μεγάλοι ελαιώνες της περιοχής και η Ιτέα…που μας περίμενε να περάσουμε από εκεί !!!
Το μονοπάτι ήταν πετρώδες , ελλόχευαν οι κίνδυνοι για τραυματισμούς και χρειάζονταν ιδιαίτερη προσοχή …Περάσαμε μέσα από το χωριό Χρυσό , ( όπου μου ήρθε στο μυαλό το γνωστό τραγούδι ( …στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρυσό κριάρια …(!!!) ) ) , όπου δεν είδα κανέναν άνθρωπο , μάλλον επειδή ακόμη ήταν …μεσημέρι !! Ξαναμπήκαμε στο μονοπάτι ,,,έτρεχα μόνος μου , δεν μ ακολουθούσε κανείς και δεν έβλεπα μπροστά μου άλλον δρομέα…φροντίζω και ανα 20 λεπτά πίνω 1-2 γουλιές νερό …Μετά την πρώτη μισή ώρα περίπου , το μονοπάτι έλαβε τέλος και τρέχουμε σε ασφάλτινο δρόμο , εν μέσω των ελαιώνων με την μοναδική , σχτικά βαριά , μυρωδιά τους ..Ο ουρανός δεν φαίνεται από τις τεράστιες ελιές της περιοχής…Σε ένα-δυό σημεία εντοπίζω και βοσκούς με τα κοπάδια τους , να μας χαιρετούν χαρούμενοι ….Στην διαδρομή η σήμανση είναι πολύ καλή …παρ όλα αυτά , ο Σπυρόπουλος κατάφερε κ έχασε τον δρόμο…για λίγο ευτυχώς !!!:-)
Συμπληρώνοντας την 1 ώρα ακριβώς τρέξιμο , φτάνω στον πρώτο σταθμό τροφοδοσίας, που ήταν μέσα στην Ιτέα , όπου με περίμενε ο Χρήστος . Στο χέρι του κρατούσε ένα μπουκάλι με νερό και το αλλάζουμε με το άδειο το δικό μου εν κινήσει , χωρίς να σταματήσω καθόλου .Προλαβαίνω και βλέπω στο στάντ , ότι ο επόμενος σταθμός είναι σε 7 χιλιόμετρα περίπου…Ώσπου να βγω από την πόλη , στο νου μου έρχονται φίλοι καλοί που κατάγονται από εδώ , αλλά μένουν μακριά …΄΄ αύριο θα τους τηλεφωνήσω να τους πω ότι πέρασα από εδώ ΄΄ σκέπτομαι …
Λίγο αργότερα , με πλευρίζει ο Μάριος Μιχόπουλος , ένας εξαιρετικός δρομέας κ φίλος , όπου μιλάμε για λίγο και κατόπιν με προσπερνάει ….Σε λίγο , τρέχοντας επί της Εθνικής Οδού , αρχίζει η –πρώτη- ανηφόρα μπροστά από τα μεταλλεία του βωξίτη , την οποία την καταφέρνω και την βγάζω τρέχοντας (τι , από τώρα θα αρχίσουμε περπάτημα ?? σκέπτομαι J ) ,απολαμβάνοντας στ αριστερά μου την Ιτέα …Κινούμαστε στην αριστερή πλευρά του δρόμου , για περισσότερη ασφάλεια…και η διαδρομή πλέον είναι επίπεδη πιο πολύ ,αν και υπάρχουν μερικά μέτρα με μια μικρή κλίση ανηφοριάς . Βρίσκομαι απέναντι από την Ιτέα πλέον , βλέπω και 2-3 μικρούλικα νησάκια …Προσπερνώ χαιρετώντας τους και 2 δρομείς ,όπου συμμετέχουν τον Δόλιχο. Το πάνε αργά , χαλαρά ,ψιλοκουβεντιάζοντας…Στα δεξιά μου τα μικρά βουνά κρύβουν τον ήλιο και έτσι πλέον τρέχω υπό σκιάν και καρτερώ κατά της 8:30 να νυχτώσει .
Στον δεύτερο σταθμό , στο 18,5ο χιλ. , καταφθάνω γύρω στις 7:10 …κάνω τους υπολογισμούς μου , τρέχω σχετικά γρήγορα …Κι εκεί δεν σταματώ , αρπάζω το γεμάτο μπουκάλι με νερό από το χέρι του Χρήστου και συνεχίζω , ακούγοντας την ενθάρρυνση να συνεχίσω , του φίλου Ακη Ξενούλη , που ήταν εκεί ήδη και ρύθμιζε την τροφοδοσία του , και θα συνέχιζε για τον Δόλιχο . Από την αντίθετη κατεύθυνση , τα διερχόμενα αυτοκίνητα μας πρόσεχαν , μας κορνάριζαν και πήγαινα στο μέσο –όπου επιτρέπονταν – της Ε.Ο. προκειμένου να μην επηρεαστεί ο ρυθμός μας !! Είμαι καλά προς το παρόν , δεν έχω κάποιο πρόβλημα …σκέφτομαι την πενιχρή προπόνηση που έχω κάνει για αυτόν τον αγώνα…τι μπορεί να μου προκαλέσει αυτό …΄΄αλλά φίλε , θα πορευτείς όσο σου επιτρέπεται΄΄ ονολογώ !!!
Μακριά μου , μπροστά , διακρίνω το Γαλαξίδι . Αρχικά ,για να περάσει η ώρα και να πλησιάσω εκεί , σκέφτομαι και προσπαθώ να βρω πως και πήρε αυτό το όνομα : ΄΄ ΓΑΛΑ & ΞΥΔΙ….χμ κάποια ιστορία θα κρύβει ο τόπος ,σχετικά με αυτά τα τα 2 υλικά !!! Άραγε τι ?? Δεν εχει πέσει στα διαβάσματά μου κάτι ποτέ!! ΄΄ σκέπτομαι …Προσπερνώ , χαιρετώντας τον Ζιαμπάρα…άλλον έναν δρομέα του Δόλιχου ,,, τρέχει πολύ αργά …πάει για τα 255 χιλ. , έχει τον ρυθμό του , θα τα καταφέρει !!
Κατόπιν σκέφτομαι τον συνοδό μου , τον Χρήστο. Στο Γαλαξίδι , στον σταθμό εκεί , στο 28οχιλ. , του έχω πει να μου δώσει τον φακό μου και μια μπάρα για να φάω , χωρίς να σταματήσω …Υπάρχει ακόμη το φώς της ημέρας …αλλά λιγοστεύει ! Η θερμοκρασία είναι πολύ καλή , μάλλον δεν θα χρειαστεί την νύχτα να αλλάξω ρουχισμό !:-)
Κάποια στιγμή με πλησιάζει δρομέας , πιάνουμε λίγη κουβεντούλα και πάμε μαζί μέχρι τον σταθμό .Φτάνοντας εκεί , η ώρα ήταν 8 , τα μάτια μου αναζητούν τον Χρήστο .Τον εντοπίζω ,αλλά τα χέρια του είναι κενά , χωρίς να κρατάει κάτι (αχχχ!!αχχχ!!) από αυτά που ΄΄ πάρα πολλές φορές του είχα πει ΄΄ !!Του πετώ το καπέλο μου και καλά νευριασμένος ( Ετσι κ αλλιώς θα του το έδινα μιας και νύχτωνε J ) !!! Συνεχίζω να τρέχω , μια εθελόντρια μου δίνει ένα μπουκάλι με νερό , εκθειάζοντας την Κατούνα και την απορία της παράλληλα , που δεν σταματώ καθόλου , δεν σταματώ , ενθυμούμενος ότι ο επόμενος σταθμός θα είναι μετά από 11 χιλιόμετρα . Που αυτό σημαίνει ότι θα κινηθώ χωρίς φακό μέσα στην νύχτα …και ελπίζοντας ότι ο Χρήστος να έχει …συνέλθει και να έχει τα απαραίτητα σε πρώτη γραμμή !!!
Βγαίνοντας από το Γαλαξίδι , η διαδρομή είναι ανηφορική , μεγάλη (ισως 4-5 χιλιόμετρα ) ,αλλά την βγάζω τρέχοντας χαλαρά . Απομακρυνόμαστε από την θάλασσα ,αλλά…ακούω τα κύματα …. Στο βάθος ,μακριά μπροστά μου , κινείται δρομέας με φακό και αντιλαμβάνομαι την διαδρομή (αν στρίβει , αν είναι ανηφορική κλπ ) . Πλέον η νύχτα έχει έρθει και θα παραμείνει !!! Το φεγγάρι ψηλά είναι λιγοστό και ΄΄ ξαπλωμένο’’ .( Μου έχουν πει ότι , όταν είναι ξαπλωμένο δεν βρέχει και μάλλον ισχύει αυτό ,από ότι έχω παρατηρήσει κατά καιρούςJ !! Τα τριζόνια αρχίζουν να ..τραγουδούν !!! ΄΄ Θα περάσουμε υπέροχα ΄΄ σκέπτομαι και έχω μια πολύ μεγάλη χαρά , που όλα ( σχεδόν όλα !) πάνε καλά !! Τα τριζόνια να με συντροφεύουν ….Ζωάρα με λίγα λόγια J
Με προσπερνά ο καλός φίλος κ τεράστιος δρομέας , Γιάννης Παπαμιχαήλ , σχολιάζοντας την μπλούζα μου με το λογότυπο !!!
Κάποια στιγμή αρχίζω να …πεινάω ! ΄΄Χμμ , μάλλον έπρεπε να φάω κάτι στον πρ.΄ σταθμό ΄΄ σκέπτομαι !! Ελπίζω να τα καταφέρω να φτάσω εγκαίρως στον σταθμό . Νερό έχω αρκετό , το καταναλώνω με σύνεση , τακτικότατα , ανά 20 λεπτά !!! Περνώ τα 3 τούνελ και η διαδρομή είναι κατηφορική . Στο τέλος από τα τούνελ , υπάρχουν οι διασώστες που με πληροφορούν ΄΄στο τέλος της κατηφόρας είναι ο σταθμός ΄΄ , αλλά πόση είναι η κατηφόρα , δεν μου είπαν !!!:-) Με προσπερνούν 2 δρομείς…μάλιστα ο ένας με ρωτάει πόσο μακριά είναι ο σταθμός και παιχνιδίζοντας , του απαντώ με την …ίδια απάντηση που μου έδωσαν παραπάνω εμένα !!!:-)
Στις 9:23 καταφθάνω στον επόμενο σταθμό …στο 40ο χιλ .Με ικανοποιεί ο χρόνος μου ( αν και κάποιοι θα τον χαρακτηρίσουν ΄΄γρήγορο΄΄….) . Ο συνοδός μου είναι στην θέση του και κρατεί (επιτέλους !!) τον φακό στα χέρια του και ένα μπουκάλι με νερό . Του ζητώ και μου δίνει μία μπάρα κί ένα ποτήρι από το ισοτονικό μας και ξεκινώ πάλι και τρέχω . Μία εθελόντρια πάλι , φωνάζει δυνατα ΄΄ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΥΝΑ ΚΑΙ τους ΔΡΟΜΕΙΣ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΄΄ !!! Σταματώ, την ρωτώ πώς κ ξέρει το χωριό μου …μου λέει ότι είναι από την Καβάλα και έχει νύφη από την Κατούνα ,που τώρα όμως της διαφεύγει το επώνυμο . Της λέω πώς μια εβδομάδα πρίν ήμουν στην Δράμα , για βόλτα σε μια γιορτή και μου είπε ότι ήταν κ αυτή εκεί , διαφημίζοντας τον ROYT , όπου και με προσκάλεσε να τιμήσω τον αγώνα !!! Την χαιρετώ και απομακρύνομαι !!!
Ο φακός μου , είναι μια χαρά ….τρέχω χωρίς κάποιο πρόβλημα …ο επόμενος σταθμός είναι μετά από 9 χιλιόμετρα . Η διαδρομή σχεδόν επίπεδη και την πηγαίνω τρέχοντας χαλαρά. Ελάχιστα αυτοκίνητα συναντώ στην διαδρομή …Πότε υπάρχει ελαφρύ αεράκι και πότε άπνοια !! Στον επόμενο σταθμό υπάρχει και πόρτα χρονομέτρησης , που δεν μ απασχολεί βέβαια μιας και θα την διαβώ χρονικά άνετα!! Στο διάβα μου , συντρέχει ακόμη ένας μεγάλος δρομέας κ Σπαρταθλητής , ο Χαλβαδάκης Γεώργιος από τα Χανιά (αυτά τα Χανιά …όλο με ακολουθούν !! ) ! Δεν τον ήξερα πιο πρίν , τώρα γνωριστήκαμε . Και πότε αυτός μπροστά , πότε εγώ , συμπορευόμαστε σχεδόν μέχρι τέλους του αγώνα !!!
Στην υπέροχα φωτισμένη Ερατεινή , φτάνω στον σταθμό , στο 49οχιλ. κατά της 22:40 . ΄΄Χμμμ. Αρχίζει κ βγαίνει η κούραση τώρα , αλλά όλα καλά ΄΄ σκέπτομαι , καθώς έχω αργοπορήσει , βάσει των προηγούμενων αφίξεων στους σταθμούς ….Περνώ χαμογελώντας τον τάπητα χρονομέτρησης εν μέσω χειροκροτημάτων και γενικώς ενθαρρύνσεων !!! Ο Γιάννης Παπαμιχαηλ κι αυτός εκεί ,να κάνει τις αλλαγές στα ρούχα του …Αρκετοί κάτοικοι είναι εκεί και χαμογελούν και μας ενθαρρύνουν !!! Μου προτείνουν να μου κάνουν μασάζ στα πόδια ,τους ευχαρίστησα αλλά συνέχισα να πάω στον συνοδό μου , λίγα μέτρα πιο πέρα ! Εκεί ήπια μια υπέροχη και ζεστή σούπα που είχαν φτιάξει οι κάτοικοι της Ερατεινής , ήπια το ισοτονικό μου , τον χυμό μου , πήρα μια μπάρα στο χέρι και ένα μπουκάλι νερό και συνέχισα , περπατώντας μέχρι να τελειώσω να τρώω την μπάρα !!
Και μετά από λίγη ανηφορική διαδρομή , βγήκαμε στην Ε.Ο. και κινούμασταν πάντα στο αριστερό μέρος της ! Πέρα , μακριά , στ αριστερά μου , πέρα από την θάλασσα , φαίνονται τα φώτα από το Αιγιο , την Ακράτα κλπ και συνεχίζει ο φωτισμός αυτός μέχρι Πάτρα κ Κόρινθο !!! Μαζί μου , τρέχει και μια γυναίκα δρομέας και πηγαίνουμε μαζί για μερικά χιλιόμετρα . Είναι από την Ρουμανία και καθώς έχω φίλους εκεί η συζήτηση έλαβε μεγάλη διάρκεια J
Στο μυαλό μου , άρχιζε να έρχεται ο επόμενος σταθμός, 9 χιλ πιο πέρα , στον Αγ. Νικόλαο , διότι υπήρχε μια μικρή αλλαγή στην διαδρομή , έπρεπε να πάμε κάποια στιγμή στην δεξιά πλευρά του δρόμου και έτσι είχα το νου μου στα σημάδια για να μην τα περάσω κ χαθώ !!! Με προφτάνει ο Γιάννης Παπαμιχαηλ , και με αφήνει αφού πάει σφαίρα ο άνθρωπος !!!!!! Η διαδρομή είναι κατηφορική , η θερμοκρασία πολύ καλή , μου δίνει ώθηση κ γκαζώνω κι εγώ , ασυνήθιστα δυνατά και εκπλήσσομαι μάλιστα !!
Γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα , φτάνω στον σταθμό του Αγ. Νικολάου . Βουτάω την μπάρα μου , το ισοτονικό μου και το νεράκι μου και συνεχίζω ακάθεκτος . Εδώ πήρα και δεύτερο μπουκάλι με νερό διότι ο επόμενος σταθμός θα ήταν μετά από 10 χιλ. και δεν ήθελα να ξεμείνω !! Δεν έχω κανένα θέμα , τίποτα που να μ ενοχλεί !!! Συντρέχω πότε με τον Χαλβαδάκη Γιώργο και πότε με την φίλη μας εξ Ρουμανίας …
Αισθάνομαι πολύ όμορφα όσο τρέχω . Σε αυτό με βοήθησαν ακουστικά , ο τόσο διαφορετικός -κατά διαστήματα -παφλασμός από το κύμα της ατίθασης (!!!) θάλασσας , το ανεπαίσθητο έως ανύπαρκτο αεράκι , τα τριζόνια με την μελωδία τους ,ο ξάστερος ουρανός , με βοήθησαν οι μυρωδιές των ανοιξιάτικων λουλουδιών , τα άνθη των δέντρων ( αλλα και των φαγητών που μαγείρευαν… J ) και το κελάηδημα των νυκτόβιων πουλιών !!!!!!!
Στον επόμενο σταθμό φτάνω κάπου στις 1:20 . Πιά δεν κάνω υπολογισμούς να δώ πόσο καλά η όχι πηγαίνω . Καλημερίζω τους εθελοντές !!! Αφού αισθάνομαι περίφημα , δεν με νοιάζει πια ! Είμαι σίγουρος ότι θα φτάσω στον τερματισμό !!! Κι εδώ τα ίδια και τα κλασσικά: Μπάρα δική μου και ισοτονικό κ χυμό κ νερό και ΄΄ γεια σας ΄΄!!! Αναλογίζομαι που ξεκίνησα και πού βρίσκομαι τώρα …και που θα φτάσω !!!!!! Παραγγέλνω στον επόμενο σταθμό να με περιμένουν 3-4 κομματάκια από την βραστή αλατισμένη μου πατάτα μου , που λατρεύω J !!!
Λίγο πρίν βγώ από το χωριό ,πετάγεται από μια καφετέρια ένας τύπος φωνάζοντας ΄΄ΡΕ , Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ , Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ , Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΟΥ ΄΄ και ορμάει πάνω μου , βάζει την παλάμη του στο στήθος μου και με σταματά –τον αναγνωρίζω !! Είναι ένας από τους τεχνίτες που έχω εκπαιδεύσει στην Ξηρή Δόμηση – και φωνάζει στον καφετζή να μου φέρει έναν χυμό κλπ!!! Μετά από πολλές επαναλαμβανόμενες φράσεις μου ΄΄ δεν θέλω τίποτα ,τα έχω όλα ΄΄ ηρεμεί …Με κοιτάζει με θαυμασμό …αλλά και δεν πιστεύει ότι με βλέπει μες τα μεσάνυχτα ,στο χωριό του !Με αγγίζει στα μάγουλα ,με αγκαλιάζει …!! Με ρωτά από πού ξεκίνησα κ που πηγαίνω ! Του απαντώ και αφού καταλαβαίνει μου κάνει την πιο φυσική γι αυτόν ,αλλά χειρότερη κίνηση για μένα ,εκείνη την ώρα :Μου δίνει μια μεγάλη ΄΄ σφαλιάρα΄΄ στην πλάτη ,που έχοντας στεγνό αλάτι από τον ιδρώτα με κάνει να ουρλιάξω από τον πόνο !!!!
Η νύχτα προχωρά …μαζί της κι εγώ τρέχοντας !! Το ελαφρύ αεράκι έχει σταματήσει και μαζί του και το κύμα της θάλασσας !!! Δεν ακούγεται τίποτα απολύτως για αρκετή ώρα , πάρα μόνο τα …τριζόνια και οι χτύποι από τα παπούτσια μου !!!! Στο μυαλό μου έρχονται κάποιοι φίλοι από την Πάτρα που είπαν ότι θα με περιμένουν στον τερματισμό ..και τις παραμέτρους που ακολουθούν . Και σκεφτόμουν την κίνηση αυτή και έβαζα εμένα στην θέση τους : θα ξυπνούσα άραγε τόσο πρωί να πάω να δω έναν φίλο να τερματίζει σε αγώνα??
Με αυτές και με άλλες σκέψεις , φτάνουμε στον επόμενο σταθμό στην θέση ΜΑΡΑΘΙΑΣ , στο 77ο χιλ . στις 1:20 . Αντιλαμβάνομαι ότι πλησιάζουμε προς το τέλος . Κάποιοι κάτοικοι –παρά το αργό της ώρας – είναι κρεμασμένοι στα κάγκελα και κάθε φορά που περνάει κάποιος από εμάς , χειροκροτούν και φωνάζουν ΜΠΡΑΒΟ!!! Εδώ συναντώ και τον μεγάλο δρομέα Γιώργο Βλάχο που είναι συνοδός σε κάποιον δικό του φίλο .Στέκομαι και όσο τρώω την πατάτα μου , μιλάμε λίγο και τον αφήνω κατόπιν αφού προηγουμένως εφοδιάστηκα με τα γνωστά πλέον τρόφιμα μου !!
Οι σταθμοί σε όλα τα σημεία είναι πλήρης , γεμάτοι με καλούδια –τροφές , αναψυκτικά , νερά , ισοτονικά , σοκολάτες κλπ ….έχουν τα πάντα . Δεν τα αγγίζω μιας και έχω μεριμνήσει για μένα εγώ . Είμαι της άποψης ότι δεν πρέπει να φορτώνω το στομάχι με πολλά κ διάφορα !! Καλύτερα με 2-3 τρόφιμα μέχρι τέλους !!!
Δεν νιώθω κουρασμένος , τρέχω χαλαρά , μόνος …στο βάθος διακρίνω 2 δρομείς που μετά από αρκετή ώρα τους προσπερνώ…στο πέρασμα μου ακούω και έναν ..Κούκο να λέει το δικό του τραγούδι και πιο λίγο αργότερα ακούω κι έναν Γκιώνη !!! Μου έρχονται στο νου , άλλες εποχές , επίσης νυχτερινές , όταν πιτσιρίκια ΄΄ταξιδεύαμε΄΄ μέσα στην νύχτα κ πηγαίναμε να μαζέψουμε καπνό , προιόν που καλλιεργούσαμε αρκετά χρόνια πρίν στα χωριά μας …
Και μ αυτές τις σκέψεις κ άλλες πολλές , μετά από1 ώρα καταφθάνω στον επόμενο , επίσης παραθαλάσσιο σταθμό , στην θέση ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ στο 86οχιλ . Πολύ όμορφο μέρος , πρέπει να ξαναέρθω εδώ υπό άλλες συνθήκες όμως !! Η διαδρομη είναι στην άκρη της θάλασσας …Κάνω καλαμπούρι με τους εθελοντές , αν είναι όλα καλά , αν χρειάζονται κάποια βοήθεια!!Γελούν κι αυτοί !! Εφοδιάζομαι πάλι με τα σχετικά και συνεχίζω την πορεία μου !!!
Όπου να ναι θα αρχίσει να ξημερώνει ….στο βάθος ψηλά ακούω αυτοκίνητα στην Ε.Ο. και η ανηφορικη κατεύθυνση της διαδρομής με πάει προς τα εκεί …Περπατώ… τρέχω κοκ …Διασχίζω ένα χωριό , μερικά χιλιόμετρα έξω από την Ναύπακτο ,…οι κάτοικοί του ακόμη κοιμούνται…κάποια φώτα ανοίγουν σιγά σιγά …θα είναι κτηνοτρόφοι …Μετά από μισή ώρα αρχίζω να αγγίζω την Ναύπακτο , να πλησιάζω τον τελευταίο σταθμό πρίν το τέλος !!
Οι φούρνοι στην Ναύπακτο ανοίγουν ώρα 5 , να ξέρετε , αν τυχόν πάτε πρωί από εκεί !!!:-) Την ίδια ώρα γίνεται και η συλλογή των σκουπιδιών !!! Καπου κάπου εμφανίζονταν και κάποιο αμάξι η παπάκι …θα πήγαιναν για εργασία οι άνθρωποι …
Φτάνω στον τελευταίο σταθμό πρίν το τέλος , στο κέντρο της Ναυπάκτου στις 5:30 το πρωί. Νερό και τρώγοντας 3 πατάτες , φεύγω τρέχοντας στα παραλιακά της πόλης …΄καποιοι κάτοικοι έχουν βγεί για το πρωινό τους περπάτημα…
Στο 100ο χιλ περνώ τον τάπητα χρονομέτρησης καλημερίζοντας τους εθελοντές εκεί . Μου μένουν 11 χιλιόμετρα ακόμη . Εχει πιά ξημερώσει …Στο βάθος βλέπω την γέφυρα , με περιμένει…Τρέχω χαλαρά στη κεντρική οδό από Ναύπακτο προς Αντίρριο .Είμαι σίγουρος πια ότι σε λίγη ώρα κι αυτός ο αγώνας θα είναι παρελθόν . Μπροστά μου βλέπω 2 δρομείς να περπατούν …..με προσπερνά ένας άλλος …Τα αυτοκίνητα πληθαίνουν στον δρόμο. Κάποιοι κατστηματάρχες που ανεβάζουν ρολά ,μας κοιτάζουν κατάπληκτοι…
6:45 ανεβαίνω την Γέφυρα , στην δεξιά της πλευρά !!! Στα αριστερά μου ,βλέπω τον ήλιο που μόλις έχει ανατείλει …η ελαφριά ομίχλη τον κρύβει ελαφρώς !! Μπροστά μου, μερικά μέτρα , 2 δρομείς σταματημένοι βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες με φόντο τις …τιράντες της γέφυρας !!! Τρέχω ασυνήθιστα δυνατά να τους προλάβω και όταν τους πλησιάζω τους φωνάζω ΤΡΕΧΩ ΓΡΗΓΟΡΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΑΛΛΑ επειδή ασχολούμαι λίγο με την φωτογραφία ,ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΝΑ ΒΓΑΛΕΤΕ φωτογραφία με φόντο την γέφυρα κ υπερ-φόντο τον , υπό ομίχλή Ηλιο!!! ΄΄!!! Φτάνοντάς τους , βλέπω γνώριμα πρόσωπα : ο Δημήτρης Κουτσιούκος μαζί με άλλον δρομέα που μου διαφεύγει το όνομα του τώτα που τα γράφω …Στέκομαι λίγο μαζί τους , μιλάμε, ΄΄ταξιδεύουν ΄΄ για Αρχαία Ολυμπία αυτοί ….και τους αφήνω !!! Τρέχω πάνω στην γέφυρα Ρίου Αντιρρίου !!!! Από κάτω βλέπω την θάλασσα και τα ρεύματα που κινούνται αυτές τις ώρες . Σε ορισμένα σημεία πατάω πάνω σε διάτρητες σχάρες και από κάτω βλέπω ΤΟ ΧΑΟΣ !!! J Κέθε φορά που περνώ αυτές τις σχάρες , ενστικτωδώε κόβω ταχύτητα , σα να φοβάμαι πώς θα κουνηθούν οι σχάρες και θα πέσω στο κενό !! χα χα J J
Θέλω να τελειώσει η γέφυρα …αλλά και δεν θέλω J …η θέα είναι πολύ όμορφη ….΄΄σίγουρα όμορφα θα είναι και το απόγευμα ΄΄ συλλογίζομαι !!!
Κοιτάζω απέναντι , στην Πάτρα , ψηλά, εκεί που κινούνται οι δρομείς που συνεχίζουν για Ολυμπία …άλλα συναισθήματα ….
Βλέποντας το τέλος της γέφυρας , αρκετά μακριά μου μπροστά , εντοπίζω κι έναν άνθρωπο εκεί . Αρχικά σκέφτηκα ότι θα είναι κάποιος εθελοντής ,που να μας κατευθύνει προς τα πού να στρίψουμε . Όσο πλησιάζω όμως , δεν τον βλέπω να κουνιέται . Μετά, σκέφτομαι ότι θα είναι κανένας που του αρέσει η θέα ,ίσως μένει κάπου κοντά κ απολαμβάνει το τοπίο . Όμως όταν φτάνω κάπου στα 100 μέτρα , εντοπίζω τον φίλο δρομέα Νίκο Νίκου που η καταγωγή του είναι από το γειτονικό χωριό ΒΟΥΣΤΡΙ ,λίγο πιο πάνω από την Κατούνα , αλλά μένει στην Πάτρα !!!! Με τον Νίκο γνωριστήκαμε πέρυσι το καλοκαίρι , είναι κι αυτός δρομέας ,πάρα πολύ καλός , 54 ετων !!
Πλησιάζοντας , του φωνάζω δυνατά ΄΄τι έκανες ρε φίλε…σηκώθηκες Σαββατιάτικα και ήρθες για μένα ??!! Αυτός να μην ακούει… να απολαμβάνει την στιγμή , τραβώντας με σε βίντεο !! Τον αγγίζω λίγο κ συνεχίζω …Μερικά μέτρα πιο μετά , στρίβω σε κυκλική σκάλα (διάτρητη πάλι ) που με κάνει κ σταματώ και την κατεβαίνω περπατώντας !!! Τα σημάδια με καθοδηγούν …σε μερικά μέτρα εντοπίζω τον συνοδό μου να μου φωνάζει και να με κατευθύνει στην γραμμή τερματισμού !! Μετά από λίγο , εν μέσω φίλων ,θεατών , δρομέων , γνωστών κ αγνώστων , με ένα χαμόγελο ΝΑ , τερματίζω τα 111,1 χιλιόμετρα μετά από 13 ώρες κ 52 λεπτά καταλαμβάνοντας την 8η θέση !!!
Πιο πέρα διακρίνω τον Γιάννη Παπαμιχαήλ , τον Σ.Σπυρόπουλο και άλλους δρομείς που τερμάτισαν τα 111,1 χιλ η απλά έκαναν στάση πριν συνεχίσουν για τα 255 !!! Χειραψίες , αγκαλιές , χαμόγελα …Ο Νίκος απολάμβανε τις στιγμές …δεν μιλούσε …Αμέσως , οι διοργανωτές με οδήγησαν να κάνω μπάνιο , μου πρόσφεραν φαγητό μασάζ και ξεκούραση !! Ο συνοδός μου ακολουθούσε τις οδηγίες μου και με έντυσε με καθαρά ρούχα .
Παραμείναμε για 1-2 ώρες εκεί…ακολούθησαν οι βραβεύσεις , αποχαιρετήσαμε , ευχαριστήσαμε όλους και αρχίσαμε το ταξίδι επιστροφής στο χωριό μας , πλήρως ικανοποιημένοι !!! Και σχεδιάζοντας τον επόμενο αγώνα !! Τούτος ο αγώνας , ήταν σε 0 υψόμετρο , τώρα για να υπάρχει ισορροπία ,θαρρώ θα πρέπει να τιμήσω έναν αγώνα με…κορυφαίο υψόμετρο …κάτι σαν τον Olymbus Mythikal 100km , λέω εγώJ Σε 2 μήνες !!!
Μέσα από την καρδιά μου σας ευχαριστώ όλους κ όλες σας , που μας βοηθήσατε, με πάρα πολλούς τρόπους και βγάλαμε εις πέρας και αυτόν τον αγώνα !! Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια για προηγούμενες περιγραφές από αγώνες μου !! …Χαίρομαι που σας αρέσουν και τις διαβάζετε !! Χαίρομαι που κάποιοι από εσάς ξεκινήσατε κ τρέχετε , ωθούμενοι από αυτές !!!
Τα συναισθήματα που μου δίνετε είναι πάρα πολλά και απερίγραπτα….
Σας ευχαριστώ πολύ !
Μαλτέζος Παναγιώτης !
